سورۀ نازعات

سورۀ نازعات

مکی است؛ ترتیب آن 79؛ شمار آیات آن 46

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِیمِ

﴿وَٱلنَّٰزِعَٰتِ غَرۡقٗا ١﴾.

خداوند متعال به فرشتگانی سوگند یاد کرده است که ارواح کافران را با قوّت و سختی می‌گیرند؛ طوری که با درد و مشقّت و با عذاب و حسرت از همه اجزای وجود آنان بیرون می‌کشند.

﴿وَٱلنَّٰشِطَٰتِ نَشۡطٗا ٢﴾.

الله عزوجل به فرشتگانی سوگند یاد کرده که ارواح مؤمنان را با لطف و نرمی و با آسانی و مهربانی بیرون می‌آورند؛ چنان‌که قطرۀ آب از دهن ظرف به آسانی بیرون می‌شود.

﴿وَٱلسَّٰبِحَٰتِ سَبۡحٗا ٣﴾.

و به فرشتگانی سوگند یاد نموده که به امر و حکم پروردگار در آسمان صعود و نزول می‌نمایند و هر صنفی از ایشان در پیشگاه عظمت و نیروی پادشاه و سلطان جهان به کاری مصروف اند.

﴿فَٱلسَّٰبِقَٰتِ سَبۡقٗا ٤﴾.

الله عزوجل به فرشتگانی سوگند یاد کرده که ارواح مؤمنان را با شتاب به سوی جایگاه‌شان می‌برند تا از نعمت‌ها بهره‌مند شوند و از آنچه حق‌تعالی برای‌شان وعده داده به تأخیر نیفتند.

﴿فَٱلۡمُدَبِّرَٰتِ أَمۡرٗا ٥﴾.

و به فرشتگانی سوگند یاد کرده که فرمان خداوند عزوجل را در زمنیۀ باران و باد‌ها، نوشتن اعمال، نگهبانی مردم و انجام هر دستوری در زمینۀ رحمت و عذاب به اجرا می‌گذارند.

﴿یَوۡمَ تَرۡجُفُ ٱلرَّاجِفَةُ ٦﴾.

روزی که دمیدن نخستین صورت می‌گیرد و از اثرش زمین در اضطراب می‌آید، اهلش را می‌لرزاند، با همه موجوداتی که بر روی آن است به سختی تکان می‌خورد و به طور ناگهانی و طرز دهشت‌آوری به جنبش می‌آید.

﴿تَتۡبَعُهَا ٱلرَّادِفَةُ ٧﴾.

به تعقیب آن دمیدن دوم صورت می‌گیرد تا مردم از قبر‌ها برخیزند به حضور پروردگار جهانیان روان شوند.

﴿قُلُوبٞ یَوۡمَئِذٖ وَاجِفَةٌ ٨﴾.

در آنجا از هول موقف، برخی دل‌ها را اضطراب و لرزه فرا می‌گیرد؛ چنان‌که نزدیک است از ترس خداوند دانای راز‌ها از سینه‌ها بیرون آید.

﴿أَبۡصَٰرُهَا خَٰشِعَةٞ ٩﴾.

چشمان این گروه از هول محضر و هراس منظر به ذلّت و حیرت گرفتار آمده است. آری! دیدگان فرو افتاده، فکر‌ها را وحشت گرفته و چهره‌ها برای پروردگار یگانۀ قهّار فروتنی می‌کند.

﴿یَقُولُونَ أَءِنَّا لَمَرۡدُودُونَ فِی ٱلۡحَافِرَةِ ١٠﴾.

می‌گویند: آیا بعد از مرگ به حیات دوباره برمی‌گردیم؟! این سخنی خلاف واقع است؛ چون پدران و اجداد ما مردند و باز نگشتند. ما نیز رجعت و بازگشتی نخواهیم داشت، بلکه می‌میریم و نابود می‌شویم.

﴿أَءِذَا کُنَّا عِظَٰمٗا نَّخِرَةٗ ١١﴾.

آیا وقتی استخوان‌های ما پوسیده شود، اعضای ما پارچه پارچه گردد و ما خاک شویم به زندگی بر‌می‌گردیم و از نو حیات می‌یابیم؟! چنین کاری هر‌گز نخواهد بود.

﴿قَالُواْ تِلۡکَ إِذٗا کَرَّةٌ خَاسِرَةٞ ١٢﴾.

آنان‌که به زندگی بعد از مرگ تکذیب می‌کنند به طور استبعاد و استهزا می‌گوید: این‌چنین بازگشتی واقعاً زیان آور است، ما را خساره‌مند می‌سازد و به مصلحت ما نیست.

﴿فَإِنَّمَا هِیَ زَجۡرَةٞ وَٰحِدَةٞ ١٣﴾.

واقعیت این است که دمیدن بار دوم یک آوازی بیش نیست و با انجام آن بر ما زحمتی رونما نمی‌شود. آری! آنگاه که در صور دمیده شود، آنان را مانند آفرینش نخست به زندگی باز می‌گردانیم و همچنان که بمیرانیم زنده می‌سازیم.

