سُورَةُ الهُمَزَةِ

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِیمِ

وَیۡلٞ لِّکُلِّ هُمَزَةٖ لُّمَزَةٍ ١ ٱلَّذِی جَمَعَ مَالٗا وَعَدَّدَهُۥ ٢ یَحۡسَبُ أَنَّ مَالَهُۥٓ أَخۡلَدَهُۥ ٣ کَلَّاۖ لَیُنۢبَذَنَّ فِی ٱلۡحُطَمَةِ ٤ وَمَآ أَدۡرَىٰکَ مَا ٱلۡحُطَمَةُ ٥ نَارُ ٱللَّهِ ٱلۡمُوقَدَةُ ٦ ٱلَّتِی تَطَّلِعُ عَلَى ٱلۡأَفۡ‍ِٔدَةِ ٧ إِنَّهَا عَلَیۡهِم مُّؤۡصَدَةٞ ٨ فِی عَمَدٖ مُّمَدَّدَةِۢ ٩

سوره همزه

به نام خداوند بخشندة مهربان

وای به حال هر عیب‌جوی طعنه‌زن. ﴿1﴾ کسی‌که مال گرد آورد و آن‌را شمارش کرد. ﴿2﴾ می‌پندارد که مالش او را جاودانه می‌دارد. ﴿3﴾ نه! به یقین در «حطمه» انداخته خواهد شد. ﴿4﴾ و تو چه می‌دانی که «حطمه» چیست؟. ﴿5﴾ آتش برافروختة خداست. ﴿6﴾ آتشی که بر دل‌ها مسلط و چیره می‌گردد. ﴿7﴾ بی‌گمان آن (آتش) بر آنان فرو بسته شده است. ﴿8﴾ در ستون‌هایی دراز. ﴿9﴾