سُورَةُ الصَّافَّاتِ

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِیمِ

وَٱلصَّٰٓفَّٰتِ صَفّٗا ١ فَٱلزَّٰجِرَٰتِ زَجۡرٗا ٢ فَٱلتَّٰلِیَٰتِ ذِکۡرًا ٣ إِنَّ إِلَٰهَکُمۡ لَوَٰحِدٞ ٤ رَّبُّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا بَیۡنَهُمَا وَرَبُّ ٱلۡمَشَٰرِقِ ٥ إِنَّا زَیَّنَّا ٱلسَّمَآءَ ٱلدُّنۡیَا بِزِینَةٍ ٱلۡکَوَاکِبِ ٦ وَحِفۡظٗا مِّن کُلِّ شَیۡطَٰنٖ مَّارِدٖ ٧ جَانِبٖ ٨ دُحُورٗاۖ وَلَهُمۡ عَذَابٞ وَاصِبٌ ٩ إِلَّا مَنۡ خَطِفَ ٱلۡخَطۡفَةَ فَأَتۡبَعَهُۥ شِهَابٞ ثَاقِبٞ ١٠ فَٱسۡتَفۡتِهِمۡ أَهُمۡ أَشَدُّ خَلۡقًا أَم مَّنۡ خَلَقۡنَآۚ إِنَّا خَلَقۡنَٰهُم مِّن طِینٖ لَّازِبِۢ ١١ بَلۡ عَجِبۡتَ وَیَسۡخَرُونَ ١٢ وَإِذَا ذُکِّرُواْ لَا یَذۡکُرُونَ ١٣ وَإِذَا رَأَوۡاْ ءَایَةٗ یَسۡتَسۡخِرُونَ ١٤ وَقَالُوٓاْ إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا سِحۡرٞ مُّبِینٌ ١٥ أَءِذَا مِتۡنَا وَکُنَّا تُرَابٗا وَعِظَٰمًا أَءِنَّا لَمَبۡعُوثُونَ ١٦ أَوَ ءَابَآؤُنَا ٱلۡأَوَّلُونَ ١٧ قُلۡ نَعَمۡ وَأَنتُمۡ دَٰخِرُونَ ١٨ فَإِنَّمَا هِیَ زَجۡرَةٞ وَٰحِدَةٞ فَإِذَا هُمۡ یَنظُرُونَ ١٩ وَقَالُواْ یَٰوَیۡلَنَا هَٰذَا یَوۡمُ ٱلدِّینِ ٢٠ هَٰذَا یَوۡمُ ٱلۡفَصۡلِ ٱلَّذِی کُنتُم بِهِۦ تُکَذِّبُونَ ٢١ ۞ٱحۡشُرُواْ ٱلَّذِینَ ظَلَمُواْ وَأَزۡوَٰجَهُمۡ وَمَا کَانُواْ یَعۡبُدُونَ ٢٢ مِن دُونِ ٱللَّهِ فَٱهۡدُوهُمۡ إِلَىٰ صِرَٰطِ ٱلۡجَحِیمِ ٢٣ وَقِفُوهُمۡۖ إِنَّهُم مَّسۡ‍ُٔولُونَ ٢٤

سوره صافات

به نام خداوند بخشندة مهربان

قسم به (فرشتگان) صف بسته. ﴿1﴾ و قسم به آنان که سخت (ابرها را) می‌رانند. ﴿2﴾ و قسم به آنانکه کتاب خدا را می‌خوانند. ﴿3﴾ همانا معبود شما یکی است. ﴿4﴾ پروردگار آسمان‌ها و زمین و همه‌ی چیزهایی است که درمیان آن دو قرار دارد، و پروردگار مشرق‌هاست. ﴿5﴾ بی‌گمان ما نزدیک‌ترین آسمان (به شما) را با زینت ستارگان آراسته‌ایم. ﴿6﴾ و آن‌را از هر شیطان سرکشی به خوبی حفظ کرده‌ایم. ﴿7﴾ آنان نمی‌توانند به (خبرهای) ملاء اعلی گوش دهند و از هرسو سنگ‌باران می‌شوند. ﴿8﴾ برای آنانکه رانده شوند و عذابی همیشگی دارند. ﴿9﴾ مگر کسیکه یکباره (خبری) را برباید آنگاه شعله‌ای سوزاننده به‌دنبالش افتد. ﴿10﴾ پس، از ایشان بپرس که آیا آفرینش آنان دشوارتر است یا آفرینش چیزهایی که آفریده‌ایم؟ بدون شک ما آنان‌را از گل چسپنده آفریده‌ایم. ﴿11﴾ بلکه تو تعجب می‌کنی و ایشان مسخره می‌نمایند. ﴿12﴾ و چون پنده داده شوند نمی‌پذیرند. ﴿13﴾ و هرگاه نشانه‌ای ببینند آن‌را به مسخره می‌گیرند. ﴿14﴾ و گفتنند: این جز جادویی آشکار نیست. ﴿15﴾ آیا وقتی بمیرم و (تبدیل به) خاک و استخوان‌هایی شویم برانگیخته خواهیم شد؟. ﴿16﴾ آیا پدران گذشتة ما (نیز برانگیخته خواهند شد؟). ﴿17﴾ بگو: آری (همة شما زنده می‌شوید) درحالیکه شما زبون خواهید بود. ﴿18﴾ آنها یک صدای مرگبار است، پس ناگهان آنان می‌نگرند. ﴿19﴾ و می‌گویند: وای بر ما این روز جزاست. ﴿20﴾ این روزِ داوری است که آن‌را دروغ می‌انگاشتید. ﴿21﴾ (ندا می‌آید) ستمکاران را همراه با همکیشانشان (و) به همراه آنچه می‌پرستیده‌اند برانگیزید. ﴿22﴾ غیر از خدا (هرچه را پرستش می‌کرده اند) آنگاه آنان‌را به راه دوزخ رهنمون شوید. ﴿23﴾ و آنان‌را نگاه دارید که باید پرس وجو شوند. ﴿24﴾