﴿فَإِذَا هُم بِٱلسَّاهِرَةِ ١٤﴾.

آنگاه که برای بار دوم در صور دمیده می‌شود، مردم برای فیصله و حکم الهی در زمینی روشن و پاکیزه از قبر‌ها بیرون می‌آیند. در آن هنگام اعمال عرضه می‌شود، هولناکی بزرگی پدید می‌آید و خداوند ذوالجلال برای پاداش و جزای اعمال حضور دارد.

﴿هَلۡ أَتَىٰکَ حَدِیثُ مُوسَىٰٓ ١٥﴾.

آیا داستان بزرگ موسی  علیه السلام ، استقامتش در برابر فرعون و دشواری‌های را که دیده بود شنیده‌ای و از آن آگاهی داری؟ به راستی که این داستان بهترین نمونه و اسوه‌ای است، پس صبر پیشه‌کن و بدان تسلّی شو.

﴿إِذۡ نَادَىٰهُ رَبُّهُۥ بِٱلۡوَادِ ٱلۡمُقَدَّسِ طُوًى ١٦﴾.

آنگاه که آفریدگار و تدبیر کنندۀ امورش او را در وادی مبارک و پاکیزۀ صور سینا ندا کرد. آری! وادی با سخن زدنش شرف یافت و به سبب وحیش مقدّس شد.

﴿ٱذۡهَبۡ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ إِنَّهُۥ طَغَىٰ ١٧﴾.

پروردگارش برای او گفت: ای موسی! به نزد فرعون برو و او را به سوی توحید فرا خوان؛ زیرا او بغاوت و سرکشی نموده، با کفر و الحاد تکبّر و نافرمانی کرده و با فسق و فساد از حد تجاوز کرده است.

﴿فَقُلۡ هَل لَّکَ إِلَىٰٓ أَن تَزَکَّىٰ ١٨﴾.

با نرمی و ملایمت برایش بگو: آیا رغبت و تمایل داری که از کفر پاک شوی، خداوند عزوجل را به یگانگی بشناسی، عبادت را برای او خالص گردانی و با طاعتش خویشتن را تزکیه نمایی؟ این کار به خیر توست.

﴿وَأَهۡدِیَکَ إِلَىٰ رَبِّکَ فَتَخۡشَىٰ ١٩﴾.

تو را به راه پروردگای رهنمایی می‌کنم که با نعمت‌هایش پرورشت داده است؛ برای اینکه شاید از مجازات و عذابش بترسی، از فرمانش اطاعت کنی و از نواهی‌اش اجتناب نمایی.

﴿فَأَرَىٰهُ ٱلۡأٓیَةَ ٱلۡکُبۡرَىٰ ٢٠﴾.

موسی علیه السلام برای فرعون معجزۀ بزرگی را نشان داد؛ بدین‌گونه که عصایش به اذن خداوند عزوجل اژدهایی شد و این دلیلی بود که موسی علیه السلام راستگوی و پیامبری از جانب حق‌تعالی است.

﴿فَکَذَّبَ وَعَصَىٰ ٢١﴾.

امّا فرعون دعوت موسی علیه السلام را تکذیب نمود و از فرمانش سرکشی کرد، یا گفتارش را تکذیب کرد و کردارش را نافرمانی نمود. آری! از جملۀ تکذیبش این بود که دلیل را ترک نمود و از عصیانگری‌اش این بود که توحید را رها کرد.

﴿ثُمَّ أَدۡبَرَ یَسۡعَىٰ ٢٢﴾.

بعد از آن از هدایت رو گشتاند، در کمراهی کوشید، مردم را از پیروی موسی علیه السلام باز داشت و با ستمگری، کشتن و برده ساختن مردم در روی زمین دست به فساد زد.

﴿فَحَشَرَ فَنَادَىٰ ٢٣﴾.

مردم را جمع کرد و روش باطل، بهتان و دروغ ناپسندش را که همان ادّعای خدایی بود با آواز بلند برای‌شان اعلان نمود. خداوند عزوجل او را بکشد!

﴿فَقَالَ أَنَا۠ رَبُّکُمُ ٱلۡأَعۡلَىٰ ٢٤﴾.

آنگاه فرعون به دروغ و ناحق برای مردم گفت: من پروردگار‌تان هستم که با عطاهایش شما را پرورش داده است. از این‌رو من از شما برتر و بالاتر هستم و پروردگاری بالاتر از من وجود ندارد. او با این سخنان قصد داشت که مورد پرستش مردم قرار گیرد.

﴿فَأَخَذَهُ ٱللَّهُ نَکَالَ ٱلۡأٓخِرَةِ وَٱلۡأُولَىٰٓ ٢٥﴾.

حق‌تعالی او را به نهایی‌ترین جزا و به دشوار‌ترین عذاب گرفتار کرد؛ طوری که او را در دنیا به دریا غرق نمود و در آخرت در آتش دوزخ می‌سوزاند‌، یا معنی این است که او را به سبب دو کلمۀ دروغینش مجازات نمود.

