سوره منافقون

سُورَةُ المُنَافِقُونَ

بسم الله الرحمن الرحیم

﴿ إِذَا جَآءَکَ ٱلۡمُنَٰفِقُونَ قَالُواْ نَشۡهَدُ إِنَّکَ لَرَسُولُ ٱللَّهِۗ وَٱللَّهُ یَعۡلَمُ إِنَّکَ لَرَسُولُهُۥ وَٱللَّهُ یَشۡهَدُ إِنَّ ٱلۡمُنَٰفِقِینَ لَکَٰذِبُونَ ١ ٱتَّخَذُوٓاْ أَیۡمَٰنَهُمۡ جُنَّةٗ فَصَدُّواْ عَن سَبِیلِ ٱللَّهِۚ إِنَّهُمۡ سَآءَ مَا کَانُواْ یَعۡمَلُونَ ٢ ذَٰلِکَ بِأَنَّهُمۡ ءَامَنُواْ ثُمَّ کَفَرُواْ فَطُبِعَ عَلَىٰ قُلُوبِهِمۡ فَهُمۡ لَا یَفۡقَهُونَ ٣ ۞وَإِذَا رَأَیۡتَهُمۡ تُعۡجِبُکَ أَجۡسَامُهُمۡۖ وَإِن یَقُولُواْ تَسۡمَعۡ لِقَوۡلِهِمۡۖ کَأَنَّهُمۡ خُشُبٞ مُّسَنَّدَةٞۖ یَحۡسَبُونَ کُلَّ صَیۡحَةٍ عَلَیۡهِمۡۚ هُمُ ٱلۡعَدُوُّ فَٱحۡذَرۡهُمۡۚ قَٰتَلَهُمُ ٱللَّهُۖ أَنَّىٰ یُؤۡفَکُونَ ٤ ﴾

به نام خداوند بخشندۀ مهربان

[1169]چون بیایند پیش تو منافقان، گویند: گواهى می‌دهیم که تو پیغامبر خدایی. و خدا می‌داند که تو پیغمبر اویى و خدا گواهى می‌دهد که منافقان دروغ‏گویند. ﴿1﴾سپر گرفته‏اند قسم‌هاى خود را، پس بازماندند از راه خدا. هرآیینه ایشان بد است آنچه می‌کنند. ﴿2﴾این به سبب آن است که ایشان ایمان آوردند باز کافر شدند، پس مهر کرده شد بر دل ایشان پس ایشان نمى‏فهمند. ﴿3﴾و چون ببینى ایشان را، متعجب کند تو را ابدان ایشان و اگر بگویند، گوش نهى به سخن ایشان گویا ایشان چوب‌هایى‏اند به دیوار بازنهاده. مى‏پندارند هر آواز تند را هلاکى بر خود! ایشانند دشمنان پس بترس از ایشان، لعنت کرد ایشان را خدا! از کجا گردانیده می‌شوند. ﴿4﴾

﴿ وَإِذَا قِیلَ لَهُمۡ تَعَالَوۡاْ یَسۡتَغۡفِرۡ لَکُمۡ رَسُولُ ٱللَّهِ لَوَّوۡاْ رُءُوسَهُمۡ وَرَأَیۡتَهُمۡ یَصُدُّونَ وَهُم مُّسۡتَکۡبِرُونَ ٥ سَوَآءٌ عَلَیۡهِمۡ أَسۡتَغۡفَرۡتَ لَهُمۡ أَمۡ لَمۡ تَسۡتَغۡفِرۡ لَهُمۡ لَن یَغۡفِرَ ٱللَّهُ لَهُمۡۚ إِنَّ ٱللَّهَ لَا یَهۡدِی ٱلۡقَوۡمَ ٱلۡفَٰسِقِینَ ٦ هُمُ ٱلَّذِینَ یَقُولُونَ لَا تُنفِقُواْ عَلَىٰ مَنۡ عِندَ رَسُولِ ٱللَّهِ حَتَّىٰ یَنفَضُّواْۗ وَلِلَّهِ خَزَآئِنُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَلَٰکِنَّ ٱلۡمُنَٰفِقِینَ لَا یَفۡقَهُونَ ٧ یَقُولُونَ لَئِن رَّجَعۡنَآ إِلَى ٱلۡمَدِینَةِ لَیُخۡرِجَنَّ ٱلۡأَعَزُّ مِنۡهَا ٱلۡأَذَلَّۚ وَلِلَّهِ ٱلۡعِزَّةُ وَلِرَسُولِهِۦ وَلِلۡمُؤۡمِنِینَ وَلَٰکِنَّ ٱلۡمُنَٰفِقِینَ لَا یَعۡلَمُونَ ٨ یَٰٓأَیُّهَا ٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ لَا تُلۡهِکُمۡ أَمۡوَٰلُکُمۡ وَلَآ أَوۡلَٰدُکُمۡ عَن ذِکۡرِ ٱللَّهِۚ وَمَن یَفۡعَلۡ ذَٰلِکَ فَأُوْلَٰٓئِکَ هُمُ ٱلۡخَٰسِرُونَ ٩ وَأَنفِقُواْ مِن مَّا رَزَقۡنَٰکُم مِّن قَبۡلِ أَن یَأۡتِیَ أَحَدَکُمُ ٱلۡمَوۡتُ فَیَقُولَ رَبِّ لَوۡلَآ أَخَّرۡتَنِیٓ إِلَىٰٓ أَجَلٖ قَرِیبٖ فَأَصَّدَّقَ وَأَکُن مِّنَ ٱلصَّٰلِحِینَ ١٠ وَلَن یُؤَخِّرَ ٱللَّهُ نَفۡسًا إِذَا جَآءَ أَجَلُهَاۚ وَٱللَّهُ خَبِیرُۢ بِمَا تَعۡمَلُونَ ١١﴾

و چون گفته شود منافقان را: بیایید تا طلب آمرزش کند براى شما پیغامبر خدا بپیچانند سرهای خود را و ببینى ایشان را که روى می‌گردانند تکبّرکنان. ﴿5﴾یکسان است در حق این جماعت که آمرزش طلب کنى براى ایشان یا آمرزش نطلبى براى ایشان. نخواهد آمرزید خدا ایشان را. هرآیینه خدا راه نمى‏نماید گروه فاسقان را. ﴿6﴾ایشانند آنان‌که می‌گویند یاران خود را: خرج مکنید بر جماعت که نزد رسول خدایند [1170]تا پراکنده شوند و خدای راست خزانه‌هاى آسمان‌ها و زمین و لیکن منافقان نمى‏دانند. ﴿7﴾مى‏گویند: اگر باز رسیم به مدینه البته برآرد بزرگتر، خوارتر را از مدینه [1171]و خداى راست بزرگى و پیغامبر او را و مسلمانان را و لیکن منافقان نمى‏دانند. ﴿8﴾اى مسلمانان! مشغول نکردند شما را اموال شما و نه فرزندان شما از یاد کردن خدا و هر که بکند این کار، پس آن جماعت ایشانند زیانکاران. ﴿9﴾و خرج کنید از آنچه عطا کرده‏ایم شما را، پیش از آنکه بیاید به یکى از شما مرگ، پس بگوید: اى پروردگار من! کاش موقوف می‌گذاشتى مرا تا مدتى اندک تا صدقه دادمى و شدمى از صالحان!. ﴿10﴾و هرگز مهلت نمى‏دهد خدا هیچ‌کس را چون بیاید اجل او و خدا خبردار است به آنچه می‌کنید. ﴿11﴾