لَّا یَسَّمَّعُونَ إِلَى ٱلۡمَلَإِ ٱلۡأَعۡلَىٰ وَیُقۡذَفُونَ مِن کُلِّ مَا لَکُمۡ لَا تَنَاصَرُونَ ٢٥ بَلۡ هُمُ ٱلۡیَوۡمَ مُسۡتَسۡلِمُونَ ٢٦ وَأَقۡبَلَ بَعۡضُهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖ یَتَسَآءَلُونَ ٢٧ قَالُوٓاْ إِنَّکُمۡ کُنتُمۡ تَأۡتُونَنَا عَنِ ٱلۡیَمِینِ ٢٨ قَالُواْ بَل لَّمۡ تَکُونُواْ مُؤۡمِنِینَ ٢٩ وَمَا کَانَ لَنَا عَلَیۡکُم مِّن سُلۡطَٰنِۢۖ بَلۡ کُنتُمۡ قَوۡمٗا طَٰغِینَ ٣٠ فَحَقَّ عَلَیۡنَا قَوۡلُ رَبِّنَآۖ إِنَّا لَذَآئِقُونَ ٣١ فَأَغۡوَیۡنَٰکُمۡ إِنَّا کُنَّا غَٰوِینَ ٣٢ فَإِنَّهُمۡ یَوۡمَئِذٖ فِی ٱلۡعَذَابِ مُشۡتَرِکُونَ ٣٣ إِنَّا کَذَٰلِکَ نَفۡعَلُ بِٱلۡمُجۡرِمِینَ ٣٤ إِنَّهُمۡ کَانُوٓاْ إِذَا قِیلَ لَهُمۡ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا ٱللَّهُ یَسۡتَکۡبِرُونَ ٣٥ وَیَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِکُوٓاْ ءَالِهَتِنَا لِشَاعِرٖ مَّجۡنُونِۢ ٣٦ بَلۡ جَآءَ بِٱلۡحَقِّ وَصَدَّقَ ٱلۡمُرۡسَلِینَ ٣٧ إِنَّکُمۡ لَذَآئِقُواْ ٱلۡعَذَابِ ٱلۡأَلِیمِ ٣٨ وَمَا تُجۡزَوۡنَ إِلَّا مَا کُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ ٣٩ إِلَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِینَ ٤٠ أُوْلَٰٓئِکَ لَهُمۡ رِزۡقٞ مَّعۡلُومٞ ٤١ فَوَٰکِهُ وَهُم مُّکۡرَمُونَ ٤٢ فِی جَنَّٰتِ ٱلنَّعِیمِ ٤٣ عَلَىٰ سُرُرٖ مُّتَقَٰبِلِینَ ٤٤ یُطَافُ عَلَیۡهِم بِکَأۡسٖ مِّن مَّعِینِۢ ٤٥ بَیۡضَآءَ لَذَّةٖ لِّلشَّٰرِبِینَ ٤٦ لَا فِیهَا غَوۡلٞ وَلَا هُمۡ عَنۡهَا یُنزَفُونَ ٤٧ وَعِندَهُمۡ قَٰصِرَٰتُ ٱلطَّرۡفِ عِینٞ ٤٨ کَأَنَّهُنَّ بَیۡضٞ مَّکۡنُونٞ ٤٩ فَأَقۡبَلَ بَعۡضُهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖ یَتَسَآءَلُونَ ٥٠ قَالَ قَآئِلٞ مِّنۡهُمۡ إِنِّی کَانَ لِی قَرِینٞ ٥١