﴿إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَعِبۡرَةٗ لِّمَن یَخۡشَىٰٓ ٢٦﴾.

به راستی در جزایی که خداوند عزوجل برای فرعون مقرّر داشت و او را نابود و هلاک ساخت، برای کسانی که پرهیزگار باشند و از مولای‌شان بترسند پند و موعظۀ بزرگی است. آری! بازگشت هر عصیانگر سرکش و انجام سرنوشت هر مجرم زورمند همچنین است.

﴿ءَأَنتُمۡ أَشَدُّ خَلۡقًا أَمِ ٱلسَّمَآءُۚ بَنَىٰهَا ٢٧﴾.

آیا در سنجش خود گمان می‌کنید که آفرینش و ایجاد ساختار وجود شما از آفرینش آسمان که خداوند عزوجل آن را طور مُحکم بنا کرده و با استحکام برابر ساخته دشوار‌تر و بزرگ‌تر است؟

﴿رَفَعَ سَمۡکَهَا فَسَوَّىٰهَا ٢٨﴾.

آن را بنا کرده، رفعت بخشیده و سقفش را بلند برده است؛ طوری که استواری آن را در جسم خودش مقرّر داشته و هر آسمان بر یکی دیگر تعالی و بلندی حاصل کرده است. پاک است خداوندی که این بنا را چنین زیبا آفریده است.

﴿وَأَغۡطَشَ لَیۡلَهَا وَأَخۡرَجَ ضُحَىٰهَا ٢٩﴾.

شب را تاریک ساخته و آن را با آمدن روز با نور خورشید محو می‌نماید. آری! اوتعالی بین اوقات مغایرت پدید آورده و همه لحظات را با توقیت معیّنی یک نواخت نساخته است. از همین است که نه شب از روز سبقت می‌جوید و نه روز از شب سبقت جسته است.

﴿وَٱلۡأَرۡضَ بَعۡدَ ذَٰلِکَ دَحَىٰهَآ ٣٠﴾.

بعد از رفعت آسمان، زمین را فرشی برای کائنات و گهواره‌ای برای زندگی مردم ساخته و آن را با وجود کُرویتش هموار داشته تا بر روی آن زندگی امکان یابد.

﴿أَخۡرَجَ مِنۡهَا مَآءَهَا وَمَرۡعَىٰهَا ٣١﴾.

آب را که از میان صخره‌ها و از زیر کوه‌ها می‌گذرد از طریق چشمه‌ها، چاه‌ها و جوی‌ها در روی زمین بیرون می‌آورد تا چراگاه‌های سبز و خرّمی را پدید آورد و مورد استفادۀ حیوانات قرار گیرد.

﴿وَٱلۡجِبَالَ أَرۡسَىٰهَا ٣٢﴾.

کوه‌ها را مانند میخ زمین ثابت ساخته تا آن را از اضطراب و جنبش باز دارد و آن‌ها را بر مبنای حکمتش در اطراف زمین توزیع نموده تا کسانی که در رویش زندگی می‌کنند استقرار یابند.

﴿مَتَٰعٗا لَّکُمۡ وَ لِأَنۡعَٰمِکُمۡ ٣٣﴾.

این همه را برای آن مقرّر داشت تا منفعتی برای شما و متاعی برای چارپایان‌تان باشد. آری! بدین‌گونه مسکن‌تان را نیکو ساخت، وسایل زندگی شما را برابر داشت و حیات‌تان را قایم نمود که در نتیجه انسان و حیوان در نعمت و فراوانی به سر می‌برند.

﴿فَإِذَا جَآءَتِ ٱلطَّآمَّةُ ٱلۡکُبۡرَىٰ ٣٤﴾.

آنگاه که قیامت، یعنی همان بلای عظیم و حادثۀ بزرگ فرا رسد و با هولناکی‌اش بر چشم‌ها، با آوازش بر گوش‌ها و با خوفش بر دل‌ها سیطره افگند.

﴿یَوۡمَ یَتَذَکَّرُ ٱلۡإِنسَٰنُ مَا سَعَىٰ ٣٥﴾.

در این هنگام، انسان از اعمال خوب و بد و از صلاح و فسادش به یاد می‌آورد؛ یعنی در وقتی که پشیمانی سودی ندارد و تحسر به جایی نمی‌رسد، حسناتش بر او عرضه می‌شود.

﴿وَبُرِّزَتِ ٱلۡجَحِیمُ لِمَن یَرَىٰ ٣٦﴾.

آتش دوزخ در پیش روی مردم آشکار می‌شود؛ طوری که از هیچ‌کس پنهان نیست و همه آن را می‌بینند. این آتش برای بد‌کاران و کافران آماده شده است و انتظاری می‌کشد تا آنان را بسوزاند.

﴿فَأَمَّا مَن طَغَىٰ ٣٧﴾.

امّا کسی که متکبّر و عناد ورزیده، از حدود الهی تجاوز نموده، نقض عهد کرده و با شرک و انکار و خروج از طاعت پروردگار جبّار عقد ایمانش را شکستانده است.

