سُورَةُ الزَّلۡزَلَةِ

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِیمِ

﴿إِذَا زُلۡزِلَتِ ٱلۡأَرۡضُ زِلۡزَالَهَا ١ وَأَخۡرَجَتِ ٱلۡأَرۡضُ أَثۡقَالَهَا ٢ وَقَالَ ٱلۡإِنسَٰنُ مَا لَهَا ٣ یَوۡمَئِذٖ تُحَدِّثُ أَخۡبَارَهَا ٤ بِأَنَّ رَبَّکَ أَوۡحَىٰ لَهَا ٥ یَوۡمَئِذٖ یَصۡدُرُ ٱلنَّاسُ أَشۡتَاتٗا لِّیُرَوۡاْ أَعۡمَٰلَهُمۡ ٦ فَمَن یَعۡمَلۡ مِثۡقَالَ ذَرَّةٍ خَیۡرٗا یَرَهُۥ ٧ وَمَن یَعۡمَلۡ مِثۡقَالَ ذَرَّةٖ شَرّٗا یَرَهُۥ ٨ ﴾

به نام الله بخشندۀ مهربان

هنگامی‌که زمین با شدید‌ترین لرزه‌هایش به لرزه در آید. ﴿۱﴾و زمین بار‌های سنگینش را بیرون ریزد. ﴿۲﴾و انسان گوید: «آن (= زمین) را چه شده است؟!». ﴿۳﴾در آن روز (زمین) تمام خبرهایش را بازگو می‌کند. ﴿۴﴾زیرا که پروردگارت به او (چنین) وحی (و حکم) کرده است. ﴿۵﴾در آن روز مردم پراکنده (از موقف حساب) باز می‌گردند، تا اعمال‌شان به آن‌ها نشان داده شود. ﴿۶﴾پس هرکس به‌اندازۀ ذرۀ کار نیک انجام داده باشد (پاداش) آن را می‌بیند. ﴿۷﴾و هرکس به‌اندازۀ ذرۀ کار بد کرده باشد، (کیفر) آن را می‌بیند. ﴿۸﴾.