سورۀ طارق

سورۀ طارق

مکی است؛ ترتیب آن 86؛ شمار آیات آن 17

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِیمِ

﴿وَٱلسَّمَآءِ وَٱلطَّارِقِ ١﴾.

به آسمان و به ستاره‌گان سوگند یاد می‌کنم که عالم را شب درمی‌نوردد و روز در خفا به سر می‌برد؛ گویا مسافری است در شب که تاریکی او را می‌پوشاند.

﴿وَمَآ أَدۡرَىٰکَ مَا ٱلطَّارِقُ ٢﴾.

ای محمّد! چه می‌دانی که «طارق» چیست؟ او ستارۀ فروزانی است که روشنی تمام دارد و پرتویش تاریکی‌ها را پاره می‌کند و دور می‌سازد؛ گویا که آسمان را در می‌نوردد.

﴿ٱلنَّجۡمُ ٱلثَّاقِبُ ٣﴾.

این ستارۀ روشن و تابان، جامۀ شب را با نورش می‌درد و با روشنگری خویش پرده‌های تاریکی را دور می‌سازد.

﴿إِن کُلُّ نَفۡسٖ لَّمَّا عَلَیۡهَا حَافِظٞ ٤﴾.

هر‌ کسی از جانب خداوند متعال نگهبانی دارد که به حراست و حفظش موظّف است، از حوادث نگاهش می‌دارد، اعمالش را بر‌می‌شمارد، امورش را می‌نویسد و تصرّفاتش را زیر مراقبت دارد.

﴿فَلۡیَنظُرِ ٱلۡإِنسَٰنُ مِمَّ خُلِقَ ٥﴾.

باید انسان با پندپذیری و تفکّر ببیند که پروردگارش او را از چه مادّه‌ای آفریده است، اصلش چیست و آفرینش نخستینش چه بوده است؟ او از آب بی‌ارزشی بوده و در جای بی‌مقداری به وجود آمده است.

﴿خُلِقَ مِن مَّآءٖ دَافِقٖ ٦﴾.

از آب منیی آفریده شده که در رَحِم ریخته می‌شود؛ یعنی کسی که دارای چنین اصلی است، برایش مناسب نیست که تکبّر نماید و گردنکشی کند، بلکه باید با ملاحظۀ بی‌ارزشی اصلش تواضع باشد.

﴿یَخۡرُجُ مِنۢ بَیۡنِ ٱلصُّلۡبِ وَٱلتَّرَآئِبِ ٧﴾.

این آب بی‌مقدار و منی حقیر، از پُشت مرد و سینه زن بیرون می‌آید و در جایی که از ذکرش شرم می‌آید به هم یکجا می‌شوند تا انسان به وجود آید.

﴿إِنَّهُۥ عَلَىٰ رَجۡعِهِۦ لَقَادِرٞ ٨﴾.

به راستی که خداوند عزوجل به بازگرداندن انسان به زندگی بعد از مرگ و حساب تواناست؛ یعنی بعد از مرگ زندگی است؛ بعد از زنده‌شدن دوباره، حساب اعمال است؛ و بعد از بعث و نشور مجازات است.

﴿یَوۡمَ تُبۡلَى ٱلسَّرَآئِرُ ٩﴾.

در آن روز راز‌های دل‌ها پدید می‌آید، آنچه در ضمایر است آشکار می‌شود، امور پوشیده نمایان می‌گردد، کار‌های پنهان ظاهر می‌شود و مکنونات دل‌ها برملا می‌گردد.

﴿فَمَا لَهُۥ مِن قُوَّةٖ وَلَا نَاصِرٖ ١٠﴾.

آنگاه برای کافر منکر روز آخرت نیرویی وجود ندارد که او را حمایت نماید، یاوری نیست تا او را از گرفتاری آن روز نجات بخشد؛ یعنی نه دفاعی دارد، نه نفع‌رسانی و نه کسی شفاعتش می‌کند.

﴿وَٱلسَّمَآءِ ذَاتِ ٱلرَّجۡعِ ١١﴾.

سوگند به آسمان صاحب باران که بارانش از زمین به طور بخار بالا می‌رود، سپس آن را آسمان به گونۀ باران گوارا و مبارکی به زمین بر‌می‌گرداند.

﴿وَٱلۡأَرۡضِ ذَاتِ ٱلصَّدۡعِ ١٢﴾.

و سوگند به زمینی که به وسیلۀ نباتات شق می‌شود و برای بیرون‌شدن تنۀ درختان از بین طبقاتش شکافته می‌گردد.

﴿إِنَّهُۥ لَقَوۡلٞ فَصۡلٞ ١٣﴾.

هر آینه قرآن کریم سخنی است که بین حقّ و باطل فیصله می‌کند، گمراهی و هدایت را از هم جدا می‌سازد و صلاح و فساد را از هم متمایز می‌نماید.

