ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | ||||||
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 |
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِیمِ
یسٓ ١ وَٱلۡقُرۡءَانِ ٱلۡحَکِیمِ ٢ إِنَّکَ لَمِنَ ٱلۡمُرۡسَلِینَ ٣ عَلَىٰ صِرَٰطٖ مُّسۡتَقِیمٖ ٤ تَنزِیلَ ٱلۡعَزِیزِ ٱلرَّحِیمِ ٥ لِتُنذِرَ قَوۡمٗا مَّآ أُنذِرَ ءَابَآؤُهُمۡ فَهُمۡ غَٰفِلُونَ ٦ لَقَدۡ حَقَّ ٱلۡقَوۡلُ عَلَىٰٓ أَکۡثَرِهِمۡ فَهُمۡ لَا یُؤۡمِنُونَ ٧ إِنَّا جَعَلۡنَا فِیٓ أَعۡنَٰقِهِمۡ أَغۡلَٰلٗا فَهِیَ إِلَى ٱلۡأَذۡقَانِ فَهُم مُّقۡمَحُونَ ٨ وَجَعَلۡنَا مِنۢ بَیۡنِ أَیۡدِیهِمۡ سَدّٗا وَمِنۡ خَلۡفِهِمۡ سَدّٗا فَأَغۡشَیۡنَٰهُمۡ فَهُمۡ لَا یُبۡصِرُونَ ٩ وَسَوَآءٌ عَلَیۡهِمۡ ءَأَنذَرۡتَهُمۡ أَمۡ لَمۡ تُنذِرۡهُمۡ لَا یُؤۡمِنُونَ ١٠ إِنَّمَا تُنذِرُ مَنِ ٱتَّبَعَ ٱلذِّکۡرَ وَخَشِیَ ٱلرَّحۡمَٰنَ بِٱلۡغَیۡبِۖ فَبَشِّرۡهُ بِمَغۡفِرَةٖ وَأَجۡرٖ کَرِیمٍ ١١ إِنَّا نَحۡنُ نُحۡیِ ٱلۡمَوۡتَىٰ وَنَکۡتُبُ مَا قَدَّمُواْ وَءَاثَٰرَهُمۡۚ وَکُلَّ شَیۡءٍ أَحۡصَیۡنَٰهُ فِیٓ إِمَامٖ مُّبِینٖ ١٢
سوره یس
به نام خداوند بخشندة مهربان
یاسین. ﴿1﴾ سوگند به قرآن حکیم. ﴿2﴾ بیگمان تو از زمرهی فرستادگان (خدا) هستی. ﴿3﴾ و بر راه راست قرار داری. ﴿4﴾ (این قرآن) فرو فرستادهی خداوند چیره و مهربان است. ﴿5﴾ تا قومی را بیم دهی که پدرانشان بیم داده نشدهاند و خود غافل و بیخبرند. ﴿6﴾ بیگمان وعدة (کیفر) بر بیشتر آنان تحقّق یافته است پس آنان ایمان نمیآورند. ﴿7﴾ بدون شک ما به گردنهایشان طوقهایی تا (زیر) چانهها افکندهایم در نتیجه سرهایشان رو به بالا است. ﴿8﴾ و در پیشروی ایشان و در پشت سر ایشان سدّی قرار دادهایم آنگاه چشمان آنانرا فرو پوشاندهایم پس آنان نمیبینند. ﴿9﴾ و چه آنان را بترسانی و چه ایشان را نترسانی برایشان یکسان است، ایمان نمیآورند. ﴿10﴾ تو تنها کسی را میترسانی که از پند پیروی کند و از خدای رحمان در نهان بترسد پس او را به آمرزش و پاداشی ارزشمند مژده بده. ﴿11﴾ بدون شک ما خودمان مردگان را زنده میگردانیم و آنچه (از کارهای نیک و بد) که از پیش فرستادهاند و چیزهایی که برجای نهادهاند را مینویسیم و همه چیز را در کتابی روشنگر برشمردهایم. ﴿12﴾
