سوره طور

سُورَةُ الطُّورِ

بسم الله الرحمن الرحیم

﴿ وَٱلطُّورِ ١ وَکِتَٰبٖ مَّسۡطُورٖ ٢ فِی رَقّٖ مَّنشُورٖ ٣ وَٱلۡبَیۡتِ ٱلۡمَعۡمُورِ ٤ وَٱلسَّقۡفِ ٱلۡمَرۡفُوعِ ٥ وَٱلۡبَحۡرِ ٱلۡمَسۡجُورِ ٦ إِنَّ عَذَابَ رَبِّکَ لَوَٰقِعٞ ٧ مَّا لَهُۥ مِن دَافِعٖ ٨ یَوۡمَ تَمُورُ ٱلسَّمَآءُ مَوۡرٗا ٩ وَتَسِیرُ ٱلۡجِبَالُ سَیۡرٗا ١٠ فَوَیۡلٞ یَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُکَذِّبِینَ ١١ ٱلَّذِینَ هُمۡ فِی خَوۡضٖ یَلۡعَبُونَ ١٢ یَوۡمَ یُدَعُّونَ إِلَىٰ نَارِ جَهَنَّمَ دَعًّا ١٣ هَٰذِهِ ٱلنَّارُ ٱلَّتِی کُنتُم بِهَا تُکَذِّبُونَ١٤﴾

به نام خداوند بخشندۀ مهربان

قسم به کوه طور. ﴿1﴾و قسم به کتاب نوشته شده!. ﴿2﴾در کاغذ گشاده [1097]. ﴿3﴾و قسم به خانۀ معمور! [1098]. ﴿4﴾و قسم به سقف برافراشته شده! [1099]. ﴿5﴾و قسم به دریاى پر کرده شده!. ﴿6﴾هرآیینه عذاب پروردگار تو بودنى است. ﴿7﴾نیست او را هیچ دفع کننده. ﴿8﴾روزی که جنبش کند آسمان جنبش کردنى. ﴿9﴾و روان شود کوه‌ها، روان شدنى. ﴿10﴾پس واى آن روز دروغ شمارندگان را! . ﴿11﴾آنان‌که ایشان به بیهوده‏گویى بازى مى‏کنند. ﴿12﴾روزی که به سختى روان کرده شوند به سوى آتش دوزخ روان کردنى. ﴿13﴾این است آتشى که شما آن را دروغ مى‏شمرید. ﴿14﴾

﴿ أَفَسِحۡرٌ هَٰذَآ أَمۡ أَنتُمۡ لَا تُبۡصِرُونَ ١٥ ٱصۡلَوۡهَا فَٱصۡبِرُوٓاْ أَوۡ لَا تَصۡبِرُواْ سَوَآءٌ عَلَیۡکُمۡۖ إِنَّمَا تُجۡزَوۡنَ مَا کُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ ١٦ إِنَّ ٱلۡمُتَّقِینَ فِی جَنَّٰتٖ وَنَعِیمٖ ١٧ فَٰکِهِینَ بِمَآ ءَاتَىٰهُمۡ رَبُّهُمۡ وَوَقَىٰهُمۡ رَبُّهُمۡ عَذَابَ ٱلۡجَحِیمِ ١٨ کُلُواْ وَٱشۡرَبُواْ هَنِیٓ‍َٔۢا بِمَا کُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ ١٩ مُتَّکِ‍ِٔینَ عَلَىٰ سُرُرٖ مَّصۡفُوفَةٖۖ وَزَوَّجۡنَٰهُم بِحُورٍ عِینٖ ٢٠ وَٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ وَٱتَّبَعَتۡهُمۡ ذُرِّیَّتُهُم بِإِیمَٰنٍ أَلۡحَقۡنَا بِهِمۡ ذُرِّیَّتَهُمۡ وَمَآ أَلَتۡنَٰهُم مِّنۡ عَمَلِهِم مِّن شَیۡءٖۚ کُلُّ ٱمۡرِیِٕۢ بِمَا کَسَبَ رَهِینٞ ٢١ وَأَمۡدَدۡنَٰهُم بِفَٰکِهَةٖ وَلَحۡمٖ مِّمَّا یَشۡتَهُونَ ٢٢ یَتَنَٰزَعُونَ فِیهَا کَأۡسٗا لَّا لَغۡوٞ فِیهَا وَلَا تَأۡثِیمٞ ٢٣ ۞وَیَطُوفُ عَلَیۡهِمۡ غِلۡمَانٞ لَّهُمۡ کَأَنَّهُمۡ لُؤۡلُؤٞ مَّکۡنُونٞ ٢٤ وَأَقۡبَلَ بَعۡضُهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖ یَتَسَآءَلُونَ ٢٥ قَالُوٓاْ إِنَّا کُنَّا قَبۡلُ فِیٓ أَهۡلِنَا مُشۡفِقِینَ ٢٦ فَمَنَّ ٱللَّهُ عَلَیۡنَا وَوَقَىٰنَا عَذَابَ ٱلسَّمُومِ ٢٧ إِنَّا کُنَّا مِن قَبۡلُ نَدۡعُوهُۖ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلۡبَرُّ ٱلرَّحِیمُ ٢٨ فَذَکِّرۡ فَمَآ أَنتَ بِنِعۡمَتِ رَبِّکَ بِکَاهِنٖ وَلَا مَجۡنُونٍ ٢٩ أَمۡ یَقُولُونَ شَاعِرٞ نَّتَرَبَّصُ بِهِۦ رَیۡبَ ٱلۡمَنُونِ ٣٠ قُلۡ تَرَبَّصُواْ فَإِنِّی مَعَکُم مِّنَ ٱلۡمُتَرَبِّصِینَ ٣١﴾

