سوره انشقاق

سُورَةُ الانشِقَاقِ

بسم الله الرحمن الرحیم

﴿ إِذَا ٱلسَّمَآءُ ٱنشَقَّتۡ ١ وَأَذِنَتۡ لِرَبِّهَا وَحُقَّتۡ ٢ وَإِذَا ٱلۡأَرۡضُ مُدَّتۡ ٣ وَأَلۡقَتۡ مَا فِیهَا وَتَخَلَّتۡ ٤ وَأَذِنَتۡ لِرَبِّهَا وَحُقَّتۡ ٥ یَٰٓأَیُّهَا ٱلۡإِنسَٰنُ إِنَّکَ کَادِحٌ إِلَىٰ رَبِّکَ کَدۡحٗا فَمُلَٰقِیهِ ٦ فَأَمَّا مَنۡ أُوتِیَ کِتَٰبَهُۥ بِیَمِینِهِۦ ٧ فَسَوۡفَ یُحَاسَبُ حِسَابٗا یَسِیرٗا ٨ وَیَنقَلِبُ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِۦ مَسۡرُورٗا ٩ وَأَمَّا مَنۡ أُوتِیَ کِتَٰبَهُۥ وَرَآءَ ظَهۡرِهِۦ ١٠ فَسَوۡفَ یَدۡعُواْ ثُبُورٗا ١١ وَیَصۡلَىٰ سَعِیرًا ١٢ إِنَّهُۥ کَانَ فِیٓ أَهۡلِهِۦ مَسۡرُورًا ١٣ إِنَّهُۥ ظَنَّ أَن لَّن یَحُورَ ١٤ بَلَىٰٓۚ إِنَّ رَبَّهُۥ کَانَ بِهِۦ بَصِیرٗا ١٥ فَلَآ أُقۡسِمُ بِٱلشَّفَقِ ١٦ وَٱلَّیۡلِ وَمَا وَسَقَ ١٧ وَٱلۡقَمَرِ إِذَا ٱتَّسَقَ ١٨ لَتَرۡکَبُنَّ طَبَقًا عَن طَبَقٖ ١٩ فَمَا لَهُمۡ لَا یُؤۡمِنُونَ ٢٠ وَإِذَا قُرِئَ عَلَیۡهِمُ ٱلۡقُرۡءَانُ لَا یَسۡجُدُونَۤ۩ ٢١ بَلِ ٱلَّذِینَ کَفَرُواْ یُکَذِّبُونَ ٢٢ وَٱللَّهُ أَعۡلَمُ بِمَا یُوعُونَ ٢٣ فَبَشِّرۡهُم بِعَذَابٍ أَلِیمٍ ٢٤ إِلَّا ٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ لَهُمۡ أَجۡرٌ غَیۡرُ مَمۡنُونِۢ ٢٥﴾