وَٱضۡرِبۡ لَهُم مَّثَلًا أَصۡحَٰبَ ٱلۡقَرۡیَةِ إِذۡ جَآءَهَا ٱلۡمُرۡسَلُونَ ١٣ إِذۡ أَرۡسَلۡنَآ إِلَیۡهِمُ ٱثۡنَیۡنِ فَکَذَّبُوهُمَا فَعَزَّزۡنَا بِثَالِثٖ فَقَالُوٓاْ إِنَّآ إِلَیۡکُم مُّرۡسَلُونَ ١٤ قَالُواْ مَآ أَنتُمۡ إِلَّا بَشَرٞ مِّثۡلُنَا وَمَآ أَنزَلَ ٱلرَّحۡمَٰنُ مِن شَیۡءٍ إِنۡ أَنتُمۡ إِلَّا تَکۡذِبُونَ ١٥ قَالُواْ رَبُّنَا یَعۡلَمُ إِنَّآ إِلَیۡکُمۡ لَمُرۡسَلُونَ ١٦ وَمَا عَلَیۡنَآ إِلَّا ٱلۡبَلَٰغُ ٱلۡمُبِینُ ١٧ قَالُوٓاْ إِنَّا تَطَیَّرۡنَا بِکُمۡۖ لَئِن لَّمۡ تَنتَهُواْ لَنَرۡجُمَنَّکُمۡ وَلَیَمَسَّنَّکُم مِّنَّا عَذَابٌ أَلِیمٞ ١٨ قَالُواْ طَٰٓئِرُکُم مَّعَکُمۡ أَئِن ذُکِّرۡتُمۚ بَلۡ أَنتُمۡ قَوۡمٞ مُّسۡرِفُونَ ١٩ وَجَآءَ مِنۡ أَقۡصَا ٱلۡمَدِینَةِ رَجُلٞ یَسۡعَىٰ قَالَ یَٰقَوۡمِ ٱتَّبِعُواْ ٱلۡمُرۡسَلِینَ ٢٠ ٱتَّبِعُواْ مَن لَّا یَسَۡٔلُکُمۡ أَجۡرٗا وَهُم مُّهۡتَدُونَ ٢١ وَمَا لِیَ لَآ أَعۡبُدُ ٱلَّذِی فَطَرَنِی وَإِلَیۡهِ تُرۡجَعُونَ ٢٢ ءَأَتَّخِذُ مِن دُونِهِۦٓ ءَالِهَةً إِن یُرِدۡنِ ٱلرَّحۡمَٰنُ بِضُرّٖ لَّا تُغۡنِ عَنِّی شَفَٰعَتُهُمۡ شَیۡٔٗا وَلَا یُنقِذُونِ ٢٣ إِنِّیٓ إِذٗا لَّفِی ضَلَٰلٖ مُّبِینٍ ٢٤ إِنِّیٓ ءَامَنتُ بِرَبِّکُمۡ فَٱسۡمَعُونِ ٢٥ قِیلَ ٱدۡخُلِ ٱلۡجَنَّةَۖ قَالَ یَٰلَیۡتَ قَوۡمِی یَعۡلَمُونَ ٢٦ بِمَا غَفَرَ لِی رَبِّی وَجَعَلَنِی مِنَ ٱلۡمُکۡرَمِینَ ٢٧۞
و آن شهروندان را برای آنان مثل بزن آنگاه که فرستادگان (خدا) بهسوی آنان آمدند. ﴿13﴾ آنگاه که دو نفر (از فرستادگان خود) را بهسوی ایشان روانه کردیم، پس آنان را دروغگو انگاشتند، سپس (آن دو را با شخص) سومی تقویت نمودیم، پس گفتند: قطعاً و بدون گمان ما بهسوی ایشان فرستاده شدهایم. ﴿14﴾ گفتند: شما جز انسانهایی همچون ما نیستید و خداوند رحمان چیزی فرو نفرستاده است و شما جز دروغ نمیگوئید. ﴿15﴾ گفتند: پروردگارمان میداند که همانا ما بهسوی شما فرستاده شدهایم. ﴿16﴾ و بر ما جز رساندن