سورۀ تکویر

سورۀ تکویر

مکی است؛ ترتیب آن 81؛ شمار آیات آن 29

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِیمِ

﴿إِذَا ٱلشَّمۡسُ کُوِّرَتۡ ١﴾.

آنگاه که خورشید سر گیجه و به هم پیچانده شود، روشنی‌اش نابود و نورش محو گردد؛ یعنی از هولناکی آنچه بدو رسیده و از ترس آنچه واقع شده سیاه شود و به هم ریزد.

﴿وَإِذَا ٱلنُّجُومُ ٱنکَدَرَتۡ ٢﴾.

و آنگاه که ستاره‌گان بعد از نابودی روشنی خویش بیفتند و در حالی که سیاه شده‌اند،‌ از جایگاه‌های خود بر زمین فرو ریزند.

﴿وَإِذَا ٱلۡجِبَالُ سُیِّرَتۡ ٣﴾.

و آنگاه که کوه‌ها از جای خود بجنبند، از بیخ و بنیاد تکان خورند، تکّه و پارچه شوند و مانند غباری در هوا بر‌انگیخته گردند. این کار هنگامی صورت می‌گیرد که زمین را لرزه و زلزله فرا گیرد.

﴿وَإِذَا ٱلۡعِشَارُ عُطِّلَتۡ ٤﴾.

آنگاه که شتران باردار ذی قیمت و ارزشمند، به خاطر هولناکی محشر، اهمّیت حادثه و بزرگی واقعه رها گردند و وا گذاشته شوند.

﴿وَإِذَا ٱلۡوُحُوشُ حُشِرَتۡ ٥﴾.

و آنگاه که خداوند عزوجل حیوانات وحشی را در روز قیامت جمع آورد تا از یکدیگر قصاص بگیرند و بعد از آن برای آن‌ها گفته شود: خاک شوید. ببین که عدالت الهی به اندازه‌ای است که حتی میان حیوانات وحشی مراعات می‌شود.

﴿وَإِذَا ٱلۡبِحَارُ سُجِّرَتۡ ٦﴾.

و آنگاه که دریا‌ها شعله‌ور گردند و آتشی فروزان شوند، کوه‌های آتش‌فشان برافروخته‌اش انفجار کنند و در فضا به پرواز در آیند؛‌ یعنی آب به قدرت حق‌تعالی به آتش تبدیل گردد.

﴿وَإِذَا ٱلنُّفُوسُ زُوِّجَتۡ ٧﴾.

آنگاه که ارواح اشخاص به بدن‌های‌شان یکجا شود؛ برای اینکه انسان‌ها با روح و جسدش به منظور حساب روز جزا زنده شوند.

﴿وَإِذَا ٱلۡمَوۡءُۥدَةُ سُئِلَتۡ ٨﴾.

و آنگاه که از دختر زنده به گور شده سؤال شود که به چه سبب کشته شده است؟ این سؤال برای توبیخ قاتل و اثبات ظلمش وارد می‌شود.

﴿بِأَیِّ ذَنۢبٖ قُتِلَتۡ ٩﴾.

سبب قتلش چیست؟ چه جرمی را انجام داده است؟ و او به خاطر کودکی‌اش از هر گناهی پاک است کدام ستم را مرتکب شده است؟

﴿وَإِذَا ٱلصُّحُفُ نُشِرَتۡ ١٠﴾.

و آنگاه که نامه‌های اعمال نیک و بد به منظور مشاهده عرضه شود و برای حساب بازگشایی گردد تا هر انسانی عملش را در پیش رویش نوشته شده ببیند.

﴿وَإِذَا ٱلسَّمَآءُ کُشِطَتۡ ١١﴾.

و آنگاه که آسمان از جایش دور شود، مانند برکنده‌شدن سقفی از جایش زوال پذیرد و شکافته گردد. در نهایت دروازه‌هایی در آن پدید آید و عُمر بنای مستحکمش پایان یابد.

﴿وَإِذَا ٱلۡجَحِیمُ سُعِّرَتۡ ١٢﴾.