﴿وَءَاثَرَ ٱلۡحَیَوٰةَ ٱلدُّنۡیَا ٣٨﴾.

زندگی دنیا را بر آخرت مقدّم داشته، برای تحصیل آن عمل کرده و آن را برتر دانسته است. همچنان آخرت را فراموش کرده، فرو گذاشت نموده و در نتیجه به حیات عاجل دل بسته و در لذایذش غوطه‌ور شده است، امّا از روز آخرت رو گشتانده است.

﴿فَإِنَّ ٱلۡجَحِیمَ هِیَ ٱلۡمَأۡوَىٰ ٣٩﴾.

به راستی که دوزخ قرارگاه اوست و به خدا سوگند که بد‌جایگاهی است. او با گرفتاری به عذاب و زیانمندی در آن مأوی می‌گزیند، مقیم می‌گردد، جزای اعمالش را می‌چشد و به زنجیر کشیده می‌شود.

﴿وَأَمَّا مَنۡ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِۦ وَنَهَى ٱلنَّفۡسَ عَنِ ٱلۡهَوَىٰ ٤٠﴾.

امّا کسی که از خداوند عزوجل بترسد، قدرش را عظیم داند و از مجازات و عذابش هراس داشته باشد. همچنان نفس خویش را از خواهش‌ها باز دارد و از سر‌کشی و پیروی شهوات سرزنش کند و منع نماید.

﴿فَإِنَّ ٱلۡجَنَّةَ هِیَ ٱلۡمَأۡوَىٰ ٤١﴾.

به راستی که جایگاه این پرهیزگاران بهشت‌های پُر از نعمتی است که با خوشنودی و خورسندی و با اکرام و برخورداری از نعمت‌ها در آن جای می‌گیرند، احساس خوشبختی می‌نمایند و زندگی خوشایندی را سپری می‌کنند.

﴿یَسۡ‍َٔلُونَکَ عَنِ ٱلسَّاعَةِ أَیَّانَ مُرۡسَىٰهَا ٤٢﴾.

ای محمّد! مشرکان از تو می‌پرسند که قیامت چه وقت بر پا می‌گردد، موعد آن چه زمانی است و کی واقع می‌شود؟ آنان از این پرسش تاریخ قیام آن را به طور استهزا می‌طلبند.

﴿فِیمَ أَنتَ مِن ذِکۡرَىٰهَآ ٤٣﴾.

بیان وقت قیامت به تو مناسبت ندارد؛ زیرا تو دربارۀ آن علم نداری تا برای آنان خبر دهی، حق‌تعالی هم تو را به موعدش آکاه نساخته تا آنان را آگاه سازی. بنابراین تو وقت قیام آن را نمی‌دانی‌.

﴿إِلَىٰ رَبِّکَ مُنتَهَىٰهَآ ٤٤﴾.

علم قیامت تنها در نزد خداوند عزوجل است و جز اوتعالی کسی بدان دانا نیست و آگاهی ندارد، نه فرشتۀ مقرّبی آن را می‌داند و نه پیامبر مرسلی.

﴿إِنَّمَآ أَنتَ مُنذِرُ مَن یَخۡشَىٰهَا ٤٥﴾.

نصیحت تو تنها به کسی فایده‌بخش است که از قیام قیامت بترسد و برای آخرت عمل کند؛ ‌زیرا تکذیب‌کنندگان اعراض‌کننده در لهو و بازی مصروف اند و در گمراهی خویش می‌کوشند. بنابراین و ظیفه‌ات بیم‌دادن از قیامت است نه خبر‌دادن از وقت برپا شدنش.

﴿کَأَنَّهُمۡ یَوۡمَ یَرَوۡنَهَا لَمۡ یَلۡبَثُوٓاْ إِلَّا عَشِیَّةً أَوۡ ضُحَىٰهَا٤٦﴾.

گویا که این کافران روزی که قیام رستاخیز را مشاهده کنند، جز اندازۀ وقت شام یا چاشت یک روز دنیا را باقی نمانده‌اند؛ از آن‌رو که درنگ آنان در دنیای فانی اندک و کوتاه بوده است. آری! دنیا خواب و خیالی بیش نیست و جز فرومایگان بدان فریب نمی‌خورند. آیا آخرت را به خاطر زندگی یک شامگاه یا چاشتگاهی قربان می‌کنند!!

سوره نازعات

سوره نازعات

Ayah: 1

وَٱلنَّـٰزِعَٰتِ غَرۡقٗا

سوگند به فرشتگانی که جان [کافران] را به شدت بیرون می‌کشند.

Ayah: 2

وَٱلنَّـٰشِطَٰتِ نَشۡطٗا

و سوگند به فرشتگانی که جان [مؤمنان] را به نرمی و آسانی می‌گیرند.

Ayah: 3

وَٱلسَّـٰبِحَٰتِ سَبۡحٗا

و سوگند به فرشتگانی که [به امرِ الله، از آسمان به سوی زمین و بالعکس] شناورند.

