ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | ||||||
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 |
سورة الذاریات - سورة 51 - عدد آیاتها 60
بسم الله الرحمن الرحیم
وَالذَّارِیَاتِ ذَرْوًا
فَالْحَامِلاتِ وِقْرًا
فَالْجَارِیَاتِ یُسْرًا
فَالْمُقَسِّمَاتِ أَمْرًا
إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَصَادِقٌ
وَإِنَّ الدِّینَ لَوَاقِعٌ
وَالسَّمَاء ذَاتِ الْحُبُکِ
إِنَّکُمْ لَفِی قَوْلٍ مُّخْتَلِفٍ
یُؤْفَکُ عَنْهُ مَنْ أُفِکَ
قُتِلَ الْخَرَّاصُونَ
الَّذِینَ هُمْ فِی غَمْرَةٍ سَاهُونَ
یَسْأَلُونَ أَیَّانَ یَوْمُ الدِّینِ
یَوْمَ هُمْ عَلَى النَّارِ یُفْتَنُونَ
ذُوقُوا فِتْنَتَکُمْ هَذَا الَّذِی کُنتُم بِهِ تَسْتَعْجِلُونَ
إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَعُیُونٍ
آخِذِینَ مَا آتَاهُمْ رَبُّهُمْ إِنَّهُمْ کَانُوا قَبْلَ ذَلِکَ مُحْسِنِینَ
کَانُوا قَلِیلا مِّنَ اللَّیْلِ مَا یَهْجَعُونَ
وَبِالأَسْحَارِ هُمْ یَسْتَغْفِرُونَ
وَفِی أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ لِّلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ
وَفِی الأَرْضِ آیَاتٌ لِّلْمُوقِنِینَ
وَفِی أَنفُسِکُمْ أَفَلا تُبْصِرُونَ
وَفِی السَّمَاء رِزْقُکُمْ وَمَا تُوعَدُونَ
فَوَرَبِّ السَّمَاء وَالأَرْضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِّثْلَ مَا أَنَّکُمْ تَنطِقُونَ
هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ ضَیْفِ إِبْرَاهِیمَ الْمُکْرَمِینَ
إِذْ دَخَلُوا عَلَیْهِ فَقَالُوا سَلامًا قَالَ سَلامٌ قَوْمٌ مُّنکَرُونَ
فَرَاغَ إِلَى أَهْلِهِ فَجَاءَ بِعِجْلٍ سَمِینٍ
فَقَرَّبَهُ إِلَیْهِمْ قَالَ أَلا تَأْکُلُونَ
فَأَوْجَسَ مِنْهُمْ خِیفَةً قَالُوا لا تَخَفْ وَبَشَّرُوهُ بِغُلامٍ عَلِیمٍ
فَأَقْبَلَتِ امْرَأَتُهُ فِی صَرَّةٍ فَصَکَّتْ وَجْهَهَا وَقَالَتْ عَجُوزٌ عَقِیمٌ
قَالُوا کَذَلِکَ قَالَ رَبُّکِ إِنَّهُ هُوَ الْحَکِیمُ الْعَلِیمُ
قَالَ فَمَا خَطْبُکُمْ أَیُّهَا الْمُرْسَلُونَ
قَالُوا إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلَى قَوْمٍ مُّجْرِمِینَ
لِنُرْسِلَ عَلَیْهِمْ حِجَارَةً مِّن طِینٍ
مُسَوَّمَةً عِندَ رَبِّکَ لِلْمُسْرِفِینَ
فَأَخْرَجْنَا مَن کَانَ فِیهَا مِنَ الْمُؤْمِنِینَ
فَمَا وَجَدْنَا فِیهَا غَیْرَ بَیْتٍ مِّنَ الْمُسْلِمِینَ
وَتَرَکْنَا فِیهَا آیَةً لِّلَّذِینَ یَخَافُونَ الْعَذَابَ الأَلِیمَ
وَفِی مُوسَى إِذْ أَرْسَلْنَاهُ إِلَى فِرْعَوْنَ بِسُلْطَانٍ مُّبِینٍ
فَتَوَلَّى بِرُکْنِهِ وَقَالَ سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ
فَأَخَذْنَاهُ وَجُنُودَهُ فَنَبَذْنَاهُمْ فِی الْیَمِّ وَهُوَ مُلِیمٌ
وَفِی عَادٍ إِذْ أَرْسَلْنَا عَلَیْهِمُ الرِّیحَ الْعَقِیمَ
مَا تَذَرُ مِن شَیْءٍ أَتَتْ عَلَیْهِ إِلاَّ جَعَلَتْهُ کَالرَّمِیمِ
وَفِی ثَمُودَ إِذْ قِیلَ لَهُمْ تَمَتَّعُوا حَتَّى حِینٍ
فَعَتَوْا عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ فَأَخَذَتْهُمُ الصَّاعِقَةُ وَهُمْ یَنظُرُونَ
فَمَا اسْتَطَاعُوا مِن قِیَامٍ وَمَا کَانُوا مُنتَصِرِینَ
وَقَوْمَ نُوحٍ مِّن قَبْلُ إِنَّهُمْ کَانُوا قَوْمًا فَاسِقِینَ