و آنگاه که آتش دوزخ به منظور آمدگی برای کافران برافروخته شود، با شعله‌اش زبانه کشید و در خود بپیچد؛ طوری که اجزایش یکدیگر را بخورند.

﴿وَإِذَا ٱلۡجَنَّةُ أُزۡلِفَتۡ ١٣﴾.

و آنگاه که بهشت برای نیک‌اعمالان، دوستان الله عزوجل و پرهیزگاران نزدیک و مزیّن ساخته شود؛ یعنی به همه نزدیک ساخته شود تا برای استقبال‌شان مهیّا باشد.

﴿عَلِمَتۡ نَفۡسٞ مَّآ أَحۡضَرَتۡ ١٤﴾.

در این هنگام، هر کس اعمال نیک و بدی را که انجام داده می‌داند. روزی است که عملش را مشاهده می‌کند، سعیش را می‌بیند، نامۀ اعمالش را مطالعه می‌نماید و در نتیجه یا شادمان است یا اندوه‌ناک می‌باشد.

﴿فَلَآ أُقۡسِمُ بِٱلۡخُنَّسِ ١٥﴾.

به ستاره‌گانی که شب‌هنگام آشکار اند و روز‌ها با طلوع خورشید پنهان می‌شوند؛ گویا اینکه آهُوانی اند که در خانه‌های‌شان جای می‌گیرند.

﴿ٱلۡجَوَارِ ٱلۡکُنَّسِ ١٦﴾.

ستاره‌گانی که در برج‌های خویش در حرکت اند، در افلاک خود دَور می‌خورند و هنگام روز در روشنی خورشید پنهان می‌شوند؛ یعنی رونده و آینده هستند. آری! مراد از خنوس ستاره‌گان، بازگشت آن‌ها و مراد از کنوس، نهان‌گشتن آن‌ها است.

﴿وَٱلَّیۡلِ إِذَا عَسۡعَسَ ١٧﴾.

به شب سوگند یاد می‌کنم؛ آنگاه که طوری تدریجی به تاریکی رو می‌آورد و باز با کاهش تاریکی خویش را استقبال از روشنی پشت می‌گرداند و همیشه در حال اقبال و ادبار است.

﴿وَٱلصُّبۡحِ إِذَا تَنَفَّسَ ١٨﴾.

و به صبح سوگند یاد می‌نمایم، آنگاه که با نور خویش رو می‌آورد، با روشنی خود پرتو می‌افگند و جهان را با اشراق خویشتن نورانیت، جلا، درخشش و زیبایی می‌بخشد.

﴿إِنَّهُۥ لَقَوۡلُ رَسُولٖ کَرِیمٖ ١٩﴾.

جواب قسم این است: به راستی خداوند عزوجل قرآن کریم را بر زبان فرستاده‌اش جبرئیل علیه السلام که دارای مقام بزرگوار و منزلت رفیعی است به سوی محمّد صلی الله علیه و آله و سلم جاری کرده و فرو فرستاده است.

﴿ذِی قُوَّةٍ عِندَ ذِی ٱلۡعَرۡشِ مَکِینٖ ٢٠﴾.

او که دارای قدرت هولناک، توان بزرگ، منزلت عظیم و رتبۀ بلند است. در نزد خداوند صاحب عرش است و در پیشگاه حق‌تعالی بزرگوار است.

﴿مُّطَاعٖ ثَمَّ أَمِینٖ ٢١﴾.

جبرئیل علیه السلام را فرشتگان ملأ اعلی اطاعت می‌کنند؛ از آن‌رو که جایگاه بلند و منزلت بزرگ دارد، امین وحی، نگهبان امانتی است که برای کسی می‌رساند و در رساندن پیام راستگوی است.

﴿وَمَا صَاحِبُکُم بِمَجۡنُونٖ ٢٢﴾.

ای کافران! چنان‌که شما می‌گویید یار‌تان محمّد دیوانه و عقل رفته نیست، بلکه خرد‌مند‌ترین عاقلان است، شما او را صادق و امین نامیده بودید و نهایت رشد و متانت را داراست.

﴿وَلَقَدۡ رَءَاهُ بِٱلۡأُفُقِ ٱلۡمُبِینِ٢٣﴾.