به نام خداوند بخشندۀ مهربان

وقتى که آسمان بشگافد. ﴿1﴾و گوش کند فرمان پروردگار خود را و آسمان سزاوار گوش کردن است. ﴿2﴾و وقتى که زمین را کشیده شود. ﴿3﴾و برتابد آنچه در آن باشد و خالى شود [1244]. ﴿4﴾و گوش کند فرمان پروردگار خود را و زمین، سزاوار گوش کردن است. ﴿5﴾اى آدمى! هرآیینه تو کار کننده‌ای تا ملاقات پروردگار خود به کوشش تمام، پس ملاقات خواهى کرد با پروردگار خود. ﴿6﴾اما هرکه داده شد او را نامۀ اعمال او به دست راستش. ﴿7﴾پس با او حساب کرده شود حساب آسان. ﴿8﴾و بازگردد به سوى اهل خانۀ خود شادان شده. ﴿9﴾و اما هر که داده شد او را نامۀ اعمال او از پسِ پشتش. ﴿10﴾پس خواهد یاد کرد هلاک را. ﴿11﴾و خواهد درآمد به دوزخ. ﴿12﴾هرآیینه او بود به دنیا در اهل خانۀ خود شادمان. ﴿13﴾هرآیینه گمان کرده بود که رجوع نکند به سوى خداىِ تعالى. ﴿14﴾آرى! رجوع کردن به تحقیق است. هرآیینه پروردگار او بود به احوال او بینا. ﴿15﴾پس سوگند می‌خورم به سرخى کنارۀ آسمانِ در اوّل شب! . ﴿16﴾و قسم می‌خورم به شب و آنچه شب آن را جمع کرده است! . ﴿17﴾و قسم می‌خورم به ماه چون تمام شود!. ﴿18﴾خواهید رسید به حالى بعدِ حالى. ﴿19﴾پس چیست این کافران را که ایمان نمى‏آرند؟ [1245]. ﴿20﴾و چون خوانده مى‏شود بر ایشان قرآن، سجده نمى‏کنند؟. ﴿21﴾بلکه این کافران دروغ مى‏شمردند. ﴿22﴾و خدا داناتر است به آنچه در دل خود نگاه مى‏دارند. ﴿23﴾پس خبر کن ایشان را به عذاب درد دهنده. ﴿24﴾لیکن آنان‌که ایمان آوردند و کردارهاى شایسته کردند، ایشان راست مزد بى‏نهایت. ﴿25﴾

سوره اعلی

سُورَةُ الأَعۡلَىٰ

بسم الله الرحمن الرحیم

﴿ سَبِّحِ ٱسۡمَ رَبِّکَ ٱلۡأَعۡلَى ١ ٱلَّذِی خَلَقَ فَسَوَّىٰ ٢ وَٱلَّذِی قَدَّرَ فَهَدَىٰ ٣ وَٱلَّذِیٓ أَخۡرَجَ ٱلۡمَرۡعَىٰ ٤ فَجَعَلَهُۥ غُثَآءً أَحۡوَىٰ ٥ سَنُقۡرِئُکَ فَلَا تَنسَىٰٓ ٦ إِلَّا مَا شَآءَ ٱللَّهُۚ إِنَّهُۥ یَعۡلَمُ ٱلۡجَهۡرَ وَمَا یَخۡفَىٰ ٧ وَنُیَسِّرُکَ لِلۡیُسۡرَىٰ ٨ فَذَکِّرۡ إِن نَّفَعَتِ ٱلذِّکۡرَىٰ ٩ سَیَذَّکَّرُ مَن یَخۡشَىٰ ١٠ وَیَتَجَنَّبُهَا ٱلۡأَشۡقَى ١١ ٱلَّذِی یَصۡلَى ٱلنَّارَ ٱلۡکُبۡرَىٰ ١٢ ثُمَّ لَا یَمُوتُ فِیهَا وَلَا یَحۡیَىٰ ١٣ قَدۡ أَفۡلَحَ مَن تَزَکَّىٰ ١٤ وَذَکَرَ ٱسۡمَ رَبِّهِۦ فَصَلَّىٰ ١٥﴾

به نام خداوند بخشندۀ مهربان

به پاکى یاد کن پروردگار بزرگوار خود را. ﴿1﴾آن که بیافرید، پس درست اندام کرد. ﴿2﴾و آن که اندازه کرد، پس راه نمود [1252]. ﴿3﴾و آن که بر آورد گیاه تازه را. ﴿4﴾باز ساخت آن را خشک شدۀ سیاه گشته. ﴿5﴾قرآن تعلیم خواهیم کرد تو را، پس فراموش نخواهى کرد. ﴿6﴾مگر آنچه خدا خواسته است، هرآیینه خدا می‌داند آشکارا و پنهان را [1253]. ﴿7﴾و توفیق خواهیم داد تو را به معرفت شریعت آسان. ﴿8﴾پس پند ده اگر سود کند پند دادن. ﴿9﴾پند خواهد گرفت هر که می‌ترسد. ﴿10﴾و یکسو خواهد شد از آن پند، بدبخت‏ترین مردم. ﴿11﴾آن که خواهد درآید به آتش بزرگ. ﴿12﴾باز نمیرد آنجا و نه زنده باشد. ﴿13﴾هرآیینه رستگار گشت هر که پاک شد. ﴿14﴾و یاد کرد نام پروردگار خود را، پس نماز گذارد. ﴿15﴾

