سُورَةُ المَسَدِ

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِیمِ

﴿تَبَّتۡ یَدَآ أَبِی لَهَبٖ وَتَبَّ ١ مَآ أَغۡنَىٰ عَنۡهُ مَالُهُۥ وَمَا کَسَبَ ٢ سَیَصۡلَىٰ نَارٗا ذَاتَ لَهَبٖ ٣ وَٱمۡرَأَتُهُۥ حَمَّالَةَ ٱلۡحَطَبِ ٤ فِی جِیدِهَا حَبۡلٞ مِّن مَّسَدِۢ ٥

به نام الله بخشندۀ مهربان

بریده باد هر دو دست ابو لهب و هلاک باد! ﴿۱﴾مال و ثروتش و آنچه را به دست آورده بود به او سودی نبخشید. ﴿۲﴾بزودی به آتش شعله‌ور در خواهد آمد. ﴿۳﴾و (نیز) همسرش (ام جمیل، آن) هیزم‌کش (وارد آتش می‌شود). ﴿۴﴾در گردنش طنابی از لیف خرماست. ﴿۵﴾.

سُورَةُ النَّصۡرِ

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِیمِ

﴿إِذَا جَآءَ نَصۡرُ ٱللَّهِ وَٱلۡفَتۡحُ ١ وَرَأَیۡتَ ٱلنَّاسَ یَدۡخُلُونَ فِی دِینِ ٱللَّهِ أَفۡوَاجٗا ٢ فَسَبِّحۡ بِحَمۡدِ رَبِّکَ وَٱسۡتَغۡفِرۡهُۚ إِنَّهُۥ کَانَ تَوَّابَۢا ٣ ﴾

به نام الله بخشندۀ مهربان

(ای پیامبر) هنگامی‌که یاری الله و پیروزی فرا رسد. ﴿۱﴾و مردم را ببینی که گروه گروه در دین الله داخل می‌شوند. ﴿۲﴾پس به ستایش پروردگارت تسبیح گوی و از او آمرزش بخواه، همانا او بسیار توبه‌پذیر است.﴿۳﴾.

سُورَةُ الإِخۡلَاصِ

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِیمِ

﴿قُلۡ هُوَ ٱللَّهُ أَحَدٌ ١ ٱللَّهُ ٱلصَّمَدُ ٢ لَمۡ یَلِدۡ وَلَمۡ یُولَدۡ ٣ وَلَمۡ یَکُن لَّهُۥ کُفُوًا أَحَدُۢ ٤ ﴾

به نام الله بخشندۀ مهربان

(ای پیامبر) بگو: «او الله یکتا و یگانه است. [۲۲۴]﴿۱﴾الله بی‌نیاز است (و همه نیازمند او هستند). ﴿۲﴾نه (فرزندی) زاده و نه زاده شده است. ﴿۳﴾و هیچ کس همانند و همتای او نبوده و نیست». ﴿۴﴾.

سُورَةُ الفَلَقِ

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِیمِ

﴿قُلۡ أَعُوذُ بِرَبِّ ٱلۡفَلَقِ ١ مِن شَرِّ مَا خَلَقَ ٢ وَمِن شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ ٣ وَمِن شَرِّ ٱلنَّفَّٰثَٰتِ فِی ٱلۡعُقَدِ ٤ وَمِن شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ ٥ ﴾

به نام الله بخشندۀ مهربان

(ای پیامبر) بگو: «به پروردگار سپیده دم پناه می‌برم، ﴿۱﴾از شر تمام آنچه آفریده است، ﴿۲﴾و از شر تاریکی شب، آنگاه که همه جا را فرا گیرد. ﴿۳﴾و از شر (زنان جادوگر) که با افسون در گره‌ها می‌دمند. ﴿۴﴾و از شر حسود آنگاه که حسد ورزد». ﴿۵﴾.

سُورَةُ النَّاسِ

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِیمِ

﴿قُلۡ أَعُوذُ بِرَبِّ ٱلنَّاسِ ١ مَلِکِ ٱلنَّاسِ ٢ إِلَٰهِ ٱلنَّاسِ ٣ مِن شَرِّ ٱلۡوَسۡوَاسِ ٱلۡخَنَّاسِ ٤ ٱلَّذِی یُوَسۡوِسُ فِی صُدُورِ ٱلنَّاسِ ٥ مِنَ ٱلۡجِنَّةِ وَٱلنَّاسِ ٦

به نام الله بخشندۀ مهربان

(ای پیامبر) بگو: «به پروردگار مردم پناه می‌برم، ﴿۱﴾فرمانروای مردم، ﴿۲﴾(إله و) معبود مردم، ﴿۳﴾از شر (شیطان) وسوسه‌گر باز پس رونده (به هنگام ذکر الله). ﴿۴﴾همان که در دل‌های مردم وسوسه می‌کند. ﴿۵﴾از جنیان (باشد) و (یا از) آدمیان». ﴿۶﴾

[۲۲۴] ابی بن کعبسمی‌فرماید: مشرکان به پیامبر اللهجگفتند: نسبت الهی خود را برای ما بیان کن، پس الله متعال این سوره ﴿قُلۡ هُوَ ٱللَّهُ أَحَدٌ﴾را نازل فرمود. (مسند احمد: ۵/ ۱۳۳ و جامع ترمذی: ۳۳۶۴ و در بارۀ فضیلت این سوره آمده که: ﴿قُلۡ هُوَ ٱللَّهُ أَحَدٌ﴾برابر با ثلث قرآن است». (صحیح بخاری: ۷۳۴۷).