یقیناً پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم جبرئیل علیه السلام را به صورتی که حق‌تعالی او را آفریده دید، او را که ششصد بال داشت و با آن‌ها کنارۀ بلند آسمان را فرا گرفته بود.

﴿وَمَا هُوَ عَلَى ٱلۡغَیۡبِ بِضَنِینٖ ٢٤﴾.

محمّد صلی الله علیه و آله و سلم در تعلیم و تبلیغ وحیی که بر او از جانب خداوند متعال نازل شده بخیل نیست و تقصیر نکرده است،‌ بلکه راستگوی و امانت‌دار است، رسالتش را به طور کامل انجام داده و امانتش را با کامل‌ترین وجه ادا نموده است.

﴿وَمَا هُوَ بِقَوۡلِ شَیۡطَٰنٖ رَّجِیمٖ ٢٥﴾.

قرآن کریم سخن شیطان رانده‌شده نیست، بلکه کلام خداوند بخشندۀ مهربانی است که مصون از زیادت و نقصان، منزّه از خطا و نسیان و محفوظ از خلل و زلل است.

﴿فَأَیۡنَ تَذۡهَبُونَ ٢٦﴾.

عقل‌های‌تان شما را در تکذیب و سرکشی به کجا می‌برد و در شکّ کدام راه را روش خود قرار می‌دهید؟ یقیناً که دعوای شما باطل است و گمراه شده‌اید.

﴿إِنۡ هُوَ إِلَّا ذِکۡرٞ لِّلۡعَٰلَمِینَ ٢٧﴾.

قرآن کریم جز یادآوری و موعظه‌ای برای همه جهانیان نیست. آری! قرآن رسالت ربّانی برای انسانیت و وثیقۀ الهی برای بشریت است که هدایت، راهیابی و رستگاری را به ارمغان می‌آورد.

﴿لِمَن شَآءَ مِنکُمۡ أَن یَسۡتَقِیمَ ٢٨﴾.

برای کسانی از شما که با تحکیم شریعت الهی و متابعت سنّت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم در زندگی، بر منهج الهی بدون انحراف و کجی استقامت ورزند.

﴿وَمَا تَشَآءُونَ إِلَّآ أَن یَشَآءَ ٱللَّهُ رَبُّ ٱلۡعَٰلَمِینَ ٢٩﴾.

امّا شما استقامت در راه حق را نمی‌توانید بخواهید، مگر آنگاه که خداوند عزوجل خواسته باشد. آری! مشیت شما تحت مشیت پروردگار قرار دارد؛ زیرا او مالک امر و صاحب اختیار اعمال‌تان است، پیشانی شما به دست اوست و جز به ارادۀ او هیچ قدرت و توانی بر کار‌ها ندارید.