﴿بَلۡ تُؤۡثِرُونَ ٱلۡحَیَوٰةَ ٱلدُّنۡیَا ١٦ وَٱلۡأٓخِرَةُ خَیۡرٞ وَأَبۡقَىٰٓ ١٧ إِنَّ هَٰذَا لَفِی ٱلصُّحُفِ ٱلۡأُولَىٰ ١٨ صُحُفِ إِبۡرَٰهِیمَ وَمُوسَىٰ ١٩ ﴾

بلکه اختیار مى‏کنید زندگانى این جهانى را. ﴿16﴾و آخرت بهتر است و پاینده‏تر است. ﴿17﴾هرآیینه این مقدمه مذکور بود در صحیفه‌هاى نخستین. ﴿18﴾صحیفه‌هاى ابراهیم و موسى. ﴿19﴾

سوره الطارق

سُورَةُ الطَّارِقِ

بسم الله الرحمن الرحیم

﴿ وَٱلسَّمَآءِ وَٱلطَّارِقِ ١ وَمَآ أَدۡرَىٰکَ مَا ٱلطَّارِقُ ٢ ٱلنَّجۡمُ ٱلثَّاقِبُ ٣ إِن کُلُّ نَفۡسٖ لَّمَّا عَلَیۡهَا حَافِظٞ ٤ فَلۡیَنظُرِ ٱلۡإِنسَٰنُ مِمَّ خُلِقَ ٥ خُلِقَ مِن مَّآءٖ دَافِقٖ ٦ یَخۡرُجُ مِنۢ بَیۡنِ ٱلصُّلۡبِ وَٱلتَّرَآئِبِ ٧ إِنَّهُۥ عَلَىٰ رَجۡعِهِۦ لَقَادِرٞ ٨ یَوۡمَ تُبۡلَى ٱلسَّرَآئِرُ ٩ فَمَا لَهُۥ مِن قُوَّةٖ وَلَا نَاصِرٖ ١٠ وَٱلسَّمَآءِ ذَاتِ ٱلرَّجۡعِ ١١ وَٱلۡأَرۡضِ ذَاتِ ٱلصَّدۡعِ ١٢ إِنَّهُۥ لَقَوۡلٞ فَصۡلٞ ١٣ وَمَا هُوَ بِٱلۡهَزۡلِ ١٤ إِنَّهُمۡ یَکِیدُونَ کَیۡدٗا ١٥ وَأَکِیدُ کَیۡدٗا ١٦ فَمَهِّلِ ٱلۡکَٰفِرِینَ أَمۡهِلۡهُمۡ رُوَیۡدَۢا ١٧ ﴾

به نام خداوند بخشندۀ مهربان

قسم به آسمان و قسم به چیزی که وقت شب پدید مى‏آید! . ﴿1﴾و چه چیز مطلع ساخت تو را که چه چیز به وقت شب پدید آینده است؟. ﴿2﴾که آن ستارۀ درخشنده است.﴿3﴾نیست هیچ شخص، مگر بر وى فرشتۀ نگهبانى کننده است. ﴿4﴾پس باید که بینند آدمى از چه چیز آفریده شده است. ﴿5﴾از آب جهنده. ﴿6﴾که بر مى‏آید از میان پشت مرد و استخوان سینۀ زن. ﴿7﴾هرآیینه خدا بر دیگر بار آفریدن آدمى توانا است.﴿8﴾روزی که امتحان کرده شود ضمیرهاى مردمان را. ﴿9﴾پس نباشد آدمى را طاقتى و نباشد یارى دهنده‌ای. ﴿10﴾قسم به آسمان! خداوند باران. ﴿11﴾و قسم به زمین! صاحب شکافتن [1250]. ﴿12﴾هرآیینه قرآن سخن واضح است. ﴿13﴾و نیست قرآن، سخن بیهوده. ﴿14﴾هرآیینه کافران بداندیشى می‌کنند یک طور بد اندیشى کردنى. ﴿15﴾و من نیز بداندیشى مى‏کنم یک طور بداندیشى [1251]. ﴿16﴾پس مهلت ده کافران را و فروگذار ایشان را اندکى. ﴿17﴾