اشکار نیست. ﴿17﴾ گفتند: همانا ما شما را به فال بد گرفتهایم، اگر دست برندارید قطعاً سنگسارتان میکنیم، و بدون شک از سوی ما عذابی دردناک به شما خواهد رسید. ﴿18﴾ (پیامبران) گفتند: شومی خودتان با خودتان همراه است. آیا اگر به شما پنده داده شود (آنرا حمل بر شگونی میکنید) بلکه شما گروهی اسرافکار هستید. ﴿19﴾ و از دورترین نقطة آن شهر مردی شتابان آمد، گفت: ای قوم من! از فرستادگان (خدا) پیروی کنید. ﴿20﴾ از کسانی پیروی کنید که پاداشی از شما نمیخواهند و آنان راه یافتهاند. ﴿21﴾ و چرا کسی را پرستش نکنم که مرا آفریده است و بهسوی او بازگردانده میشوید. ﴿22﴾ آیا غیر از او معبودهایی را برگزینم که اگر خداوند مهربان بخواهد زیانی به من برساند شفاعت آنان چیزی را از من دفع نمیکند و مرا نجات نمیدهند؟!. ﴿23﴾ بدون شک من آنگاه در گمراهی آشکاری خواهم بود. ﴿24﴾ همانا من به پروردگار شما ایمان آوردهام پس بشنوید. ﴿25﴾ بدو گفته شد: وارد بهشت شو گفت: ای کاش قوم من میدانستند!. ﴿26﴾ که پروردگارم چگونه مرا آمرزید و مرا از زمرهی گرامیان قرار داد. ﴿27﴾
وَمَآ أَنزَلۡنَا عَلَىٰ قَوۡمِهِۦ مِنۢ بَعۡدِهِۦ مِن جُندٖ مِّنَ ٱلسَّمَآءِ وَمَا کُنَّا مُنزِلِینَ ٢٨ إِن کَانَتۡ إِلَّا صَیۡحَةٗ وَٰحِدَةٗ فَإِذَا هُمۡ خَٰمِدُونَ ٢٩ یَٰحَسۡرَةً عَلَى ٱلۡعِبَادِۚ مَا یَأۡتِیهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا کَانُواْ بِهِۦ یَسۡتَهۡزِءُونَ ٣٠ أَلَمۡ یَرَوۡاْ کَمۡ أَهۡلَکۡنَا قَبۡلَهُم مِّنَ ٱلۡقُرُونِ أَنَّهُمۡ إِلَیۡهِمۡ لَا یَرۡجِعُونَ ٣١ وَإِن کُلّٞ لَّمَّا جَمِیعٞ لَّدَیۡنَا مُحۡضَرُونَ ٣٢ وَءَایَةٞ لَّهُمُ ٱلۡأَرۡضُ ٱلۡمَیۡتَةُ أَحۡیَیۡنَٰهَا وَأَخۡرَجۡنَا مِنۡهَا حَبّٗا فَمِنۡهُ یَأۡکُلُونَ ٣٣ وَجَعَلۡنَا فِیهَا جَنَّٰتٖ مِّن نَّخِیلٖ وَأَعۡنَٰبٖ وَفَجَّرۡنَا فِیهَا مِنَ ٱلۡعُیُونِ ٣٤ لِیَأۡکُلُواْ مِن ثَمَرِهِۦ وَمَا عَمِلَتۡهُ أَیۡدِیهِمۡۚ أَفَلَا یَشۡکُرُونَ ٣٥ سُبۡحَٰنَ ٱلَّذِی خَلَقَ ٱلۡأَزۡوَٰجَ کُلَّهَا مِمَّا تُنۢبِتُ ٱلۡأَرۡضُ وَمِنۡ أَنفُسِهِمۡ وَمِمَّا لَا یَعۡلَمُونَ ٣٦ وَءَایَةٞ لَّهُمُ ٱلَّیۡلُ نَسۡلَخُ مِنۡهُ ٱلنَّهَارَ فَإِذَا هُم مُّظۡلِمُونَ ٣٧ وَٱلشَّمۡسُ تَجۡرِی لِمُسۡتَقَرّٖ لَّهَاۚ ذَٰلِکَ تَقۡدِیرُ ٱلۡعَزِیزِ ٱلۡعَلِیمِ ٣٨ وَٱلۡقَمَرَ قَدَّرۡنَٰهُ مَنَازِلَ حَتَّىٰ عَادَ کَٱلۡعُرۡجُونِ ٱلۡقَدِیمِ ٣٩ لَا ٱلشَّمۡسُ یَنۢبَغِی لَهَآ أَن تُدۡرِکَ ٱلۡقَمَرَ وَلَا ٱلَّیۡلُ سَابِقُ ٱلنَّهَارِۚ وَکُلّٞ فِی فَلَکٖ یَسۡبَحُونَ ٤٠
و پس از (شهادت) او هیچ لشکری را از آسمان بر قوم وی فرو نفرستادیم (و پیش از این نیز) فرو فرستنده نبودیم. ﴿28﴾ (کیفر آنان) جز صدایی مرگبار نبود، پس به ناگاه خاموش شدند. ﴿29﴾ ای دریغ بر بندگان! هیچ پیغمبری بهسوی ایشان نیامد مگر اینکه او را به مسخره میگرفتند. ﴿30﴾ آیا نیندیشدهاند که پیش از آنان چه بسیار نسلها نابود کردهایم که آنان بهسویشان باز نمیگردند؟!. ﴿31﴾ و جز این نیست که جملگی آنان در نزد ما احضار خواهند شد. ﴿32﴾ و نشانهای (از قدرت خدا بر تحقق رستاخیز) برای آنان زمین مرده است، که آنرا زنده گردانیدیم و از آن دانهای برآوردیم که از آن میخورند. ﴿33﴾ و در آن باغهایی از درختان خرما و انگور قرار دادیم و چشمه سارانی را در آن روان ساختیم. ﴿34﴾ تا از میوههای آن درختان که دست انسانها در ساختن آنها کمترین دخالتی نداشته است بخورند. آیا سپاس نمیگزارند؟!. ﴿35﴾ پاک است خداوندی که همه نر و مادهها را آفریده است از (قبیل) آنچه زمین میرویاند و از خود آنان و از چیزهایی که ایشان نمیدانند. ﴿36﴾ و شب (نیز) برایشان نشانهای است، ما روز را از آن برمیگیریم ناگهان تاریکی آنانرا فرا میگیرد. ﴿37﴾ و خورشید بسوی (مسیر) قرارگاهاش حرکت میکند، این، اندازهگیری و تعیین خداوند توانای آگاه است. ﴿38﴾ و برای ماه منزلهایی تعیین کردهایم که (پس از طی کردن آنها) چون شاخهی خشکیدة دیرین (خرما) بازگردد. ﴿39﴾ نه خورشید را سِزَد که ماه را دریابد و نه شب پیشیگیرندهی از روز است، و هریک در سپهری شناورند. ﴿40﴾