سوره تکویر

سوره تکویر

Ayah: 1

إِذَا ٱلشَّمۡسُ کُوِّرَتۡ

آنگاه ‌که خورشید درهم پیچیده [و تاریک] گردد،

Ayah: 2

وَإِذَا ٱلنُّجُومُ ٱنکَدَرَتۡ

و آنگاه ‌که ستارگان بی‌فروغ شوند،

Ayah: 3

وَإِذَا ٱلۡجِبَالُ سُیِّرَتۡ

و آنگاه ‌که کوه‌ها به حرکت درآید،

Ayah: 4

وَإِذَا ٱلۡعِشَارُ عُطِّلَتۡ

و آنگاه ‌که ماده‌شترانِ باردار رها شوند،

Ayah: 5

وَإِذَا ٱلۡوُحُوشُ حُشِرَتۡ

و آنگاه ‌که حیوانات وحشی [در کنار انسان] گرد آورده شوند،

Ayah: 6

وَإِذَا ٱلۡبِحَارُ سُجِّرَتۡ

و آنگاه ‌که دریا‌ها [جوشان و] برافروخته شود،

Ayah: 7

وَإِذَا ٱلنُّفُوسُ زُوِّجَتۡ

و آنگاه ‌که هر کس با همسانِ خود قرین گردد،

Ayah: 8

وَإِذَا ٱلۡمَوۡءُۥدَةُ سُئِلَتۡ

و آنگاه ‌که از دختر زنده‌به‌گورشده پرسیده شود

Ayah: 9

بِأَیِّ ذَنۢبٖ قُتِلَتۡ

[که] به کدامین گناه کشته شده است،

Ayah: 10

وَإِذَا ٱلصُّحُفُ نُشِرَتۡ

و آنگاه ‌که نامه‌های [اعمال] گشوده شود،

Ayah: 11

وَإِذَا ٱلسَّمَآءُ کُشِطَتۡ

و آنگاه ‌که پرده از روی آسمان برگرفته شود،

Ayah: 12

وَإِذَا ٱلۡجَحِیمُ سُعِّرَتۡ

و آنگاه ‌که دوزخ، افروخته [و شعله‌ور] گردد،

Ayah: 13

وَإِذَا ٱلۡجَنَّةُ أُزۡلِفَتۡ

و آنگاه ‌که بهشت [برای پرواپیشگان] نزدیک آورده شود.

Ayah: 14

عَلِمَتۡ نَفۡسٞ مَّآ أَحۡضَرَتۡ

[در آن هنگام،] هر کس خواهد دانست که چه چیزی [برای آخرت خود] آماده کرده است.

Ayah: 15

فَلَآ أُقۡسِمُ بِٱلۡخُنَّسِ

سوگند به ستارگانی که [به جایگاه خود] بازمی‌گردند،

Ayah: 16

ٱلۡجَوَارِ ٱلۡکُنَّسِ

[شتابان] حرکت می‌کنند [و از نظر] پنهان می‌شوند؛

Ayah: 17

وَٱلَّیۡلِ إِذَا عَسۡعَسَ

و سوگند به شب، هنگامی ‌که [از تاریکی‌اش کاسته شود و] پشت کند؛

Ayah: 18

وَٱلصُّبۡحِ إِذَا تَنَفَّسَ

و سوگند به صبح، هنگامی که بدمد؛

Ayah: 19

إِنَّهُۥ لَقَوۡلُ رَسُولٖ کَرِیمٖ

بی‌تردید، این [قرآن، سخن الله است که ابلاغش به پیامبر، بر عهدۀ] فرستاده‌ای بزرگوار [=جبرئیل] است؛

Ayah: 20

ذِی قُوَّةٍ عِندَ ذِی ٱلۡعَرۡشِ مَکِینٖ

[همان فرشته‌ای] که [مقتدر و] نیرومند است و نزد [اللهِ] صاحب‌عرش، مقام والایی دارد؛

Ayah: 21

مُّطَاعٖ ثَمَّ أَمِینٖ

[در ملکوت اعلی و عالم فرشتگان] از او فرمان می‌برند و امین [وحی] است.

Ayah: 22

وَمَا صَاحِبُکُم بِمَجۡنُونٖ

[ای مردم،] همنشین شما [= محمد] دیوانه نیست؛

Ayah: 23

وَلَقَدۡ رَءَاهُ بِٱلۡأُفُقِ ٱلۡمُبِینِ

و بی‌تردید، [محمد]، او [= جبرئیل] را در افق روشن دیده است.

Ayah: 24

وَمَا هُوَ عَلَى ٱلۡغَیۡبِ بِضَنِینٖ

و او بر [ابلاغِ آنچه از طریق] غیب [به وی وحی می‌گردد] بخیل نیست [و همانند کاهنان نیز مزد نمی‌گیرد].

Ayah: 25

وَمَا هُوَ بِقَوۡلِ شَیۡطَٰنٖ رَّجِیمٖ

و این [قرآن] گفتۀ شیطان رانده‌شده نیست.

Ayah: 26

فَأَیۡنَ تَذۡهَبُونَ

پس به کجا می‌روید؟

Ayah: 27

إِنۡ هُوَ إِلَّا ذِکۡرٞ لِّلۡعَٰلَمِینَ

این [قرآن] چیزی جز پند و اندرز برای جهانیان نیست.

