سُورَةُ الرَّحۡمَٰن

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِیمِ

ٱلرَّحۡمَٰنُ ١ عَلَّمَ ٱلۡقُرۡءَانَ ٢ خَلَقَ ٱلۡإِنسَٰنَ ٣ عَلَّمَهُ ٱلۡبَیَانَ ٤ ٱلشَّمۡسُ وَٱلۡقَمَرُ بِحُسۡبَانٖ ٥ وَٱلنَّجۡمُ وَٱلشَّجَرُ یَسۡجُدَانِ ٦ وَٱلسَّمَآءَ رَفَعَهَا وَوَضَعَ ٱلۡمِیزَانَ ٧ أَلَّا تَطۡغَوۡاْ فِی ٱلۡمِیزَانِ ٨ وَأَقِیمُواْ ٱلۡوَزۡنَ بِٱلۡقِسۡطِ وَلَا تُخۡسِرُواْ ٱلۡمِیزَانَ ٩ وَٱلۡأَرۡضَ وَضَعَهَا لِلۡأَنَامِ ١٠ فِیهَا فَٰکِهَةٞ وَٱلنَّخۡلُ ذَاتُ ٱلۡأَکۡمَامِ ١١ وَٱلۡحَبُّ ذُو ٱلۡعَصۡفِ وَٱلرَّیۡحَانُ ١٢ فَبِأَیِّ ءَالَآءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ١٣ خَلَقَ ٱلۡإِنسَٰنَ مِن صَلۡصَٰلٖ کَٱلۡفَخَّارِ ١٤ وَخَلَقَ ٱلۡجَآنَّ مِن مَّارِجٖ مِّن نَّارٖ ١٥ فَبِأَیِّ ءَالَآءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ١٦رَبُّ ٱلۡمَشۡرِقَیۡنِ وَرَبُّ ٱلۡمَغۡرِبَیۡنِ ١٧ فَبِأَیِّ ءَالَآءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ١٨ مَرَجَ ٱلۡبَحۡرَیۡنِ یَلۡتَقِیَانِ ١٩ بَیۡنَهُمَا بَرۡزَخٞ لَّا یَبۡغِیَانِ ٢٠ فَبِأَیِّ ءَالَآءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ٢١ یَخۡرُجُ مِنۡهُمَا ٱللُّؤۡلُؤُ وَٱلۡمَرۡجَانُ ٢٢ فَبِأَیِّ ءَالَآءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ٢٣ وَلَهُ ٱلۡجَوَارِ ٱلۡمُنشَ‍َٔاتُ فِی ٱلۡبَحۡرِ کَٱلۡأَعۡلَٰمِ ٢٤ فَبِأَیِّ ءَالَآءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ٢٥ کُلُّ مَنۡ عَلَیۡهَا فَانٖ ٢٦ وَیَبۡقَىٰ وَجۡهُ رَبِّکَ ذُو ٱلۡجَلَٰلِ وَٱلۡإِکۡرَامِ ٢٧ فَبِأَیِّ ءَالَآءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ٢٨ یَسۡ‍َٔلُهُۥ مَن فِی ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۚ کُلَّ یَوۡمٍ هُوَ فِی شَأۡنٖ ٢٩ فَبِأَیِّ ءَالَآءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ٣٠ سَنَفۡرُغُ لَکُمۡ أَیُّهَ ٱلثَّقَلَانِ ٣١ فَبِأَیِّ ءَالَآءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ٣٢ یَٰمَعۡشَرَ ٱلۡجِنِّ وَٱلۡإِنسِ إِنِ ٱسۡتَطَعۡتُمۡ أَن تَنفُذُواْ مِنۡ أَقۡطَارِ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ فَٱنفُذُواْۚ لَا تَنفُذُونَ إِلَّا بِسُلۡطَٰنٖ ٣٣ فَبِأَیِّ ءَالَآءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ٣٤ یُرۡسَلُ عَلَیۡکُمَا شُوَاظٞ مِّن نَّارٖ وَنُحَاسٞ فَلَا تَنتَصِرَانِ ٣٥ فَبِأَیِّ ءَالَآءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ٣٦ فَإِذَا ٱنشَقَّتِ ٱلسَّمَآءُ فَکَانَتۡ وَرۡدَةٗ کَٱلدِّهَانِ ٣٧ فَبِأَیِّ ءَالَآءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ٣٨ فَیَوۡمَئِذٖ لَّا یُسۡ‍َٔلُ عَن ذَنۢبِهِۦٓ إِنسٞ وَلَا جَآنّٞ ٣٩ فَبِأَیِّ ءَالَآءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ٤٠یُعۡرَفُ ٱلۡمُجۡرِمُونَ بِسِیمَٰهُمۡ فَیُؤۡخَذُ بِٱلنَّوَٰصِی وَٱلۡأَقۡدَامِ ٤١ فَبِأَیِّ ءَالَآءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ٤٢ هَٰذِهِۦ جَهَنَّمُ ٱلَّتِی یُکَذِّبُ بِهَا ٱلۡمُجۡرِمُونَ ٤٣ یَطُوفُونَ بَیۡنَهَا وَبَیۡنَ حَمِیمٍ ءَانٖ ٤٤ فَبِأَیِّ ءَالَآءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ٤٥ وَلِمَنۡ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِۦ جَنَّتَانِ ٤٦ فَبِأَیِّ ءَالَآءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ٤٧ ذَوَاتَآ أَفۡنَانٖ ٤٨ فَبِأَیِّ ءَالَآءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ٤٩ فِیهِمَا عَیۡنَانِ تَجۡرِیَانِ ٥٠ فَبِأَیِّ ءَالَآءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ٥١ فِیهِمَا مِن کُلِّ فَٰکِهَةٖ زَوۡجَانِ ٥٢ فَبِأَیِّ ءَالَآءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ٥٣ مُتَّکِ‍ِٔینَ عَلَىٰ فُرُشِۢ بَطَآئِنُهَا مِنۡ إِسۡتَبۡرَقٖۚ وَجَنَى ٱلۡجَنَّتَیۡنِ دَانٖ ٥٤ فَبِأَیِّ ءَالَآءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ٥٥ فِیهِنَّ قَٰصِرَٰتُ ٱلطَّرۡفِ لَمۡ یَطۡمِثۡهُنَّ إِنسٞ قَبۡلَهُمۡ وَلَا جَآنّٞ ٥٦ فَبِأَیِّ ءَالَآءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ٥٧ کَأَنَّهُنَّ ٱلۡیَاقُوتُ وَٱلۡمَرۡجَانُ ٥٨ فَبِأَیِّ ءَالَآءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ٥٩ هَلۡ جَزَآءُ ٱلۡإِحۡسَٰنِ إِلَّا ٱلۡإِحۡسَٰنُ ٦٠ فَبِأَیِّ ءَالَآءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ٦١ وَمِن دُونِهِمَا جَنَّتَانِ ٦٢ فَبِأَیِّ ءَالَآءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ٦٣ مُدۡهَآمَّتَانِ ٦٤ فَبِأَیِّ ءَالَآءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ٦٥ فِیهِمَا عَیۡنَانِ نَضَّاخَتَانِ ٦٦ فَبِأَیِّ ءَالَآءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ٦٧فِیهِمَا فَٰکِهَةٞ وَنَخۡلٞ وَرُمَّانٞ ٦٨ فَبِأَیِّ ءَالَآءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ٦٩ فِیهِنَّ خَیۡرَٰتٌ حِسَانٞ ٧٠ فَبِأَیِّ ءَالَآءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ٧١ حُورٞ مَّقۡصُورَٰتٞ فِی ٱلۡخِیَامِ ٧٢ فَبِأَیِّ ءَالَآءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ٧٣ لَمۡ یَطۡمِثۡهُنَّ إِنسٞ قَبۡلَهُمۡ وَلَا جَآنّٞ ٧٤ فَبِأَیِّ ءَالَآءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ٧٥ مُتَّکِ‍ِٔینَ عَلَىٰ رَفۡرَفٍ خُضۡرٖ وَعَبۡقَرِیٍّ حِسَانٖ ٧٦ فَبِأَیِّ ءَالَآءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ٧٧ تَبَٰرَکَ ٱسۡمُ رَبِّکَ ذِی ٱلۡجَلَٰلِ وَٱلۡإِکۡرَامِ ٧٨

