سورۀ مطفّفین

سورۀ مطفّفین

مکی است؛ ترتیب آن 83؛ شمار آیات آن 36

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِیمِ

﴿وَیۡلٞ لِّلۡمُطَفِّفِینَ ١﴾.

هلاکت و زیانمندی و عذاب و تباهی بر کسانی باد که در پیمانه و ترازو خیانت ورزند؛ یعنی هنگامی که حقّ‌شان را بگیرند زیاده‌ستانی کنند و چون حقّ کسی را بپردازند پیمانه را کم دهند.

﴿ٱلَّذِینَ إِذَا ٱکۡتَالُواْ عَلَى ٱلنَّاسِ یَسۡتَوۡفُونَ ٢﴾.

کسانی که چون حقوق خویش را از کسی طلب کنند، در ترازو و پیمانه و در همه احکام و اموال،‌ حقّ خویش را کامل و وافی مطالبه می‌کنند.

﴿وَإِذَا کَالُوهُمۡ أَو وَّزَنُوهُمۡ یُخۡسِرُونَ ٣﴾.

امّا آنگاه که حقوق دیگران را پیمانه یا وزن نمایند کم می‌پردازند و در حصۀ معیّن آنان نقص وارد می‌کنند؛ یعنی حقّ خویشتن را کامل می‌گیرند و حقّ دیگران را کم می‌دهند.

﴿أَلَا یَظُنُّ أُوْلَٰٓئِکَ أَنَّهُم مَّبۡعُوثُونَ ٤﴾.

آیا گروه کم‌کنندۀ حقوق دیگران فکر نمی‌کنند که به زودی بعد از مرگ خود زنده می‌شوند، از اعمال خویش مورد محاسبه قرار می‌گیرند و در برابر نقص حقّ دیگران جزا داده می‌شوند.

﴿لِیَوۡمٍ عَظِیمٖ ٥﴾.

به زودی در روزی که خطر بزرگ، احوال ترس‌آور و محضر هولناک دارد زنده می‌شوند؛ در روزی که از نگاه هولناکی و خطر از همه روزها دشوار است.

﴿یَوۡمَ یَقُومُ ٱلنَّاسُ لِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِینَ ٦﴾.

در آن روز مردم از قبر‌های خود به سوی موقف برای حساب برمی‌خیزند و برای حکم نهایی و دستیابی به جزای اعمال جمع می‌شوند؛ حال آنکه برخی نیک‌اعمال و بعضی بد‌اعمال هستند.

﴿کَلَّآ إِنَّ کِتَٰبَ ٱلۡفُجَّارِ لَفِی سِجِّینٖ ٧﴾.

آگاه باش که کتاب بد‌کاران در پروندۀ اهل آتش و نام‌های آنان در کتاب هلاک شوندگان اهل دوزخ ثبت و ضبط شده است.

﴿وَمَآ أَدۡرَىٰکَ مَا سِجِّینٞ ٨﴾.

از کتابی که پروندۀ نام‌های اهل آتش دوزخ است چه معلوماتی داری؟ کتابی محفوظ است که در آن نام‌ها بدون زیادت و نقصان شمرده شده است.

﴿کِتَٰبٞ مَّرۡقُومٞ ٩﴾.

کتابی است که نام‌های کافران در آن نوشته شده، نام‌ها با حروف نشانه‌دار شده و در متنش ضبط گردیده است؛ یعنی این کتاب، پروندۀ بد‌کاران و اهل دوزخ است.

﴿وَیۡلٞ یَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُکَذِّبِینَ ١٠﴾.

لعنت و خسران با هلاکت و تباهی بر اهل دوزخ باد که کتاب الهی را تکذیب کردند، حساب را فراموش نمودند و در نتیجه مستحقّ عذاب و مستوجب عقاب شدند!

﴿ٱلَّذِینَ یُکَذِّبُونَ بِیَوۡمِ ٱلدِّینِ ١١﴾.

این گروه به روز جزا تکذیب نمودند و از بعث و نشور انکار ورزیدند؛ یعنی به بهشت و دوزخ و به ایستادن در محضر خداوند جبّار باورمند نیستند.

﴿وَمَا یُکَذِّبُ بِهِۦٓ إِلَّا کُلُّ مُعۡتَدٍ أَثِیمٍ ١٢﴾.

هیچ کسی روز قیامت را تکذیب نمی‌کند، مگر آنکه از حد تجاوز کند، عهد‌ها را بشکند، ‌به معبودش کافر شود، گناهان زیادی را انجام دهد، در ارتکاب جرم‌ها بکوشد و در خوردن حرام اسراف نماید.

﴿إِذَا تُتۡلَىٰ عَلَیۡهِ ءَایَٰتُنَا قَالَ أَسَٰطِیرُ ٱلۡأَوَّلِینَ ١٣﴾.

آنگاه که آیات قرآن بر این بد‌کار خوانده شود، با استهزا می‌گوید: این‌ها داستان‌های مردم قدیم، خرافات پیشینیان و سخنان باطل داستان پردازان دروغگوی است.

﴿کَلَّاۖ بَلۡۜ رَانَ عَلَىٰ قُلُوبِهِم مَّا کَانُواْ یَکۡسِبُونَ ١٤﴾.

هر‌گز چنین نیست، سوگند به خداوند عزوجل که داستان‌های پیشینیان نیست بلکه حجاب تکذیب، خشکی معاصی و پلیدی گناه دل‌های‌شان را بپوشانیده و فرا گرفته و از حق نابینا شده‌اند.

﴿کَلَّآ إِنَّهُمۡ عَن رَّبِّهِمۡ یَوۡمَئِذٖ لَّمَحۡجُوبُونَ ١٥﴾.

هر‌گز چنین نیست، به راستی این کافران از دیدار پروردگار خویش ممنوع اند و مانند مؤمنان به سویش ممنوع اند و مانند مؤمنان به سویش نظر کرده نمی‌توانند و این عذاب و جزای آنان است.