Ayah: 28

لِمَن شَآءَ مِنکُمۡ أَن یَسۡتَقِیمَ

برای هر یک از شما که بخواهد راه راست [حق را] در پیش گیرد.

Ayah: 29

وَمَا تَشَآءُونَ إِلَّآ أَن یَشَآءَ ٱللَّهُ رَبُّ ٱلۡعَٰلَمِینَ

و شما [چیزی را] نمی‌خواهید، مگر آنکه پروردگار جهانیان [اراده کند و] بخواهد.

---

At-Takwīr

سورة التکویر

سورة التکویر - سورة 81 - عدد آیاتها 29

بسم الله الرحمن الرحیم

1. إِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَتْ

2. وَإِذَا النُّجُومُ انکَدَرَتْ

3. وَإِذَا الْجِبَالُ سُیِّرَتْ

4. وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ

5. وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ

6. وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ

7. وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ

8. وَإِذَا الْمَوْؤُودَةُ سُئِلَتْ

9. بِأَیِّ ذَنبٍ قُتِلَتْ

10. وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ

11. وَإِذَا السَّمَاء کُشِطَتْ

12. وَإِذَا الْجَحِیمُ سُعِّرَتْ

13. وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ

14. عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا أَحْضَرَتْ

15. فَلا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ

16. الْجَوَارِ الْکُنَّسِ

17. وَاللَّیْلِ إِذَا عَسْعَسَ

18. وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ

19. إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَرِیمٍ

20. ذِی قُوَّةٍ عِندَ ذِی الْعَرْشِ مَکِینٍ

21. مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِینٍ

22. وَمَا صَاحِبُکُم بِمَجْنُونٍ

23. وَلَقَدْ رَآهُ بِالأُفُقِ الْمُبِینِ

24. وَمَا هُوَ عَلَى الْغَیْبِ بِضَنِینٍ

25. وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَیْطَانٍ رَجِیمٍ

26. فَأَیْنَ تَذْهَبُونَ

27. إِنْ هُوَ إِلاَّ ذِکْرٌ لِّلْعَالَمِینَ

28. لِمَن شَاء مِنکُمْ أَن یَسْتَقِیمَ

29. وَمَا تَشَاؤُونَ إِلاَّ أَن یَشَاء اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ

سورة تکویر

به نام الله بخشندة مهربان

هنگامی‌که خورشید درهم پیچیده شود. ﴿1﴾ و هنگامی‌که ستارگان بی نور شوند. ﴿2﴾ و هنگامی‌که کوه‌ها به حرکت درآید. ﴿3﴾ و هنگامی‌که ماده شتران باردار رها شوند. ﴿4﴾ و هنگامی‌که جانوران وحشی گرد آورده شوند. ﴿5﴾ و هنگامی‌که دریا‌ها (جوشان و) بر افروخته شود. ﴿6﴾ و هنگامی‌که روح‌ها (با تن‌ها) قرین شوند. ﴿7﴾ و هنگامی‌که از دختر زنده به گورشده پرسیده شود: ﴿8﴾ به کدامین گناه کشته شده است؟! ﴿9﴾ و هنگامی‌که نامه‌های (اعمال) گشوده شود. ﴿10﴾ و هنگامی‌که پرده از روی آسمان برگرفته شود. ﴿11﴾ و هنگامی‌که دوزخ افروخته (و شعله‌‌ور) گردد. ﴿12﴾ و هنگامی‌که بهشت نزدیک آورده شود. ﴿13﴾ (در آن هنگام) هرکس خواهد دانست چه چیزی را (برای آفرت خود) حاضر (و آماده) کرده است. ﴿14﴾ پس سوگند به شارگانی که باز می‌گردند. ﴿15﴾ (شتابان) حرکت می‌کنند (و از نظر) پنهان می‌شوند. ﴿16﴾ و سوگند به شب، هنگامی‌که (تاریکی‌اش کاسته شود و) پشت کند. ﴿17﴾ و سوگند به صبح، هنگامی‌که بدمد. ﴿18﴾ بی‌گمان این (قرآن) سخن فرستادۀ بزرگوار (= جبرئیل) است. ﴿19﴾ که (مقتدر و) نیرومند است، و نزد (الله) صاحب عرش مقام و منزلت والایی دارد. ﴿20﴾ (در آسمان‌ها) مودر اطاعت (فرشتکان) و امین (وحی) است. ﴿21﴾ و (ای مردم) همنشین شما (محمدr) دیوانه نیست. ﴿22﴾ و به راستی او (= جبرئیل) را در افق روشن دیده است. ﴿23﴾ و او بر (آنچه از طریق) غیب (به او وحی شده) بخیل نیست. ﴿24﴾ و این (قرآن) گفتۀ شیطان رانده شده نیست. ﴿25﴾ پس به کجا می‌روید؟! ﴿26﴾ این (قرآن) چیزی جز پند و اندرز برای جهانیان نیست. ﴿27﴾ برای کسی از شما که بخواهد راه راست درپشین گیرد. ﴿28﴾ و شما نمی‌خواهید مگر آنکه پروردگار جهانیان بخواهد. ﴿29﴾