شما را چه شده که به همدیگر یاری نمی‌رسانید؟. ﴿25﴾ بلکه آنان امروز تسلیم‌اند. ﴿26﴾ و بعضی رو به بعضی می‌نمایند و همدیگر را بازخواست می‌کنند. ﴿27﴾ می‌گویند: شما از سرِ خیرخواهی به‌سوی ما آمدید. ﴿28﴾ گویند: بلکه (کوتاهی از خودتان بود و) مؤمن نبودید. ﴿29﴾ و ما هیچ‌گونه سلطه و قدرتی بر شما نداشتیم بلکه شما گروهی سرکش بودید. ﴿30﴾ و وعده‌ی پروردگارمان بر ما لازم آمد، بی‌گمان ما چشندة (طعم عذاب) خواهیم بود. ﴿31﴾ ما خودمان گمراه بودیم و شما را هم گمراه کردیم. ﴿32﴾ پس به راستی آن‌روز (همة) آنان در عذاب شریک خواهد بود. ﴿33﴾ بی‌گمان ما با گناهکاران چنین می‌کنیم. ﴿34﴾ آنان چنان بودند که چون به آنان گفته می‌شد: معبود راستینی جز خداوند (یگانه) نیست، استکبار می‌ورزیدند. ﴿35﴾ و می‌گفتند: آیا معبودهای خویش را به‌خاطر (سخن) شاعری دیوانه ترک گوییم؟. ﴿36﴾ بلکه حق را آورده و پیامبران را تصدیق کرده است. ﴿37﴾ شما قطعاً عذاب دردناک را خواهید چشید. ﴿38﴾ و جز در برابر کارهایی که می‌کردید سزا داده نمی‌شوید. ﴿39﴾ به‌جز بندگان مخلص خدا. ﴿40﴾ اینان روزیِ معیّن دارند. ﴿41﴾ (انواع) میوه‌ها و اینان گرامی‌اند. ﴿42﴾ در باغ‌های پرناز و نعمت بهشت به‌سر می‌برند. ﴿43﴾ بر تخت‌هایی روبروی یک‌دیگر (نشسته‌اند). ﴿44﴾ بر آنان جامی از شراب ناب گردانده شود. ﴿45﴾ سفید رنگ و لذّت بخش است برای نوشندگان. ﴿46﴾ نه سر درد و نه مستی و زوال عقل در آن نیست. ﴿47﴾ و در نزدشان زنان دیده فروهشتة فراخ چشم خواهند بود. ﴿48﴾  (از شدّت سفیدی) گویا آنان تخم‌های (شتر مرغ) هستند که (در زیر پروبال آن) پنهان شده‌اند. ﴿49﴾ پس بعضی رو به بعضی دیگر می‌کنند و از یکدیگر می‌پرسند. ﴿50﴾ یکی از آنان می‌گوید: همانا من همنشینی داشتم. ﴿51﴾

یَقُولُ أَءِنَّکَ لَمِنَ ٱلۡمُصَدِّقِینَ ٥٢ أَءِذَا مِتۡنَا وَکُنَّا تُرَابٗا وَعِظَٰمًا أَءِنَّا لَمَدِینُونَ ٥٣ قَالَ هَلۡ أَنتُم مُّطَّلِعُونَ ٥٤ فَٱطَّلَعَ فَرَءَاهُ فِی سَوَآءِ ٱلۡجَحِیمِ ٥٥ قَالَ تَٱللَّهِ إِن کِدتَّ لَتُرۡدِینِ ٥٦ وَلَوۡلَا نِعۡمَةُ رَبِّی لَکُنتُ مِنَ ٱلۡمُحۡضَرِینَ ٥٧ أَفَمَا نَحۡنُ بِمَیِّتِینَ ٥٨ إِلَّا مَوۡتَتَنَا ٱلۡأُولَىٰ وَمَا نَحۡنُ بِمُعَذَّبِینَ ٥٩ إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ ٱلۡفَوۡزُ ٱلۡعَظِیمُ ٦٠ لِمِثۡلِ هَٰذَا فَلۡیَعۡمَلِ ٱلۡعَٰمِلُونَ ٦١ أَذَٰلِکَ خَیۡرٞ نُّزُلًا أَمۡ شَجَرَةُ ٱلزَّقُّومِ ٦٢ إِنَّا جَعَلۡنَٰهَا فِتۡنَةٗ لِّلظَّٰلِمِینَ ٦٣ إِنَّهَا شَجَرَةٞ تَخۡرُجُ فِیٓ أَصۡلِ ٱلۡجَحِیمِ ٦٤ طَلۡعُهَا کَأَنَّهُۥ رُءُوسُ ٱلشَّیَٰطِینِ ٦٥ فَإِنَّهُمۡ لَأٓکِلُونَ مِنۡهَا فَمَالِ‍ُٔونَ مِنۡهَا ٱلۡبُطُونَ ٦٦ ثُمَّ إِنَّ لَهُمۡ عَلَیۡهَا لَشَوۡبٗا مِّنۡ حَمِیمٖ ٦٧ ثُمَّ إِنَّ مَرۡجِعَهُمۡ لَإِلَى ٱلۡجَحِیمِ ٦٨ إِنَّهُمۡ أَلۡفَوۡاْ ءَابَآءَهُمۡ ضَآلِّینَ ٦٩ فَهُمۡ عَلَىٰٓ ءَاثَٰرِهِمۡ یُهۡرَعُونَ ٧٠ وَلَقَدۡ ضَلَّ قَبۡلَهُمۡ أَکۡثَرُ ٱلۡأَوَّلِینَ ٧١ وَلَقَدۡ أَرۡسَلۡنَا فِیهِم مُّنذِرِینَ ٧٢ فَٱنظُرۡ کَیۡفَ کَانَ عَٰقِبَةُ ٱلۡمُنذَرِینَ ٧٣ إِلَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِینَ ٧٤ وَلَقَدۡ نَادَىٰنَا نُوحٞ فَلَنِعۡمَ ٱلۡمُجِیبُونَ ٧٥ وَنَجَّیۡنَٰهُ وَأَهۡلَهُۥ مِنَ ٱلۡکَرۡبِ ٱلۡعَظِیمِ ٧٦

