سُورَةُ النَّجۡمِ

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِیمِ

وَٱلنَّجۡمِ إِذَا هَوَىٰ ١ مَا ضَلَّ صَاحِبُکُمۡ وَمَا غَوَىٰ ٢ وَمَا یَنطِقُ عَنِ ٱلۡهَوَىٰٓ ٣ إِنۡ هُوَ إِلَّا وَحۡیٞ یُوحَىٰ ٤ عَلَّمَهُۥ شَدِیدُ ٱلۡقُوَىٰ ٥ ذُو مِرَّةٖ فَٱسۡتَوَىٰ ٦ وَهُوَ بِٱلۡأُفُقِ ٱلۡأَعۡلَىٰ ٧ ثُمَّ دَنَا فَتَدَلَّىٰ ٨ فَکَانَ قَابَ قَوۡسَیۡنِ أَوۡ أَدۡنَىٰ ٩ فَأَوۡحَىٰٓ إِلَىٰ عَبۡدِهِۦ مَآ أَوۡحَىٰ ١٠ مَا کَذَبَ ٱلۡفُؤَادُ مَا رَأَىٰٓ ١١ أَفَتُمَٰرُونَهُۥ عَلَىٰ مَا یَرَىٰ ١٢ وَلَقَدۡ رَءَاهُ نَزۡلَةً أُخۡرَىٰ ١٣ عِندَ سِدۡرَةِ ٱلۡمُنتَهَىٰ ١٤ عِندَهَا جَنَّةُ ٱلۡمَأۡوَىٰٓ ١٥ إِذۡ یَغۡشَى ٱلسِّدۡرَةَ مَا یَغۡشَىٰ ١٦ مَا زَاغَ ٱلۡبَصَرُ وَمَا طَغَىٰ ١٧ لَقَدۡ رَأَىٰ مِنۡ ءَایَٰتِ رَبِّهِ ٱلۡکُبۡرَىٰٓ ١٨ أَفَرَءَیۡتُمُ ٱللَّٰتَ وَٱلۡعُزَّىٰ ١٩ وَمَنَوٰةَ ٱلثَّالِثَةَ ٱلۡأُخۡرَىٰٓ ٢٠ أَلَکُمُ ٱلذَّکَرُ وَلَهُ ٱلۡأُنثَىٰ ٢١ تِلۡکَ إِذٗا قِسۡمَةٞ ضِیزَىٰٓ ٢٢ إِنۡ هِیَ إِلَّآ أَسۡمَآءٞ سَمَّیۡتُمُوهَآ أَنتُمۡ وَءَابَآؤُکُم مَّآ أَنزَلَ ٱللَّهُ بِهَا مِن سُلۡطَٰنٍۚ إِن یَتَّبِعُونَ إِلَّا ٱلظَّنَّ وَمَا تَهۡوَى ٱلۡأَنفُسُۖ وَلَقَدۡ جَآءَهُم مِّن رَّبِّهِمُ ٱلۡهُدَىٰٓ ٢٣ أَمۡ لِلۡإِنسَٰنِ مَا تَمَنَّىٰ ٢٤ فَلِلَّهِ ٱلۡأٓخِرَةُ وَٱلۡأُولَىٰ ٢٥ ۞وَکَم مِّن مَّلَکٖ فِی ٱلسَّمَٰوَٰتِ لَا تُغۡنِی شَفَٰعَتُهُمۡ شَیۡ‍ًٔا إِلَّا مِنۢ بَعۡدِ أَن یَأۡذَنَ ٱللَّهُ لِمَن یَشَآءُ وَیَرۡضَىٰٓ ٢٦إِنَّ ٱلَّذِینَ لَا یُؤۡمِنُونَ بِٱلۡأٓخِرَةِ لَیُسَمُّونَ ٱلۡمَلَٰٓئِکَةَ تَسۡمِیَةَ ٱلۡأُنثَىٰ ٢٧ وَمَا لَهُم بِهِۦ مِنۡ عِلۡمٍۖ إِن یَتَّبِعُونَ إِلَّا ٱلظَّنَّۖ وَإِنَّ ٱلظَّنَّ لَا یُغۡنِی مِنَ ٱلۡحَقِّ شَیۡ‍ٔٗا ٢٨ فَأَعۡرِضۡ عَن مَّن تَوَلَّىٰ عَن ذِکۡرِنَا وَلَمۡ یُرِدۡ إِلَّا ٱلۡحَیَوٰةَ ٱلدُّنۡیَا ٢٩ ذَٰلِکَ مَبۡلَغُهُم مِّنَ ٱلۡعِلۡمِۚ إِنَّ رَبَّکَ هُوَ أَعۡلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِیلِهِۦ وَهُوَ أَعۡلَمُ بِمَنِ ٱهۡتَدَىٰ ٣٠ وَلِلَّهِ مَا فِی ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِی ٱلۡأَرۡضِ لِیَجۡزِیَ ٱلَّذِینَ أَسَٰٓـُٔواْ بِمَا عَمِلُواْ وَیَجۡزِیَ ٱلَّذِینَ أَحۡسَنُواْ بِٱلۡحُسۡنَى ٣١ ٱلَّذِینَ یَجۡتَنِبُونَ کَبَٰٓئِرَ ٱلۡإِثۡمِ وَٱلۡفَوَٰحِشَ إِلَّا ٱللَّمَمَۚ إِنَّ رَبَّکَ وَٰسِعُ ٱلۡمَغۡفِرَةِۚ هُوَ أَعۡلَمُ بِکُمۡ إِذۡ أَنشَأَکُم مِّنَ ٱلۡأَرۡضِ وَإِذۡ أَنتُمۡ أَجِنَّةٞ فِی بُطُونِ أُمَّهَٰتِکُمۡۖ فَلَا تُزَکُّوٓاْ أَنفُسَکُمۡۖ هُوَ أَعۡلَمُ بِمَنِ ٱتَّقَىٰٓ ٣٢ أَفَرَءَیۡتَ ٱلَّذِی تَوَلَّىٰ ٣٣ وَأَعۡطَىٰ قَلِیلٗا وَأَکۡدَىٰٓ ٣٤ أَعِندَهُۥ عِلۡمُ ٱلۡغَیۡبِ فَهُوَ یَرَىٰٓ ٣٥ أَمۡ لَمۡ یُنَبَّأۡ بِمَا فِی صُحُفِ مُوسَىٰ ٣٦ وَإِبۡرَٰهِیمَ ٱلَّذِی وَفَّىٰٓ ٣٧ أَلَّا تَزِرُ وَازِرَةٞ وِزۡرَ أُخۡرَىٰ ٣٨ وَأَن لَّیۡسَ لِلۡإِنسَٰنِ إِلَّا مَا سَعَىٰ ٣٩ وَأَنَّ سَعۡیَهُۥ سَوۡفَ یُرَىٰ ٤٠ ثُمَّ یُجۡزَىٰهُ ٱلۡجَزَآءَ ٱلۡأَوۡفَىٰ ٤١ وَأَنَّ إِلَىٰ رَبِّکَ ٱلۡمُنتَهَىٰ ٤٢ وَأَنَّهُۥ هُوَ أَضۡحَکَ وَأَبۡکَىٰ ٤٣ وَأَنَّهُۥ هُوَ أَمَاتَ وَأَحۡیَا ٤٤وَأَنَّهُۥ خَلَقَ ٱلزَّوۡجَیۡنِ ٱلذَّکَرَ وَٱلۡأُنثَىٰ ٤٥ مِن نُّطۡفَةٍ إِذَا تُمۡنَىٰ ٤٦ وَأَنَّ عَلَیۡهِ ٱلنَّشۡأَةَ ٱلۡأُخۡرَىٰ ٤٧ وَأَنَّهُۥ هُوَ أَغۡنَىٰ وَأَقۡنَىٰ ٤٨ وَأَنَّهُۥ هُوَ رَبُّ ٱلشِّعۡرَىٰ ٤٩ وَأَنَّهُۥٓ أَهۡلَکَ عَادًا ٱلۡأُولَىٰ ٥٠ وَثَمُودَاْ فَمَآ أَبۡقَىٰ ٥١ وَقَوۡمَ نُوحٖ مِّن قَبۡلُۖ إِنَّهُمۡ کَانُواْ هُمۡ أَظۡلَمَ وَأَطۡغَىٰ ٥٢ وَٱلۡمُؤۡتَفِکَةَ أَهۡوَىٰ ٥٣ فَغَشَّىٰهَا مَا غَشَّىٰ ٥٤ فَبِأَیِّ ءَالَآءِ رَبِّکَ تَتَمَارَىٰ ٥٥ هَٰذَا نَذِیرٞ مِّنَ ٱلنُّذُرِ ٱلۡأُولَىٰٓ ٥٦ أَزِفَتِ ٱلۡأٓزِفَةُ ٥٧ لَیۡسَ لَهَا مِن دُونِ ٱللَّهِ کَاشِفَةٌ ٥٨ أَفَمِنۡ هَٰذَا ٱلۡحَدِیثِ تَعۡجَبُونَ ٥٩ وَتَضۡحَکُونَ وَلَا تَبۡکُونَ ٦٠ وَأَنتُمۡ سَٰمِدُونَ ٦١ فَٱسۡجُدُواْۤ لِلَّهِۤ وَٱعۡبُدُواْ۩ ٦٢

سوره نجم

به نام خداوند بخشندة مهربان