سوره تکویر

سُورَةُ التَّکۡوِیرِ

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِیمِ

﴿إِذَا ٱلشَّمۡسُ کُوِّرَتۡ ١ وَإِذَا ٱلنُّجُومُ ٱنکَدَرَتۡ ٢ وَإِذَا ٱلۡجِبَالُ سُیِّرَتۡ ٣ وَإِذَا ٱلۡعِشَارُ عُطِّلَتۡ ٤ وَإِذَا ٱلۡوُحُوشُ حُشِرَتۡ ٥ وَإِذَا ٱلۡبِحَارُ سُجِّرَتۡ ٦ وَإِذَا ٱلنُّفُوسُ زُوِّجَتۡ ٧ وَإِذَا ٱلۡمَوۡءُۥدَةُ سُئِلَتۡ ٨ بِأَیِّ ذَنۢبٖ قُتِلَتۡ ٩ وَإِذَا ٱلصُّحُفُ نُشِرَتۡ ١٠ وَإِذَا ٱلسَّمَآءُ کُشِطَتۡ ١١ وَإِذَا ٱلۡجَحِیمُ سُعِّرَتۡ ١٢ وَإِذَا ٱلۡجَنَّةُ أُزۡلِفَتۡ ١٣ عَلِمَتۡ نَفۡسٞ مَّآ أَحۡضَرَتۡ ١٤ فَلَآ أُقۡسِمُ بِٱلۡخُنَّسِ ١٥ ٱلۡجَوَارِ ٱلۡکُنَّسِ ١٦ وَٱلَّیۡلِ إِذَا عَسۡعَسَ ١٧ وَٱلصُّبۡحِ إِذَا تَنَفَّسَ ١٨ إِنَّهُۥ لَقَوۡلُ رَسُولٖ کَرِیمٖ ١٩ ذِی قُوَّةٍ عِندَ ذِی ٱلۡعَرۡشِ مَکِینٖ ٢٠ مُّطَاعٖ ثَمَّ أَمِینٖ ٢١ وَمَا صَاحِبُکُم بِمَجۡنُونٖ ٢٢ وَلَقَدۡ رَءَاهُ بِٱلۡأُفُقِ ٱلۡمُبِینِ ٢٣ وَمَا هُوَ عَلَى ٱلۡغَیۡبِ بِضَنِینٖ ٢٤ وَمَا هُوَ بِقَوۡلِ شَیۡطَٰنٖ رَّجِیمٖ ٢٥ فَأَیۡنَ تَذۡهَبُونَ ٢٦ إِنۡ هُوَ إِلَّا ذِکۡرٞ لِّلۡعَٰلَمِینَ ٢٧ لِمَن شَآءَ مِنکُمۡ أَن یَسۡتَقِیمَ ٢٨ وَمَا تَشَآءُونَ إِلَّآ أَن یَشَآءَ ٱللَّهُ رَبُّ ٱلۡعَٰلَمِینَ ٢٩﴾