که می‌گفت: آیا تو از باورکنندگان هستی؟. ﴿52﴾ آبا چون بمیریم و به خاک و استخوان‌هایی تبدیل شویم آیا سزا و جزا می‌بینیم؟. ﴿53﴾ گفت: آیا شما می‌توانید نگاهی به (دوزخ) بیاندازید؟. ﴿54﴾ پس خودش درنگریست و او را در وسط دوزخ دید. ﴿55﴾ گفت: سوگند به خدا نزدیک بود که مرا هلاک کنی. ﴿56﴾ و اگر نعمت پروردگارم نبود من هم از احضارشدگان (در دوزخ) بودم. ﴿57﴾ آیا ما دیگر نمی‌میریم؟!. ﴿58﴾ مگر مرگ نخستینی که داشتیم و ما عذاب نخواهیم دید؟!. ﴿59﴾ بی‌گمان این است همان کامیابی بزرگ. ﴿60﴾ برای چنین (نعمتی) کارکنان باید کار کند. ﴿61﴾ آیا برای پذیرایی این بهتر است یا درخت زقّوم؟!. ﴿62﴾ بدون شمک ما آن‌را مایة رنج و زحمت ستمکاران قرار داده‌ایم. ﴿63﴾ آن درختی است که از ته دوزخ برمی‌آید. ﴿64﴾ شکوفه و میوة آن انگار سرهای شیاطین است. ﴿65﴾ آنان از آن می‌خورند و شکم‌هایشان را از آن پر می‌کنند. ﴿66﴾ سپس بر آن داغ و آلوده‌ای را می‌نوشند. ﴿67﴾ آنگاه بازگشتشان به‌سوی دوزخ است. ﴿68﴾ بی‌گمان آنان پدرانشان را در گمراهی یافته‌اند. ﴿69﴾ پس آنان به دنبال پدرانشان شتابان رانده می‌شوند. ﴿70﴾ و به راستی پیش از آنان بیشتر پیشینیان گمراه بوده‌اند. ﴿71﴾ و همانا ما درمیانشان بیم‌دهندگانی روانه کردیم. ﴿72﴾ پس بنگر که سرانجام بیم داده‌شدگان چه شده است؟. ﴿73﴾ مگر بندگان پاکیزه و پاک‌دلِ خدا. ﴿74﴾ و به راستی نوح ما را به فریاد خواند و ما بهترین پاسخ دهندگان بودیم. ﴿75﴾  و ما او و خانواده و پیروانش را از اندوه بزرگ نجات دادیم. ﴿76﴾

وَجَعَلۡنَا ذُرِّیَّتَهُۥ هُمُ ٱلۡبَاقِینَ ٧٧ وَتَرَکۡنَا عَلَیۡهِ فِی ٱلۡأٓخِرِینَ ٧٨ سَلَٰمٌ عَلَىٰ نُوحٖ فِی ٱلۡعَٰلَمِینَ ٧٩ إِنَّا کَذَٰلِکَ نَجۡزِی ٱلۡمُحۡسِنِینَ ٨٠ إِنَّهُۥ مِنۡ عِبَادِنَا ٱلۡمُؤۡمِنِینَ ٨١ ثُمَّ أَغۡرَقۡنَا ٱلۡأٓخَرِینَ ٨٢ ۞وَإِنَّ مِن شِیعَتِهِۦ لَإِبۡرَٰهِیمَ ٨٣ إِذۡ جَآءَ رَبَّهُۥ بِقَلۡبٖ سَلِیمٍ ٨٤ إِذۡ قَالَ لِأَبِیهِ وَقَوۡمِهِۦ مَاذَا تَعۡبُدُونَ ٨٥ أَئِفۡکًا ءَالِهَةٗ دُونَ ٱللَّهِ تُرِیدُونَ ٨٦ فَمَا ظَنُّکُم بِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِینَ ٨٧ فَنَظَرَ نَظۡرَةٗ فِی ٱلنُّجُومِ ٨٨ فَقَالَ إِنِّی سَقِیمٞ ٨٩ فَتَوَلَّوۡاْ عَنۡهُ مُدۡبِرِینَ ٩٠ فَرَاغَ إِلَىٰٓ ءَالِهَتِهِمۡ فَقَالَ أَلَا تَأۡکُلُونَ ٩١ مَا لَکُمۡ لَا تَنطِقُونَ ٩٢ فَرَاغَ عَلَیۡهِمۡ ضَرۡبَۢا بِٱلۡیَمِینِ ٩٣ فَأَقۡبَلُوٓاْ إِلَیۡهِ یَزِفُّونَ ٩٤ قَالَ أَتَعۡبُدُونَ مَا تَنۡحِتُونَ ٩٥ وَٱللَّهُ خَلَقَکُمۡ وَمَا تَعۡمَلُونَ ٩٦ قَالُواْ ٱبۡنُواْ لَهُۥ بُنۡیَٰنٗا فَأَلۡقُوهُ فِی ٱلۡجَحِیمِ ٩٧ فَأَرَادُواْ بِهِۦ کَیۡدٗا فَجَعَلۡنَٰهُمُ ٱلۡأَسۡفَلِینَ ٩٨ وَقَالَ إِنِّی ذَاهِبٌ إِلَىٰ رَبِّی سَیَهۡدِینِ ٩٩ رَبِّ هَبۡ لِی مِنَ ٱلصَّٰلِحِینَ ١٠٠ فَبَشَّرۡنَٰهُ بِغُلَٰمٍ حَلِیمٖ ١٠١ فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ ٱلسَّعۡیَ قَالَ یَٰبُنَیَّ إِنِّیٓ أَرَىٰ فِی ٱلۡمَنَامِ أَنِّیٓ أَذۡبَحُکَ فَٱنظُرۡ مَاذَا تَرَىٰۚ قَالَ یَٰٓأَبَتِ ٱفۡعَلۡ مَا تُؤۡمَرُۖ سَتَجِدُنِیٓ إِن شَآءَ ٱللَّهُ مِنَ ٱلصَّٰبِرِینَ ١٠٢