سوگند به ستاره در آن زمان که دارد غروب می‌کند. ﴿1﴾  (که) رفیق شما نه گمراه گشته و نه به بیراه رفته است. ﴿2﴾ و از روی هوی و هوس سخن نمی‌گوید. ﴿3﴾ آن (چیزی که با خود آورده و با شما درمیان نهاده است) جز وحیی نیست که (بر او) فرستاده می‌شو. ﴿4﴾ (فرشتة‌) بس نیرومند آن‌را بدو آموخته است. ﴿5﴾  (فرشته‌ای) نیرومند، آنگاه راست و درست ایستاد. ﴿6﴾ و او در کنارة بلند آسمان بود. ﴿7﴾ آنگاه نزدیک شد، سپس فرود آمد. ﴿8﴾ تا آنکه فاصلة او به اندازة دو کمان یا کمتر گردید. ﴿9﴾ سپس (خدا) به بندة خود آنچه را که باید می‌رساند، وحی کرد. ﴿10﴾ دل (پیامبر) آنچه را دید انکار نکرد. ﴿11﴾ آیا با او دربارة چیزی که دیده است ستیزه می‌کنید؟. ﴿12﴾ و به‌راستی او را باری دیگر دیده بود. ﴿13﴾ «نزد سدرة المنتهی. ﴿14﴾ جنة المأوی نزد آن است. ﴿15﴾ هنگامیکه (درخت)) سدره را آنچه پوشانده بود فرو پوشاند. ﴿16﴾ دیده(ی پیامبر) منحرف نشد و سرکشی نکرد. ﴿17﴾ همانا او بخشی از نشانه‌های بزرگ پروردگارش را مشاهده کرد. ﴿18﴾ آیا چنین می‌بینید (و معتقدید) که لات و عزّی. ﴿19﴾ و منات آن سومین بت دیگر (معبود شمایند)؟. ﴿20﴾ آیا (به گمان شما) برای شما پسر است و برای او دختر. ﴿21﴾ در این صورت این تقسیمی ظالمانه و ستمگرانه‌ای است. ﴿22﴾ این جز نام‌هایی نیست که شما و پدرانتان آنها را نام‌گذاری کرده‌اید که خداوند دربارة (صحّت) آن دلیلی نازل نکرده است؟! جز از گمان و خواستة دل‌ها پیروی نمی‌کنند و به‌راستی از (سوی) پروردگارشان برای آنان هدایت آمده است. ﴿23﴾ آیا انسان هر آنچه را که آرزو کند دارد؟. ﴿24﴾ آری! آخرت و دنیا از آن خداست. ﴿25﴾ و چه بسیار فرشتگانی در آسمانها هستند که شفاعتشان سودی نمی‌بخشد مگر بعد از آنکه خداوند برای هرکس که بخواهد و بپسندد اجازه دهد. ﴿26﴾بی‌گمان آنانکه به آخرت ایمان نمی‌آورند فرشتگان را با نام‌های زنان نام‌گذاری می‌کنند. ﴿27﴾ و آنان به آن هیچ علمی ندارند. جز از گمان پیروی نمی‌کنند و به یقین گمان، آدمی را از (شناخت) حق بی‌نیاز نمی‌کند. ﴿28﴾ بنابراین، از کسی روی بگردان که از یاد ما روی گردان شده و جز زندگی دنیوی نمی‌خواهد. ﴿29﴾ این مُنتهای دانش آنان است، بی‌گمان پروردگارت به کسیکه از راه او گمراه شده داناتر است و او به کسیکه راهیاب شده داناتر می‌باشند. ﴿30﴾ و آنچه در آسمان‌ها و زمین است از آن خدست تا سرانجام کسانی