سورۀ قارعه

سورۀ قارعه

مکی است؛ ترتیب آن 101؛ شمار آیات آن 11

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِیمِ

﴿ٱلۡقَارِعَةُ١﴾.

قیامت که دل‌ها را با هولناکی‌اش می‌کوبد، عالم را با آوازش تکان می‌دهد، مردم را غافلگیر می‌نماید و عقل‌ها را دهشت می‌افکند؛ زیرا بزرگ‌ترین حالت و سخت‌ترین اندوهی است.

﴿مَا ٱلۡقَارِعَةُ ٢﴾.

چه قدر حادثۀ عظیم و غم خطرناکی است، چه اندازه وحشتش سخت و وقوع آن امر بزرگی است. آری! بلند‌تر از آن است که توصیف شود.

﴿وَمَآ أَدۡرَىٰکَ مَا ٱلۡقَارِعَةُ ٣﴾.

چه چیز تو را بدان دانا ساخته است؟ آری! تو به احوال‌دشوار، وضع هولناک، حادثه‌های ترس‌آور و مواقف غافل‌کننده‌اش آگاهی نداری.

﴿یَوۡمَ یَکُونُ ٱلنَّاسُ کَٱلۡفَرَاشِ ٱلۡمَبۡثُوثِ ٤﴾.

در آن روز مردم از کثرت تعداد، هولناکی و ترس، داد و فریاد و پراکندگی خویش مانند پروانه‌هایی‌اند که در‌ آتش افتاده باشند؛ زیرا افکار ربوده‌شده و اندیشه‌ها به حیرت افتاده است.

﴿وَتَکُونُ ٱلۡجِبَالُ کَٱلۡعِهۡنِ ٱلۡمَنفُوشِ ٥﴾.

در آن روز کوه‌ها مانند پشم‌های ندّافی شده‌ای هستند و چون غباری در هوا پراکنده‌اند؛ زیرا سخت تکان می‌خورند، بر‌کنده می‌شوند و از جای خویش به دور می‌افتند.

﴿فَأَمَّا مَن ثَقُلَتۡ مَوَٰزِینُهُۥ ٦﴾.

آنگاه هر که حسناتش در ترازوی اعمال گران‌آید، اعمال نیکش بیشتر باشد و کار‌های خیرش ترجیح یابد که گوارا، پاکیزه و مایۀ خورسندی است.

﴿فَهُوَ فِی عِیشَةٖ رَّاضِیَةٖ ٧﴾.

او در زندگانی پاکیزه و با عزّت، در بهشت‌های پر از نعمت، در جایگاه راستین و مقام امن، در مجلس سلامتی و محلّ انس، با شادمانی و کامرانی و در نور و سرور به سر می‌برد.

﴿وَأَمَّا مَنۡ خَفَّتۡ مَوَٰزِینُهُۥ ٨﴾.

امّا کسی که ترازوی حسناتش سبک باشد، پلّۀ اعمال خیرش به علّت کمبود حسناتش گرانی نداشته باشد، بلکه گناهانش ترجیح یابد که دور از رحمت است و وای باد به حالش از آنچه در انتظار اوست.

﴿فَأُمُّهُۥ هَاوِیَةٞ ٩﴾.

کوشش چنین کسی بی‌اثر مانده، خواری نصیبش شده، دوزخ جایگاهش گردیده و آتش منزل‌گاه اوست؛ چون به سبب عصیانگری خداوند جبّار هلاکت به سراغش رسیده است. و این جایگاه بدان سبب هاویه نامیده شده که صاحبش را به قعرش فرو ‌‌می‌برد.

﴿وَمَآ أَدۡرَىٰکَ مَا هِیَهۡ ١٠﴾.

چه می‌دانی که هاویه چیست؟ به راستی که اهلش از سطح آن به قعرش فرو می‌رود تا عذاب سختی را با طوق‌های آهنین و استفاده از زقّوم و صدید دریابد.

﴿نَارٌ حَامِیَةُۢ ١١﴾.

