| ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
| 1 | ||||||
| 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
| 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
| 30 |
مکی است؛ ترتیب آن 100؛ شمار آیات آن 11
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِیمِ
﴿وَٱلۡعَٰدِیَٰتِ ضَبۡحٗا ١﴾.
سوگند به اسپان دونده، تندرو و تیزگام جهاد که با شدّت دویدن و سرعت رفتار شیهه می‌کشند و این آواز در آن هنگام زیبا‌ترین و خوشایند‌ترین پدیده‌ای است.
﴿فَٱلۡمُورِیَٰتِ قَدۡحٗا ٢﴾.
به اسپانی که از تیزگامی و شدّت سرعت در دویدن با سُم‌های خود آتش افروزی می‌کنند؛ یعنی با قدم‌های خویش شرر می‌پراکنند.
﴿فَٱلۡمُغِیرَٰتِ صُبۡحٗا ٣﴾.
به اسپانی که با طلوع صبح در بامدادان، در دویدن به سوی دشمنان سبقت می‌جویند و دلیر‌مردان را با شأن و شوکت به سوی میدان جنگ حمل می‌کنند.
﴿فَأَثَرۡنَ بِهِۦ نَقۡعٗا ٤﴾.
با دویدن خویش غبار‌ها را می‌پراکنند و با تیزگامی خاک‌ها را به هوا می‌پاشند؛ از آن‌رو که سرعت زیاد دارند و قدم‌های خود را با قوّت به زمین می‌کوبند.
﴿فَوَسَطۡنَ بِهِۦ جَمۡعًا ٥﴾.
در نتیجه این اسپان، دلیر‌مردان را در ساحۀ جنگ و میان دشمنان وارد می‌آورند؛ طوری که در حومۀ بانگ و خروش، میان معرکه و قلب دشواری‌ها قرار می‌گیرند.
﴿إِنَّ ٱلۡإِنسَٰنَ لِرَبِّهِۦ لَکَنُودٞ ٦﴾.
به راستی که انسان از نعمت‌های پررودگارش انکار می‌ورزد، از احسان الهی چشم‌پوشی می‌نماید و به بخشش‌های مولایش کفران می‌کند؛ یعنی شکرش ناچیز یا معدوم است.
﴿وَإِنَّهُۥ عَلَىٰ ذَٰلِکَ لَشَهِیدٞ ٧﴾.
هر آینه انسان بر انکارش اقرار و اعتراف می‌دارد، بر افعال بدش گواهی می‌دهد و تقصیرش را اعلان می‌دارد.
﴿وَإِنَّهُۥ لِحُبِّ ٱلۡخَیۡرِ لَشَدِیدٌ ٨﴾.
او بیش از حد به مال و ثروت محبّت می‌ورزد، به متاع دنیا دل بسته، دوست‌دار دارایی و عاشق دنیاست و بر جمع‌آوری ثروت حریص است.
﴿۞أَفَلَا یَعۡلَمُ إِذَا بُعۡثِرَ مَا فِی ٱلۡقُبُورِ ٩﴾.
آیا انسان نمی‌داند که وقتی از قبرش برای حشر و حساب بیرون شود و حضور یابد چه چیزی در انتظار اوست؟ یعنی او را چه رسیده که غافل و خطاکار است و در لهو و بازی مصروف می‌باشد.
﴿وَحُصِّلَ مَا فِی ٱلصُّدُورِ ١٠﴾.
در آن هنگام اموری که در سینه‌هاست بیرون‌آورده می‌شود، آنچه در ضمیر‌ها و خاطره‌هاست آشکار می‌شود و راز‌ها کشف می‌گردد.
﴿إِنَّ رَبَّهُم بِهِمۡ یَوۡمَئِذٖ لَّخَبِیرُۢ ١١﴾.
به راستی که خداوند عزوجل به اعمال بندگانش باخبر است و به کوشش مخلوقاتش بیناست. هیچ امری از او پوشیده نیست و هیچ رازی از او غایب نمی‌ماند؛ زیرا او به هر چیزی داناست.
