سورۀ هُمزه

سورۀ هُمزه

مکی است؛ ترتیب آن 104؛ شمار آیات آن 9

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِیمِ

﴿وَیۡلٞ لِّکُلِّ هُمَزَةٖ لُّمَزَةٍ ١﴾.

هلاکت و تباهی بر هر غیبت‌گر مسلمانان باد که بر مؤمنان طعن وارد می‌کند، جویای عیب‌هاست، از مناقبت چشم می‌پوشد و زبانش مانند قیچی آبروها را قطع می‌کند.

﴿ٱلَّذِی جَمَعَ مَالٗا وَعَدَّدَهُۥ ٢﴾.

آنکه با حرص، طمع و آزمندی به جمع و ذخیرۀ ثروت می‌پردازد، حقوق اموال را با بخالت ادا نمی‌نماید، بلکه خادم و خازنش می‌شود و با مصروف‌شدن به دنیا از طاعات الهی اعراض می‌کند.

﴿یَحۡسَبُ أَنَّ مَالَهُۥٓ أَخۡلَدَهُۥ ٣﴾.

می‌پندارد مالی را که جمع آورده است جاودانگی در دنیا، سلامت از آفات، گریز از مرگ و رهایی از ملاقات با خداوند عزوجل را برایش تضمین می‌نماید.

﴿کَلَّاۖ لَیُنۢبَذَنَّ فِی ٱلۡحُطَمَةِ ٤﴾.

هر‌گز واقعیت مطابق پندارش نیست. به زودی او را در آتشی می‌اندازیم که اعضا و استخوان‌هایش را در هم می‌کشند و اجزای وجودش را می‌ساید تا جزای آزمندی، طمعگاری و ذخیره‌کردنش را دریابد.

﴿وَمَآ أَدۡرَىٰکَ مَا ٱلۡحُطَمَةُ ٥﴾.

چه می‌دانی که حقیقت این آتش چیست؟ آتشی است که عقوبت‌های هول‌انگیز و زنجیر‌های هراسناک دارد، قابل ترس و هراس است و سزاوار است که از آن حذر شود.

﴿نَارُ ٱللَّهِ ٱلۡمُوقَدَةُ ٦﴾.

این آتش خداوندی است که آن را برای دشمنان بر‌افروخته و مشتعل ساخته، برای مستحقّان آماده کرده و عذاب و عقوبتش بالاتر از وصف است.

﴿ٱلَّتِی تَطَّلِعُ عَلَى ٱلۡأَفۡ‍ِٔدَةِ ٧﴾.

آتشی است که از شدّت حرارت وشعلۀ پیش از حدّش از بدن‌ها به دل‌ها نفوذ می‌کند و اطراف وجود را تا درون شکم پاره می‌کند؛ یعنی بیرون و درون جسم را می‌سوزاند.

﴿إِنَّهَا عَلَیۡهِم مُّؤۡصَدَةٞ ٨﴾.

این آتش اهل خود را طور کامل فرا می‌گیرد و از آن بیرون نمی‌شوند، بلکه در آن همیشه ماندگار‌اند؛ نه قطع می‌شود و نه تخفیف می‌یابد.

﴿فِی عَمَدٖ مُّمَدَّدَةِۢ ٩﴾.

این آتش بر ستون‌هایی فرش‌شده که در حرارتش با پشت‌ها و بطن‌های خویش از حالی به حالی تغییر می‌یابند و چنان است که از اثر شعلۀ آتش بگداخته است. هر باری که خواستار تخفیف می‌شوند، خداوند عزوجل عذاب را بر آنان مزید می‌سازد.

سوره همزه

سوره همزه

Ayah: 1

وَیۡلٞ لِّکُلِّ هُمَزَةٖ لُّمَزَةٍ

وای بر هر غیبت‌کننده [و] عیبجوی‌!

Ayah: 2

ٱلَّذِی جَمَعَ مَالٗا وَعَدَّدَهُۥ

[همان] کسی که مال فراونی گرد می‌آورد و آن را بارها می‌شمارد.

Ayah: 3

یَحۡسَبُ أَنَّ مَالَهُۥٓ أَخۡلَدَهُۥ

گمان می‌کند که مالَش او را جاودانه می‌سازد.

Ayah: 4

کَلَّاۖ لَیُنۢبَذَنَّ فِی ٱلۡحُطَمَةِ

هرگز چنین نیست [که او گمان می‌کند]؛ قطعاً در آتشِ درهم‌کوبنده انداخته خواهد شد.

Ayah: 5

وَمَآ أَدۡرَىٰکَ مَا ٱلۡحُطَمَةُ

و [ای پیامبر،] تو چه می‌دانی که آتشِ درهم‌کوبنده چیست؟

Ayah: 6

نَارُ ٱللَّهِ ٱلۡمُوقَدَةُ

آتش برافروختۀ الهی است؛

Ayah: 7

ٱلَّتِی تَطَّلِعُ عَلَى ٱلۡأَفۡـِٔدَةِ

[آتشی] که بر دل‌ها چیره می‌گردد [و می‌سوزانَد].

Ayah: 8

إِنَّهَا عَلَیۡهِم مُّؤۡصَدَةٞ

بی‌گمان، آن [آتش] بر آنان بسته شده [و از هر سو محاصره‌شان کرده] است.

Ayah: 9

فِی عَمَدٖ مُّمَدَّدَةِۭ

[افروخته] در ستون‌های بلند است.