سوره الفجر

سُورَةُ الفَجۡرِ

بسم الله الرحمن الرحیم

﴿وَٱلۡفَجۡرِ ١ وَلَیَالٍ عَشۡرٖ ٢ وَٱلشَّفۡعِ وَٱلۡوَتۡرِ ٣ وَٱلَّیۡلِ إِذَا یَسۡرِ ٤ هَلۡ فِی ذَٰلِکَ قَسَمٞ لِّذِی حِجۡرٍ ٥ أَلَمۡ تَرَ کَیۡفَ فَعَلَ رَبُّکَ بِعَادٍ ٦ إِرَمَ ذَاتِ ٱلۡعِمَادِ ٧ ٱلَّتِی لَمۡ یُخۡلَقۡ مِثۡلُهَا فِی ٱلۡبِلَٰدِ ٨ وَثَمُودَ ٱلَّذِینَ جَابُواْ ٱلصَّخۡرَ بِٱلۡوَادِ ٩ وَفِرۡعَوۡنَ ذِی ٱلۡأَوۡتَادِ ١٠ ٱلَّذِینَ طَغَوۡاْ فِی ٱلۡبِلَٰدِ ١١ فَأَکۡثَرُواْ فِیهَا ٱلۡفَسَادَ ١٢ فَصَبَّ عَلَیۡهِمۡ رَبُّکَ سَوۡطَ عَذَابٍ ١٣ إِنَّ رَبَّکَ لَبِٱلۡمِرۡصَادِ ١٤ فَأَمَّا ٱلۡإِنسَٰنُ إِذَا مَا ٱبۡتَلَىٰهُ رَبُّهُۥ فَأَکۡرَمَهُۥ وَنَعَّمَهُۥ فَیَقُولُ رَبِّیٓ أَکۡرَمَنِ ١٥ وَأَمَّآ إِذَا مَا ٱبۡتَلَىٰهُ فَقَدَرَ عَلَیۡهِ رِزۡقَهُۥ فَیَقُولُ رَبِّیٓ أَهَٰنَنِ ١٦ کَلَّاۖ بَل لَّا تُکۡرِمُونَ ٱلۡیَتِیمَ ١٧ وَلَا تَحَٰٓضُّونَ عَلَىٰ طَعَامِ ٱلۡمِسۡکِینِ ١٨ وَتَأۡکُلُونَ ٱلتُّرَاثَ أَکۡلٗا لَّمّٗا ١٩ وَتُحِبُّونَ ٱلۡمَالَ حُبّٗا جَمّٗا ٢٠ کَلَّآۖ إِذَا دُکَّتِ ٱلۡأَرۡضُ دَکّٗا دَکّٗا ٢١ وَجَآءَ رَبُّکَ وَٱلۡمَلَکُ صَفّٗا صَفّٗا ٢٢ وَجِاْیٓءَ یَوۡمَئِذِۢ بِجَهَنَّمَۚ یَوۡمَئِذٖ یَتَذَکَّرُ ٱلۡإِنسَٰنُ وَأَنَّىٰ لَهُ ٱلذِّکۡرَىٰ ٢٣﴾