وَالسَّمَاء بَنَیْنَاهَا بِأَیْدٍ وَإِنَّا لَمُوسِعُونَ
وَالأَرْضَ فَرَشْنَاهَا فَنِعْمَ الْمَاهِدُونَ
وَمِن کُلِّ شَیْءٍ خَلَقْنَا زَوْجَیْنِ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ
فَفِرُّوا إِلَى اللَّهِ إِنِّی لَکُم مِّنْهُ نَذِیرٌ مُّبِینٌ
وَلا تَجْعَلُوا مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ إِنِّی لَکُم مِّنْهُ نَذِیرٌ مُّبِینٌ
کَذَلِکَ مَا أَتَى الَّذِینَ مِن قَبْلِهِم مِّن رَّسُولٍ إِلاَّ قَالُوا سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ
أَتَوَاصَوْا بِهِ بَلْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ
فَتَوَلَّ عَنْهُمْ فَمَا أَنتَ بِمَلُومٍ
وَذَکِّرْ فَإِنَّ الذِّکْرَى تَنفَعُ الْمُؤْمِنِینَ
وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالإِنسَ إِلاَّ لِیَعْبُدُونِ
مَا أُرِیدُ مِنْهُم مِّن رِّزْقٍ وَمَا أُرِیدُ أَن یُطْعِمُونِ
إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِینُ
فَإِنَّ لِلَّذِینَ ظَلَمُوا ذَنُوبًا مِّثْلَ ذَنُوبِ أَصْحَابِهِمْ فَلا یَسْتَعْجِلُونِ
فَوَیْلٌ لِّلَّذِینَ کَفَرُوا مِن یَوْمِهِمُ الَّذِی یُوعَدُونَ
سورة ذاریات
به نام الله بخشندة مهربان
سوگند به بادهای که (خاک را) میپراکند، ﴿1﴾ و سوگند به ابر های که بار سنگینی (از باران را) با خود حمل میکنند. ﴿2﴾ و سوگند به کشتیهایی که به آسانی (بر روی دریاها) در حرکتند. ﴿3﴾ و سوگند به فرشتگانی که کارها را تقسیم میکنند. ﴿4﴾ بیگمان آنچه به شما وعده داده شد قطعاً راست است. ﴿5﴾ و یقیناً (روز) جزا (ی اعمال) واقع شدنی است. ﴿6﴾ قسم به آسمان که دارای راهها (و ستارگان زیباست). ﴿7﴾ بیگمان شما (کفار) در گفتار مختلف و گوناگون هستید. ﴿8﴾ کسیکه (در علم الهی از خیر و نیکی) دور نگه داشته شده است از (ایمان آوردن به) آن (= قرآن) دور نگه داشته میشود. ﴿9﴾ مرگ (و لعنت) بر دروغگویان. ﴿10﴾ کسانیکه آنان در غفلت (و جهل) فرو رفتهاند. ﴿11﴾ پیوسته میپرسند: «روز جزا کی خواهد بود؟». ﴿12﴾ (همان) روزیکه آنها بر آتش عذاب میشوند. ﴿13﴾ (و به آنها گفته میشود:) «عذاب خود را بچشید، این همان چیزی است که برای آن شتاب داشتید». ﴿14﴾ (در روز قیامت) مسلماً پرهیزگاران در باغها و چشمه سارها (ی بهشت) هستند. ﴿15﴾ آنچه پروردگارشان به آنها عطا فرموده، دریافت کردهاند، بیگمان آنها پیش از این (در دنیا) نیکوکار بودند. ﴿16﴾ آنها بخش اندکی از شب را میخوابیدند (و به نماز و نیایش مشغول بودند). ﴿17﴾ و در سحر گاهان آمرزش طلب میکردند. ﴿18﴾ و در اموالشان برای سائل و (تنگدست) محروم (بهره و) حقی بود. ﴿19﴾ و در زمین (عبرت و) نشانههای برای اهل یقین است. ﴿20﴾ و (نیز) در وجود خودتان، آیا نمیبینید؟ ﴿21﴾ و رزق (و روزی) شما، و آنچه به شما وعده داده میشود در آسمان است. ﴿22﴾ پس سوگند به پروردگار آسمان و زمین که آن (وعدهها) حق است، همان گونه که شما (با یکدیگر) سخن میگویید. ﴿23﴾ (ای پیامبر) آیا خبر مهمانان گرامی ابراهیم به تو رسیده است؟! ﴿24﴾ آنگاه که بر او وارد شدند و گفتند: «سلام» (ابراهیم در جواب) گفت: «سلام» (و با خود گفت:) گروهی نا شناس هستید». ﴿25﴾ پس پنهانی به سوی همسرش رفت و گوسالۀ (بریان شده) فربهی (برای آنها) آورد. ﴿26﴾ سپس آن را به آنان