---

 

Al-Humazah

سورة الهمزة

سورة الهمزة - سورة 104 - عدد آیاتها 9

بسم الله الرحمن الرحیم

به نام الله بخشندة مهربان

1. وَیْلٌ لِّکُلِّ هُمَزَةٍ لُّمَزَةٍ وای بر هر عیب‌جوی غیبت‌کننده‌ای. ﴿1﴾

2. الَّذِی جَمَعَ مَالا وَعَدَّدَهُ (همان) کسی‌که مال فراونی گرد آورد و شمارش کرد. ﴿2﴾

3. یَحْسَبُ أَنَّ مَالَهُ أَخْلَدَهُ گمان می‌کند که مالش او را جاودانه می‌سازد. ﴿3﴾

4. کَلاَّ لَیُنبَذَنَّ فِی الْحُطَمَةِ هرگز چنین نیست (که او گمان می‌کند) مسلماً در «حطمه» انداخته خواهد شد. ﴿4﴾

5. وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْحُطَمَةُ و تو چه دانی «حطمه» چیست؟! ﴿5﴾

6. نَارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ آتش برافروخته الهی است. ﴿6﴾

7. الَّتِی تَطَّلِعُ عَلَى الأَفْئِدَةِ (آتشی) که بر دل‌ها چیره گردد (و  بسوزاند). ﴿7﴾

8. إِنَّهَا عَلَیْهِم مُّؤْصَدَةٌ بی‌گمان آن (آتش) بر آن‌ها فرو بسته (و  ازهر سو آن‌ها را محاصره کرده است). ﴿8﴾

9. فِی عَمَدٍ مُّمَدَّدَةٍ در ستون‌های بلند ( کشیده شده) است. ﴿9﴾

سورة همزه

سوره همزه

سُورَةُ الهُمَزَةِ

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِیمِ

﴿وَیۡلٞ لِّکُلِّ هُمَزَةٖ لُّمَزَةٍ ١ ٱلَّذِی جَمَعَ مَالٗا وَعَدَّدَهُۥ ٢ یَحۡسَبُ أَنَّ مَالَهُۥٓ أَخۡلَدَهُۥ ٣ کَلَّاۖ لَیُنۢبَذَنَّ فِی ٱلۡحُطَمَةِ ٤ وَمَآ أَدۡرَىٰکَ مَا ٱلۡحُطَمَةُ ٥ نَارُ ٱللَّهِ ٱلۡمُوقَدَةُ ٦ ٱلَّتِی تَطَّلِعُ عَلَى ٱلۡأَفۡ‍ِٔدَةِ ٧ إِنَّهَا عَلَیۡهِم مُّؤۡصَدَةٞ ٨ فِی عَمَدٖ مُّمَدَّدَةِۢ ٩ ﴾

به نام الله بخشندۀ مهربان

وای بر هر عیب‌جوی غیبت‌کننده‌ای. ﴿۱﴾(همان) کسی‌که مال فراونی گرد آورد و شمارش کرد. ﴿۲﴾گمان می‌کند که مالش او را جاودانه می‌سازد. ﴿۳﴾هرگز چنین نیست (که او گمان می‌کند) مسلماً در «حطمه» انداخته خواهد شد. ﴿۴﴾و تو چه دانی «حطمه» چیست؟! ﴿۵﴾آتش برافروخته الهی است. ﴿۶﴾(آتشی) که بر دل‌ها چیره گردد (و بسوزاند). ﴿۷﴾بی‌گمان آن (آتش) بر آن‌ها فرو بسته (و ازهر سو آن‌ها را محاصره کرده است). ﴿۸﴾در ستون‌های بلند ( کشیده شده) است. ﴿۹﴾.

سوره الهمزه

سُورَةُ الهُمَزَةِ

بسم الله الرحمن الرحیم

﴿ وَیۡلٞ لِّکُلِّ هُمَزَةٖ لُّمَزَةٍ ١ ٱلَّذِی جَمَعَ مَالٗا وَعَدَّدَهُۥ ٢ یَحۡسَبُ أَنَّ مَالَهُۥٓ أَخۡلَدَهُۥ ٣ کَلَّاۖ لَیُنۢبَذَنَّ فِی ٱلۡحُطَمَةِ ٤ وَمَآ أَدۡرَىٰکَ مَا ٱلۡحُطَمَةُ ٥ نَارُ ٱللَّهِ ٱلۡمُوقَدَةُ ٦ ٱلَّتِی تَطَّلِعُ عَلَى ٱلۡأَفۡ‍ِٔدَةِ ٧ إِنَّهَا عَلَیۡهِم مُّؤۡصَدَةٞ ٨ فِی عَمَدٖ مُّمَدَّدَةِۢ ٩ ﴾

به نام خداوند بخشندۀ مهربان

واى هر عیب کنندۀ غیبت گوینده را!. ﴿1﴾آن که فراهم آورد مال را و نگاه داشت آن را. ﴿2﴾مى‏پندارد که مال او زندگى جاوید دهدش!. ﴿3﴾نى! ‏نى! البته انداخته خواهد شد به حطمه. ﴿4﴾و چه چیز مطلع ساخت تو را که چیست حطمه؟!. ﴿5﴾آتش خدا، افروخته شده!. ﴿6﴾که غالب شود بر دل‌ها. ﴿7﴾هرآیینه آن آتش بر ایشان گماشته شده است. ﴿8﴾در ستون‌های دراز درآورده شده است. ﴿9﴾