سُورَةُ النَّازِعَاتِ

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِیمِ

﴿وَٱلنَّٰزِعَٰتِ غَرۡقٗا ١ وَٱلنَّٰشِطَٰتِ نَشۡطٗا ٢ وَٱلسَّٰبِحَٰتِ سَبۡحٗا ٣ فَٱلسَّٰبِقَٰتِ سَبۡقٗا ٤ فَٱلۡمُدَبِّرَٰتِ أَمۡرٗا ٥ یَوۡمَ تَرۡجُفُ ٱلرَّاجِفَةُ ٦ تَتۡبَعُهَا ٱلرَّادِفَةُ ٧ قُلُوبٞ یَوۡمَئِذٖ وَاجِفَةٌ ٨ أَبۡصَٰرُهَا خَٰشِعَةٞ ٩ یَقُولُونَ أَءِنَّا لَمَرۡدُودُونَ فِی ٱلۡحَافِرَةِ ١٠ أَءِذَا کُنَّا عِظَٰمٗا نَّخِرَةٗ ١١ قَالُواْ تِلۡکَ إِذٗا کَرَّةٌ خَاسِرَةٞ ١٢ فَإِنَّمَا هِیَ زَجۡرَةٞ وَٰحِدَةٞ ١٣ فَإِذَا هُم بِٱلسَّاهِرَةِ ١٤ هَلۡ أَتَىٰکَ حَدِیثُ مُوسَىٰٓ ١٥﴾

به نام الله بخشندۀ مهربان

سوگند به فرشتگانی که جان‌های (کافران) را به شدّت بیرون می‌کشند. ﴿۱﴾و سوگند به فرشتگانی که جان‌های (مؤمنان) را به نرمی و آسانی می‌گیرند. ﴿۲﴾و سوگند به فرشتگانی که شناورند. ﴿۳﴾و سوگند به فرشتگانی که (در اجرای اوامر الهی) بر یگدیگر سبقت می‌گیرند. ﴿۴﴾و سوگند به فرشتگانی (که به امر الهی) کار‌‌ها را تدبیر می‌کنند. ﴿۵﴾روزی‌که (سپس از اولین دمیدن در صور) زمین (و کوه‌ها و همه چیز) را بلرزه در آید ﴿۶﴾رد پی آن (دمیدن دوم حشر) بیاید. ﴿۷﴾دل‌هایی در آن روز سخت مضطرب (و ترسان) است. ﴿۸﴾و چشم‌های آنان (از ترس و شرمساری) فرو افتاده است. ﴿۹﴾(کافران در دنیا) می‌گونید: «آیا ما (پس از مرگ دوباره) به حال اول خود باز می‌گردانیده می‌شویم؟! ﴿۱۰﴾آیا هنگامی‌که استخوان‌های پوسیدۀ شدیم (و به خاک تبدیل گشتیم، باز هم زنده می‌شویم؟!)». ﴿۱۱﴾گونید: «(اگر چنین وعدۀ درست باشد) آنگاه آن بازکشتی زیانبار است!». ﴿۱۲﴾پس آن (بازگشت) تنها با یک بانگ مهیب است! ﴿۱۳﴾پس ناگهان همگی بر عرصۀ زمین (محشر) ظاهر می‌شوند. ﴿۱۴﴾(ای پیامبر) آیا داستان موسی به تو رسیده است؟! ﴿۱۵﴾

﴿إِذۡ نَادَىٰهُ رَبُّهُۥ بِٱلۡوَادِ ٱلۡمُقَدَّسِ طُوًى ١٦ ٱذۡهَبۡ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ إِنَّهُۥ طَغَىٰ ١٧ فَقُلۡ هَل لَّکَ إِلَىٰٓ أَن تَزَکَّىٰ ١٨ وَأَهۡدِیَکَ إِلَىٰ رَبِّکَ فَتَخۡشَىٰ ١٩ فَأَرَىٰهُ ٱلۡأٓیَةَ ٱلۡکُبۡرَىٰ ٢٠ فَکَذَّبَ وَعَصَىٰ ٢١ ثُمَّ أَدۡبَرَ یَسۡعَىٰ ٢٢ فَحَشَرَ فَنَادَىٰ ٢٣ فَقَالَ أَنَا۠ رَبُّکُمُ ٱلۡأَعۡلَىٰ ٢٤ فَأَخَذَهُ ٱللَّهُ نَکَالَ ٱلۡأٓخِرَةِ وَٱلۡأُولَىٰٓ ٢٥ إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَعِبۡرَةٗ لِّمَن یَخۡشَىٰٓ ٢٦ءَأَنتُمۡ أَشَدُّ خَلۡقًا أَمِ ٱلسَّمَآءُۚ بَنَىٰهَا ٢٧ رَفَعَ سَمۡکَهَا فَسَوَّىٰهَا ٢٨ وَأَغۡطَشَ لَیۡلَهَا وَأَخۡرَجَ ضُحَىٰهَا ٢٩ وَٱلۡأَرۡضَ بَعۡدَ ذَٰلِکَ دَحَىٰهَآ ٣٠ أَخۡرَجَ مِنۡهَا مَآءَهَا وَمَرۡعَىٰهَا ٣١ وَٱلۡجِبَالَ أَرۡسَىٰهَا ٣٢ مَتَٰعٗا لَّکُمۡ وَ لِأَنۡعَٰمِکُمۡ ٣٣ فَإِذَا جَآءَتِ ٱلطَّآمَّةُ ٱلۡکُبۡرَىٰ ٣٤ یَوۡمَ یَتَذَکَّرُ ٱلۡإِنسَٰنُ مَا سَعَىٰ ٣٥ وَبُرِّزَتِ ٱلۡجَحِیمُ لِمَن یَرَىٰ ٣٦ فَأَمَّا مَن طَغَىٰ ٣٧ وَءَاثَرَ ٱلۡحَیَوٰةَ ٱلدُّنۡیَا ٣٨ فَإِنَّ ٱلۡجَحِیمَ هِیَ ٱلۡمَأۡوَىٰ ٣٩ وَأَمَّا مَنۡ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِۦ وَنَهَى ٱلنَّفۡسَ عَنِ ٱلۡهَوَىٰ ٤٠ فَإِنَّ ٱلۡجَنَّةَ هِیَ ٱلۡمَأۡوَىٰ ٤١ یَسۡ‍َٔلُونَکَ عَنِ ٱلسَّاعَةِ أَیَّانَ مُرۡسَىٰهَا ٤٢ فِیمَ أَنتَ مِن ذِکۡرَىٰهَآ ٤٣ إِلَىٰ رَبِّکَ مُنتَهَىٰهَآ ٤٤ إِنَّمَآ أَنتَ مُنذِرُ مَن یَخۡشَىٰهَا ٤٥ کَأَنَّهُمۡ یَوۡمَ یَرَوۡنَهَا لَمۡ یَلۡبَثُوٓاْ إِلَّا عَشِیَّةً أَوۡ ضُحَىٰهَا ٤٦﴾