آیا سحر است این یا شما در نمى‏نگرید؟. ﴿15﴾درآیید به این آتش پس صبر کنید یا نکنید برابر است بر شما، جز این نیست که جزا داده خواهید شد به حسب آنچه می‌کردید. ﴿16﴾هرآیینه متقیان در بوستان‌ها و نعمت‌ها باشند. ﴿17﴾خوشحال شده به سبب آنکه نعمت داد ایشان را پروردگار ایشان و به سبب آنکه نگاهداشت ایشان را پروردگار ایشان از عذاب دوزخ. ﴿18﴾بخورید و بنوشید گوارا به سبب آنچه می‌کردید. ﴿19﴾تکیه زده بر تخت‌ها برابر یکدیگر گسترده و کدخدا کنیم ایشان را به حوران گشاده چشم. ﴿20﴾و آنان‌که ایمان آوردند و بر پى ایشان رفت اولاد ایشان در ایمان، برسانیم بدیشان اولاد ایشان را و نقصان نکنیم ایشان را از جزاى عمل ایشان چیزى هر مردى به آنچه عمل کرد در گرو باشد. ﴿21﴾و پى‏درپى عطا کنیم ایشان را میوه و گوشت از جنسى که طلب کنند. ﴿22﴾از دست یکدیگر می‌گیرند آنجا پیالۀ شراب. نه بیهوده‏گویى باشد در آن و نه بزهکارى. ﴿23﴾و آمدوشد کنند حوالى ایشان نوجوانى چند از ایشان گویا آن نوجوانان مروارید در پرده پنهان‏اند. ﴿24﴾و روى آورد بعض ایشان بر بعض از یکدیگر سؤال‏کنان. ﴿25﴾گفتند: هرآیینه ما پیش از این در میان اهل خانۀ خود ترسان بودیم. ﴿26﴾پس نعمت فراوان داد ما را خدا و نگاه داشت ما را از عذاب باد گرم. ﴿27﴾هرآیینه ما پیش از این عبادت مى‏کردیم او را، هرآیینه اوست احسان کنندۀ مهربان. ﴿28﴾[یا محمد] پس پند ده. نیستى به فضل پروردگار خود کاهن و نه دیوانه. ﴿29﴾بلکه آیا می‌گویند: شاعر است، انتظار تو مى‏کشیم در حق او حوادث زمانه را. ﴿30﴾بگو: انتظار بکشید، هرآیینه من با شما از انتظار کشندگانم. ﴿31﴾