وَءَایَةٞ لَّهُمۡ أَنَّا حَمَلۡنَا ذُرِّیَّتَهُمۡ فِی ٱلۡفُلۡکِ ٱلۡمَشۡحُونِ ٤١ وَخَلَقۡنَا لَهُم مِّن مِّثۡلِهِۦ مَا یَرۡکَبُونَ ٤٢ وَإِن نَّشَأۡ نُغۡرِقۡهُمۡ فَلَا صَرِیخَ لَهُمۡ وَلَا هُمۡ یُنقَذُونَ ٤٣ إِلَّا رَحۡمَةٗ مِّنَّا وَمَتَٰعًا إِلَىٰ حِینٖ ٤٤ وَإِذَا قِیلَ لَهُمُ ٱتَّقُواْ مَا بَیۡنَ أَیۡدِیکُمۡ وَمَا خَلۡفَکُمۡ لَعَلَّکُمۡ تُرۡحَمُونَ ٤٥ وَمَا تَأۡتِیهِم مِّنۡ ءَایَةٖ مِّنۡ ءَایَٰتِ رَبِّهِمۡ إِلَّا کَانُواْ عَنۡهَا مُعۡرِضِینَ ٤٦ وَإِذَا قِیلَ لَهُمۡ أَنفِقُواْ مِمَّا رَزَقَکُمُ ٱللَّهُ قَالَ ٱلَّذِینَ کَفَرُواْ لِلَّذِینَ ءَامَنُوٓاْ أَنُطۡعِمُ مَن لَّوۡ یَشَآءُ ٱللَّهُ أَطۡعَمَهُۥٓ إِنۡ أَنتُمۡ إِلَّا فِی ضَلَٰلٖ مُّبِینٖ ٤٧ وَیَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا ٱلۡوَعۡدُ إِن کُنتُمۡ صَٰدِقِینَ ٤٨ مَا یَنظُرُونَ إِلَّا صَیۡحَةٗ وَٰحِدَةٗ تَأۡخُذُهُمۡ وَهُمۡ یَخِصِّمُونَ ٤٩ فَلَا یَسۡتَطِیعُونَ تَوۡصِیَةٗ وَلَآ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِمۡ یَرۡجِعُونَ ٥٠ وَنُفِخَ فِی ٱلصُّورِ فَإِذَا هُم مِّنَ ٱلۡأَجۡدَاثِ إِلَىٰ رَبِّهِمۡ یَنسِلُونَ ٥١ قَالُواْ یَٰوَیۡلَنَا مَنۢ بَعَثَنَا مِن مَّرۡقَدِنَاۜۗ هَٰذَا مَا وَعَدَ ٱلرَّحۡمَٰنُ وَصَدَقَ ٱلۡمُرۡسَلُونَ ٥٢ إِن کَانَتۡ إِلَّا صَیۡحَةٗ وَٰحِدَةٗ فَإِذَا هُمۡ جَمِیعٞ لَّدَیۡنَا مُحۡضَرُونَ ٥٣ فَٱلۡیَوۡمَ لَا تُظۡلَمُ نَفۡسٞ شَیۡٔٗا وَلَا تُجۡزَوۡنَ إِلَّا مَا کُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ ٥٤
و نشانهای (دیگر) است برای آنانکه ما ذریّة آنها را در کشتی مملو (از ایشان و کالاهایشان) حمل کردیم. ﴿41﴾ و برای ایشان همسان کشتی چیزهایی را آفریدهایم که سوار(ش) میشوند. ﴿42﴾ و اگر بخواهیم آنانرا غرق کنیم آنان فریادرسی ندارند و نجات داده نمیشوند. ﴿43﴾ مگر اینکه رحمت ما باشد و تا زمانی بهرهمند شوند. ﴿44﴾ و هنگامیکه به آنان گفته شود از آنچه پیش روی شماست و از آنچه که پشت سرتان است پروا کنید تا به شما رحم شود. ﴿45﴾ و هیچ نشانهای از نشانههای پروردگارشان به(سوی) آنان نمیآید مگر اینکه از آن رویگردان میشوند. ﴿46﴾ و هنگامیکه به آنان گفته شود: از چیزهائی که خدا روزیتان کرده است ببخشید، کافران به مؤمنان میگویند: آیا به کسی خوراک