و تنها ذریّة او را باقی گذاشتیم. ﴿77﴾ و برای او درمیان ملت‌های بعد نام نیک برجای نهادیم. ﴿78﴾  (و آن) درود بر نوح، درمیان جهانیان (است). ﴿79﴾ ما این‌گونه به نیکوکاران پاداش می‌دهیم. ﴿80﴾ به یقین او از بندگان با ایمان ما بود. ﴿81﴾ سپس دیگران را غرق کردیم. ﴿82﴾ و همانا ابراهیم از پیروان او بود. ﴿83﴾ آنگاه که با دلی سالم رو به پروردگارش آورد. ﴿84﴾ زمانی‌که به پدر و قوم خود گفت: چه چیزی را می‌پرستید؟. ﴿85﴾ آیا غیر از خدا خواستار معبودهای سراپا دروغ هستید؟. ﴿86﴾ پس گمانتان (نسبت) به پروردگار جهانیان چیست؟. ﴿87﴾ سپس نگاهی به ستارگان انداخت. ﴿88﴾ پس گفت: همانا من بیمارم. ﴿89﴾ پس آنان بدو پشت کردند (و) رفتند. ﴿90﴾ آنگاه شتابان و نهان به‌سوی معبودهایشان رفت و گفت: آیا نمی‌خورید؟. ﴿91﴾ شما را چه شده است که حرف نمی‌زنید. ﴿92﴾ پس با دست راست بر سر اینها زد. ﴿93﴾ پس مردم شتابان به‌سوی او آمدند. ﴿94﴾  (ابراهیم) گفت: آیا چیزهایی را می‌پرستید که خودتان می‌تراشید؟. ﴿95﴾ حال آنکه خداوند شما و آنچه را که انجام می‌دهید آفریده است. ﴿96﴾ گفتند: برای او چهار دیوار بزرگی بسازید و او را در آتش بیاندازید. ﴿97﴾ آن‌گاه در حق او نیرنگ وورزیدند ولی ما آنان‌را پست و فروتر قرار دادیم. ﴿98﴾ و ابراهیم گفت: همانا من به‌سوی پروردگارم می‌روم، او مرا رهنمود می‌کند. ﴿99﴾ پروردگارا! به من (فرزندی) از درستکاران عطا کن. ﴿100﴾ «پس او را به پسری بردبار مژده دادیم. ﴿101﴾ وقتیکه (فرزندش) به سنّی رسید که (می‌توانست با او به تلاش ایستد، گفت: فرزندم! من در خواب دیده‌ام که من (دارم) سر تو را می‌برم، پس بنگر که نظرت چیست؟ گفت: ای پدر! آنچه را فرمان می‌یابی انجام بده ـ اگر خدا بخواهد مرا ـ از شکیبایان خواهی یافت. ﴿102﴾

فَلَمَّآ أَسۡلَمَا وَتَلَّهُۥ لِلۡجَبِینِ ١٠٣ وَنَٰدَیۡنَٰهُ أَن یَٰٓإِبۡرَٰهِیمُ ١٠٤ قَدۡ صَدَّقۡتَ ٱلرُّءۡیَآۚ إِنَّا کَذَٰلِکَ نَجۡزِی ٱلۡمُحۡسِنِینَ ١٠٥ إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ ٱلۡبَلَٰٓؤُاْ ٱلۡمُبِینُ ١٠٦ وَفَدَیۡنَٰهُ بِذِبۡحٍ عَظِیمٖ ١٠٧ وَتَرَکۡنَا عَلَیۡهِ فِی ٱلۡأٓخِرِینَ ١٠٨ سَلَٰمٌ عَلَىٰٓ إِبۡرَٰهِیمَ ١٠٩ کَذَٰلِکَ نَجۡزِی ٱلۡمُحۡسِنِینَ ١١٠ إِنَّهُۥ مِنۡ عِبَادِنَا ٱلۡمُؤۡمِنِینَ ١١١ وَبَشَّرۡنَٰهُ بِإِسۡحَٰقَ نَبِیّٗا مِّنَ ٱلصَّٰلِحِینَ ١١٢ وَبَٰرَکۡنَا عَلَیۡهِ وَعَلَىٰٓ إِسۡحَٰقَۚ وَمِن ذُرِّیَّتِهِمَا مُحۡسِنٞ وَظَالِمٞ لِّنَفۡسِهِۦ مُبِینٞ ١١٣ وَلَقَدۡ مَنَنَّا عَلَىٰ مُوسَىٰ وَهَٰرُونَ ١١٤ وَنَجَّیۡنَٰهُمَا وَقَوۡمَهُمَا مِنَ ٱلۡکَرۡبِ ٱلۡعَظِیمِ ١١٥ وَنَصَرۡنَٰهُمۡ فَکَانُواْ هُمُ ٱلۡغَٰلِبِینَ ١١٦ وَءَاتَیۡنَٰهُمَا ٱلۡکِتَٰبَ ٱلۡمُسۡتَبِینَ ١١٧ وَهَدَیۡنَٰهُمَا ٱلصِّرَٰطَ ٱلۡمُسۡتَقِیمَ ١١٨ وَتَرَکۡنَا عَلَیۡهِمَا فِی ٱلۡأٓخِرِینَ ١١٩ سَلَٰمٌ عَلَىٰ مُوسَىٰ وَهَٰرُونَ ١٢٠ إِنَّا کَذَٰلِکَ نَجۡزِی ٱلۡمُحۡسِنِینَ ١٢١ إِنَّهُمَا مِنۡ عِبَادِنَا ٱلۡمُؤۡمِنِینَ ١٢٢ وَإِنَّ إِلۡیَاسَ لَمِنَ ٱلۡمُرۡسَلِینَ ١٢٣ إِذۡ قَالَ لِقَوۡمِهِۦٓ أَلَا تَتَّقُونَ ١٢٤ أَتَدۡعُونَ بَعۡلٗا وَتَذَرُونَ أَحۡسَنَ ٱلۡخَٰلِقِینَ ١٢٥ ٱللَّهَ رَبَّکُمۡ وَرَبَّ ءَابَآئِکُمُ ٱلۡأَوَّلِینَ ١٢٦