«هاویه» آتش‌سوزان، برافروخته و پایداری است که افروختگی‌اش سستی نمی‌پذیرد، شعله‌اش خاموش نمی‌شود و حرارتش به سردی نمی‌گراید.

سوره قارعه

سوره قارعه

Ayah: 1

ٱلۡقَارِعَةُ

[آن] فروکوبنده.

Ayah: 2

مَا ٱلۡقَارِعَةُ

[آن] فروکوبنده چیست؟

Ayah: 3

وَمَآ أَدۡرَىٰکَ مَا ٱلۡقَارِعَةُ

و تو چه ‌دانی که [آن] فروکوبنده چیست؟

Ayah: 4

یَوۡمَ یَکُونُ ٱلنَّاسُ کَٱلۡفَرَاشِ ٱلۡمَبۡثُوثِ

روزی‌ که مردم مانند پروانه‌های پراکنده [حیران و سرگردان] خواهند بود.

Ayah: 5

وَتَکُونُ ٱلۡجِبَالُ کَٱلۡعِهۡنِ ٱلۡمَنفُوشِ

و کوه‌ها مانند پشم رنگینِ حلاجی‌شده خواهند شد.

Ayah: 6

فَأَمَّا مَن ثَقُلَتۡ مَوَٰزِینُهُۥ

و اما هر کس که [در آن روز،] کفّۀ میزانش سنگین باشد،

Ayah: 7

فَهُوَ فِی عِیشَةٖ رَّاضِیَةٖ

[در بهشت،] در زندگی رضایت‌بخشی خواهد بود.

Ayah: 8

وَأَمَّا مَنۡ خَفَّتۡ مَوَٰزِینُهُۥ

و اما هر کس که کفّۀ میزانش سبک باشد،

Ayah: 9

فَأُمُّهُۥ هَاوِیَةٞ

[مسکن و] پناهگاهش «هاویه» است.

Ayah: 10

وَمَآ أَدۡرَىٰکَ مَا هِیَهۡ

و تو چه دانی که آن [هاویه] چیست؟

Ayah: 11

نَارٌ حَامِیَةُۢ

آتشی است سوزان [و شعله‌ور].

---

 

Al-Qāri‘ah

سورة القارعة

سورة القارعة - سورة 101 - عدد آیاتها 11

بسم الله الرحمن الرحیم

به نام الله بخشندة مهربان

1. الْقَارِعَةُ فرو کوبنده. ﴿1﴾

2. مَا الْقَارِعَةُ چیست (آن) فرو کوبنده؟ ﴿2﴾

3. وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْقَارِعَةُ و تو چه می‌دانی که (آن) فرو کوبنده چیست؟ ﴿3﴾

4. یَوْمَ یَکُونُ النَّاسُ کَالْفَرَاشِ الْمَبْثُوثِ روزی‌که مردم مانند پروانه‌های پراکنده خواهند بود. ﴿4﴾

5. وَتَکُونُ الْجِبَالُ کَالْعِهْنِ الْمَنفُوشِ و کوه‌ها مانند پشم رنگین حلاجی شده خواهد بود. ﴿5﴾

6. فَأَمَّا مَن ثَقُلَتْ مَوَازِینُهُ پس اما هرکس که (در آن روز) کفۀ میزانش سنگین باشد. ﴿6﴾