﴿ثُمَّ إِنَّهُمۡ لَصَالُواْ ٱلۡجَحِیمِ ١٦﴾.

بعد از آن کافران به خاطر اعمال بد و افعال زشت خود در آتشی وارد می‌شوند که چهره‌های آنان را بریان می‌کند، پوست‌های آنان را می‌سوزاند و در دل‌های‌شان اثر می‌کند.

﴿ثُمَّ یُقَالُ هَٰذَا ٱلَّذِی کُنتُم بِهِۦ تُکَذِّبُونَ ١٧﴾.

بعد از آن موظّفان دوزخ برای آنان می‌گویند: این همان عذابی است که بدان تکذیب می‌کردید. اکنون آن را با خواری بچشید و در آن همیشه باشید.

﴿کَلَّآ إِنَّ کِتَٰبَ ٱلۡأَبۡرَارِ لَفِی عِلِّیِّینَ ١٨﴾.

آگاه باشید که کتاب نیکو‌کاران راستگوی و اخلاصمند در پروندۀ اخیار و دیوان ابرار با حرمت و عزّتی ضبط و ثبت است.

﴿وَمَآ أَدۡرَىٰکَ مَا عِلِّیُّونَ ١٩﴾.

چی می‌دانی که کتاب علّیّین چیست؟ سوگند به پروردگار که دارای منزلت عالی و مرتبۀ بلند است؛ از آن‌رو در آن نام‌های بزرگی وجود دارد.

﴿کِتَٰبٞ مَّرۡقُومٞ ٢٠﴾.

کتابی است که با حرف‌هایی از نور و به اذن خداوند عزیز و غفور نوشته شده و نگارش یافته است. نام‌های نوشته در آن واضح است و با علاماتی که برای اهل برّ و احسان آشکار است نشانه‌دار شده است.

﴿یَشۡهَدُهُ ٱلۡمُقَرَّبُونَ ٢١﴾.

جماعت بزرگواری از فرشتگان مقرّب که منزلت عالی دارند در نزد این کتاب حضور می‌یابند و به آنچه در کتاب ابرار است گواهی می‌دهند.

﴿إِنَّ ٱلۡأَبۡرَارَ لَفِی نَعِیمٍ ٢٢﴾.

به راستی که مؤمنان مطیع در نعمت‌های جاودان و جایگاه راستین و با کرامتی به سر می‌برند، حال آنکه این نعمت‌ها همیشه است و خود در خورسندی و شادمانی به سوی یکدیگر‌شان نظر می‌اندازند.

﴿عَلَى ٱلۡأَرَآئِکِ یَنظُرُونَ ٢٣﴾.

ایشان بر تخت‌های نرم و راحتی تکیه زده‌اند و به آنچه حق‌تعالی برای‌شان از نعمت‌ها و مناظر نیکو عنایت کرده می‌بینند؛ از آن جمله اینکه به منظور زیادت شادمانی به سوی یکدیگر‌شان نظر می‌اندازند.

﴿تَعۡرِفُ فِی وُجُوهِهِمۡ نَضۡرَةَ ٱلنَّعِیمِ ٢٤﴾.

در چهرۀ گروه ابرار شادابی نعمت‌ها و روشنی کرامت‌ها، درخشش شادمانی و نور زیبایی، رونق حسن و حسن مظهر مشاهده می‌شود.

﴿یُسۡقَوۡنَ مِن رَّحِیقٖ مَّخۡتُومٍ ٢٥﴾.

نیکو‌کاران از شراب خالصی می‌نوشند که در آن چیز دیگری مخلوط نیست و غِش ندارد. شرابی است که نشه و سرگیجی نمی‌آورد و چنان سر به مُهر است که جز صاحبش کسی بدان دست‌رسی ندارد و آن را نمی‌گشاید.

﴿خِتَٰمُهُۥ مِسۡکٞۚ وَفِی ذَٰلِکَ فَلۡیَتَنَافَسِ ٱلۡمُتَنَٰفِسُونَ ٢٦﴾.

از روپوش جام، بوی مشک فرا می‌آید و از خوشبویی آن نفس لبریز می‌شود. برای تحصیل چنین نعمتی باید داوطلبان در میدان طاعت مسابقه نمایند و به خاطر دست‌یابی به چنین انعام و اکرامی طالبان خیر باید پیش‌دستی نمایند.

﴿وَمِزَاجُهُۥ مِن تَسۡنِیمٍ ٢٧﴾.

آب زلال و گوارایی از چشمۀ پاکیزه‌ای با این شراب مخلوط می‌شود که از جای بلندی بر آن فرو می‌ریزد تا منظر ریزش آب، بزرگ جلوه نماید.

﴿عَیۡنٗا یَشۡرَبُ بِهَا ٱلۡمُقَرَّبُونَ ٢٨﴾.

این چشمۀ صاف و گوارا همان (تسنیم) است که ابرار نیکو‌کار از آن می‌نوشند تا کرامت و نوازشی برای‌شان باشد و پاداش اعمال نیک‌شان را دریابند.

﴿إِنَّ ٱلَّذِینَ أَجۡرَمُواْ کَانُواْ مِنَ ٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ یَضۡحَکُونَ ٢٩﴾.

هر آینه کافران بد‌کار در دنیا به مؤمنان استهزا می‌کردند و در کار و بارشان می‌خندیدند؛ از آن‌رو که نفس‌های آنان را کفر و استکبار فرا گرفته بود.

﴿وَإِذَا مَرُّواْ بِهِمۡ یَتَغَامَزُونَ ٣٠﴾.

و آنگاه که مؤمنان می‌گذشتند، کافران با چشمان خویش ایشان را عیبجویی و تمسخر می‌کردند؛ یعنی کافران ثروتمند، مؤمنان فقیر را مورد تمسخر قرار می‌دادند.

﴿وَإِذَا ٱنقَلَبُوٓاْ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِمُ ٱنقَلَبُواْ فَکِهِینَ ٣١﴾.