نزدیک کرد، و گفت: «آیا نمیخورید؟». ﴿27﴾ پس (چون دید دست به سوی غذا دراز نمیکنند) از آنها احساس ترس (و وحشت) کرد، (آنها) گفتند: «نترس (ما فرستادگان پروردگار تو ایم)» و او را به (تولد) پسری دانا بشارت دادند. ﴿28﴾ آنگاه همسرش (ساره) فریاد زنان پیش آمد و به صورت خود زد و گفت: «(من) پیر زنی نازا هستم (چگونه فرزند میزایم؟!) ([1])». ﴿29﴾ (فرشتگان) گفتند: «پروردگار تو این چنین فرموده است، و بیگمان او حکیم داناست». ﴿30﴾(ابراهیم) گفت: «پس ای فرستادگان (الله) کار و مأموریت شما چیست؟!». ﴿31﴾ (فرشتگان) گفتند: «بیگمان ما بسوی قومی مجرم (و گناهکار) ([2]) فرستاده شدهایم، ﴿32﴾ تا سنگهای از گل بر (سر) آنها فرود آوریم. ﴿33﴾ (سنگهایی) که نزد پروردگارت برای اسرافکاران نشان گذاری شده است ([3]). ﴿34﴾ پس کسانی از مؤمنان را که در آن (شهرهای قوم لوط) بودند (پیش از نزول عذاب) بیرون آوردیم. ﴿35﴾ و جز یک خانه از مسلمانان در آن (شهرها) نیافتیم. ﴿36﴾ و در آن (شهرهای ویران شده) نشانة (روشن) برای کسانیکه از عذاب دردناک میترسند بر جای گذاشتیم ([4]). ﴿37﴾ و (نیز) در (داستان) موسی (نشانه و عبرتی است) هنگامیکه او را با دلیلی آشکار به سوی فرعون فرستادیم، ﴿38﴾ پس (فرعون) با قدرت (و لشکر) خویش روی گرداند، و گفت: «(این مرد) جادوگر یا دیوانه است». ﴿39﴾ آنگاه او و لشکریانش را گرفتیم و آنان را به دریا افکندیم در حالیکه او سزاوار سرزنش بود. ﴿40﴾ (و (نیز) در (داستان قوم) عاد (نشانة است) هنگامیکه تندبادی بی خیر و برکت بر آنان فرستادیم. ﴿41﴾ (تندبادی) که بر هیچ چیز نمیگذشت مگر اینکه آن را مانند استخوان پوسیده میگرداند. ﴿42﴾ و (همچنین) در (داستان قوم) ثمود (نشانة است) هنگامیکه به آنها گفته شد: «مدتی کوتاه (از زندگی) بهرهمند شوید (که تنها سه روز فرصت دارید)». ﴿43﴾ آنگاه آنها از فرمان پروردگارشان سر پیچی کردند، پس صاعقه آنها را در بر گرفت در حالی که آنان (به عقوبت خود) نگاه میکردند. ﴿44﴾ (چنان بر زمین افتادند) که توان بر خاستن نداشتند، و نتوانستند (برای خود) انتقام بگیرند. ﴿45﴾ و قوم نوح را پیش از این (هلاک نمودیم)، زیرا آنها قومی بدکار (و فاسق) بودند. ﴿46﴾ و (ما) آسمان را با قوت (و قدرت عظیم) بنا کردیم و بیگمان (بر و سعت پهناوری آن) تواناییم. ﴿47﴾ و زمین را گستردیم پس چه نیک گسترانندهای هستیم، ﴿48﴾ و از هر چیز جفت آفریدیم، شاید شما پند گیرید. ﴿49﴾ (ای پیامبر! بگو:) «پس به سوی الله بگریزید، بیگمان من از جانب او برای شما هشدار دهندهای آشکار هستم. ﴿50﴾ و معبود دیگری با الله قرار ندهید، به راستی من از جانب او برای شما هشدار دهندهای آشکار هستم». ﴿51﴾
([1])- آن زمان حضرت ساره علیها السلام 99 ساله بود . (تفسیر قرطبی 17/47).
([2])- در میان قوم لوط گناهانی از قبیل شرک، لواطت، و فساد در زمین و .. و جود داشت.
([3])- در حدیث صحیح آمده است که از رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم سوال شد: آیا در حالیکه افراد صالح میان ما باشند ما هلاک میشویم؟ فردموند: «آری، هرگاه (ناپاکان و ) پلیدی بسیار گردد».
([4])- این نشانهها تاکنون باقی است، این آبادیها در (ساحل) جنوبی دریای اردن (بحر المیت) قرار داشت و این تنها دریای است که هیچ نوع موجودات زندة در آن زندگی نمیکند.