﴿وَمَا هُوَ بِٱلۡهَزۡلِ ١٤﴾.

قرآن کریم بازی و بیهوده نیست، بلکه درستی و راستی است. سخن حقّی است که باطلی در آن راه ندارد و هدایتی است که ضلالتی در آن وجود ندارد.

﴿إِنَّهُمۡ یَکِیدُونَ کَیۡدٗا ١٥﴾.

هر آینه کافران تدبیر خود برای جنگ با مؤمنان را می‌پوشانند و برای جنگ با اسلام نقشه می‌کشند؛ یعنی به طور پوشیده برای محاربه تدبیر می‌سنجند.

﴿وَأَکِیدُ کَیۡدٗا ١٦﴾.

خداوند عزوجل نیز تدبیری محکم‌تر، پوشیده‌تر و نیرومند‌تر از تدبیر آنان را می‌سنجد، نقشه‌های آنان را باطل می‌سازد، توان آنان را نابود می‌نماید و مکر آنان را بی‌نتیجه می‌گرداند.

﴿فَمَهِّلِ ٱلۡکَٰفِرِینَ أَمۡهِلۡهُمۡ رُوَیۡدَۢا ١٧﴾.

ای محمّد! بنابراین در هلاکت کافران عجله مکن و اندکی انتظار بکش تا ببینی که خداوند قهّار با آنان چه می‌کند؟ یعنی هر امر آمدنی نزدیک است و به زودی نهایت سرنوشت آنان را خواهی دید و سرانجام تلخ حیات آنان را آنگاه که وقت عذاب فرا رسد مشاهده خواهی نمود.

سوره طارق

سوره طارق

Ayah: 1

وَٱلسَّمَآءِ وَٱلطَّارِقِ

سوگند به آسمان و سوگند به ستارۀ شبگرد.

Ayah: 2

وَمَآ أَدۡرَىٰکَ مَا ٱلطَّارِقُ

و تو چه می‌دانی که ستارۀ شبگرد چیست؟

Ayah: 3

ٱلنَّجۡمُ ٱلثَّاقِبُ

[همان] ستارۀ فروزان است.

Ayah: 4

إِن کُلُّ نَفۡسٖ لَّمَّا عَلَیۡهَا حَافِظٞ

هیچ کس نیست، مگر اینکه نگهبانی [از فرشتگان] بر او[گماشته شده] است.

Ayah: 5

فَلۡیَنظُرِ ٱلۡإِنسَٰنُ مِمَّ خُلِقَ

انسان باید بنگرد که از چه چیز آفریده شده است:

Ayah: 6

خُلِقَ مِن مَّآءٖ دَافِقٖ

از یک آب جهنده آفریده شده

Ayah: 7

یَخۡرُجُ مِنۢ بَیۡنِ ٱلصُّلۡبِ وَٱلتَّرَآئِبِ

که از میان [استخوانِ] پشت [مرد] و سینۀ [زن] بیرون می‌آید.

Ayah: 8

إِنَّهُۥ عَلَىٰ رَجۡعِهِۦ لَقَادِرٞ

بی‌گمان، الله بر بازگرداندن او [پس از مرگ] تواناست.

Ayah: 9

یَوۡمَ تُبۡلَى ٱلسَّرَآئِرُ

روزی ‌که [تمام] رازها فاش شود،

Ayah: 10

فَمَا لَهُۥ مِن قُوَّةٖ وَلَا نَاصِرٖ

[در آن روز،] انسان هیچ توان و یاوری ندارد.

Ayah: 11

وَٱلسَّمَآءِ ذَاتِ ٱلرَّجۡعِ

سوگند به آسمان پرباران

Ayah: 12

وَٱلۡأَرۡضِ ذَاتِ ٱلصَّدۡعِ

و سوگند به زمینِ پرشکاف [که گیاهان از آن سر برمی‌آورند].

Ayah: 13

إِنَّهُۥ لَقَوۡلٞ فَصۡلٞ

[که] بی‌گمان، این قرآن، سخن جداکنندۀ حق از باطل است

Ayah: 14

وَمَا هُوَ بِٱلۡهَزۡلِ

و [سخنِ] هزل و بیهوده نیست.

Ayah: 15

إِنَّهُمۡ یَکِیدُونَ کَیۡدٗا

آنان [= کافران] پیوسته حیله و نیرنگ می‌کنند

Ayah: 16

وَأَکِیدُ کَیۡدٗا

و من [نیز] حیله [و تدبیر] می‌کنم؛

Ayah: 17

فَمَهِّلِ ٱلۡکَٰفِرِینَ أَمۡهِلۡهُمۡ رُوَیۡدَۢا

پس به کافران مهلت بده [و] اندکی رهایشان کن [تا غرق گناه باشند].