هنگامیکه (پدر و پسر) هردو گردن نهادند و (ابراهیم) فرزندش را به طرف روی، بر زمین خواباند. ﴿103﴾ و او را نداد دادیم که ای ابراهیم!. ﴿104﴾ به درستی‌که خواب (خود) را راست گرداندی بی‌گمان ما این‌گونه به نیکوکاران جزا می‌دهیم. ﴿105﴾ بی‌گمان این آزمونی آشکار است. ﴿106﴾ و ما قربانی بزرگ و ارزشمندی را بلاگردان او گرداندیم. ﴿107﴾ و برای او درمیان ملّت‌های بعد (از وی) نام نیک برجای نهادیم. ﴿108﴾ «سلام بر ابراهیم. ﴿109﴾ ما نیکوکاران را اینگونه جزا می‌دهیم. ﴿110﴾ بی‌گمان او از بندگان با ایمان ما بود. ﴿111﴾ و او را به (تولّد) اسحاق که پیامبر و از زمرة شایستگان بود مژده دادیم. ﴿112﴾ و بر او و اسحاق برکت نازل نمودیم، و از دودمان این دو افرادی نیکوکار به وجود آمدند و برخی اشکارا بر خود ستم کردند. ﴿113﴾ و به‌راستی بر موسی و هارون منّت نهادیم. ﴿114﴾ و هردوی آنان و قومشان را از اندوه بزرگ نجات دادیم. ﴿115﴾ و آنان‌را یاری کردیم پس آنان بودند که پیروز شدند. ﴿116﴾ و آن دو کتاب روشنگر دادیم. ﴿117﴾ و آن دو را به راه راست رهنمود کردیم. ﴿118﴾ و نام نیک آن دو را در(میان) اقوام بعدی باقی گذاردیم. ﴿119﴾ سلام بر موسی و هارون. ﴿120﴾ بی‌گمان ما نیکوکاران را این‌گونه جزا می‌دهیم. ﴿121﴾  بی‌گمان آن دو از بندگان مؤمن ما بودند. ﴿122﴾ و همانا الیاس از پیامبران بود. ﴿123﴾ هنگامی‌که به قومش گفت: آیا پرهیزگاری پیشه نمی‌کنید؟. ﴿124﴾ آیا بت بعل را به فریاد می‌خوانید و بهترینِ آفرینندگان را رها می‌کنید؟. ﴿125﴾ خدا را، که پروردگار شما و پروردگار نیاکان پیشین شماست. ﴿126﴾

