سُورَةُ المَعَارِجِ

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِیمِ

سَأَلَ سَآئِلُۢ بِعَذَابٖ وَاقِعٖ ١ لِّلۡکَٰفِرِینَ لَیۡسَ لَهُۥ دَافِعٞ ٢ مِّنَ ٱللَّهِ ذِی ٱلۡمَعَارِجِ ٣ تَعۡرُجُ ٱلۡمَلَٰٓئِکَةُ وَٱلرُّوحُ إِلَیۡهِ فِی یَوۡمٖ کَانَ مِقۡدَارُهُۥ خَمۡسِینَ أَلۡفَ سَنَةٖ ٤ فَٱصۡبِرۡ صَبۡرٗا جَمِیلًا ٥ إِنَّهُمۡ یَرَوۡنَهُۥ بَعِیدٗا ٦ وَنَرَىٰهُ قَرِیبٗا ٧ یَوۡمَ تَکُونُ ٱلسَّمَآءُ کَٱلۡمُهۡلِ ٨ وَتَکُونُ ٱلۡجِبَالُ کَٱلۡعِهۡنِ ٩ وَلَا یَسۡ‍َٔلُ حَمِیمٌ حَمِیمٗا ١٠یُبَصَّرُونَهُمۡۚ یَوَدُّ ٱلۡمُجۡرِمُ لَوۡ یَفۡتَدِی مِنۡ عَذَابِ یَوۡمِئِذِۢ بِبَنِیهِ ١١ وَصَٰحِبَتِهِۦ وَأَخِیهِ ١٢ وَفَصِیلَتِهِ ٱلَّتِی تُ‍ٔۡوِیهِ ١٣ وَمَن فِی ٱلۡأَرۡضِ جَمِیعٗا ثُمَّ یُنجِیهِ ١٤ کَلَّآۖ إِنَّهَا لَظَىٰ ١٥ نَزَّاعَةٗ لِّلشَّوَىٰ ١٦ تَدۡعُواْ مَنۡ أَدۡبَرَ وَتَوَلَّىٰ ١٧ وَجَمَعَ فَأَوۡعَىٰٓ ١٨ ۞إِنَّ ٱلۡإِنسَٰنَ خُلِقَ هَلُوعًا ١٩ إِذَا مَسَّهُ ٱلشَّرُّ جَزُوعٗا ٢٠ وَإِذَا مَسَّهُ ٱلۡخَیۡرُ مَنُوعًا ٢١ إِلَّا ٱلۡمُصَلِّینَ ٢٢ ٱلَّذِینَ هُمۡ عَلَىٰ صَلَاتِهِمۡ دَآئِمُونَ ٢٣ وَٱلَّذِینَ فِیٓ أَمۡوَٰلِهِمۡ حَقّٞ مَّعۡلُومٞ ٢٤ لِّلسَّآئِلِ وَٱلۡمَحۡرُومِ ٢٥ وَٱلَّذِینَ یُصَدِّقُونَ بِیَوۡمِ ٱلدِّینِ ٢٦ وَٱلَّذِینَ هُم مِّنۡ عَذَابِ رَبِّهِم مُّشۡفِقُونَ ٢٧ إِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمۡ غَیۡرُ مَأۡمُونٖ ٢٨ وَٱلَّذِینَ هُمۡ لِفُرُوجِهِمۡ حَٰفِظُونَ ٢٩ إِلَّا عَلَىٰٓ أَزۡوَٰجِهِمۡ أَوۡ مَا مَلَکَتۡ أَیۡمَٰنُهُمۡ فَإِنَّهُمۡ غَیۡرُ مَلُومِینَ ٣٠ فَمَنِ ٱبۡتَغَىٰ وَرَآءَ ذَٰلِکَ فَأُوْلَٰٓئِکَ هُمُ ٱلۡعَادُونَ ٣١ وَٱلَّذِینَ هُمۡ لِأَمَٰنَٰتِهِمۡ وَعَهۡدِهِمۡ رَٰعُونَ ٣٢ وَٱلَّذِینَ هُم بِشَهَٰدَٰتِهِمۡ قَآئِمُونَ ٣٣ وَٱلَّذِینَ هُمۡ عَلَىٰ صَلَاتِهِمۡ یُحَافِظُونَ ٣٤ أُوْلَٰٓئِکَ فِی جَنَّٰتٖ مُّکۡرَمُونَ ٣٥ فَمَالِ ٱلَّذِینَ کَفَرُواْ قِبَلَکَ مُهۡطِعِینَ ٣٦ عَنِ ٱلۡیَمِینِ وَعَنِ ٱلشِّمَالِ عِزِینَ ٣٧ أَیَطۡمَعُ کُلُّ ٱمۡرِیٕٖ مِّنۡهُمۡ أَن یُدۡخَلَ جَنَّةَ نَعِیمٖ ٣٨ کَلَّآۖ إِنَّا خَلَقۡنَٰهُم مِّمَّا یَعۡلَمُونَ ٣٩فَلَآ أُقۡسِمُ بِرَبِّ ٱلۡمَشَٰرِقِ وَٱلۡمَغَٰرِبِ إِنَّا لَقَٰدِرُونَ ٤٠ عَلَىٰٓ أَن نُّبَدِّلَ خَیۡرٗا مِّنۡهُمۡ وَمَا نَحۡنُ بِمَسۡبُوقِینَ ٤١ فَذَرۡهُمۡ یَخُوضُواْ وَیَلۡعَبُواْ حَتَّىٰ یُلَٰقُواْ یَوۡمَهُمُ ٱلَّذِی یُوعَدُونَ ٤٢ یَوۡمَ یَخۡرُجُونَ مِنَ ٱلۡأَجۡدَاثِ سِرَاعٗا کَأَنَّهُمۡ إِلَىٰ نُصُبٖ یُوفِضُونَ ٤٣ خَٰشِعَةً أَبۡصَٰرُهُمۡ تَرۡهَقُهُمۡ ذِلَّةٞۚ ذَٰلِکَ ٱلۡیَوۡمُ ٱلَّذِی کَانُواْ یُوعَدُونَ ٤٤