و چون کافران به منازل خویش برمی‌گشتند، با ارتکاب تمسخر مؤمنان شادمان بودند، از آن‌رو که سرکشی و تکبّر می‌ورزیدند.

﴿وَإِذَا رَأَوۡهُمۡ قَالُوٓاْ إِنَّ هَٰٓؤُلَآءِ لَضَآلُّونَ ٣٢﴾.

و آنکاه که کافران مؤمنان را مشاهده می‌کردند می‌گفتند: این گروه گمراه شده‌اند، به راه خطا رفتند، دین خویش را ترک کردند و به سوی حق هدایت نشدند.

﴿وَمَآ أُرۡسِلُواْ عَلَیۡهِمۡ حَٰفِظِینَ ٣٣﴾.

این در حالی است که کافران وکیلان مؤمنان نیستند و در تصرّفات و کار‌های‌شان مراقبت و سرپرستی ندارند؛ یعنی نباید در امور‌شان مداخله نمایند.

﴿فَٱلۡیَوۡمَ ٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ مِنَ ٱلۡکُفَّارِ یَضۡحَکُونَ ٣٤﴾.

امّا در روز حساب حال دگرگون می‌شود؛ یعنی هنگامی که مؤمنان کافران را با خواری و حقارت در عذاب گرفتار می‌بینند بر آنان خنده می‌زنند.

﴿عَلَى ٱلۡأَرَآئِکِ یَنظُرُونَ ٣٥﴾.

بر تخت‌های نرم و راحت، از منازل عالی و کاخ‌های بلند خویش به سوی کافران که در آتش دوزخ عذاب می‌شوند نظر می‌کنند.

﴿هَلۡ ثُوِّبَ ٱلۡکُفَّارُ مَا کَانُواْ یَفۡعَلُونَ ٣٦﴾.

آیا کافران جزای اعمال تمسخر و استکبار خود را نمی‌یابند، مجازات نمی‌شوند، مورد اهانت قرار نمی‌گیرند و بعد از غرور و تکبّر خوار و ذلیل نمی‌گردند؟ آری! به جزای اعمال بد خویش گرفتار می‌شوند.

سوره مطففین

سوره مطففین

Ayah: 1

وَیۡلٞ لِّلۡمُطَفِّفِینَ

وای بر کم‌فروشان!

Ayah: 2

ٱلَّذِینَ إِذَا ٱکۡتَالُواْ عَلَى ٱلنَّاسِ یَسۡتَوۡفُونَ

[همان] کسانی‌ که چون [برای خود] از مردم پیمانه می‌کنند، حق خود را کامل می‌گیرند،

Ayah: 3

وَإِذَا کَالُوهُمۡ أَو وَّزَنُوهُمۡ یُخۡسِرُونَ

و هنگامی ‌که [می‌خواهند] برای آنان پیمانه یا وزن کنند، کم می‌گذارند.

Ayah: 4

أَلَا یَظُنُّ أُوْلَـٰٓئِکَ أَنَّهُم مَّبۡعُوثُونَ

آیا آنها گمان نمی‌کنند که [قیامت فرا می‌رسد و از قبرها] برانگیخته می‌شوند،

---

Ayah: 5

لِیَوۡمٍ عَظِیمٖ

در روزی بزرگ؟

Ayah: 6

یَوۡمَ یَقُومُ ٱلنَّاسُ لِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِینَ

[همان] روزی‌ که مردم در پیشگاه پروردگار جهانیان می‌ایستند.

Ayah: 7

کَلَّآ إِنَّ کِتَٰبَ ٱلۡفُجَّارِ لَفِی سِجِّینٖ

هرگز چنین نیست [که کافران پنداشته‌اند]! به راستی که نامۀ [اعمال] بدکاران در سِجّین است.

Ayah: 8

وَمَآ أَدۡرَىٰکَ مَا سِجِّینٞ

و تو چه دانی که سِجّین چیست؟

Ayah: 9

کِتَٰبٞ مَّرۡقُومٞ

کتابی است که [اعمال بدکاران در آن] نوشته شده است.

Ayah: 10

وَیۡلٞ یَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُکَذِّبِینَ

در آن روز، وای بر تکذیب‌کنندگان!

Ayah: 11

ٱلَّذِینَ یُکَذِّبُونَ بِیَوۡمِ ٱلدِّینِ

همان کسانی که روز جزا را [انکار و] تکذیب می‌کنند؛

Ayah: 12

وَمَا یُکَذِّبُ بِهِۦٓ إِلَّا کُلُّ مُعۡتَدٍ أَثِیمٍ

و جز ستمکارانِ گنهکار، [کسی] آن [روز] را تکذیب نمی‌کند.

Ayah: 13

إِذَا تُتۡلَىٰ عَلَیۡهِ ءَایَٰتُنَا قَالَ أَسَٰطِیرُ ٱلۡأَوَّلِینَ

هنگامی که آیات ما بر او تلاوت می‌شود، می‌گوید: «[این] افسانه‌های [خیالی] گذشتگان است».

Ayah: 14

کَلَّاۖ بَلۡۜ رَانَ عَلَىٰ قُلُوبِهِم مَّا کَانُواْ یَکۡسِبُونَ

هرگز چنین نیست [که آنها گمان می‌کنند]؛ بلکه [به سبب] آنچه کرده‌اند، بر دل‌هایشان زنگار بسته است.

Ayah: 15

کَلَّآ إِنَّهُمۡ عَن رَّبِّهِمۡ یَوۡمَئِذٖ لَّمَحۡجُوبُونَ

هرگز چنین نیست [که آنها می‌پندارند]. بی‌گمان، آنان در آن روز از [دیدار] پروردگار‌شان محرومند.

Ayah: 16

ثُمَّ إِنَّهُمۡ لَصَالُواْ ٱلۡجَحِیمِ

و [بعد از حساب،] مسلماً وارد دوزخ می‌شوند.

Ayah: 17

ثُمَّ یُقَالُ هَٰذَا ٱلَّذِی کُنتُم بِهِۦ تُکَذِّبُونَ

آنگاه به آنان گفته می‌شود: «این [آتش،] همان چیزی است که آن را تکذیب می‌کردید».