را که بد کرده‌اند به (کیفر) آنچه کرده‌اند جزا دهد و تا نیکوکاران را به نکی جزا دهد. ﴿31﴾ کسانیکه از گناهان کبیره و زشتی‌ها ـ جز گناهان صغیره ـ دوری می‌گزینند (بدانند که) بی‌گمان پروردگارت دارای آمرزش گسرتده است. او به (حال) شما وقتیکه شما را از زمین پدید آورد و هنگامی‌که شما در شکم مادرانتان جنین‌هایی بودید داناتر است. پس، از پاک بودن خود سخن مگویید. او به پرهیزگاران داناتر است. ﴿32﴾ آیا آن کسی را دیده‌ای که روی گردانده است. ﴿33﴾ و اندکی داد و سنگ‌دل شد. ﴿34﴾ آیا او علم غیب دارد پس او (همه چیز را) می‌بیند؟. ﴿35﴾ یا به آنچه که در صحیفه‌های موسی بوده خبر داده نشده است؟. ﴿36﴾  (نیز در صحیفة) ابراهیمی که وفا نمود؟. ﴿37﴾ (در صحف ایشان آمده است:) که هیچ‌کس بار گناه دیگری را بر دوش نمی‌کشد. ﴿38﴾ و انسان جز آنچه کرده است ندارد. ﴿39﴾ و اینکه حاصل تالشش در آخرت دیده می‌شود (و نیک و بد آن مشخّص می‌گردد). ﴿40﴾ آنگاه جزای کافی به او داده خواهد شد. ﴿41﴾ و اینکه بازگشت به‌سوی پروردگار تواست. ﴿42﴾ و اینکه او می‌خنداند و می‌گریاند. ﴿43﴾ و اینکه اوست که می‌میراند و زنده می‌گرداند. ﴿44﴾و اینکه اوست دو نوع نر و ماده را آفرید. ﴿45﴾ از نطفه‌ای بدانگاه که (در رحم) ریخته می‌شوند. ﴿46﴾ و اینکه بر (عهدة) اوست پدید آوردن دوباره. ﴿47﴾ و اینکه اوست که بی‌نیاز می‌کند و سرمایه می‌دهد. ﴿48﴾ و اینکه اوست پروردگار ستارة شعری. ﴿49﴾ و اینکه او عاد نخستین را نابود کرد. ﴿50﴾ و قوم ثمود را هلاک کرد و از ایشان هیچ باقی نگذاشت. ﴿51﴾ و (نیز) پیش از این قوم نوح را (نابود کرد) بی‌گمان آنان ستمکرتر و سرکش‌تر بودند. ﴿52﴾ و (دیار) مؤتفکه را نگون‌سار کرد. ﴿53﴾ و آن‌را فرو پوشاند آنچه می‌بایست آن‌را فرو پوشاند. ﴿54﴾ پس به کدام یک از نعمت‌های پروردگارت شک و تردید می‌ورزی. ﴿55﴾ این بیم دهنده‌ای از بیم‌دهندگان پیشین است. ﴿56﴾ قیامت نزدیک گردیده است. ﴿57﴾ آن جز خداوند، آشکار کننده‌ای ندارد. ﴿58﴾ آیا از این سخن تعجّب می‌کنید؟. ﴿59﴾ و می‌خندید و گریه نمی‌کنید. ﴿60﴾ و شما غفلت زده‌اید؟. ﴿61﴾ پس برای خداوند سجده کنید و (او را) بندگی نمایید. ﴿62﴾