سوره رحمن

به نام خداوند بخشندة مهربان

(خداوند) رحمان. ﴿1﴾ قرآن را آموزش داده‌است. ﴿2﴾ انسان را آفریده است. ﴿3﴾ به او سخن گفتن یاد داده‌است. ﴿4﴾ خورشید و ماه طبق حسابِ مقرّر روانند. ﴿5﴾ و ستاره و درخت سجده می‌برند. ﴿6﴾ و آسمان را برافراشت و ترازو را مقرّر کرد. ﴿7﴾  (با این هدف) که در سنجش از حد مگذرید. ﴿8﴾ و سنجش را به داد استوار دارید و در ترازو کاستی درمیان نیاورید. ﴿9﴾ و زمین را برای خلق گستراند. ﴿10﴾ در آن میوه(‌های فراوانی) هست و درخت‌های خرمای پوشش‌دار. ﴿11﴾  (و در آن) دانة برگ‌دار و ریحان است. ﴿12﴾ پس کدامیک از نعمت‌های پروردگارتان را دروغ می‌انگارید؟. ﴿13﴾ انسان را از گلِ خشکِ سفال مانند آفرید. ﴿14﴾ و جن را از زبانه‌ای از آتش آفرید. ﴿15﴾ پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را دروغ می‌انگارید؟. ﴿16﴾پروردگار دو مشرق و دو مغرب. ﴿17﴾ پس کدام‌یک از نعمت‌های پروردگارتان را تکذیب می‌کنید؟. ﴿18﴾ دو دریار را (در کنار هم) روان کرد تا (به هم) بپیوندند. ﴿19﴾ بین آن دو حجابی است که (به محدودة هم‌دیگر) تجاوز نمی‌کنند. ﴿20﴾ پس کدام‌یک از نعمت‌های پروردگارتان را تکذیب می‌کنید؟. ﴿21﴾ از آن دو مروارید و مرجان بیرون می‌آید. ﴿22﴾ پس کدام‌یک از نعمت‌های پروردگارتان را دروغ می‌انگارید؟. ﴿23﴾ و او (=خداوند) در دریا کشتی‌های (بادبان) برافراشتة کوه‌وار دراد. ﴿24﴾ پس کدام‌یک از نعمت‌های پروردگارتان را دروغ می‌انگارید. ﴿25﴾ هرکس بر آن (زمین) است، فناپذیر است. ﴿26﴾ و (تنها) ذات پروردگار شکوهمندِ گرامی باقی می‌ماند. ﴿27﴾ پس کدام‌یک از نعمت‌های پروردگارتان را دروغ می‌انگارید؟. ﴿28﴾ هرکس که در آسمان‌‌ها و زمیناست از او (کمک) می‌خواهد و هر روزی او در کاری است. ﴿29﴾ پس کدام‌یک از نعمت‌های پروردگارتان را تکذیب می‌کنید؟. ﴿30﴾ ای انس و جن به زودی به حساب شما می‌پردازیم. ﴿31﴾ پس کدام‌یک از نعمت‌های پروردگارتان را تکذیب می‌کنید؟. ﴿32﴾ ای گروه جن و انس! اگر می‌توانید از کناره‌های آسمان و زمین بگذرید، پس بگذرید، جز به توانی (شگرف از آنها) نمی‌توانید بگذرید. ﴿33﴾ پس کدام‌یک از نعمت‌های پروردگارتان را دروغ می‌انگارید؟. ﴿34﴾ شعله‌ای از آتش بر شما فرستاده می‌شود و (نیز) دودی. آن‌گاه نمی‌توانید انتقام بگیرید. ﴿35﴾ پس کدامیک از نعمت‌های پروردگارتان را دروغ می‌انگارید؟. ﴿36﴾ پس چون آسمان بشکافد آن‌گاه (مانند) گل سرخی همچون روغن گداخته شود. ﴿37﴾ پس کدام‌یک از نعمت‌های پروردگارتان را دروغ می‌انگارید؟. ﴿38﴾ پس آن‌روز هیچ انس و جنّی از گناهش پرسیده نمی‌شود. ﴿39﴾ پس کدام‌یک از نعمت‌های پروردگارتان را دروغ می‌انگارید؟. ﴿40﴾گناه‌کاران از قیافه‌هایشان شناخته می‌شوند آن‌گاه از ناحیة پیشانی و پاها گرفته می‌شوند. ﴿41﴾ پس کدام‌یک از نعمت‌های پروردگارتان را تکذیب می‌کنید؟. ﴿42﴾  این است دوزخی که آن‌را گناهکاران دروغ می‌انگشاتند. ﴿43﴾ بین آن و آب گرمی جوشان می‌گردند. ﴿44﴾ پس کدام‌یک از نعمت‌های پروردگارتان را دروغ می‌انگارید؟. ﴿45﴾ و کسیکه از ایستادن (در حضور) پروردگارش ترسیده باشد دو باغ دارد. ﴿46﴾ پس کدام‌یک از نعمت‌های پروردگارتان را دروغ می‌انگارید؟. ﴿47﴾  (دو باغ که درختانش) شاخه‌های بسیار دارند. ﴿48﴾ پس کدام‌یک از نعمت‌های پروردگارتان را تکذیب می‌کنید؟. ﴿49﴾ در آن دو (باغ) دو چشمه روانند. ﴿50﴾ پس کدام‌یک از نعمت‌های پروردگارتان را دروغ می‌انگارید؟. ﴿51﴾ در آن دو (باغ) از هر میوه‌ای از دو نوع است. ﴿52﴾ پس کدام‌یک از نعمت‌های پروردگارتان را دروغ می‌انگارید؟. ﴿53﴾ بر فرش‌هایی تکیه زده‌اند که آسترهایش از ابریشم ستبر است، و میوة آن دو باغ در دسترس است. ﴿54﴾ س کدام‌یک از نعمت‌های پروردگارتان را دروغ می‌انگارید؟. ﴿55﴾ در آن (کاخ‌ها حوریانی) دیده فروهشته هستند که پیش از آنان دست هیچ انس و جنی به آنها نرسدیه است. ﴿56﴾ پس کدام‌یک از نعمت‌های پروردگارتان را دروغ می‌انگارید؟. ﴿57﴾ گویی آن‌ها یاقوت و مرجانند. ﴿58﴾ پس کدام‌یک از نعمت‌های پروردگارتان را دروغ می‌انگارید؟. ﴿59﴾ آیا پاداش نیکوکاری جز نیکوکاری است. ﴿60﴾ پس کدام‌یک از نعمت‌های پروردگارتان را تکذیب می‌کنید؟. ﴿61﴾ و جز (این) دو (باغ) دو باغ دیگر است. ﴿62﴾ پس کدام‌یک از نعمت‌های پروردگارتان را تکذیب می‌کنید؟. ﴿63﴾ هردو کاملاً سبز و خرم هستند. ﴿64﴾ پس کدام‌یک از نعمت‌های پروردگارتان را تکذیب می‌کنید؟. ﴿65﴾ در آن دو (باغ) دو چشمة جوشان است. ﴿66﴾ پس کدام‌یک از نعمت‌های پروردگارتان را تکذیب می‌کنید؟. ﴿67﴾در آن دو (باغ) میوه و درختان خرما و انار هست. ﴿68﴾ پس کدام‌یک از نعمت‌های پروردگارتان را تکذیب می‌کنید؟. ﴿69﴾ در آن باغ‌ها زنان برگزیدة زیبا هستند. ﴿70﴾ پس کدام‌یک از نعمت‌های پروردگارتان را تکذیب می‌کنید؟. ﴿71﴾ حوریانِ نگه داشته شده در خیمه‌ها. ﴿72﴾ پس کدام‌یک از نعمت‌های پروردگارتان را تکذیب می‌کنید؟. ﴿73﴾ دست هیچ انس و جنّی پیش از آنان (=مؤمنان) به آنان نرسیده است. ﴿74﴾ پس کدام‌یک از نعمت‌های پروردگارتان را تکذیب می‌کنید؟. ﴿75﴾ درحالیکه بر بالش‌های سبز و بسترهای نیک تکیه زده‌اند. ﴿76﴾ پس کدام‌یک از نعمت‌های پروردگارتان را تکذیب می‌کنید؟. ﴿77﴾ خجسته است نام پروردگار شکوهمند و گرامی دارنده. ﴿78﴾