Ayah: 18

کَلَّآ إِنَّ کِتَٰبَ ٱلۡأَبۡرَارِ لَفِی عِلِّیِّینَ

هرگز چنین نیست [که آنها می‌پندارند]؛ بی‌گمان، نامۀ [اعمال] نیکوکاران در «عِلّیین» است.

Ayah: 19

وَمَآ أَدۡرَىٰکَ مَا عِلِّیُّونَ

و تو چه دانی که «عِلّیین» چیست؟

Ayah: 20

کِتَٰبٞ مَّرۡقُومٞ

کتابی است که [اعمال نیکوکاران در آن] نوشته شده است،

Ayah: 21

یَشۡهَدُهُ ٱلۡمُقَرَّبُونَ

که مقرّبان [درگاه الهی] بر آن حاضر می‌شوند [و گواهی می‌دهند].

Ayah: 22

إِنَّ ٱلۡأَبۡرَارَ لَفِی نَعِیمٍ

همانا نیکوکاران در نعمت[های بهشت] هستند.

Ayah: 23

عَلَى ٱلۡأَرَآئِکِ یَنظُرُونَ

بر تخت‌ها [تکیه زده و] می‌نگرند.

Ayah: 24

تَعۡرِفُ فِی وُجُوهِهِمۡ نَضۡرَةَ ٱلنَّعِیمِ

خرمی و نشاطِ نعمت [بهشت] را در چهره‌هایشان [می بینی و] می‌شناسی.

Ayah: 25

یُسۡقَوۡنَ مِن رَّحِیقٖ مَّخۡتُومٍ

آنها از شراب نابِ مُهرشده، [نوشانیده و] سیراب می‌شوند.

Ayah: 26

خِتَٰمُهُۥ مِسۡکٞۚ وَفِی ذَٰلِکَ فَلۡیَتَنَافَسِ ٱلۡمُتَنَٰفِسُونَ

مُهری که بر آن نهاده شده، از مُشک است، و مشتاقان [رحمت]، در این [شراب و دیگر نعمت‌های بهشتی] باید بر یکدیگر پیشی گیرند.

Ayah: 27

وَمِزَاجُهُۥ مِن تَسۡنِیمٍ

و آمیزه‌اش از [چشمه] تسنیم است؛

Ayah: 28

عَیۡنٗا یَشۡرَبُ بِهَا ٱلۡمُقَرَّبُونَ

[همان] چشمه‌ای که مقربان [درگاه الهی] از آن می‌نوشند.

Ayah: 29

إِنَّ ٱلَّذِینَ أَجۡرَمُواْ کَانُواْ مِنَ ٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ یَضۡحَکُونَ

همانا کسانی که جرم و گناه مرتکب شدند، پیوسته [در دنیا] بر کسانی‌ که ایمان آورده بودند می‌خندیدند.

Ayah: 30

وَإِذَا مَرُّواْ بِهِمۡ یَتَغَامَزُونَ

و هر گاه [مؤمنان] از کنار‌شان می‌گذشتند، با چشم و ابرو به هم اشاره می‌کردند [و آنان را به سُخره می‌گرفتند]؛

Ayah: 31

وَإِذَا ٱنقَلَبُوٓاْ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِمُ ٱنقَلَبُواْ فَکِهِینَ

و چون به سوی خانوادۀ خود بازمی‌گشتند، [به خاطر تمسخرِ مؤمنان] شادمان و خندان بودند؛

Ayah: 32

وَإِذَا رَأَوۡهُمۡ قَالُوٓاْ إِنَّ هَـٰٓؤُلَآءِ لَضَآلُّونَ

و هنگامی که مؤمنان را می‌دیدند می‌گفتند: «بی‌گمان، اینان گمراهانند»؛

Ayah: 33

وَمَآ أُرۡسِلُواْ عَلَیۡهِمۡ حَٰفِظِینَ

در حالی ‌که آنان برای مراقبت [و نگهبانی،] بر مؤمنان فرستاده نشده بودند.

---

Ayah: 34

فَٱلۡیَوۡمَ ٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ مِنَ ٱلۡکُفَّارِ یَضۡحَکُونَ

ولی امروز کسانی ‌که ایمان آورده‌اند، به کافران می‌خندند.

Ayah: 35

عَلَى ٱلۡأَرَآئِکِ یَنظُرُونَ

بر تخت‌های [آراسته نشسته و به نعمت‌های الهی که برترین آنها، رؤیت وجه گرامی الله است] می‌نگرند.

