سُورَةُ الذَّارِیَاتِ

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِیمِ

وَٱلذَّٰرِیَٰتِ ذَرۡوٗا ١ فَٱلۡحَٰمِلَٰتِ وِقۡرٗا ٢ فَٱلۡجَٰرِیَٰتِ یُسۡرٗا ٣ فَٱلۡمُقَسِّمَٰتِ أَمۡرًا ٤ إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَصَادِقٞ ٥ وَإِنَّ ٱلدِّینَ لَوَٰقِعٞ ٦وَٱلسَّمَآءِ ذَاتِ ٱلۡحُبُکِ ٧ إِنَّکُمۡ لَفِی قَوۡلٖ مُّخۡتَلِفٖ ٨ یُؤۡفَکُ عَنۡهُ مَنۡ أُفِکَ ٩ قُتِلَ ٱلۡخَرَّٰصُونَ ١٠ ٱلَّذِینَ هُمۡ فِی غَمۡرَةٖ سَاهُونَ ١١ یَسۡ‍َٔلُونَ أَیَّانَ یَوۡمُ ٱلدِّینِ ١٢ یَوۡمَ هُمۡ عَلَى ٱلنَّارِ یُفۡتَنُونَ ١٣ ذُوقُواْ فِتۡنَتَکُمۡ هَٰذَا ٱلَّذِی کُنتُم بِهِۦ تَسۡتَعۡجِلُونَ ١٤ إِنَّ ٱلۡمُتَّقِینَ فِی جَنَّٰتٖ وَعُیُونٍ ١٥ ءَاخِذِینَ مَآ ءَاتَىٰهُمۡ رَبُّهُمۡۚ إِنَّهُمۡ کَانُواْ قَبۡلَ ذَٰلِکَ مُحۡسِنِینَ ١٦ کَانُواْ قَلِیلٗا مِّنَ ٱلَّیۡلِ مَا یَهۡجَعُونَ ١٧ وَبِٱلۡأَسۡحَارِ هُمۡ یَسۡتَغۡفِرُونَ ١٨ وَفِیٓ أَمۡوَٰلِهِمۡ حَقّٞ لِّلسَّآئِلِ وَٱلۡمَحۡرُومِ ١٩ وَفِی ٱلۡأَرۡضِ ءَایَٰتٞ لِّلۡمُوقِنِینَ ٢٠ وَفِیٓ أَنفُسِکُمۡۚ أَفَلَا تُبۡصِرُونَ ٢١ وَفِی ٱلسَّمَآءِ رِزۡقُکُمۡ وَمَا تُوعَدُونَ ٢٢ فَوَرَبِّ ٱلسَّمَآءِ وَٱلۡأَرۡضِ إِنَّهُۥ لَحَقّٞ مِّثۡلَ مَآ أَنَّکُمۡ تَنطِقُونَ ٢٣ هَلۡ أَتَىٰکَ حَدِیثُ ضَیۡفِ إِبۡرَٰهِیمَ ٱلۡمُکۡرَمِینَ ٢٤ إِذۡ دَخَلُواْ عَلَیۡهِ فَقَالُواْ سَلَٰمٗاۖ قَالَ سَلَٰمٞ قَوۡمٞ مُّنکَرُونَ ٢٥ فَرَاغَ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِۦ فَجَآءَ بِعِجۡلٖ سَمِینٖ ٢٦ فَقَرَّبَهُۥٓ إِلَیۡهِمۡ قَالَ أَلَا تَأۡکُلُونَ ٢٧ فَأَوۡجَسَ مِنۡهُمۡ خِیفَةٗۖ قَالُواْ لَا تَخَفۡۖ وَبَشَّرُوهُ بِغُلَٰمٍ عَلِیمٖ ٢٨ فَأَقۡبَلَتِ ٱمۡرَأَتُهُۥ فِی صَرَّةٖ فَصَکَّتۡ وَجۡهَهَا وَقَالَتۡ عَجُوزٌ عَقِیمٞ ٢٩ قَالُواْ کَذَٰلِکِ قَالَ رَبُّکِۖ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلۡحَکِیمُ ٱلۡعَلِیمُ ٣٠ ۞قَالَ فَمَا خَطۡبُکُمۡ أَیُّهَا ٱلۡمُرۡسَلُونَ ٣١ قَالُوٓاْ إِنَّآ أُرۡسِلۡنَآ إِلَىٰ قَوۡمٖ مُّجۡرِمِینَ ٣٢ لِنُرۡسِلَ عَلَیۡهِمۡ حِجَارَةٗ مِّن طِینٖ ٣٣ مُّسَوَّمَةً عِندَ رَبِّکَ لِلۡمُسۡرِفِینَ ٣٤ فَأَخۡرَجۡنَا مَن کَانَ فِیهَا مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِینَ ٣٥فَمَا وَجَدۡنَا فِیهَا غَیۡرَ بَیۡتٖ مِّنَ ٱلۡمُسۡلِمِینَ ٣٦ وَتَرَکۡنَا فِیهَآ ءَایَةٗ لِّلَّذِینَ یَخَافُونَ ٱلۡعَذَابَ ٱلۡأَلِیمَ ٣٧ وَفِی مُوسَىٰٓ إِذۡ أَرۡسَلۡنَٰهُ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ بِسُلۡطَٰنٖ مُّبِینٖ ٣٨ فَتَوَلَّىٰ بِرُکۡنِهِۦ وَقَالَ سَٰحِرٌ أَوۡ مَجۡنُونٞ ٣٩ فَأَخَذۡنَٰهُ وَجُنُودَهُۥ فَنَبَذۡنَٰهُمۡ فِی ٱلۡیَمِّ وَهُوَ مُلِیمٞ ٤٠ وَفِی عَادٍ إِذۡ أَرۡسَلۡنَا عَلَیۡهِمُ ٱلرِّیحَ ٱلۡعَقِیمَ ٤١ مَا تَذَرُ مِن شَیۡءٍ أَتَتۡ عَلَیۡهِ إِلَّا جَعَلَتۡهُ کَٱلرَّمِیمِ ٤٢ وَفِی ثَمُودَ إِذۡ قِیلَ لَهُمۡ تَمَتَّعُواْ حَتَّىٰ حِینٖ ٤٣ فَعَتَوۡاْ عَنۡ أَمۡرِ رَبِّهِمۡ فَأَخَذَتۡهُمُ ٱلصَّٰعِقَةُ وَهُمۡ یَنظُرُونَ ٤٤ فَمَا ٱسۡتَطَٰعُواْ مِن قِیَامٖ وَمَا کَانُواْ مُنتَصِرِینَ ٤٥  وَقَوۡمَ نُوحٖ مِّن قَبۡلُۖ إِنَّهُمۡ کَانُواْ قَوۡمٗا فَٰسِقِینَ ٤٦ وَٱلسَّمَآءَ بَنَیۡنَٰهَا بِأَیۡیْدٖ وَإِنَّا لَمُوسِعُونَ ٤٧ وَٱلۡأَرۡضَ فَرَشۡنَٰهَا فَنِعۡمَ ٱلۡمَٰهِدُونَ ٤٨ وَمِن کُلِّ شَیۡءٍ خَلَقۡنَا زَوۡجَیۡنِ لَعَلَّکُمۡ تَذَکَّرُونَ ٤٩ فَفِرُّوٓاْ إِلَى ٱللَّهِۖ إِنِّی لَکُم مِّنۡهُ نَذِیرٞ مُّبِینٞ ٥٠ وَلَا تَجۡعَلُواْ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَۖ إِنِّی لَکُم مِّنۡهُ نَذِیرٞ مُّبِینٞ ٥١کَذَٰلِکَ مَآ أَتَى ٱلَّذِینَ مِن قَبۡلِهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا قَالُواْ سَاحِرٌ أَوۡ مَجۡنُونٌ ٥٢ أَتَوَاصَوۡاْ بِهِۦۚ بَلۡ هُمۡ قَوۡمٞ طَاغُونَ ٥٣ فَتَوَلَّ عَنۡهُمۡ فَمَآ أَنتَ بِمَلُومٖ ٥٤ وَذَکِّرۡ فَإِنَّ ٱلذِّکۡرَىٰ تَنفَعُ ٱلۡمُؤۡمِنِینَ ٥٥ وَمَا خَلَقۡتُ ٱلۡجِنَّ وَٱلۡإِنسَ إِلَّا لِیَعۡبُدُونِ ٥٦ مَآ أُرِیدُ مِنۡهُم مِّن رِّزۡقٖ وَمَآ أُرِیدُ أَن یُطۡعِمُونِ ٥٧ إِنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلرَّزَّاقُ ذُو ٱلۡقُوَّةِ ٱلۡمَتِینُ ٥٨ فَإِنَّ لِلَّذِینَ ظَلَمُواْ ذَنُوبٗا مِّثۡلَ ذَنُوبِ أَصۡحَٰبِهِمۡ فَلَا یَسۡتَعۡجِلُونِ ٥٩ فَوَیۡلٞ لِّلَّذِینَ کَفَرُواْ مِن یَوۡمِهِمُ ٱلَّذِی یُوعَدُونَ ٦٠

سوره ذاریات

به نام خداوند بخشندة مهربان