Ayah: 4

فَٱلسَّـٰبِقَٰتِ سَبۡقٗا

و سوگند به فرشتگانی که [در اجرای اوامر الهی] بر یکدیگر سبقت می‌گیرند.

Ayah: 5

فَٱلۡمُدَبِّرَٰتِ أَمۡرٗا

و سوگند به فرشتگانی [که به امر الهی] کارها را تدبیر می‌کنند.

Ayah: 6

یَوۡمَ تَرۡجُفُ ٱلرَّاجِفَةُ

روزی‌ که [پس از اولین دمیدن در صور] زمین [و کوه‌ها و همه چیز] به لرزه درآید

Ayah: 7

تَتۡبَعُهَا ٱلرَّادِفَةُ

[و] در پی آن، [دمیدن دوم حشر] بیاید،

Ayah: 8

قُلُوبٞ یَوۡمَئِذٖ وَاجِفَةٌ

در آن روز، دل‌هایی سخت مضطرب [و ترسان] هستند.

Ayah: 9

أَبۡصَٰرُهَا خَٰشِعَةٞ

و چشم‌های آنان [از ترس و شرمساری] فرو افتاده است.

Ayah: 10

یَقُولُونَ أَءِنَّا لَمَرۡدُودُونَ فِی ٱلۡحَافِرَةِ

[کافران در دنیا] می‌گفتند: «آیا ما [پس از مرگ، دوباره] به حال اول خود باز‌گردانده می‌شویم؟

Ayah: 11

أَءِذَا کُنَّا عِظَٰمٗا نَّخِرَةٗ

آیا هنگامی‌ که استخوان‌هایی پوسیده شدیم [و به خاک تبدیل گشتیم، باز هم زنده می‌شویم]»؟

Ayah: 12

قَالُواْ تِلۡکَ إِذٗا کَرَّةٌ خَاسِرَةٞ

می‌گفتند: «[اگر چنین وعده‌ای درست باشد،] آنگاه آن بازگشتی زیانبار است».

Ayah: 13

فَإِنَّمَا هِیَ زَجۡرَةٞ وَٰحِدَةٞ

آن [بازگشت،] تنها [به] یک بانگِ مهیب است [و بس].

Ayah: 14

فَإِذَا هُم بِٱلسَّاهِرَةِ

و ناگهان همگی بر عرصۀ زمین [محشر] ظاهر می‌شوند.

Ayah: 15

هَلۡ أَتَىٰکَ حَدِیثُ مُوسَىٰٓ

[ای پیامبر،] آیا داستان موسی به تو رسیده است؟

Ayah: 16

إِذۡ نَادَىٰهُ رَبُّهُۥ بِٱلۡوَادِ ٱلۡمُقَدَّسِ طُوًى

آنگاه که پروردگارش او را در سرزمین مقدس «طُوی» ندا داد [و فرمود:]

---

Ayah: 17

ٱذۡهَبۡ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ إِنَّهُۥ طَغَىٰ

«به سوی فرعون برو که او طغیان کرده است،

Ayah: 18

فَقُلۡ هَل لَّکَ إِلَىٰٓ أَن تَزَکَّىٰ

و به او بگو: «آیا می‌خواهی [از کفر و گناه] پاک شوی؟

Ayah: 19

وَأَهۡدِیَکَ إِلَىٰ رَبِّکَ فَتَخۡشَىٰ

و من تو را به سوی پروردگارت هدایت کنم تا [از او] بترسی [و فرمانبردار شوی]؟

Ayah: 20

فَأَرَىٰهُ ٱلۡأٓیَةَ ٱلۡکُبۡرَىٰ

پس [موسی] معجزۀ بزرگ را به او نشان داد.

Ayah: 21

فَکَذَّبَ وَعَصَىٰ

اما او تکذیب و سرکشی کرد.

Ayah: 22

ثُمَّ أَدۡبَرَ یَسۡعَىٰ

سپس پشت کرد و به کوشش و تلاش [علیه او] پرداخت.

Ayah: 23

فَحَشَرَ فَنَادَىٰ

آنگاه [قومش را] جمع کرد و ندا داد

Ayah: 24

فَقَالَ أَنَا۠ رَبُّکُمُ ٱلۡأَعۡلَىٰ

و گفت: «من پروردگارِ برتر شما هستم».

Ayah: 25

فَأَخَذَهُ ٱللَّهُ نَکَالَ ٱلۡأٓخِرَةِ وَٱلۡأُولَىٰٓ

الله او را به عذاب آخرت و دنیا گرفتار کرد.

Ayah: 26

إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَعِبۡرَةٗ لِّمَن یَخۡشَىٰٓ

بی‌گمان، در این [واقعه،] برای هر کس ‌که [از الله] می‌ترسد، عبرتی است.