Ayah: 36

هَلۡ ثُوِّبَ ٱلۡکُفَّارُ مَا کَانُواْ یَفۡعَلُونَ

آیا کافران [با چشیدن عذاب،] جزای آنچه را که می‌کردند دریافت نموده‌اند؟

---

Al-Mutaffifīn

سورة المطففین

سورة المطففین - سورة 83 - عدد آیاتها 36

بسم الله الرحمن الرحیم

1. وَیْلٌ لِّلْمُطَفِّفِینَ

2. الَّذِینَ إِذَا اکْتَالُواْ عَلَى النَّاسِ یَسْتَوْفُونَ

3. وَإِذَا کَالُوهُمْ أَو وَّزَنُوهُمْ یُخْسِرُونَ

4. أَلا یَظُنُّ أُوْلَئِکَ أَنَّهُم مَّبْعُوثُونَ

5. لِیَوْمٍ عَظِیمٍ

6. یَوْمَ یَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعَالَمِینَ

7. کَلاَّ إِنَّ کِتَابَ الْفُجَّارِ لَفِی سِجِّینٍ

8. وَمَا أَدْرَاکَ مَا سِجِّینٌ

9. کِتَابٌ مَّرْقُومٌ

10. وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِّلْمُکَذِّبِینَ

11. الَّذِینَ یُکَذِّبُونَ بِیَوْمِ الدِّینِ

12. وَمَا یُکَذِّبُ بِهِ إِلاَّ کُلُّ مُعْتَدٍ أَثِیمٍ

13. إِذَا تُتْلَى عَلَیْهِ آیَاتُنَا قَالَ أَسَاطِیرُ الأَوَّلِینَ

14. کَلاَّ بَلْ رَانَ عَلَى قُلُوبِهِم مَّا کَانُوا یَکْسِبُونَ

15. کَلاَّ إِنَّهُمْ عَن رَّبِّهِمْ یَوْمَئِذٍ لَّمَحْجُوبُونَ

16. ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصَالُوا الْجَحِیمِ

17. ثُمَّ یُقَالُ هَذَا الَّذِی کُنتُم بِهِ تُکَذِّبُونَ

18. کَلاَّ إِنَّ کِتَابَ الأَبْرَارِ لَفِی عِلِّیِّینَ

19. وَمَا أَدْرَاکَ مَا عِلِّیُّونَ

20. کِتَابٌ مَّرْقُومٌ

21. یَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ

22. إِنَّ الأَبْرَارَ لَفِی نَعِیمٍ

23. عَلَى الأَرَائِکِ یَنظُرُونَ

24. تَعْرِفُ فِی وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِیمِ

25. یُسْقَوْنَ مِن رَّحِیقٍ مَّخْتُومٍ

26. خِتَامُهُ مِسْکٌ وَفِی ذَلِکَ فَلْیَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ

27. وَمِزَاجُهُ مِن تَسْنِیمٍ

28. عَیْنًا یَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ

29. إِنَّ الَّذِینَ أَجْرَمُوا کَانُواْ مِنَ الَّذِینَ آمَنُوا یَضْحَکُونَ

30. وَإِذَا مَرُّواْ بِهِمْ یَتَغَامَزُونَ

31. وَإِذَا انقَلَبُواْ إِلَى أَهْلِهِمُ انقَلَبُواْ فَکِهِینَ

32. وَإِذَا رَأَوْهُمْ قَالُوا إِنَّ هَؤُلاء لَضَالُّونَ

33. وَمَا أُرْسِلُوا عَلَیْهِمْ حَافِظِینَ

34. فَالْیَوْمَ الَّذِینَ آمَنُواْ مِنَ الْکُفَّارِ یَضْحَکُونَ

35. عَلَى الأَرَائِکِ یَنظُرُونَ

36. هَلْ ثُوِّبَ الْکُفَّارُ مَا کَانُوا یَفْعَلُونَ

سورة مطففین

به نام الله بخشندة مهربان

وای بر کم فروشان. ﴿1﴾ کسانی‌که چون (برای خود) از مردم پیمانه می‌کنند، حق خود را کامل می‌گیرند. ﴿2﴾ و هنگامی‌که (می خواهند) برای آنان پیمانه یا وزن کنند، کم می‌گذارند. ﴿3﴾ آیا آن‌ها گمان نمی‌کنند که (قیامت فرا می‌رسد و از قبرها) برانگیخته می‌شود. ﴿4﴾ در روزی بزرک؟! ﴿5﴾ (همان) روزی‌که مردم در پیشگاه پروردگار جهانیان می‌ایستند. ﴿6﴾هرگز چنین نیست (که کافران پنداشته‌اند) حقا که نامۀ (اعمال) بدکاران در سجین است. ﴿7﴾ و تو چه دانی که سجین چیست؟! ﴿8﴾ کتابی است که (اعمال بدکاران در آن) نوشته شده است. ﴿9﴾ در آن روز وای بر تکذیب کنندگان! ﴿10﴾ آنان که روز جزا را (انکار و) تکذیب می‌کنند. ﴿11﴾ و جز ستمکاران گنهکار (کسی) آن (روز) را تکذیب نمی‌کنند. ﴿12﴾ چون آیات ما بر او تلاوت شود، گوید: «(این) افسانه‌های گذشتگان است». ﴿13﴾ هرگز چنین نیست (که آن‌ها گمان می‌کنند) بلکه (بسب) آنچه کرده‌اند بر دل‌هایشان  زنگار بسته است. ﴿14﴾ هرگز چنین نیست (که آن‌ها می‌پندارند) بی‌گمان آن‌ها در آن روز از (دیدار) پروردگار‌شان یقیناً محجوب و محرومند. ﴿15﴾ سپس (بعد از حساب) مسلماً وارد دوزخ می‌شوند. ﴿16﴾ آنگاه به آن‌ها گفته می‌شود: «این (آتش) همان جیزی است که آن را تکذیب می‌کردید!». ﴿17﴾ هرگز چنین نیست (که آن‌ها می‌پندارند) بی‌گمان نامۀ (اعمال) نیکوکاران در علیین است. ﴿18﴾ و تو چه دانی که علیین چیست؟! ﴿19﴾ کتابی است که (اعمال نیکوکاران در آن) نوشته شده است. ﴿20﴾ که مقربان (درگاه الهی) بر آن حاضر شوند (و گواهی دهند). ﴿21﴾ همانا نیکوکاران در نعمت (های بهشت) هستند. ﴿22﴾ برتخت‌ها (تکیه زده و) می‌نگرند. ﴿23﴾ خرمی و نشاط نعمت را در چهره‌هایشان (می بینی و) می‌شناسی. ﴿24﴾ آن‌ها از شراب ناب مهرشده، (نوشانده و) سیراب می‌شوند. ﴿25﴾ مهری که بر آن نهاده شده از مشک است، و در این (شراب و نعمت‌هایی دیگر بهشت) مشتاقان باید بر یکدیگر پیشی گیرند. ﴿26﴾ و آمیزه‌اش از تسنیم است. ﴿27﴾ (همان) چشمة که مقربان (درگاه الهی) از آن می‌نوشند. ﴿28﴾ همانا کسانی‌که جرم و گناه کردند پیوسته (در دنیا) بر کسانی‌که ایمان آورده بودند می‌خندیدند. ﴿29﴾ و هرگاه (مؤمنان) از کنار‌شان می‌گذشتند با چشم و ابرو بهم اشاره می‌کردند. ﴿30﴾ و چون به سوی خانوادۀ خود باز می‌گشتند، شادمان و خندان باز می‌گشتند. ﴿31﴾ و هنگامی‌که مؤمنان را می‌دیدند می‌گفتند: «بی‌گمان این‌ها  گمراهانند». ﴿32﴾ در حالی‌که آنان برای مراقبت (و نگهبانی) بر مؤمنان فرستاده نشده بودند. ﴿33﴾ پس امروز کسانی‌که ایمان آورده‌اند به کافر می‌خندند. ﴿34﴾بر تخت‌های (آراسته نشسته و) می‌نگرند. ﴿35﴾ آیا کافران پاداش آنچه می‌کردند دریافت کرده‌اند؟! ﴿36﴾

سوره مطففین

سُورَةُ المُطَفِّفِینَ

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِیمِ

﴿وَیۡلٞ لِّلۡمُطَفِّفِینَ ١ ٱلَّذِینَ إِذَا ٱکۡتَالُواْ عَلَى ٱلنَّاسِ یَسۡتَوۡفُونَ ٢ وَإِذَا کَالُوهُمۡ أَو وَّزَنُوهُمۡ یُخۡسِرُونَ ٣ أَلَا یَظُنُّ أُوْلَٰٓئِکَ أَنَّهُم مَّبۡعُوثُونَ ٤ لِیَوۡمٍ عَظِیمٖ ٥ یَوۡمَ یَقُومُ ٱلنَّاسُ لِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِینَ ٦﴾

به نام الله بخشندۀ مهربان

وای بر کم فروشان. ﴿۱﴾کسانی‌که چون (برای خود) از مردم پیمانه می‌کنند، حق خود را کامل می‌گیرند. ﴿۲﴾و هنگامی‌که (می خواهند) برای آنان پیمانه یا وزن کنند، کم می‌گذارند. ﴿۳﴾آیا آن‌ها گمان نمی‌کنند که (قیامت فرا می‌رسد و از قبرها) برانگیخته می‌شود. ﴿۴﴾در روزی بزرک؟! ﴿۵﴾(همان) روزی‌که مردم در پیشگاه پروردگار جهانیان می‌ایستند. ﴿۶﴾

﴿ کَلَّآ إِنَّ کِتَٰبَ ٱلۡفُجَّارِ لَفِی سِجِّینٖ ٧ وَمَآ أَدۡرَىٰکَ مَا سِجِّینٞ ٨ کِتَٰبٞ مَّرۡقُومٞ ٩ وَیۡلٞ یَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُکَذِّبِینَ ١٠ ٱلَّذِینَ یُکَذِّبُونَ بِیَوۡمِ ٱلدِّینِ ١١ وَمَا یُکَذِّبُ بِهِۦٓ إِلَّا کُلُّ مُعۡتَدٍ أَثِیمٍ ١٢ إِذَا تُتۡلَىٰ عَلَیۡهِ ءَایَٰتُنَا قَالَ أَسَٰطِیرُ ٱلۡأَوَّلِینَ ١٣ کَلَّاۖ بَلۡۜ رَانَ عَلَىٰ قُلُوبِهِم مَّا کَانُواْ یَکۡسِبُونَ ١٤ کَلَّآ إِنَّهُمۡ عَن رَّبِّهِمۡ یَوۡمَئِذٖ لَّمَحۡجُوبُونَ ١٥ ثُمَّ إِنَّهُمۡ لَصَالُواْ ٱلۡجَحِیمِ ١٦ ثُمَّ یُقَالُ هَٰذَا ٱلَّذِی کُنتُم بِهِۦ تُکَذِّبُونَ ١٧ کَلَّآ إِنَّ کِتَٰبَ ٱلۡأَبۡرَارِ لَفِی عِلِّیِّینَ ١٨ وَمَآ أَدۡرَىٰکَ مَا عِلِّیُّونَ ١٩ کِتَٰبٞ مَّرۡقُومٞ ٢٠ یَشۡهَدُهُ ٱلۡمُقَرَّبُونَ ٢١ إِنَّ ٱلۡأَبۡرَارَ لَفِی نَعِیمٍ ٢٢ عَلَى ٱلۡأَرَآئِکِ یَنظُرُونَ ٢٣ تَعۡرِفُ فِی وُجُوهِهِمۡ نَضۡرَةَ ٱلنَّعِیمِ ٢٤ یُسۡقَوۡنَ مِن رَّحِیقٖ مَّخۡتُومٍ ٢٥ خِتَٰمُهُۥ مِسۡکٞۚ وَفِی ذَٰلِکَ فَلۡیَتَنَافَسِ ٱلۡمُتَنَٰفِسُونَ ٢٦ وَمِزَاجُهُۥ مِن تَسۡنِیمٍ ٢٧ عَیۡنٗا یَشۡرَبُ بِهَا ٱلۡمُقَرَّبُونَ ٢٨ إِنَّ ٱلَّذِینَ أَجۡرَمُواْ کَانُواْ مِنَ ٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ یَضۡحَکُونَ ٢٩ وَإِذَا مَرُّواْ بِهِمۡ یَتَغَامَزُونَ ٣٠ وَإِذَا ٱنقَلَبُوٓاْ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِمُ ٱنقَلَبُواْ فَکِهِینَ ٣١ وَإِذَا رَأَوۡهُمۡ قَالُوٓاْ إِنَّ هَٰٓؤُلَآءِ لَضَآلُّونَ ٣٢ وَمَآ أُرۡسِلُواْ عَلَیۡهِمۡ حَٰفِظِینَ ٣٣ فَٱلۡیَوۡمَ ٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ مِنَ ٱلۡکُفَّارِ یَضۡحَکُونَ ٣٤ ﴾