به نام خداوند بخشندۀ مهربان

قسم به صبح! . ﴿1﴾و به شب‌هاى دهگانه! [1255]. ﴿2﴾و قسم به جفت و طاق! [1256]. ﴿3﴾و قسم به شب چون روان شود!. ﴿4﴾آیا در این مقدمه سوگندی معتبر است صاحب خرد را؟ [1257]. ﴿5﴾آیا ندیدى که چگونه معامله کرد پروردگار تو با قوم عاد.﴿6﴾[که عاد] ارم باشد خداوندِ قدرهاى بلند. ﴿7﴾که آفریده نشد مانند آن در شهرها. ﴿8﴾و چگونه معامله کرد با قوم ثمود که تراشیده بودند سنگ‌هاى بزرگ را در وادى قرى. ﴿9﴾و چگونه معامله کرد با فرعون صاحب میخ‌ها [1258]. ﴿10﴾همۀ این جماعت‌ها، آنان‌که سرکشى کردند در شهرها. ﴿11﴾پس بسیار به عمل آوردند در آنجا فساد را. ﴿12﴾پس بریخت بر سر ایشان پروردگار تو یک دفعه عذاب. ﴿13﴾هرآیینه پروردگار تو به کمینگاه است. ﴿14﴾اما آدمى، پس چون امتحان کندش پروردگار او، پس گرامى کندش و نعمت دهدش، پس گوید: پروردگار من گرامى ساخت مرا. ﴿15﴾و امّا چون امتحان کندش، پس تنگ سازد بر وى رزق وی را، گوید: پروردگار من حقارت کرد مرا. ﴿16﴾نى! ‏نى! بلکه گرامى نمی‌دارید یتیم را. ﴿17﴾و یکدیگر را رغبت نمی‌دهد بر طعام دادن فقیر. ﴿18﴾و می‌خورید مال میراث را خوردن بسیار [1259]. ﴿19﴾و دوست می‌دارید مال را دوست داشتن بسیار [1260]. ﴿20﴾نى! ‏نى! چون پست کرده شود بلندى زمین را، پست کردن بعد پست کردن [1261]. ﴿21﴾و بیاید پروردگار تو و بیایند فرشتگان صف صف شده. ﴿22﴾و آورده شود آن روز دوزخ را، آن روز یاد کند آدمى و کجا باشد او را نفع آن یاد کردن. ﴿23﴾

﴿ یَقُولُ یَٰلَیۡتَنِی قَدَّمۡتُ لِحَیَاتِی ٢٤ فَیَوۡمَئِذٖ لَّا یُعَذِّبُ عَذَابَهُۥٓ أَحَدٞ ٢٥ وَلَا یُوثِقُ وَثَاقَهُۥٓ أَحَدٞ ٢٦ یَٰٓأَیَّتُهَا ٱلنَّفۡسُ ٱلۡمُطۡمَئِنَّةُ ٢٧ ٱرۡجِعِیٓ إِلَىٰ رَبِّکِ رَاضِیَةٗ مَّرۡضِیَّةٗ ٢٨ فَٱدۡخُلِی فِی عِبَٰدِی ٢٩ وَٱدۡخُلِی جَنَّتِی ٣٠ ﴾

گوید: اى کاش من فرستادمى عمل نیک براى زندگانىِ جاودانى خویش!. ﴿24﴾پس آن روز عقوبت نکند مانند عقوبت خدا هیچ‌کس. ﴿25﴾و به زنجیر نبندد مانند بستن او هیچ کس شود [1262]. ﴿26﴾[گفته شود روح مؤمن را وقت مرگ:] اى نفس آرام گیرنده!. ﴿27﴾بازگرد به سوى پروردگار خویش، تو خوشنود شده‌ای و از تو نیز خوشنود گشته. ﴿28﴾پس درا به زمرۀ بندگان خاص من. ﴿29﴾و درا به بهشت من. ﴿30﴾