فَکَذَّبُوهُ فَإِنَّهُمۡ لَمُحۡضَرُونَ ١٢٧ إِلَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِینَ ١٢٨ وَتَرَکۡنَا عَلَیۡهِ فِی ٱلۡأٓخِرِینَ ١٢٩ سَلَٰمٌ عَلَىٰٓ إِلۡ یَاسِینَ ١٣٠ إِنَّا کَذَٰلِکَ نَجۡزِی ٱلۡمُحۡسِنِینَ ١٣١ إِنَّهُۥ مِنۡ عِبَادِنَا ٱلۡمُؤۡمِنِینَ ١٣٢ وَإِنَّ لُوطٗا لَّمِنَ ٱلۡمُرۡسَلِینَ ١٣٣ إِذۡ نَجَّیۡنَٰهُ وَأَهۡلَهُۥٓ أَجۡمَعِینَ ١٣٤ إِلَّا عَجُوزٗا فِی ٱلۡغَٰبِرِینَ ١٣٥ ثُمَّ دَمَّرۡنَا ٱلۡأٓخَرِینَ ١٣٦ وَإِنَّکُمۡ لَتَمُرُّونَ عَلَیۡهِم مُّصۡبِحِینَ ١٣٧ وَبِٱلَّیۡلِۚ أَفَلَا تَعۡقِلُونَ ١٣٨ وَإِنَّ یُونُسَ لَمِنَ ٱلۡمُرۡسَلِینَ ١٣٩ إِذۡ أَبَقَ إِلَى ٱلۡفُلۡکِ ٱلۡمَشۡحُونِ ١٤٠ فَسَاهَمَ فَکَانَ مِنَ ٱلۡمُدۡحَضِینَ ١٤١ فَٱلۡتَقَمَهُ ٱلۡحُوتُ وَهُوَ مُلِیمٞ ١٤٢ فَلَوۡلَآ أَنَّهُۥ کَانَ مِنَ ٱلۡمُسَبِّحِینَ ١٤٣ لَلَبِثَ فِی بَطۡنِهِۦٓ إِلَىٰ یَوۡمِ یُبۡعَثُونَ ١٤٤ ۞فَنَبَذۡنَٰهُ بِٱلۡعَرَآءِ وَهُوَ سَقِیمٞ ١٤٥ وَأَنۢبَتۡنَا عَلَیۡهِ شَجَرَةٗ مِّن یَقۡطِینٖ ١٤٦ وَأَرۡسَلۡنَٰهُ إِلَىٰ مِاْئَةِ أَلۡفٍ أَوۡ یَزِیدُونَ ١٤٧ فَ‍َٔامَنُواْ فَمَتَّعۡنَٰهُمۡ إِلَىٰ حِینٖ ١٤٨ فَٱسۡتَفۡتِهِمۡ أَلِرَبِّکَ ٱلۡبَنَاتُ وَلَهُمُ ٱلۡبَنُونَ ١٤٩ أَمۡ خَلَقۡنَا ٱلۡمَلَٰٓئِکَةَ إِنَٰثٗا وَهُمۡ شَٰهِدُونَ ١٥٠ أَلَآ إِنَّهُم مِّنۡ إِفۡکِهِمۡ لَیَقُولُونَ ١٥١ وَلَدَ ٱللَّهُ وَإِنَّهُمۡ لَکَٰذِبُونَ ١٥٢ أَصۡطَفَى ٱلۡبَنَاتِ عَلَى ٱلۡبَنِینَ ١٥٣

پس او را تکذیب کردند و بی‌شک آنان احضار خواهند شد. ﴿127﴾ مگر بندگان مخلص خدا. ﴿128﴾ و برای او درمیان ملّت‌های بعدی نام نیکی برجای نهادیم. ﴿129﴾ سلام بر الیاس. ﴿130﴾ ما نیکوکاران را این‌گونه جزا می‌دهیم. ﴿131﴾ بی‌گمان او از بندگان مؤمن ما بود. ﴿132﴾ و بی‌گمان لوط از پیامبران بود. ﴿133﴾ زمانی‌که او و خانواده‌اش، همگی را نجات دادیم. ﴿134﴾ مگر پیرزنی که از باقی ماندگان بود. ﴿135﴾ سپس دیگران را نابود کردیم. ﴿136﴾ و شما بامدادن از سرزمین ایشان عبور می‌کنید. ﴿137﴾ و به هنگام شب (نیز) پس آیا خرد نمی‌ورزید؟!. ﴿138﴾ و بی‌گمان یونس از پیامبران بود. ﴿139﴾ آنگاه که به‌سوی کشتی گرانبار گریخت. ﴿140﴾ آنگاه در قرعه‌کشی شرکت کرد و از بازندگان شد. ﴿141﴾ آنگاه ماهی او را فرو بلعید، درحالیکه او سزاوار نکوهش بود. ﴿142﴾ پس اگر او قبلاً از نیایشگران نبود. ﴿143﴾ به یقین در شکمش تا روزی که (مردم) برانگیخته می‌شوند باقی می‌ماند. ﴿144﴾ سپس درحالیکه بیمار بود او را به سرزمین خشک (و خالی از گیاه) انداختیم. ﴿145﴾ و در کنارش درختی از (نوع) کدو رویاندیم. ﴿146﴾ و او را به‌سوی جمعیت یک‌صد هزار نفری یا بیشتر فرستادیم. ﴿147﴾ پس ایمان آوردند آنگاه تا مدتی معین آنان‌را بهره‌مند ساختیم. ﴿148﴾ پس، از آنان بپرس که آیا دختران از آن پروردگار تو باشند و پسران از آن خودشان؟. ﴿149﴾ یا فرشتگان را ماده آفریدیم و آنان حاضر بودند؟. ﴿150﴾ هان! آنان از روی دروغ‌ها و تهمت‌های به‌هم بافتة خود می‌گویند. ﴿151﴾ خداوند فرزند‌ زاده است! و قطعاً ایشان دروغگویند. ﴿152﴾ (آیا خدا) دختران را بر پسران ترجیح داده‌است؟. ﴿153﴾