Ayah: 27

ءَأَنتُمۡ أَشَدُّ خَلۡقًا أَمِ ٱلسَّمَآءُۚ بَنَىٰهَا

آیا آفرینش شما [بعد از مرگ] سخت‌تر است یا آسمانی که [الله] آن را بنا کرد؟

Ayah: 28

رَفَعَ سَمۡکَهَا فَسَوَّىٰهَا

سقف آن را بر افراشت و به آن شکل و نظم داد،

Ayah: 29

وَأَغۡطَشَ لَیۡلَهَا وَأَخۡرَجَ ضُحَىٰهَا

و شبش را تاریک و روزش را روشن گردانید،

Ayah: 30

وَٱلۡأَرۡضَ بَعۡدَ ذَٰلِکَ دَحَىٰهَآ

و زمین را بعد از آن گسترانید،

Ayah: 31

أَخۡرَجَ مِنۡهَا مَآءَهَا وَمَرۡعَىٰهَا

و از آن، آب [چشمه‌ها و چاه‌ها و] چراگاهش را بیرون آورد،

Ayah: 32

وَٱلۡجِبَالَ أَرۡسَىٰهَا

و کوه‌ها را محکم و استوار [بر روی زمین] قرار داد.

Ayah: 33

مَتَٰعٗا لَّکُمۡ وَلِأَنۡعَٰمِکُمۡ

[همۀ اینها] برای بهره‌گیری شما و چهارپایانتان است.

Ayah: 34

فَإِذَا جَآءَتِ ٱلطَّآمَّةُ ٱلۡکُبۡرَىٰ

هنگامی‌ که [آن] حادثۀ بزرگ [قیامت] فرا رسد،

Ayah: 35

یَوۡمَ یَتَذَکَّرُ ٱلۡإِنسَٰنُ مَا سَعَىٰ

در آن روز، انسان [تمام اعمال و] تلاش‌های خود را به یاد می‌آورد.

Ayah: 36

وَبُرِّزَتِ ٱلۡجَحِیمُ لِمَن یَرَىٰ

و جهنم برای هر بیننده‌ای آشکار می‌شود.

Ayah: 37

فَأَمَّا مَن طَغَىٰ

اما آن کس که طغیان [و سرکشی] کرده باشد

Ayah: 38

وَءَاثَرَ ٱلۡحَیَوٰةَ ٱلدُّنۡیَا

و زندگی دنیا را [بر آخرت] ترجیح داده باشد،

Ayah: 39

فَإِنَّ ٱلۡجَحِیمَ هِیَ ٱلۡمَأۡوَىٰ

بی‌تردید، جهنم جایگاه اوست.

Ayah: 40

وَأَمَّا مَنۡ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِۦ وَنَهَى ٱلنَّفۡسَ عَنِ ٱلۡهَوَىٰ

و اما کسی‌ که از ایستادن در حضور پروردگارش بیمناک بوده و نفس را از هوی [و هوس] بازداشته باشد،

Ayah: 41

فَإِنَّ ٱلۡجَنَّةَ هِیَ ٱلۡمَأۡوَىٰ

قطعاً بهشت جایگاه اوست.

Ayah: 42

یَسۡـَٔلُونَکَ عَنِ ٱلسَّاعَةِ أَیَّانَ مُرۡسَىٰهَا

[ای پیامبر،] دربارۀ قیامت از تو می‌پرسند که در چه زمانی واقع می‌شود؟

Ayah: 43

فِیمَ أَنتَ مِن ذِکۡرَىٰهَآ

تو را با یادآوری این سخن چه کار است؟

Ayah: 44

إِلَىٰ رَبِّکَ مُنتَهَىٰهَآ

[سرانجام و] منتهای [علمِ] آن، نزد پروردگار توست.

Ayah: 45

إِنَّمَآ أَنتَ مُنذِرُ مَن یَخۡشَىٰهَا

تو فقط بیم‌دهندۀ کسانی هستی که از آن [= قیامت] می‌ترسند.

Ayah: 46

کَأَنَّهُمۡ یَوۡمَ یَرَوۡنَهَا لَمۡ یَلۡبَثُوٓاْ إِلَّا عَشِیَّةً أَوۡ ضُحَىٰهَا

روزی‌ که [کافران قیامت را] ببینند، [چنین احساس می‌کنند که] گویی [در دنیا] جز یک شامگاه یا بامداد به سر نبرده‌اند.

---

An-Nāzi‘āt

سورة النازعات

سورة النازعات - سورة 79 - عدد آیاتها 46

بسم الله الرحمن الرحیم

1. وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا

2. وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطًا

3. وَالسَّابِحَاتِ سَبْحًا

4. فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا

5. فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا

6. یَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ

7. تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ

8. قُلُوبٌ یَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ

9. أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ

10. یَقُولُونَ أَئِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِی الْحَافِرَةِ