﴿ أَمۡ تَأۡمُرُهُمۡ أَحۡلَٰمُهُم بِهَٰذَآۚ أَمۡ هُمۡ قَوۡمٞ طَاغُونَ ٣٢ أَمۡ یَقُولُونَ تَقَوَّلَهُۥۚ بَل لَّا یُؤۡمِنُونَ ٣٣ فَلۡیَأۡتُواْ بِحَدِیثٖ مِّثۡلِهِۦٓ إِن کَانُواْ صَٰدِقِینَ ٣٤ أَمۡ خُلِقُواْ مِنۡ غَیۡرِ شَیۡءٍ أَمۡ هُمُ ٱلۡخَٰلِقُونَ ٣٥ أَمۡ خَلَقُواْ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَۚ بَل لَّا یُوقِنُونَ ٣٦ أَمۡ عِندَهُمۡ خَزَآئِنُ رَبِّکَ أَمۡ هُمُ ٱلۡمُصَۜیۡطِرُونَ ٣٧ أَمۡ لَهُمۡ سُلَّمٞ یَسۡتَمِعُونَ فِیهِۖ فَلۡیَأۡتِ مُسۡتَمِعُهُم بِسُلۡطَٰنٖ مُّبِینٍ ٣٨ أَمۡ لَهُ ٱلۡبَنَٰتُ وَلَکُمُ ٱلۡبَنُونَ ٣٩ أَمۡ تَسۡ‍َٔلُهُمۡ أَجۡرٗا فَهُم مِّن مَّغۡرَمٖ مُّثۡقَلُونَ ٤٠ أَمۡ عِندَهُمُ ٱلۡغَیۡبُ فَهُمۡ یَکۡتُبُونَ ٤١ أَمۡ یُرِیدُونَ کَیۡدٗاۖ فَٱلَّذِینَ کَفَرُواْ هُمُ ٱلۡمَکِیدُونَ ٤٢ أَمۡ لَهُمۡ إِلَٰهٌ غَیۡرُ ٱللَّهِۚ سُبۡحَٰنَ ٱللَّهِ عَمَّا یُشۡرِکُونَ ٤٣ وَإِن یَرَوۡاْ کِسۡفٗا مِّنَ ٱلسَّمَآءِ سَاقِطٗا یَقُولُواْ سَحَابٞ مَّرۡکُومٞ ٤٤ فَذَرۡهُمۡ حَتَّىٰ یُلَٰقُواْ یَوۡمَهُمُ ٱلَّذِی فِیهِ یُصۡعَقُونَ ٤٥ یَوۡمَ لَا یُغۡنِی عَنۡهُمۡ کَیۡدُهُمۡ شَیۡ‍ٔٗا وَلَا هُمۡ یُنصَرُونَ ٤٦ وَإِنَّ لِلَّذِینَ ظَلَمُواْ عَذَابٗا دُونَ ذَٰلِکَ وَلَٰکِنَّ أَکۡثَرَهُمۡ لَا یَعۡلَمُونَ ٤٧ وَٱصۡبِرۡ لِحُکۡمِ رَبِّکَ فَإِنَّکَ بِأَعۡیُنِنَاۖ وَسَبِّحۡ بِحَمۡدِ رَبِّکَ حِینَ تَقُومُ ٤٨ وَمِنَ ٱلَّیۡلِ فَسَبِّحۡهُ وَإِدۡبَٰرَ ٱلنُّجُومِ ٤٩﴾

آیا می‌فرماید به این عقیده عقل‌هاى ایشان، یا ایشان گروهى سرکش‏اند؟. ﴿32﴾آیا می‌گویند که بر بسته است قرآن را؟ نى! بلکه ایمان نمى‏آرند. ﴿33﴾پس باید بیارند سخنى مانند این، اگر راستگو هستند. ﴿34﴾آیا ایشان آفریده شده‏اند به غیر آفریننده یا ایشان خود آفریدگارند؟. ﴿35﴾آیا ایشان آفریده‏اند آسمان‌ها و زمین را؟ بلکه ایشان باور نمی‌کنند. ﴿36﴾آیا نزدیک ایشان خزانه‌هاى پروردگار تو است یا ایشانند چیره‏دست؟. ﴿37﴾آیا ایشان را نردبانى هست که بر آن صعود کرده می‌شوند؟ پس باید که بیارد شنوندۀ ایشان دلیل ظاهر را. ﴿38﴾آیا خدا را دختران پیدا شوند و شما را پسران؟. ﴿39﴾آیا سؤال می‌کنى از ایشان مزدى بر رسالت، پس ایشان از غرامت گرانبار شده‏اند؟ ﴿40﴾آیا نزدیک ایشان علم غیب است، پس ایشان مى‏نویسند؟. ﴿41﴾آیا می‌خواهند بداندیشى؟ پس کافران ایشانند در ضرر بداندیشى گرفتار شده. ﴿42﴾آیا ایشان را معبودى هست بجز خدا؟ پاکى خدای راست از آنکه شریک مقرر مى‏کنند. ﴿43﴾و اگر ببینند یک پاره را از آسمان افتاده، گویند: این ابرى است بر هم نشسته. ﴿44﴾پس بگذار ایشان را تا آنکه ملاقات کنند به آن روز خود که در آن بیهوش کرده شوند. ﴿45﴾روزی که دفع نکند از ایشان مکر ایشان چیزى را و نه ایشان نصرت داده شوند. ﴿46﴾و هرآیینه ستمکاران را عذابى است غیر این و لیکن اکثر ایشان نمی‌دانند. ﴿47﴾و صبر کن به انتظار حکم پروردگار، خود هرآیینه تو حضور چشم مایى و به پاکى یاد کن با ستایش پروردگار خود وقتى که به صبح بر خیزى. ﴿48﴾و بعض اوقات شب به پاکى یادکن خدا را و عقب غایب شدن ستاره‌ها نیز. ﴿49﴾

[1096] یعنی آدمیان بنده می‌گیرند تا در مآکل ومشرب معاونت کنند، به خلاف خدا، والله اعلم. [1097] یعنی تورات یا قرآن. [1098] یعنی آنکه در آسمان است. [1099] یعنی آسمان.