7. فَهُوَ فِی عِیشَةٍ رَّاضِیَةٍ در یک زندگی خشنود (و پسندیدة) خواهد بود. ﴿7﴾

8. وَأَمَّا مَنْ خَفَّتْ مَوَازِینُهُ و اما هرکس که کفۀ میزانش سبک باشد. ﴿8﴾

9. فَأُمُّهُ هَاوِیَةٌ پس (مسکن و) پناهگاهش هاویه است. ﴿9﴾

10. وَمَا أَدْرَاکَ مَا هِیَهْ و تو چه دانی که آن (هاویه) چیست؟ ﴿10﴾

11. نَارٌ حَامِیَةٌ آتشی سوزان (و شعله‌ور) است. ﴿11﴾

سورة قارعه

سوره قارعه

سُورَةُ القَارِعَةِ

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِیمِ

﴿ٱلۡقَارِعَةُ ١ مَا ٱلۡقَارِعَةُ ٢ وَمَآ أَدۡرَىٰکَ مَا ٱلۡقَارِعَةُ ٣ یَوۡمَ یَکُونُ ٱلنَّاسُ کَٱلۡفَرَاشِ ٱلۡمَبۡثُوثِ ٤ وَتَکُونُ ٱلۡجِبَالُ کَٱلۡعِهۡنِ ٱلۡمَنفُوشِ ٥ فَأَمَّا مَن ثَقُلَتۡ مَوَٰزِینُهُۥ ٦ فَهُوَ فِی عِیشَةٖ رَّاضِیَةٖ ٧ وَأَمَّا مَنۡ خَفَّتۡ مَوَٰزِینُهُۥ ٨ فَأُمُّهُۥ هَاوِیَةٞ ٩ وَمَآ أَدۡرَىٰکَ مَا هِیَهۡ ١٠ نَارٌ حَامِیَةُۢ ١١ ﴾

به نام الله بخشندۀ مهربان

فرو کوبنده. ﴿۱﴾چیست (آن) فرو کوبنده؟ ﴿۲﴾و تو چه می‌دانی که (آن) فرو کوبنده چیست؟ ﴿۳﴾روزی‌که مردم مانند پروانه‌های پراگنده خواهند بود. ﴿۴﴾و گوه‌ها مانند پشم رنگین حلاجی شده خواهد بود. ﴿۵﴾پس اما هرکس که (در آن روز) کفۀ میزانش سنگین باشد. ﴿۶﴾در یک زندگی خشنود (و پسندیدۀ) خواهد بود. ﴿۷﴾و اما هرکس که کفۀ میزانش سبک باشد. ﴿۸﴾پس (مسکن و) پناهگاهش هاویه است. ﴿۹﴾و تو چه دانی که آن (هاویه) چیست؟ ﴿۱۰﴾آتشی سوزان (و شعله‌ور) است. ﴿۱۱﴾

سوره القارعه

سُورَةُ القَارِعَةِ

بسم الله الرحمن الرحیم

﴿ ٱلۡقَارِعَةُ ١ مَا ٱلۡقَارِعَةُ ٢ وَمَآ أَدۡرَىٰکَ مَا ٱلۡقَارِعَةُ ٣ یَوۡمَ یَکُونُ ٱلنَّاسُ کَٱلۡفَرَاشِ ٱلۡمَبۡثُوثِ ٤ وَتَکُونُ ٱلۡجِبَالُ کَٱلۡعِهۡنِ ٱلۡمَنفُوشِ ٥ فَأَمَّا مَن ثَقُلَتۡ مَوَٰزِینُهُۥ ٦ فَهُوَ فِی عِیشَةٖ رَّاضِیَةٖ ٧ وَأَمَّا مَنۡ خَفَّتۡ مَوَٰزِینُهُۥ ٨ فَأُمُّهُۥ هَاوِیَةٞ ٩ وَمَآ أَدۡرَىٰکَ مَا هِیَهۡ ١٠ نَارٌ حَامِیَةُۢ ١١ ﴾

به نام خداوند بخشندۀ مهربان

قیامت!. ﴿1﴾چیست آن قیامت؟!. ﴿2﴾و چه چیز مطلع ساخت تو را که چیست آن قیامت؟. ﴿3﴾[قیامت متحقّق شود] روزی که باشند مردمان مانند پروانه‏های پراکنده ساخته. ﴿4﴾و باشند کوه‌ها مانند پشم رنگین محلوج نموده. ﴿5﴾پس اما هرکه گران باشد پله‏هاى حسنات او. ﴿6﴾پس آن شخص در گذران پسندیده است. ﴿7﴾و اما هر که سبک شد پله‏هاى حسنات او. ﴿8﴾پس جاىِ ماندن آن شخص، هاویه باشد. ﴿9﴾و چه چیز مطلع ساخت تو را که چیست هاویه؟!. ﴿10﴾آتشى است جوشنده. ﴿11﴾