هرگز چنین نیست (که کافران پنداشته‌اند) حقا که نامۀ (اعمال) بدکاران در سجین است. ﴿۷﴾و تو چه دانی که سجین چیست؟! ﴿۸﴾کتابی است که (اعمال بدکاران در آن) نوشته شده است. ﴿۹﴾در آن روز وای بر تکذیب کنندگان! ﴿۱۰﴾آنان که روز جزا را (انکار و) تکذیب می‌کنند. ﴿۱۱﴾و جز ستمکاران گنهکار (کسی) آن (روز) را تکذیب نمی‌کنند. ﴿۱۲﴾چون آیات ما بر او تلاوت شود، گوید: «(این) افسانه‌های گذشتگان است». ﴿۱۳﴾هرگز چنین نیست (که آن‌ها گمان می‌کنند) بلکه (بسب) آنچه کرده‌اند بر دل‌هایشان زنگار بسته است. ﴿۱۴﴾هرگز چنین نیست (که آن‌ها می‌پندارند) بی‌گمان آن‌ها در آن روز از (دیدار) پروردگار‌شان یقیناً محجوب و محرومند. ﴿۱۵﴾سپس (بعد از حساب) مسلماً وارد دوزخ می‌شوند. ﴿۱۶﴾آنگاه به آن‌ها گفته می‌شود: «این (آتش) همان جیزی است که آن را تکذیب می‌کردید!». ﴿۱۷﴾هرگز چنین نیست (که آن‌ها می‌پندارند) بی‌گمان نامۀ (اعمال) نیکوکاران در علیین است. ﴿۱۸﴾و تو چه دانی که علیین چیست؟! ﴿۱۹﴾کتابی است که (اعمال نیکوکاران در آن) نوشته شده است. ﴿۲۰﴾که مقربان (درگاه الهی) بر آن حاضر شوند (و گواهی دهند). ﴿۲۱﴾همانا نیکوکاران در نعمت (های بهشت) هستند. ﴿۲۲﴾برتخت‌ها (تکیه زده و) می‌نگرند. ﴿۲۳﴾خرمی و نشاط نعمت را در چهره‌هایشان (می بینی و) می‌شناسی. ﴿۲۴﴾آن‌ها از شراب ناب مهرشده، (نوشانده و) سیراب می‌شوند. ﴿۲۵﴾مهری که بر آن نهاده شده از مشک است، و در این (شراب و نعمت‌هایی دیگر بهشت) مشتاقان باید بر یکدیگر پیشی گیرند. ﴿۲۶﴾و آمیزه‌اش از تسنیم است. ﴿۲۷﴾(همان) چشمۀ که مقربان (درگاه الهی) از آن می‌نوشند. ﴿۲۸﴾همانا کسانی‌که جرم و گناه کردند پیوسته (در دنیا) بر کسانی‌که ایمان آورده بودند می‌خندیدند. ﴿۲۹﴾و هرگاه (مؤمنان) از کنار‌شان می‌گذشتند با چشم و ابرو بهم اشاره می‌کردند. ﴿۳۰﴾و چون به سوی خانوادۀ خود باز می‌گشتند، شادمان و خندان باز می‌گشتند. ﴿۳۱﴾و هنگامی‌که مؤمنان را می‌دیدند می‌گفتند: «بی‌گمان این‌ها گمراهانند». ﴿۳۲﴾در حالی‌که آنان برای مراقبت (و نگهبانی) بر مؤمنان فرستاده نشده بودند. ﴿۳۳﴾پس امروز کسانی‌که ایمان آورده‌اند به کافر می‌خندند. ﴿۳۴﴾

﴿عَلَى ٱلۡأَرَآئِکِ یَنظُرُونَ ٣٥ هَلۡ ثُوِّبَ ٱلۡکُفَّارُ مَا کَانُواْ یَفۡعَلُونَ ٣٦﴾

بر تخت‌های (آراسته نشته و) می‌نگرند. ﴿۳۵﴾آیا کافران پاداش آنچه می‌کردند دریافت کرده‌اند؟! ﴿۳۶﴾.

سوره مطففین

سُورَةُ المُطَفِّفِینَ

بسم الله الرحمن الرحیم

﴿ وَیۡلٞ لِّلۡمُطَفِّفِینَ ١ ٱلَّذِینَ إِذَا ٱکۡتَالُواْ عَلَى ٱلنَّاسِ یَسۡتَوۡفُونَ ٢ وَإِذَا کَالُوهُمۡ أَو وَّزَنُوهُمۡ یُخۡسِرُونَ ٣ أَلَا یَظُنُّ أُوْلَٰٓئِکَ أَنَّهُم مَّبۡعُوثُونَ ٤ لِیَوۡمٍ عَظِیمٖ ٥ یَوۡمَ یَقُومُ ٱلنَّاسُ لِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِینَ ٦﴾

به نام خداوند بخشندۀ مهربان

واى حقوقِ مردم کاهندگان را! . ﴿1﴾آنان‌که چون براى خود پیمایند، بر مردمان به سختیِ تمام گیرند. ﴿2﴾و چون خواهند که پیموده بدهند ایشان را یا سنجیده بدهند ایشان را زیان رسانند. ﴿3﴾آیا نمی‌دانند آن جماعت که ایشان برانگیخته خواهند شد؟. ﴿4﴾در روزى بزرگ. ﴿5﴾روزی که ایستاده شوند مردمان پیش پروردگار عالم‌ها. ﴿6﴾