به نام الله بخشندۀ مهربان

هنگامی‌که خورشید درهم پیچیده شود. ﴿۱﴾و هنگامی‌که ستارگان بی نور شوند. ﴿۲﴾و هنگامی‌که کوه‌ها به حرکت درآید. ﴿۳﴾و هنگامی‌که ماده شتران باردار رها شوند. ﴿۴﴾و هنگامی‌که جانوران وحشی گرد آورده شوند. ﴿۵﴾و هنگامی‌که دریا‌ها (جوشان و) بر افروخته شود. ﴿۶﴾و هنگامی‌که روح‌ها (با تن‌ها) قرین شوند. ﴿۷﴾و هنگامی‌که از دختر زنده به گورشده پرسیده شود: ﴿۸﴾به کدامین گناه کشته شده است؟! ﴿۹﴾و هنگامی‌که نامه‌های (اعمال) گشوده شود. ﴿۱۰﴾و هنگامی‌که پرده از روی آسمان برگرفته شود. ﴿۱۱﴾و هنگامی‌که دوزخ افروخته (و شعله‌‌ور) گردد. ﴿۱۲﴾و هنگامی‌که بهشت نزدیک آورده شود. ﴿۱۳﴾(در آن هنگام) هرکس خواهد دانست چه چیزی را (برای آفرت خود) حاضر (و آماده) کرده است. ﴿۱۴﴾پس سوگند به شارگانی که باز می‌گردند. ﴿۱۵﴾(شتابان) حرکت می‌کنند (و از نظر) پنهان می‌شوند. ﴿۱۶﴾و سوگند به شب، هنگامی‌که (تاریکی‌اش کاسته شود و) پشت کند. ﴿۱۷﴾و سوگند به صبح، هنگامی‌که بدمد. ﴿۱۸﴾بی‌گمان این (قرآن) سخن فرستادۀ بزرگوار (= جبرئیل) است. ﴿۱۹﴾که (مقتدر و) نیرومند است، و نزد (الله) صاحب عرش مقام و منزلت والایی دارد. ﴿۲۰﴾(در آسمان‌ها) مودر اطاعت (فرشتکان) و امین (وحی) است. ﴿۲۱﴾و (ای مردم) همنشین شما (محمدج) دیوانه نیست. ﴿۲۲﴾و به راستی او (= جبرئیل) را در افق روشن دیده است. ﴿۲۳﴾و او بر (آنچه از طریق) غیب (به او وحی شده) بخیل نیست. ﴿۲۴﴾و این (قرآن) گفتۀ شیطان رانده شده نیست. ﴿۲۵﴾پس به کجا می‌روید؟! ﴿۲۶﴾این (قرآن) چیزی جز پند و اندرز برای جهانیان نیست. ﴿۲۷﴾برای کسی از شما که بخواهد راه راست درپشین گیرد. ﴿۲۸﴾و شما نمی‌خواهید مگر آنکه پروردگار جهانیان بخواهد. ﴿۲۹﴾.﴿‌﴾