بدهیم که اگر خدا میخواست به او خوارک میداد، شما جز در گمراهی آشکار نیستید. ﴿47﴾ و میگویند: اگر راست میگویید این وعده کی خواهد بود؟. ﴿48﴾ انتظار نمیکشند مگر صدایی را که ایشان را دربر میگیرد درحالیکه با یکدیگر درگیرند. ﴿49﴾ پس نمیتوانند وصیتی کنند و نه بهوسوی خانوادة خویش بازگردند. ﴿50﴾ و در صور دمیده میشود و بناگاه همهی آنان از گورها بهسوی پروردگارشان خواهند شتافت. ﴿51﴾ میگویند: وای بر ما! چه کسی ما را از خوابمان برانگیخته، این همان چیزی است که خداوند مهربان و عده داده بود، و پیامبران راست گفتند. ﴿52﴾ (آن) جز بانگی مرگبار نباشد، پس آنگاه همگی آنان در پیشگاهمان گردآورده میشوند. ﴿53﴾ پس امروز به هیچکس کمترین ستمی نمیگردد و جز به سزای آنچه میکردید جزا نمییابید. ﴿54﴾
إِنَّ أَصۡحَٰبَ ٱلۡجَنَّةِ ٱلۡیَوۡمَ فِی شُغُلٖ فَٰکِهُونَ ٥٥ هُمۡ وَأَزۡوَٰجُهُمۡ فِی ظِلَٰلٍ عَلَى ٱلۡأَرَآئِکِ مُتَّکُِٔونَ ٥٦ لَهُمۡ فِیهَا فَٰکِهَةٞ وَلَهُم مَّا یَدَّعُونَ ٥٧ سَلَٰمٞ قَوۡلٗا مِّن رَّبّٖ رَّحِیمٖ ٥٨ وَٱمۡتَٰزُواْ ٱلۡیَوۡمَ أَیُّهَا ٱلۡمُجۡرِمُونَ ٥٩ ۞أَلَمۡ أَعۡهَدۡ إِلَیۡکُمۡ یَٰبَنِیٓ ءَادَمَ أَن لَّا تَعۡبُدُواْ ٱلشَّیۡطَٰنَۖ إِنَّهُۥ لَکُمۡ عَدُوّٞ مُّبِینٞ ٦٠ وَأَنِ ٱعۡبُدُونِیۚ هَٰذَا صِرَٰطٞ مُّسۡتَقِیمٞ ٦١ وَلَقَدۡ أَضَلَّ مِنکُمۡ جِبِلّٗا کَثِیرًاۖ أَفَلَمۡ تَکُونُواْ تَعۡقِلُونَ ٦٢ هَٰذِهِۦ جَهَنَّمُ ٱلَّتِی کُنتُمۡ تُوعَدُونَ ٦٣ ٱصۡلَوۡهَا ٱلۡیَوۡمَ بِمَا کُنتُمۡ تَکۡفُرُونَ ٦٤ ٱلۡیَوۡمَ نَخۡتِمُ عَلَىٰٓ أَفۡوَٰهِهِمۡ وَتُکَلِّمُنَآ أَیۡدِیهِمۡ وَتَشۡهَدُ أَرۡجُلُهُم بِمَا کَانُواْ یَکۡسِبُونَ ٦٥ وَلَوۡ نَشَآءُ لَطَمَسۡنَا عَلَىٰٓ أَعۡیُنِهِمۡ فَٱسۡتَبَقُواْ ٱلصِّرَٰطَ فَأَنَّىٰ یُبۡصِرُونَ ٦٦ وَلَوۡ نَشَآءُ لَمَسَخۡنَٰهُمۡ عَلَىٰ مَکَانَتِهِمۡ فَمَا ٱسۡتَطَٰعُواْ مُضِیّٗا وَلَا یَرۡجِعُونَ ٦٧ وَمَن نُّعَمِّرۡهُ نُنَکِّسۡهُ فِی ٱلۡخَلۡقِۚ أَفَلَا یَعۡقِلُونَ ٦٨ وَمَا عَلَّمۡنَٰهُ ٱلشِّعۡرَ وَمَا یَنۢبَغِی لَهُۥٓۚ إِنۡ هُوَ إِلَّا ذِکۡرٞ وَقُرۡءَانٞ مُّبِینٞ ٦٩ لِّیُنذِرَ مَن کَانَ حَیّٗا وَیَحِقَّ ٱلۡقَوۡلُ عَلَى ٱلۡکَٰفِرِینَ ٧٠