 مَا لَکُمۡ کَیۡفَ تَحۡکُمُونَ ١٥٤ أَفَلَا تَذَکَّرُونَ ١٥٥ أَمۡ لَکُمۡ سُلۡطَٰنٞ مُّبِینٞ ١٥٦ فَأۡتُواْ بِکِتَٰبِکُمۡ إِن کُنتُمۡ صَٰدِقِینَ ١٥٧ وَجَعَلُواْ بَیۡنَهُۥ وَبَیۡنَ ٱلۡجِنَّةِ نَسَبٗاۚ وَلَقَدۡ عَلِمَتِ ٱلۡجِنَّةُ إِنَّهُمۡ لَمُحۡضَرُونَ ١٥٨ سُبۡحَٰنَ ٱللَّهِ عَمَّا یَصِفُونَ ١٥٩ إِلَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِینَ ١٦٠ فَإِنَّکُمۡ وَمَا تَعۡبُدُونَ ١٦١ مَآ أَنتُمۡ عَلَیۡهِ بِفَٰتِنِینَ ١٦٢ إِلَّا مَنۡ هُوَ صَالِ ٱلۡجَحِیمِ ١٦٣ وَمَا مِنَّآ إِلَّا لَهُۥ مَقَامٞ مَّعۡلُومٞ ١٦٤ وَإِنَّا لَنَحۡنُ ٱلصَّآفُّونَ ١٦٥ وَإِنَّا لَنَحۡنُ ٱلۡمُسَبِّحُونَ ١٦٦ وَإِن کَانُواْ لَیَقُولُونَ ١٦٧ لَوۡ أَنَّ عِندَنَا ذِکۡرٗا مِّنَ ٱلۡأَوَّلِینَ ١٦٨ لَکُنَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِینَ ١٦٩ فَکَفَرُواْ بِهِۦۖ فَسَوۡفَ یَعۡلَمُونَ ١٧٠ وَلَقَدۡ سَبَقَتۡ کَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا ٱلۡمُرۡسَلِینَ ١٧١ إِنَّهُمۡ لَهُمُ ٱلۡمَنصُورُونَ ١٧٢ وَإِنَّ جُندَنَا لَهُمُ ٱلۡغَٰلِبُونَ ١٧٣ فَتَوَلَّ عَنۡهُمۡ حَتَّىٰ حِینٖ ١٧٤ وَأَبۡصِرۡهُمۡ فَسَوۡفَ یُبۡصِرُونَ ١٧٥ أَفَبِعَذَابِنَا یَسۡتَعۡجِلُونَ ١٧٦ فَإِذَا نَزَلَ بِسَاحَتِهِمۡ فَسَآءَ صَبَاحُ ٱلۡمُنذَرِینَ ١٧٧ وَتَوَلَّ عَنۡهُمۡ حَتَّىٰ حِینٖ ١٧٨ وَأَبۡصِرۡ فَسَوۡفَ یُبۡصِرُونَ ١٧٩ سُبۡحَٰنَ رَبِّکَ رَبِّ ٱلۡعِزَّةِ عَمَّا یَصِفُونَ ١٨٠ وَسَلَٰمٌ عَلَى ٱلۡمُرۡسَلِینَ ١٨١ وَٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِینَ ١٨٢

شما را چه شده، چگونه حکم می‌کنید؟. ﴿154﴾ آیا یادآور نمی‌گردید؟. ﴿155﴾ آیا دلیلی آشکار دارید. ﴿156﴾ اگر راست می‌گویید کتاب خود را بیاورید. ﴿157﴾ و آن (کافران) بین او و جنیان (رابطة) خویشاوندی مقرّر کرده‌اند حال آنکه جنّیان می‌دانند که احضار خواهند شد. ﴿158﴾ خدا از آنچه (او را بدان) وصف می‌کنند پاک است. ﴿159﴾ مگر بندگان مخلص خدا. ﴿160﴾ پس شما و آنچه می‌پرستید. ﴿161﴾ هرگز نمی‌توانید کسی را با فتنه و فساد از خدا‌پرستی منحرف سازید. ﴿162﴾ مگر کسی که مایل باشد به آتش جهنّم بسوزد. ﴿163﴾  و کسی از ما نیست مگر آنکه جایگاه مشخصی دارد. ﴿164﴾ و همانا ما به صف ایستادگانیم. ﴿165﴾ و بی‌گمان ما نیایش کنندگانیم. ﴿166﴾ و هرچند مشرکان می‌گفتند. ﴿167﴾ اگر پندی از پیشینیان در نزد ما بود. ﴿168﴾ به یقین از بندگان مخلص خدا می‌شدیم. ﴿169﴾ پس بداون کفر ورزیدند و فرجام کار خود را خواهند دانست. ﴿170﴾ و به‌راستی وعدة ما دربارة بندگان فرستادة ما از پیش ثبت و ضبظ گشته است. ﴿171﴾ و آن این که ایشان قطعاً یاری می‌گردند. ﴿172﴾ و بی‌گمان سپاهیان ما همان پیروزمندانند. ﴿173﴾ پس، از آنان تا مدّتی روی بگردان. ﴿174﴾ و بنگر، و آنان خودشان هم خواهند دید. ﴿175﴾ آیا عذاب ما را به شتاب می‌خواهند؟. ﴿176﴾ پس چون به ساختِ آنان فرود آید، بیم داده شدگان چه بامداد بدی خواهند داشت!. ﴿177﴾ و تا مدّتی از آنان روی بگردان. ﴿178﴾ و بنگر و آنان خودشان هم خواهند دید. ﴿179﴾ پاک و منزّه است پروردگارت، پروردگار شکوهمند، از توصیف‌هایی که کافران می‌کنند. ﴿180﴾ و درود بر پیامبران. ﴿181﴾ و ستایش خدای را سزات که پروردگار جهانیان است. ﴿182﴾