سورة العادیات - سورة 100 - عدد آیاتها 11
بسم الله الرحمن الرحیم
به نام الله بخشندة مهربان
وَالْعَادِیَاتِ ضَبْحًا سوگند به اسب‌های دونده که نفس زنان (به سوی میدان) پیش می‌رفتند. ﴿1﴾
فَالْمُورِیَاتِ قَدْحًا و سوگند به اسب‌هایی که (در اثر اصطکاک سم‌شان باسنگ‌ها) جرقۀ (آتش) ایجاد کردند. ﴿2﴾
فَالْمُغِیرَاتِ صُبْحًا باز سوگند به اسب‌های که در صبحگاهان (بر دشمن) یورش برند. ﴿3﴾
فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعًا پس در آن هنگام گرد و غبار بر انگیرند. ﴿4﴾
فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعًا آنگاه به میان جمع (سپاه دشمن) در آیند، (و آن‌ها را محاصره کننده). ﴿5﴾
إِنَّ الإِنسَانَ لِرَبِّهِ لَکَنُودٌ محققاً انسان در برابر (نعمت‌های) پروردگارش بسیار ناسپاس است. ﴿6﴾
وَإِنَّهُ عَلَى ذَلِکَ لَشَهِیدٌ و بی‌گمان او بر این (ناسپاسی) گواه است. ﴿7﴾
وَإِنَّهُ لِحُبِّ الْخَیْرِ لَشَدِیدٌ و همانا او علاقة فراوان و شدیدی به مال دارد. ﴿8﴾
أَفَلا یَعْلَمُ إِذَا بُعْثِرَ مَا فِی الْقُبُورِ آیا او نمی‌داند که چون آنچه در گور‌هاست، (همه زنده و) برانگیخته شوند؟ ﴿9﴾
وَحُصِّلَ مَا فِی الصُّدُورِ وآنچه در سینه‌هاست (همه) آشکار گردد. ﴿10﴾
إِنَّ رَبَّهُم بِهِمْ یَوْمَئِذٍ لَّخَبِیرٌ یقیناً در آن روز پروردگارشان به (وضع و حال) آن‌ها کاملاً آگاه است. ﴿11﴾
سورة عادیات
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِیمِ
﴿وَٱلۡعَٰدِیَٰتِ ضَبۡحٗا ١ فَٱلۡمُورِیَٰتِ قَدۡحٗا ٢ فَٱلۡمُغِیرَٰتِ صُبۡحٗا ٣ فَأَثَرۡنَ بِهِۦ نَقۡعٗا ٤ فَوَسَطۡنَ بِهِۦ جَمۡعًا ٥ إِنَّ ٱلۡإِنسَٰنَ لِرَبِّهِۦ لَکَنُودٞ ٦ وَإِنَّهُۥ عَلَىٰ ذَٰلِکَ لَشَهِیدٞ ٧ وَإِنَّهُۥ لِحُبِّ ٱلۡخَیۡرِ لَشَدِیدٌ ٨ ۞أَفَلَا یَعۡلَمُ إِذَا بُعۡثِرَ مَا فِی ٱلۡقُبُورِ ٩ وَحُصِّلَ مَا فِی ٱلصُّدُورِ ١٠ إِنَّ رَبَّهُم بِهِمۡ یَوۡمَئِذٖ لَّخَبِیرُۢ ١١﴾
به نام الله بخشندۀ مهربان
سوگند به اسب‌های دونده که نفس زنان (به سوی میدان) پیش می‌رفتند. ﴿۱﴾و سوگند به اسب‌هایی که (در اثر اصطکاک سم‌شان باسنگ‌ها) جرقۀ (آتش) ایجاد کردند. ﴿۲﴾باز سوگند به اسب‌های که در صبحگاهان (بر دشمن) یورش برند. ﴿۳﴾پس در آن هنگام گرد و غبار بر انگیرند. ﴿۴﴾آنگاه به میان جمع (سپاه دشمن) در آیند، (و آن‌ها را محاصره کننده). ﴿۵﴾محققاً انسان در برابر (نعمت‌های) پروردگارش بسیار ناسپاس است. ﴿۶﴾و بی‌گمان او بر این (ناسپاسی) گواه است. ﴿۷﴾و همانا او علاقۀ فراوان و شدیدی به مال دارد. ﴿۸﴾آیا او نمی‌داند که چون آنچه در گور‌هاست، (همه زنده و) برانگیخته شوند؟ ﴿۹﴾وآنچه در سینه‌هاست (همه) آشکار گردد. ﴿۱۰﴾یقیناً در آن روز پروردگارشان به (وضع و حال) آن‌ها گاملاً آگاه است. ﴿۱۱﴾.
بسم الله الرحمن الرحیم
﴿ وَٱلۡعَٰدِیَٰتِ ضَبۡحٗا ١ فَٱلۡمُورِیَٰتِ قَدۡحٗا ٢ فَٱلۡمُغِیرَٰتِ صُبۡحٗا ٣ فَأَثَرۡنَ بِهِۦ نَقۡعٗا ٤ فَوَسَطۡنَ بِهِۦ جَمۡعًا ٥ إِنَّ ٱلۡإِنسَٰنَ لِرَبِّهِۦ لَکَنُودٞ ٦ وَإِنَّهُۥ عَلَىٰ ذَٰلِکَ لَشَهِیدٞ ٧ وَإِنَّهُۥ لِحُبِّ ٱلۡخَیۡرِ لَشَدِیدٌ ٨ ۞أَفَلَا یَعۡلَمُ إِذَا بُعۡثِرَ مَا فِی ٱلۡقُبُورِ ٩ وَحُصِّلَ مَا فِی ٱلصُّدُورِ ١٠ إِنَّ رَبَّهُم بِهِمۡ یَوۡمَئِذٖ لَّخَبِیرُۢ ١١﴾
به نام خداوند بخشندۀ مهربان
قسم به اسبان تیزدونده به وجهى که از دَم پر شوند! . ﴿1﴾پس قسم اسبان آتش برآرنده به آنکه به نعل خود سنگ را بزنند! . ﴿2﴾پس اسبان غارت کننده چون در وقت صبح درآیند. ﴿3﴾پس برانگیزند به آن وقت غبار را [1283]. ﴿4﴾پس درآیند به آن وقت در میان جماعتى [1284]. ﴿5﴾هرآیینه آدمى به نسبت پروردگار خود ناشکرگذار است. ﴿6﴾و هرآیینه آدمى بر ناسپاسى خود مطلع است. ﴿7﴾و هرآیینه آدمى در دوست داشتن مال، مبالغه کننده است. ﴿8﴾آیا نمی‌داند که چون برانگیخته شود هر آنچه در گورها باشد. ﴿9﴾و ظاهر ساخته شود هر آنچه در سینه‌ها باشد. ﴿10﴾هرآیینه پروردگار ایشان به احوال ایشان آن روز خبردار است. ﴿11﴾