11. أَئِذَا کُنَّا عِظَامًا نَّخِرَةً

12. قَالُوا تِلْکَ إِذًا کَرَّةٌ خَاسِرَةٌ

13. فَإِنَّمَا هِیَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ

14. فَإِذَا هُم بِالسَّاهِرَةِ

15. هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ مُوسَى

16. إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى

17. اذْهَبْ إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى

18. فَقُلْ هَل لَّکَ إِلَى أَن تَزَکَّى

19. وَأَهْدِیَکَ إِلَى رَبِّکَ فَتَخْشَى

20. فَأَرَاهُ الآیَةَ الْکُبْرَى

21. فَکَذَّبَ وَعَصَى

22. ثُمَّ أَدْبَرَ یَسْعَى

23. فَحَشَرَ فَنَادَى

24. فَقَالَ أَنَا رَبُّکُمُ الأَعْلَى

25. فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَکَالَ الآخِرَةِ وَالأُولَى

26. إِنَّ فِی ذَلِکَ لَعِبْرَةً لِّمَن یَخْشَى

27. أَأَنتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاء بَنَاهَا

28. رَفَعَ سَمْکَهَا فَسَوَّاهَا

29. وَأَغْطَشَ لَیْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا

30. وَالأَرْضَ بَعْدَ ذَلِکَ دَحَاهَا

31. أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْعَاهَا

32. وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا

33. مَتَاعًا لَّکُمْ وَلِأَنْعَامِکُمْ

34. فَإِذَا جَاءَتِ الطَّامَّةُ الْکُبْرَى

35. یَوْمَ یَتَذَکَّرُ الإِنسَانُ مَا سَعَى

36. وَبُرِّزَتِ الْجَحِیمُ لِمَن یَرَى

37. فَأَمَّا مَن طَغَى

38. وَآثَرَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا

39. فَإِنَّ الْجَحِیمَ هِیَ الْمَأْوَى

40. وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَى

41. فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِیَ الْمَأْوَى

42. یَسْأَلُونَکَ عَنِ السَّاعَةِ أَیَّانَ مُرْسَاهَا

43. فِیمَ أَنتَ مِن ذِکْرَاهَا

44. إِلَى رَبِّکَ مُنتَهَاهَا

45. إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرُ مَن یَخْشَاهَا

46. کَأَنَّهُمْ یَوْمَ یَرَوْنَهَا لَمْ یَلْبَثُوا إِلاَّ عَشِیَّةً أَوْ ضُحَاهَا

سورة نازعات

به نام الله بخشندة مهربان

سوگند به فرشتگانی که جان‌های (کافران) را به شدّت بیرون می‌کشند. ﴿1﴾ و سوگند به فرشتگانی که جان‌های (مؤمنان) را به نرمی و آسانی می‌گیرند. ﴿2﴾ و سوگند به فرشتگانی که شناورند. ﴿3﴾ و سوگند به فرشتگانی که (در اجرای اوامر الهی) بر یگدیگر سبقت می‌گیرند. ﴿4﴾ و سوگند به فرشتگانی (که به امر الهی) کار‌‌ها را تدبیر می‌کنند. ﴿5﴾ روزی‌که (سپس از اولین دمیدن در صور) زمین (و کوه‌ها و همه چیز) را بلرزه در آید  ﴿6﴾ رد پی آن (دمیدن دوم حشر) بیاید. ﴿7﴾ دل‌هایی در آن روز سخت مضطرب (و ترسان) است. ﴿8﴾ و چشم‌های آنان (از ترس و شرمساری) فرو افتاده است. ﴿9﴾ (کافران در دنیا) می‌گونید: «آیا ما (پس از مرگ دوباره) به حال اول خود باز می‌گردانیده می‌شویم؟! ﴿10﴾ آیا هنگامی‌که استخوان‌های پوسیدة شدیم (و به خاک تبدیل گشتیم، باز هم زنده می‌شویم؟!)». ﴿11﴾ گونید: «(اگر چنین وعدة درست باشد) آنگاه آن بازکشتی زیانبار است!». ﴿12﴾ پس آن (بازگشت) تنها با یک بانگ مهیب است! ﴿13﴾ پس ناگهان همگی بر عرصۀ زمین (محشر) ظاهر می‌شوند. ﴿14﴾ (ای پیامبر) آیا داستان موسی به تو رسیده است؟! ﴿15﴾آنگاه که پروردگارش او را در وادی مقدس «طوی» ندا داد (و فرمود:). ﴿16﴾ به سوی فرعون برو، که او طغیان کرده است. ﴿17﴾ پس به او بگو: «آیا می‌خواهی پاکیزه شوی؟! ﴿18﴾ و من تو را به سوی پروردگارت هدایت کنم، آنگاه (از او) بترسی، (و فرمانیزدار شوی). ﴿19﴾ پس (موسی) معجزۀ بزرگ را به او نشان داد. ﴿20﴾ اما او تکذیب کرد و عصیان ورزید. ﴿21﴾ سپس پشت کرد و به کوشش و تلاش (علیه او) پرداخت. ﴿22﴾ پس (قومش را) جمع کرد و ندا داد. ﴿23﴾ و آنگاه گفت: «من پروردگار برتر شما هستم». ﴿24﴾ پس الله او را به عذاب آخرت و دنیا گرفتار کرد. ﴿25﴾ بی‌گمان در این (واقعة) عبرتی است برای کسی‌که (از الله) می‌ترسد. ﴿26﴾ آیا آفرنیش شما (بعد از مرگ) سخت‌تر است یا آسمان که (الله) آن را بنا کرد؟ ﴿27﴾ سقف آن را برا فراشت، پس به آن شکل و نظم داد. ﴿28﴾ و شبش را تاریک، و روزش را روشن گردانید. ﴿29﴾ و زمین را بعد از آن گسترانید. ﴿30﴾ و از آن آب (چشمه‌ها و چاه‌ها) و چراگاهش را بیرون آورد. ﴿31﴾ و کوه‌ها را محکم و استوار (بر روی زمین) قرار داد. ﴿32﴾ (همۀ این‌ها) برای بهره‌گیری شما و چهارپایان‌تان است. ﴿33﴾ پس هنگامی‌که (آن) حادثۀ بزرگ (قیامت) فرا رسد، ﴿34﴾ در آن روز انسان (تمام اعمال و) تلاش‌های خود را به یاد آورد. ﴿35﴾ و جهنم برای هر بیننده آشکار می‌شود. ﴿36﴾ پس آن کس که طغیان (و سرکشتی) کرده باشد. ﴿37﴾ و زندگی دنیا را (بر آخرت) ترجیح داده باشد. ﴿38﴾ پس بی ترید جهنم جایگاه اوست. ﴿39﴾ و اما کسی‌که از ایستادن در حضور پروردگارش بیمناک بوده، و نفس را از هوی (و هوس) باز داشته باش. ﴿40﴾ پس قطعاً بهشت جایگاه اوست. ﴿41﴾ (ای پیامبر) در بارۀ قیامت از تو می‌پرسند، که در چه زمانی واقع می‌شود؟ ﴿42﴾ تو را با یاد آوری این سخن چه کار است؟ ﴿43﴾ (سر انجام و) منت‌های (علم) آن نزد پروردگارتواست. ﴿44﴾ (ای پیامبر) توتنها بیم‌دهندۀ کسانی هستی که از آن می‌ترسند. ﴿45﴾ روزی‌که (کافران قیامت را) ببیند، (چنین احساس می‌کنند که) گویی (در دنیا) جز یک شامگاه یا چاشتگاه درنگ نکرده‌اند. ﴿46﴾