سوگند به بادهایی که به سختی پراکنده می‌دارند. ﴿1﴾ و سوگند به ابرهای آبستن به باران. ﴿2﴾ و سوگند به ستارگانی که آسان در حرکتند. ﴿3﴾ و سوگند به فرشتگانی که کارها را تقسیم کرده‌اند. ﴿4﴾ بی‌گمان آنچه که وعده داده می‌شوید راست است. ﴿5﴾ و همانا روز جزا حتماً به وقوع می‌پیوندد. ﴿6﴾و سوگند به آسمان که دارای راه‌هاست. ﴿7﴾ بی‌گمان شما (دربارة پیامبر) سخنی گوناگون دارید. ﴿8﴾ کسی از (راه) او منحرف می‌شود که منحرف شده باشد. ﴿9﴾ مرگ بر دروغگویان. ﴿10﴾ کسانی‌که آنان در ورطة نادانی بی‌خبرند. ﴿11﴾ می‌پرسند روز جزا کی‌ خواهد بود؟. ﴿12﴾ روزی که آنان بر آتش عذاب شوند. ﴿13﴾ بچشید عذاب خود را، این همان چیزی است که آن‌را به شتاب می‌طلبیدید. ﴿14﴾ بی‌گمان پرهیزگاران در باغ‌ها و چشمه‌ساران هستند. ﴿15﴾ چیزهایی را که پروردگارشان به آنان می‌دهد دریافت می‌دارند. بی‌گمان آنان پیش از این نیکوکار بودند. ﴿16﴾ آنان اندکی از شب می‌خوابیدند. ﴿17﴾ و در سحرگاهان درخواست آمرزش می‌کردند. ﴿18﴾ و در اموالشان برای سائل و بینوا حقّی بود. ﴿19﴾ و در زمین برای اهل یقین نشانه‌هایی است. ﴿20﴾ و نیز در وجودتان (نشانه‌هایی است) آیا نمی‌بینید؟. ﴿21﴾ و ورزیتان و آنچه وعده می‌یابید در آسمان (مقرّر) است. ﴿22﴾ به پروردگار آسمان و زمین سوگند که بی‌گمان او حق است همانند آنکه شما سخن می‌گویید. ﴿23﴾ آیا خبر مهمانان گرامی ابراهیم به تو رسیده است. ﴿24﴾ آن زمان که بر او وارد شدند و گفتند: سلام (بر تو، ابراهیم نیز) گفت: سلام بر شما، مردمان ناشناسی هستید. ﴿25﴾ پس آهسته به‌سوی خانواده‌اش رفت و گوسالة فربه‌ای آورد. ﴿26﴾ سپس آن‌را به آنان نزدیک کرد (و) گفت: ایا نمی‌خورید؟!. ﴿27﴾ و (در دل) از ایشان احساس ترس و وحشت کرد. گفتند: مترس، و او را به فرزندی دانا مژده دادند. ﴿28﴾ همسرش درحالیکه (از تعجّب) فریاد می‌کشید، سیلی‌ای بر چهرة خود زد (و) جلو آمد و گفت: پیرزنی نازا هستم. ﴿29﴾ گفتند: پروردگارت چنین فرموده است، بی‌گمان او فرزانة داناست. ﴿30﴾ (ابراهیم) گفت: ای فرستادگان کار شما چیست؟. ﴿31﴾ گفتند: بی‌گمان ما به‌سوی قومی گناهکار فرستاده شده‌ایم. ﴿32﴾ تا بر آنان سنگ‌هایی از گل فرو ریزیم. ﴿33﴾ نزد پروردگارت برای اسرافکاران نشانمند شده است. ﴿34﴾ آن‌گاه کسانی از مؤمنان را که