سوره الغاشیه

سُورَةُ الغَاشِیَةِ

بسم الله الرحمن الرحیم

﴿ هَلۡ أَتَىٰکَ حَدِیثُ ٱلۡغَٰشِیَةِ ١ وُجُوهٞ یَوۡمَئِذٍ خَٰشِعَةٌ ٢ عَامِلَةٞ نَّاصِبَةٞ ٣ تَصۡلَىٰ نَارًا حَامِیَةٗ ٤ تُسۡقَىٰ مِنۡ عَیۡنٍ ءَانِیَةٖ ٥ لَّیۡسَ لَهُمۡ طَعَامٌ إِلَّا مِن ضَرِیعٖ ٦ لَّا یُسۡمِنُ وَلَا یُغۡنِی مِن جُوعٖ ٧ وُجُوهٞ یَوۡمَئِذٖ نَّاعِمَةٞ ٨ لِّسَعۡیِهَا رَاضِیَةٞ ٩ فِی جَنَّةٍ عَالِیَةٖ ١٠ لَّا تَسۡمَعُ فِیهَا لَٰغِیَةٗ ١١ فِیهَا عَیۡنٞ جَارِیَةٞ ١٢ فِیهَا سُرُرٞ مَّرۡفُوعَةٞ ١٣ وَأَکۡوَابٞ مَّوۡضُوعَةٞ ١٤ وَنَمَارِقُ مَصۡفُوفَةٞ ١٥ وَزَرَابِیُّ مَبۡثُوثَةٌ ١٦ أَفَلَا یَنظُرُونَ إِلَى ٱلۡإِبِلِ کَیۡفَ خُلِقَتۡ ١٧ وَإِلَى ٱلسَّمَآءِ کَیۡفَ رُفِعَتۡ ١٨ وَإِلَى ٱلۡجِبَالِ کَیۡفَ نُصِبَتۡ ١٩ وَإِلَى ٱلۡأَرۡضِ کَیۡفَ سُطِحَتۡ ٢٠ فَذَکِّرۡ إِنَّمَآ أَنتَ مُذَکِّرٞ ٢١ لَّسۡتَ عَلَیۡهِم بِمُصَیۡطِرٍ ٢٢ إِلَّا مَن تَوَلَّىٰ وَکَفَرَ ٢٣ فَیُعَذِّبُهُ ٱللَّهُ ٱلۡعَذَابَ ٱلۡأَکۡبَرَ ٢٤ إِنَّ إِلَیۡنَآ إِیَابَهُمۡ ٢٥ ثُمَّ إِنَّ عَلَیۡنَا حِسَابَهُم ٢٦﴾

به نام خداوند بخشندۀ مهربان

آیا آمده است به تو خبر قیامت؟. ﴿1﴾یک پاره روی‌هاى آن روز خوار باشند. ﴿2﴾کار کنندة محنت کشنده باشند. ﴿3﴾درآیند به آتش افروخته شده. ﴿4﴾آب نوشانیده شوند از چشمه‌ای نهایت گرم. ﴿5﴾نباشد ایشان را هیچ طعامى مگر از ضریع. ﴿6﴾که فربه نکند و رفع گرسنگى ننماید [1254]. ﴿7﴾یک پاره روی‌هاى آن روز تازه باشد. ﴿8﴾به سعى خود رضامند شده باشند. ﴿9﴾در بهشت عالى. ﴿10﴾نشنوى آنجا هیچ سخن بیهوده. ﴿11﴾در آنجا چشمه‌ای جارى باشد. ﴿12﴾در آنجا تخت‌هاى بلند باشد. ﴿13﴾و کوزه‌هاى نهاده شده. ﴿14﴾و وساده‌هاى برابر یکدیگر گذاشته. ﴿15﴾و بساط‌هاى نفس پراکنده کرده. ﴿16﴾آیا نمى‏نگرند به سوى شتران، چگونه آفریده شده؟!. ﴿17﴾و به سوى آسمان، چگونه برداشته شد؟!. ﴿18﴾و به سوى کوه‌ها، چگونه برافراشته شد؟!. ﴿19﴾و به سوى زمین، چگونه پهن کرده شد؟!. ﴿20﴾پس پند ده، جز این نیست که تو پند دهنده‌ای. ﴿21﴾نیستى بر ایشان گماشته شده. ﴿22﴾لیکن هر که روى بگرداند و کافر شود ﴿23﴾پس عذاب کندش خدا به عقوبت بزرگ. ﴿24﴾هرآیینه به سوى ماست رجوع ایشان. ﴿25﴾باز هرآیینه بر ماست حساب ایشان.﴿26﴾