سورۀ کافرون

سورۀ کافرون

مکی است؛ ترتیب آن 109؛ شمار آیات آن 6

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِیمِ

﴿قُلۡ یَٰٓأَیُّهَا ٱلۡکَٰفِرُونَ ١﴾.

ای پیامبر! برای کسانی که به خداوند عزوجل و رسولش کافر شدند و به آیاتش تکذیب کردند بگو.

به منظور توبیخ و تقبیح، به وصف کفر یاد‌آوری شدند تا مورد مذمّت قرار گیرند و از آنان برائت جسته شود؛ همچنان که این مفهوم وصف لازمی آنان نیز می‌باشد.

﴿لَآ أَعۡبُدُ مَا تَعۡبُدُونَ ٢﴾.

بت‌ها و مجسّمه‌هایی را که شما عبادت می‌کنید من عبادت نمی‌کنم، بلکه خداوند رحمان را عبادت می‌کنم و با شیطان دشمنی می‌ورزم. به تلاوت قرآن می‌پردازم و از این دروغ و بهتان برائت می‌جویم.

﴿وَلَآ أَنتُمۡ عَٰبِدُونَ مَآ أَعۡبُدُ ٣﴾.

همچنان شما پروردگار یگانۀ یکتایی را که سزاوار پرستش است و من عبادتش می‌نمایم عبادت نمی‌کنید؛ زیرا به او شرک ورزیدید، پیامبرش را تکذیب نمودید و با دینش جنگیدید؛ چون شما دشمنان او هستید.

﴿وَلَآ أَنَا۠ عَابِدٞ مَّا عَبَدتُّمۡ ٤﴾.

به همین‌گونه من نیز –بعد از اینکه خداوند عزوجل مرا با دین اسلام هدایت فرمود- در آینده بت‌های شما را عبادت نمی‌کنم. چگونه به پروردگارم که مرا آفریده و روزی داده کافر می‌شوم!

﴿وَلَآ أَنتُمۡ عَٰبِدُونَ مَآ أَعۡبُدُ ٥﴾.

شما هم در آیندۀ نزدیک، معبود و آفریدگار مرا عبادت نمی‌نمایید؛ زیرا بر دل‌های شما مُهر کفر زده شده، شقاوت شما مقدّر شده و نزول عذاب بر شما محقّق گردیده است.

﴿لَکُمۡ دِینُکُمۡ وَلِیَ دِینِ ٦﴾.

شما با دین باطل‌تان باشید که با سرکشی و عناد آن را لازم گرفته‌اید و با بغاوت و تجاوز بر پیروی‌اش اصرار می‌ورزید. و من با دین مقرون به حقّم خواهم بود که پروردگارم مرا بدان هدایت نموده و غیر این دین چیزی دیگری را طلب نمی‌کنم و اراده ندارم؛ یعنی شما گمراهی را لازم گرفته‌اید و من بر هدایت ثابت می‌باشم.