---

At-Tāriq

سورة الطارق

سورة الطارق - سورة 86 - عدد آیاتها 17

بسم الله الرحمن الرحیم

1. وَالسَّمَاء وَالطَّارِقِ

2. وَمَا أَدْرَاکَ مَا الطَّارِقُ

3. النَّجْمُ الثَّاقِبُ

4. إِن کُلُّ نَفْسٍ لَّمَّا عَلَیْهَا حَافِظٌ

5. فَلْیَنظُرِ الإِنسَانُ مِمَّ خُلِقَ

6. خُلِقَ مِن مَّاء دَافِقٍ

7. یَخْرُجُ مِن بَیْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ

8. إِنَّهُ عَلَى رَجْعِهِ لَقَادِرٌ

9. یَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ

10. فَمَا لَهُ مِن قُوَّةٍ وَلا نَاصِرٍ

11. وَالسَّمَاء ذَاتِ الرَّجْعِ

12. وَالأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ

13. إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ

14. وَمَا هُوَ بِالْهَزْلِ

15. إِنَّهُمْ یَکِیدُونَ کَیْدًا

16. وَأَکِیدُ کَیْدًا

17. فَمَهِّلِ الْکَافِرِینَ أَمْهِلْهُمْ رُوَیْدًا

سورة طارق

به نام الله بخشندة مهربان

سوگند به آسمان و سوگند به طارق (= آنچه در شب آید). ﴿1﴾ و تو چه می‌دانی طارق چیست؟ ﴿2﴾ (همان) ستارۀ در خشان است. ﴿3﴾ هیچ کس نیست مگر آنکه بر او نگهبان و محافظی (از فرشتگان) است. ﴿4﴾ پس انسان باید بنگرد که از چه چیز آفریده شده است. ﴿5﴾ از یک آب جهنده آفریده شده است. ﴿6﴾ که از میان پشت (مرد) و سینة  (زن) بیرون می‌آید. ﴿7﴾ بی‌گمان او (= الله) بر بازگردانیدن او (پس از مرگ) قادر است. ﴿8﴾ روزی‌که نهآن‌ها  آشکار می‌شود. ﴿9﴾ پس او را هیچ نیرو و یاوری نیست. ﴿10﴾ سوگند به آسمان پر باران. ﴿11﴾ و سوگند به زمین پر شکاف. ﴿12﴾ بی‌گمان این (قرآن) سخن جدا کنندۀ حق از باطل است. ﴿13﴾ و آن (سخن) هزل و بیهوده نیست. ﴿14﴾ بی‌گمان آن‌ها پیوسته حیله و نیرتگ می‌کنند. ﴿15﴾ و من (هم) حیله (و تدبیر) می‌کنم. ﴿16﴾ پس کافران را مهلت بده، اندکی آنان را رها کن. ﴿17﴾

سوره طارق

سُورَةُ الطَّارِقِ

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِیمِ

﴿وَٱلسَّمَآءِ وَٱلطَّارِقِ ١ وَمَآ أَدۡرَىٰکَ مَا ٱلطَّارِقُ ٢ ٱلنَّجۡمُ ٱلثَّاقِبُ ٣ إِن کُلُّ نَفۡسٖ لَّمَّا عَلَیۡهَا حَافِظٞ ٤ فَلۡیَنظُرِ ٱلۡإِنسَٰنُ مِمَّ خُلِقَ ٥ خُلِقَ مِن مَّآءٖ دَافِقٖ ٦ یَخۡرُجُ مِنۢ بَیۡنِ ٱلصُّلۡبِ وَٱلتَّرَآئِبِ ٧ إِنَّهُۥ عَلَىٰ رَجۡعِهِۦ لَقَادِرٞ ٨ یَوۡمَ تُبۡلَى ٱلسَّرَآئِرُ ٩ فَمَا لَهُۥ مِن قُوَّةٖ وَلَا نَاصِرٖ ١٠ وَٱلسَّمَآءِ ذَاتِ ٱلرَّجۡعِ ١١ وَٱلۡأَرۡضِ ذَاتِ ٱلصَّدۡعِ ١٢ إِنَّهُۥ لَقَوۡلٞ فَصۡلٞ ١٣ وَمَا هُوَ بِٱلۡهَزۡلِ ١٤ إِنَّهُمۡ یَکِیدُونَ کَیۡدٗا ١٥ وَأَکِیدُ کَیۡدٗا ١٦ فَمَهِّلِ ٱلۡکَٰفِرِینَ أَمۡهِلۡهُمۡ رُوَیۡدَۢا ١٧ ﴾