سوره تکویر

سُورَةُ التَّکۡوِیرِ

بسم الله الرحمن الرحیم

﴿ إِذَا ٱلشَّمۡسُ کُوِّرَتۡ ١ وَإِذَا ٱلنُّجُومُ ٱنکَدَرَتۡ ٢ وَإِذَا ٱلۡجِبَالُ سُیِّرَتۡ ٣ وَإِذَا ٱلۡعِشَارُ عُطِّلَتۡ ٤ وَإِذَا ٱلۡوُحُوشُ حُشِرَتۡ ٥ وَإِذَا ٱلۡبِحَارُ سُجِّرَتۡ ٦ وَإِذَا ٱلنُّفُوسُ زُوِّجَتۡ ٧ وَإِذَا ٱلۡمَوۡءُۥدَةُ سُئِلَتۡ ٨ بِأَیِّ ذَنۢبٖ قُتِلَتۡ ٩ وَإِذَا ٱلصُّحُفُ نُشِرَتۡ ١٠ وَإِذَا ٱلسَّمَآءُ کُشِطَتۡ ١١ وَإِذَا ٱلۡجَحِیمُ سُعِّرَتۡ ١٢ وَإِذَا ٱلۡجَنَّةُ أُزۡلِفَتۡ ١٣ عَلِمَتۡ نَفۡسٞ مَّآ أَحۡضَرَتۡ ١٤ فَلَآ أُقۡسِمُ بِٱلۡخُنَّسِ ١٥ ٱلۡجَوَارِ ٱلۡکُنَّسِ ١٦ وَٱلَّیۡلِ إِذَا عَسۡعَسَ ١٧ وَٱلصُّبۡحِ إِذَا تَنَفَّسَ ١٨ إِنَّهُۥ لَقَوۡلُ رَسُولٖ کَرِیمٖ ١٩ ذِی قُوَّةٍ عِندَ ذِی ٱلۡعَرۡشِ مَکِینٖ ٢٠ مُّطَاعٖ ثَمَّ أَمِینٖ ٢١ وَمَا صَاحِبُکُم بِمَجۡنُونٖ ٢٢ وَلَقَدۡ رَءَاهُ بِٱلۡأُفُقِ ٱلۡمُبِینِ ٢٣ وَمَا هُوَ عَلَى ٱلۡغَیۡبِ بِضَنِینٖ ٢٤ وَمَا هُوَ بِقَوۡلِ شَیۡطَٰنٖ رَّجِیمٖ ٢٥ فَأَیۡنَ تَذۡهَبُونَ ٢٦ إِنۡ هُوَ إِلَّا ذِکۡرٞ لِّلۡعَٰلَمِینَ ٢٧ لِمَن شَآءَ مِنکُمۡ أَن یَسۡتَقِیمَ ٢٨ وَمَا تَشَآءُونَ إِلَّآ أَن یَشَآءَ ٱللَّهُ رَبُّ ٱلۡعَٰلَمِینَ ٢٩﴾

به نام خداوند بخشندۀ مهربان

وقتى که آفتاب پیچیده شود. ﴿1﴾و وقتى که ستاره‌ها تیره شوند. ﴿2﴾و وقتى که کوه‌ها روان کرده شوند. ﴿3﴾و وقتى که ماده شتران باربردار معطل گذاشته شود. ﴿4﴾و وقتى که جانوران وحشى را جمع کرده شود. ﴿5﴾و وقتى که دریاها را مثل آتش افروخته شود. ﴿6﴾و وقتى که ارواح را با اجساد جمع کرده شود. ﴿7﴾و وقتى که دخترى را که زنده در گور کرده بودند، پرسیده شود. ﴿8﴾به کدام گناه کشته شد؟. ﴿9﴾و وقتى که نامه‌هاى اعمال را گشاده شود. ﴿10﴾و وقتى که آسمان را پوست برکنده شود [1242]. ﴿11﴾و وقتى که دوزخ را برافروخته شود. ﴿12﴾و وقتى که بهشت را نزدیک ساخته شود. ﴿13﴾بداند هر شخصى آنچه حاضر ساخته است. ﴿14﴾پس قسم می‌خورم به ستاره‌هاى بازگرونده! . ﴿15﴾سیر نمایندۀ غایب شونده [1243]. ﴿16﴾و قسم به شب چون بازگردد! . ﴿17﴾و قسم به صبح چون بدمد! . ﴿18﴾هرآیینه قرآن گفتار فرشته‌ای است گرامى قدر. ﴿19﴾صاحب توانایى با وقار نزدیک خداوند عرش. ﴿20﴾فرمانبردارى کرده شده در ملکوت آسمان متصف به امانت. ﴿21﴾و نیست این یار شما دیوانه. ﴿22﴾و هرآیینه یار شما دیده بود آن فرشته را به کرانۀ ظاهر آسمان. ﴿23﴾و نیست یار شما بر علم پنهان بخل کننده. ﴿24﴾و نیست قرآن گفتار شیطان رانده شده. ﴿25﴾پس کجا می‌روید؟. ﴿26﴾نیست قرآن مگر پند، عالم‌ها ر.ا ﴿27﴾براى هر که از زمرۀ شما بخواهد که راست‏کردار شود. ﴿28﴾و نمى‏خواهید مگر وقتى که بخواهد خدا پروردگار عالم‌ها. ﴿29﴾.