بهشتیان امروز سخت سرگرم خوشی و شادمانی هستند. ﴿55﴾ آنان و همسرانشان در سایههایی بر تختها تکیه زدهاند. ﴿56﴾ آنان در آنجا میوه دارند و هرچه بخواهند در اختیارشان خواهد بود. ﴿57﴾ از سوی پروردگار مهربان بدیشان درود گفته میشود. ﴿58﴾ و (فرمان میدهیم) ای گناهکاران! امروز (از مؤمنان) جدا شوید. ﴿59﴾ ای فرزندان آدم! مگر به شما فرمان ندادم که شیطان را پرستش نکنید چراکه او دشمنی آشکار برای شما است؟!. ﴿60﴾ و اینکه مرا پرستش کنید، این راه راست است. ﴿61﴾ و همانا شیطان گروههای زیادی از شما را گمراه کرده است، پس آیا خرد نمیورزید. ﴿62﴾ این جهنّمی است که به شما وعده داده میشد. ﴿63﴾ امروز به (سزای) کفری که میورزیدید وارد آن شوید. ﴿64﴾ امروز بر دهانهایشان مهر مینهیم و دربارة آنچه میکردند دستانشان با ما سخن میگویند و پاهایشان (بر آن) گواهی میدهند. ﴿65﴾ و اگر بخواهیم کورشان مینمائیم، آنگاه شتابان بهسوی راه میروند اما چگونه میتوانند ببینند؟!. ﴿66﴾ و اگر بخواهیم آنانرا بر جایگاهشان مسخ میکنیم پس نمیتوانند به جلو بروند و نیز برنمیگردند. ﴿67﴾ و هرکس را که عمر طولانی دهیم آفرینش و خلقت او را دگرگون میسازیم، ایا خرد نمیورزند؟. ﴿68﴾ و به او شعر نیاموختیم و (آموختن شعر) سزاوار او نیست، آن جز پندی و قرآنی آشکار نمیباشد. ﴿69﴾ تا هرکس را که زنده باشد هشدار دهد و فرمان عذاب بر کافران مسلّم گردد. ﴿70﴾
أَوَ لَمۡ یَرَوۡاْ أَنَّا خَلَقۡنَا لَهُم مِّمَّا عَمِلَتۡ أَیۡدِینَآ أَنۡعَٰمٗا فَهُمۡ لَهَا مَٰلِکُونَ ٧١ وَذَلَّلۡنَٰهَا لَهُمۡ فَمِنۡهَا رَکُوبُهُمۡ وَمِنۡهَا یَأۡکُلُونَ ٧٢ وَلَهُمۡ فِیهَا مَنَٰفِعُ وَمَشَارِبُۚ أَفَلَا یَشۡکُرُونَ ٧٣ وَٱتَّخَذُواْ مِن دُونِ ٱللَّهِ ءَالِهَةٗ لَّعَلَّهُمۡ یُنصَرُونَ ٧٤ لَا یَسۡتَطِیعُونَ نَصۡرَهُمۡ وَهُمۡ لَهُمۡ جُندٞ مُّحۡضَرُونَ ٧٥ فَلَا یَحۡزُنکَ قَوۡلُهُمۡۘ إِنَّا نَعۡلَمُ مَا یُسِرُّونَ وَمَا یُعۡلِنُونَ ٧٦ أَوَ لَمۡ یَرَ ٱلۡإِنسَٰنُ أَنَّا خَلَقۡنَٰهُ مِن نُّطۡفَةٖ فَإِذَا هُوَ خَصِیمٞ مُّبِینٞ ٧٧ وَضَرَبَ لَنَا مَثَلٗا وَنَسِیَ خَلۡقَهُۥۖ قَالَ مَن یُحۡیِ ٱلۡعِظَٰمَ وَهِیَ رَمِیمٞ ٧٨ قُلۡ یُحۡیِیهَا ٱلَّذِیٓ أَنشَأَهَآ أَوَّلَ مَرَّةٖۖ وَهُوَ بِکُلِّ خَلۡقٍ عَلِیمٌ ٧٩ ٱلَّذِی جَعَلَ لَکُم مِّنَ ٱلشَّجَرِ ٱلۡأَخۡضَرِ نَارٗا فَإِذَآ أَنتُم مِّنۡهُ تُوقِدُونَ ٨٠ أَوَ لَیۡسَ ٱلَّذِی خَلَقَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ بِقَٰدِرٍ عَلَىٰٓ أَن یَخۡلُقَ مِثۡلَهُمۚ بَلَىٰ وَهُوَ ٱلۡخَلَّٰقُ ٱلۡعَلِیمُ ٨١ إِنَّمَآ أَمۡرُهُۥٓ إِذَآ أَرَادَ شَیًۡٔا أَن یَقُولَ لَهُۥ کُن فَیَکُونُ ٨٢ فَسُبۡحَٰنَ ٱلَّذِی بِیَدِهِۦ مَلَکُوتُ کُلِّ شَیۡءٖ وَإِلَیۡهِ تُرۡجَعُونَ ٨٣
آیا نیندیشیدهاند که ما برای آنان از ساختة دست خویش چهارپایان را آفریدهایم و اینان مالک آنها هستند. ﴿71﴾ و آنها را برایشان رام ساختهایم، از برخی از آنها سواری میگیرند، و برخی (دیگر) از آنها را میخورند. ﴿72﴾ و آنان در آنها ساتفادهها و نوشیدنیها دارند، پس آیا سپاس نمیگزارند؟!. ﴿73﴾ و بهجای خداوند معبودانی برگرفتند بدان امید که یاری شوند. ﴿74﴾ نمیتواند آنانرا یاری کنند و آنها برایشان لشکری احضار شده هستند. ﴿75﴾ پس سخن آنان تو را غمگین نکند، بیگمان ما میدانیم آنچه را که نهان میدارند و آنچه را که آشکار میسازند. ﴿76﴾ آیا انسان نیندیشیده است که ما او را از نطفهای آفریدهایم آنگاه او ستیزهجویی آشکار است. ﴿77﴾ و برای ما مثالی زد و آفرینش خود را فراموش کرد. گفت: چه کسی این استخوانهای پوسیده و فرسوده را زنده میگرداند؟. ﴿78﴾ بگو: خدایی آنها را زنده میگرداند که آنها را نخستین بار آفریده است و او به هر آفرینشی داناست. ﴿79﴾ همان خدایی که از درخت سبز برایتان آتشی قرار داد و شما با آن آتش روشن میکنید. ﴿80﴾ آیا کسی که آسمانها و زمین را آفریده است توانا نیست بر آن که مانند آنها را بیافریند؟ آری! (تواناست) و اوست آفرینندهی دانا. ﴿81﴾ هرگاه خدا چیزی را بخواهد کار او تنها این است که خطاب بدان بگوید: موجود شو، پس بیدرنک موجود میشود. ﴿82﴾ پس پاک است خداییکه مالکیت و حاکمیت همه چیز در دست اوست و بهسوی او بازگردانده میشوید. ﴿83﴾