سوره معارج

به نام خداوند بخشندة مهربان

خواهنده‌ای درخواست عذابی کرد که به وقوع می‌پیوندند. ﴿1﴾ و آن برای کافران هیچ بازدارنده‌ای ندارد. ﴿2﴾ از سوی خداوند صاحب درجات و مقاما (است). ﴿3﴾ فرشتگان و (نیز) روح در روزی که مقدارش پنجاه هزار سال است به‌سوی او فرا می‌روند. ﴿4﴾ پس به صبر نیکو برداری ورز. ﴿5﴾ آنان آن (روز) را دور می‌بینند. ﴿6﴾ و ما آن‌را نزدیک می‌بینیم. ﴿7﴾ روزی‌ که آسمان مانند مس گداخته می‌شود. ﴿8﴾ و کوه‌ها مانند پشم رنگین می‌شوند. ﴿9﴾ و هیچ خویشاوندی از (حال) خویشاوندی دیگر نمی‌پرسد. ﴿10﴾(دوستان و خویشاوندان) به آنان نشان داده می‌شوند. گناهکار آرزو می‌کند که فرزندان خود را بلاگردان عذاب آن روز قرار دهد. ﴿11﴾ همچنین همسر و برادرش را. ﴿12﴾ و عشیره‌اش را که به او پناه می‌دهد. ﴿13﴾ و حتی (آماده است) تمام کسانی را که روی زمین هستند (فدا کند) آنگاه (این کار) او را برهاند. ﴿14﴾ هرگز، آن آتش سوزان و سراپا شعله است. ﴿15﴾ پوست بدن را می‌کند و با خود می‌برد. ﴿16﴾ کسی را که پشت کرده و روی گردانده است. فرا می‌خواند. ﴿17﴾ و (نیز کسی را که) گرد آورد و نگاه داشت. ﴿18﴾ به‌راستی که انسان کم طاعت و ناشکیبا آفریده شده است. ﴿19﴾ هرگاه به او مصیبت رسد بی‌تاب و بی‌قرار می‌گردد. ﴿20﴾ و چون خوبی بدو رو کند بخیل می‌گردد. ﴿21﴾ مگر نمازگزاران. ﴿22﴾ کسانی‌که بر نمازشان مداومت و مواظبت دارند. ﴿23﴾ و کسانی‌که در مال‌هایشان حقّی معیّن است. ﴿24﴾ برای گدا و محروم. ﴿25﴾ و کسانی‌که روز جزا را تصدیق می‌کنند. ﴿26﴾ و کسانی‌که از عذاب پروردگارشان بیمناک و ترسناکند. ﴿27﴾ بی‌گمان عذاب پروردگارشان ایمنی ناپذیر است. ﴿28﴾  و کسانی‌که شرمگاه‌هایشان را محافظت می‌کنند ﴿29﴾ مگر بر زنان و کنیزان خود که (در این صورت) سرزنشی برایشان نیست. ﴿30﴾ پس هرکس فراتر از این را بجوید آنانند که تجاوزکارند. ﴿31﴾ و کسانی‌که آنان امانت‌ها و عهدشان را رعایت می‌کنند. ﴿32﴾ و کسانی‌که برپا دارندة گواهی‌هایشان هستند. ﴿33﴾ و کسانی‌که آنان بر نماز‌های خود محافظت می‌کنند. ﴿34﴾ اینان در باغ‌هایی گرامی داشته می‌شوند. ﴿35﴾ پس کافران را چه شده که به‌سوی تو شتابان می‌آیند؟!. ﴿36﴾ گروه گروه در سمت راست و چپ تو قرای می‌گیرند. ﴿37﴾ آیا هریک از آنان امیدوارند که به بهشت پرناز و نعمت درآورده شوند؟. ﴿38﴾ هرگز، ما آنان را از آنچه می‌دانند آفریده‌ایم. ﴿39﴾سوگند به پروردگار مغرب‌ها و مشرق‌ها که ما توانائیم. ﴿40﴾ بر آن که بهتر از آنان‌را جایگزین کنیم و ما ناتوان نیستیم. ﴿41﴾ آنان‌را به حال خود واگذار تا به باطل خود فرو روند و به بازیچه بنشینند تا آنکه به آن روزشان که وعده داده می‌شوند برسند. ﴿42﴾ آن روزی که از گورها شتابان بیرون می‌شوند گویی آنان به‌سوی نشانه‌ای می‌دوند. ﴿43﴾ درحالیکه چشمانشان به زیر افتاده و خواری و پستی ایشان را فرو بسته است. این است آن روزی که وعده داده شده‌اند. ﴿44﴾