به نام الله بخشندۀ مهربان

سوگند به آسمان و سوگند به طارق (= آنچه در شب آید). ﴿۱﴾و تو چه می‌دانی طارق چیست؟ ﴿۲﴾(همان) ستارۀ در خشان است. ﴿۳﴾هیچ کس نیست مگر آنکه بر او نگهبان و محافظی (از فرشتگان) است. ﴿۴﴾پس انسان باید بنگرد که از چه چیز آفریده شده است. ﴿۵﴾از یک آب جهنده آفریده شده است. ﴿۶﴾که از میان پشت (مرد) و سینۀ (زن) بیرون می‌آید. ﴿۷﴾بی‌گمان او (= الله) بر بازگردانیدن او (پس از مرگ) قادر است. ﴿۸﴾روزی‌که نهآن‌ها آشکار می‌شود. ﴿۹﴾پس او را هیچ نیرو و یاوری نیست. ﴿۱۰﴾سوگند به آسمان پر باران. ﴿۱۱﴾و سوگند به زمین پر شکاف. ﴿۱۲﴾بی‌گمان این (قرآن) سخن جدا کنندۀ حق از باطل است. ﴿۱۳﴾و آن (سخن) هزل و بیهوده نیست. ﴿۱۴﴾بی‌گمان آن‌ها پیوسته حیله و نیرتگ می‌کنند. ﴿۱۵﴾و من (هم) حیله (و تدبیر) می‌کنم. ﴿۱۶﴾پس کافران را مهلت بده، اندکی آنان را رها کن. ﴿۱۷﴾

سوره الطارق

سُورَةُ الطَّارِقِ

بسم الله الرحمن الرحیم

﴿ وَٱلسَّمَآءِ وَٱلطَّارِقِ ١ وَمَآ أَدۡرَىٰکَ مَا ٱلطَّارِقُ ٢ ٱلنَّجۡمُ ٱلثَّاقِبُ ٣ إِن کُلُّ نَفۡسٖ لَّمَّا عَلَیۡهَا حَافِظٞ ٤ فَلۡیَنظُرِ ٱلۡإِنسَٰنُ مِمَّ خُلِقَ ٥ خُلِقَ مِن مَّآءٖ دَافِقٖ ٦ یَخۡرُجُ مِنۢ بَیۡنِ ٱلصُّلۡبِ وَٱلتَّرَآئِبِ ٧ إِنَّهُۥ عَلَىٰ رَجۡعِهِۦ لَقَادِرٞ ٨ یَوۡمَ تُبۡلَى ٱلسَّرَآئِرُ ٩ فَمَا لَهُۥ مِن قُوَّةٖ وَلَا نَاصِرٖ ١٠ وَٱلسَّمَآءِ ذَاتِ ٱلرَّجۡعِ ١١ وَٱلۡأَرۡضِ ذَاتِ ٱلصَّدۡعِ ١٢ إِنَّهُۥ لَقَوۡلٞ فَصۡلٞ ١٣ وَمَا هُوَ بِٱلۡهَزۡلِ ١٤ إِنَّهُمۡ یَکِیدُونَ کَیۡدٗا ١٥ وَأَکِیدُ کَیۡدٗا ١٦ فَمَهِّلِ ٱلۡکَٰفِرِینَ أَمۡهِلۡهُمۡ رُوَیۡدَۢا ١٧ ﴾

به نام خداوند بخشندۀ مهربان

قسم به آسمان و قسم به چیزی که وقت شب پدید مى‏آید! . ﴿1﴾و چه چیز مطلع ساخت تو را که چه چیز به وقت شب پدید آینده است؟. ﴿2﴾که آن ستارۀ درخشنده است.﴿3﴾نیست هیچ شخص، مگر بر وى فرشتۀ نگهبانى کننده است. ﴿4﴾پس باید که بینند آدمى از چه چیز آفریده شده است. ﴿5﴾از آب جهنده. ﴿6﴾که بر مى‏آید از میان پشت مرد و استخوان سینۀ زن. ﴿7﴾هرآیینه خدا بر دیگر بار آفریدن آدمى توانا است.﴿8﴾روزی که امتحان کرده شود ضمیرهاى مردمان را. ﴿9﴾پس نباشد آدمى را طاقتى و نباشد یارى دهنده‌ای. ﴿10﴾قسم به آسمان! خداوند باران. ﴿11﴾و قسم به زمین! صاحب شکافتن [1250]. ﴿12﴾هرآیینه قرآن سخن واضح است. ﴿13﴾و نیست قرآن، سخن بیهوده. ﴿14﴾هرآیینه کافران بداندیشى می‌کنند یک طور بد اندیشى کردنى. ﴿15﴾و من نیز بداندیشى مى‏کنم یک طور بداندیشى [1251]. ﴿16﴾پس مهلت ده کافران را و فروگذار ایشان را اندکى. ﴿17﴾