در آنجا بودند بیرون آوردیم. ﴿35﴾پس آنجا جز یک خانه از مسلمانان نیافتیم. ﴿36﴾ و در آن برای کسانی که از عذاب دردناک می‌ترسند نشانه‌ای برجای گذشتیم. ﴿37﴾ و (نیز) در (حکایت) موسی (نشانه‌ای هست) آن‌گاه که او را با دلیلی آشکار به‌سوی فرعون فرستادیم. ﴿38﴾ آنگاه همراه لشکر خویش روی‌گردان شد و گفت: او جادوگر یا دیوانه است. ﴿39﴾ ما او و لشکریانش را گرفتار کردیم و به دریایشان انداختیم و او سزاوار نکوهش بود. ﴿40﴾ و (نیز) در (ماجرای) عاد بدانگاه که تند باد بی‌خیر و برکتی بر آنان فرستادیم. ﴿41﴾ بر هر چیزی که می‌وزید آن‌را باقی نمی‌گذشت مگر اینکه آن‌را چون استخوان پوسیده می‌گرداند. ﴿42﴾ و در سرگذشت قوم ثمود نیز پند و عبرت است، آنگاه که بدانان گفته شد: تا مدّتی بهره‌مند شوید. ﴿43﴾ آنگاه از فرمان پروردگارشان سرپیچی کردند در نتیجه صاعقه ایشان را فرا گرفت درحالیکه نگاه می‌کردند. ﴿44﴾ پس نتوانستند برخیزند و نتوانستند خویشتن را کمک کنند. ﴿45﴾ و پیش از این قوم نوح را (نیز نابود کردیم) آنان گروهی بدکار بودند. ﴿46﴾  و آسمان را با توانمندی بنا نهادیم و بی‌گمان ما وسعت دهنده‌ایم. ﴿47﴾ و زمین را گستراندیم پس چه نیک کستراننده‌ایم. ﴿48﴾ و از هر چیزی دو نوع آفریدیم تا شما پند گیرید. ﴿49﴾ پس به‌سوی خدا بشتابید، به‌راستی من از سوی او برایتان بیم‌دهنده‌ای آشکار هستم. ﴿50﴾ و با خداوند معبودی دیگر قرار ندهید، همانا من از سوی او برایتان بیم‌دهندة آشکاری هستم. ﴿51﴾هم‌چنین هیچ پیغمبری به‌سوی مردمان پیش از ایشان نیامده است مگر اینکه گفت: جادوگر یا دیوانه است. ﴿52﴾ آیا هم‌دیگر را (به گفتن چنین سخنی) سفارش کرده‌اند؟! (خیر) بکله آنان قومی سرکشند. ﴿53﴾ پس از آنان روی بگردان که تو سزاوار نکوهش نیستی. ﴿54﴾ و پند ده به‌راستی که پند دادن به مؤمنان سود می‌بخشد. ﴿55﴾ و من جن و انس را جز برای آنکه مرا بندگی کنند نیافریده‌ام. ﴿56﴾ هیچ ورق و روزی از آنان نمی‌خواهم، و نمی‌خواهم که مرا خوراک بدهند. ﴿57﴾ بی‌گمان تنها خداوند روزی‌رسان و صاحب قدرت و نیرومند است. ﴿58﴾ همانا کسانی‌که ستم کرده‌اند بهره‌ای (از عذاب) هم‌چون سهم یارانشان دارند پس نباید (کیفر را) به شتاب (از من) بطلبند. ﴿59﴾ پس وای بر کافران از آن‌ روزشان که وعده داده می‌شوند. ﴿60﴾