﴿ کَلَّآ إِنَّ کِتَٰبَ ٱلۡفُجَّارِ لَفِی سِجِّینٖ ٧ وَمَآ أَدۡرَىٰکَ مَا سِجِّینٞ ٨ کِتَٰبٞ مَّرۡقُومٞ ٩ وَیۡلٞ یَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُکَذِّبِینَ ١٠ ٱلَّذِینَ یُکَذِّبُونَ بِیَوۡمِ ٱلدِّینِ ١١ وَمَا یُکَذِّبُ بِهِۦٓ إِلَّا کُلُّ مُعۡتَدٍ أَثِیمٍ ١٢ إِذَا تُتۡلَىٰ عَلَیۡهِ ءَایَٰتُنَا قَالَ أَسَٰطِیرُ ٱلۡأَوَّلِینَ ١٣ کَلَّاۖ بَلۡۜ رَانَ عَلَىٰ قُلُوبِهِم مَّا کَانُواْ یَکۡسِبُونَ ١٤ کَلَّآ إِنَّهُمۡ عَن رَّبِّهِمۡ یَوۡمَئِذٖ لَّمَحۡجُوبُونَ ١٥ ثُمَّ إِنَّهُمۡ لَصَالُواْ ٱلۡجَحِیمِ ١٦ ثُمَّ یُقَالُ هَٰذَا ٱلَّذِی کُنتُم بِهِۦ تُکَذِّبُونَ ١٧ کَلَّآ إِنَّ کِتَٰبَ ٱلۡأَبۡرَارِ لَفِی عِلِّیِّینَ ١٨ وَمَآ أَدۡرَىٰکَ مَا عِلِّیُّونَ ١٩ کِتَٰبٞ مَّرۡقُومٞ ٢٠ یَشۡهَدُهُ ٱلۡمُقَرَّبُونَ ٢١ إِنَّ ٱلۡأَبۡرَارَ لَفِی نَعِیمٍ ٢٢ عَلَى ٱلۡأَرَآئِکِ یَنظُرُونَ ٢٣ تَعۡرِفُ فِی وُجُوهِهِمۡ نَضۡرَةَ ٱلنَّعِیمِ ٢٤ یُسۡقَوۡنَ مِن رَّحِیقٖ مَّخۡتُومٍ ٢٥ خِتَٰمُهُۥ مِسۡکٞۚ وَفِی ذَٰلِکَ فَلۡیَتَنَافَسِ ٱلۡمُتَنَٰفِسُونَ ٢٦ وَمِزَاجُهُۥ مِن تَسۡنِیمٍ ٢٧ عَیۡنٗا یَشۡرَبُ بِهَا ٱلۡمُقَرَّبُونَ ٢٨ إِنَّ ٱلَّذِینَ أَجۡرَمُواْ کَانُواْ مِنَ ٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ یَضۡحَکُونَ ٢٩ وَإِذَا مَرُّواْ بِهِمۡ یَتَغَامَزُونَ ٣٠ وَإِذَا ٱنقَلَبُوٓاْ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِمُ ٱنقَلَبُواْ فَکِهِینَ ٣١ وَإِذَا رَأَوۡهُمۡ قَالُوٓاْ إِنَّ هَٰٓؤُلَآءِ لَضَآلُّونَ ٣٢ وَمَآ أُرۡسِلُواْ عَلَیۡهِمۡ حَٰفِظِینَ ٣٣ فَٱلۡیَوۡمَ ٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ مِنَ ٱلۡکُفَّارِ یَضۡحَکُونَ ٣٤ عَلَى ٱلۡأَرَآئِکِ یَنظُرُونَ ٣٥ هَلۡ ثُوِّبَ ٱلۡکُفَّارُ مَا کَانُواْ یَفۡعَلُونَ ٣٦﴾

حقاً هرآیینه نامۀ اعمال گناهکاران داخل شود در سجین. ﴿7﴾و چه چیز مطلع ساخت تو را که چیست سجین؟. ﴿8﴾کتابى است نوشته شده. ﴿9﴾واى آن روز دروغ شمارندگان را! . ﴿10﴾آنان‌که به دروغ نسبت می‌کند روز جزا را. ﴿11﴾و دروغ نمى‏شمرد آن را، مگر هر ستمکار گناهکار. ﴿12﴾چون خوانده شود بر وى آیات ما گوید: افسانه‏هاى پیشینیان است. ﴿13﴾نى! ‏نى! بلکه زنگ بسته است بر دل ایشان آنچه می‌کردند. ﴿14﴾نى! ‏نى! هرآیینه ایشان از دیدار پروردگار خویش آن روز محجوب باشند. ﴿15﴾باز هرآیینه ایشان در آیندگان دوزخ باشند. ﴿16﴾باز گفته شود ایشان را این است آنچه شما آن را دروغ مى‏شمردید. ﴿17﴾حقاً هرآیینه نامۀ اعمال نیکوکاران داخل شود در علّیین. ﴿18﴾و چه چیز مطلع ساخت تو را که چیست علّیون. ﴿19﴾کتابى است نوشته شده. ﴿20﴾که حاضر شوند نزدیک آن نزدیک کردگان خدا. ﴿21﴾هرآیینه نیکوکاران در نعمت باشند. ﴿22﴾بر تخت‌ها نشسته نظر مى‏کنند به هر جانب ﴿23﴾بشناسى در روى ایشان تازگى نعمت. ﴿24﴾نوشانیده شود ایشان را از شراب خالص سر به مهر. ﴿25﴾به جاى موم، مُهر او مشک باشد و به همین شراب پاک باید که رغبت کنند رغبت کنندگان. ﴿26﴾و آمیختنىِ آن از آب تسنیم باشد. ﴿27﴾[مرا و می‌دارم] چشمه‌ای که مى‏نوشند از آن نزدیک کردگان خدا. ﴿28﴾هرآیینه گناهکاران با مسلمانان مى‏خندیدند. ﴿29﴾و چون می‌گذشتند به مسلمانان، با یکدیگر چشم می‌زدند حقارت کرده. ﴿30﴾و چون مى‏گشتند به اهل خانۀ خود، بازمى‏گشتند شادمان شده. ﴿31﴾و چون می‌دیدند مسلمانان را، مى‏گفتند: هرآیینه ایشان گمراهانند. ﴿32﴾و نگاهبانان فرستاده نشده بودند بر سر مسلمانان. ﴿33﴾پس امروز مسلمانان با کافران می‌خندند. ﴿34﴾بر تخت‌ها نشسته نظر مى‏کنند به هر جانب. ﴿35﴾آیا جزا داده شد کافران را به حسب آنچه می‌کردند؟. ﴿36﴾