آنگاه که پروردگارش او را در وادی مقدس «طوی» ندا داد (و فرمود:). ﴿۱۶﴾به سوی فرعون برو، که او طغیان کرده است. ﴿۱۷﴾پس به او بگو: «آیا می‌خواهی پاکیزه شوی؟! ﴿۱۸﴾و من تو را به سوی پروردگارت هدایت کنم، آنگاه (از او) بترسی، (و فرمانیزدار شوی). ﴿۱۹﴾پس (موسی) معجزۀ بزرگ را به او نشان داد. ﴿۲۰﴾اما او تکذیب کرد و عصیان ورزید. ﴿۲۱﴾سپس پشت کرد و به کوشش و تلاش (علیه او) پرداخت. ﴿۲۲﴾پس (قومش را) جمع کرد و ندا داد. ﴿۲۳﴾و آنگاه گفت: «من پروردگار برتر شما هستم». ﴿۲۴﴾پس الله او را به عذاب آخرت و دنیا گرفتار کرد. ﴿۲۵﴾بی‌گمان در این (واقعۀ) عبرتی است برای کسی‌که (از الله) می‌ترسد. ﴿۲۶﴾آیا آفرنیش شما (بعد از مرگ) سخت‌تر است یا آسمان که (الله) آن را بنا کرد؟ ﴿۲۷﴾سقف آن را برا فراشت، پس به آن شکل و نظم داد. ﴿۲۸﴾و شبش را تاریک، و روزش را روشن گردانید. ﴿۲۹﴾و زمین را بعد از آن گسترانید. ﴿۳۰﴾و از آن آب (چشمه‌ها و چاه‌ها) و چراگاهش را بیرون آورد. ﴿۳۱﴾و کوه‌ها را محکم و استوار (بر روی زمین) قرار داد. ﴿۳۲﴾(همۀ این‌ها) برای بهره‌گیری شما و چهارپایان‌تان است. ﴿۳۳﴾پس هنگامی‌که (آن) حادثۀ بزرگ (قیامت) فرا رسد، ﴿۳۴﴾در آن روز انسان (تمام اعمال و) تلاش‌های خود را به یاد آورد. ﴿۳۵﴾و جهنم برای هر بیننده آشکار می‌شود. ﴿۳۶﴾پس آن کس که طغیان (و سرکشتی) کرده باشد. ﴿۳۷﴾و زندگی دنیا را (بر آخرت) ترجیح داده باشد. ﴿۳۸﴾پس بی ترید جهنم جایگاه اوست. ﴿۳۹﴾و اما کسی‌که از ایستادن در حضور پروردگارش بیمناک بوده، و نفس را از هوی (و هوس) باز داشته باش. ﴿۴۰﴾پس قطعاً بهشت جایگاه اوست. ﴿۴۱﴾(ای پیامبر) در بارۀ قیامت از تو می‌پرسند، که در چه زمانی واقع می‌شود؟ ﴿۴۲﴾تو را با یاد آوری این سخن چه کار است؟ ﴿۴۳﴾(سر انجام و) منت‌های (علم) آن نزد پروردگارتواست. ﴿۴۴﴾(ای پیامبر) توتنها بیم‌دهندۀ کسانی هستی که از آن می‌ترسند. ﴿۴۵﴾روزی‌که (کافران قیامت را) ببیند، (چنین احساس می‌کنند که) گویی (در دنیا) جز یک شامگاه یا چاشتگاه درنگ نکرده‌اند. ﴿۴۶﴾.