سوره نازعات

سُورَةُ النَّازِعَاتِ

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِیمِ

﴿وَٱلنَّٰزِعَٰتِ غَرۡقٗا ١ وَٱلنَّٰشِطَٰتِ نَشۡطٗا ٢ وَٱلسَّٰبِحَٰتِ سَبۡحٗا ٣ فَٱلسَّٰبِقَٰتِ سَبۡقٗا ٤ فَٱلۡمُدَبِّرَٰتِ أَمۡرٗا ٥ یَوۡمَ تَرۡجُفُ ٱلرَّاجِفَةُ ٦ تَتۡبَعُهَا ٱلرَّادِفَةُ ٧ قُلُوبٞ یَوۡمَئِذٖ وَاجِفَةٌ ٨ أَبۡصَٰرُهَا خَٰشِعَةٞ ٩ یَقُولُونَ أَءِنَّا لَمَرۡدُودُونَ فِی ٱلۡحَافِرَةِ ١٠ أَءِذَا کُنَّا عِظَٰمٗا نَّخِرَةٗ ١١ قَالُواْ تِلۡکَ إِذٗا کَرَّةٌ خَاسِرَةٞ ١٢ فَإِنَّمَا هِیَ زَجۡرَةٞ وَٰحِدَةٞ ١٣ فَإِذَا هُم بِٱلسَّاهِرَةِ ١٤ هَلۡ أَتَىٰکَ حَدِیثُ مُوسَىٰٓ ١٥﴾

به نام الله بخشندۀ مهربان

سوگند به فرشتگانی که جان‌های (کافران) را به شدّت بیرون می‌کشند. ﴿۱﴾و سوگند به فرشتگانی که جان‌های (مؤمنان) را به نرمی و آسانی می‌گیرند. ﴿۲﴾و سوگند به فرشتگانی که شناورند. ﴿۳﴾و سوگند به فرشتگانی که (در اجرای اوامر الهی) بر یگدیگر سبقت می‌گیرند. ﴿۴﴾و سوگند به فرشتگانی (که به امر الهی) کار‌‌ها را تدبیر می‌کنند. ﴿۵﴾روزی‌که (سپس از اولین دمیدن در صور) زمین (و کوه‌ها و همه چیز) را بلرزه در آید ﴿۶﴾رد پی آن (دمیدن دوم حشر) بیاید. ﴿۷﴾دل‌هایی در آن روز سخت مضطرب (و ترسان) است. ﴿۸﴾و چشم‌های آنان (از ترس و شرمساری) فرو افتاده است. ﴿۹﴾(کافران در دنیا) می‌گونید: «آیا ما (پس از مرگ دوباره) به حال اول خود باز می‌گردانیده می‌شویم؟! ﴿۱۰﴾آیا هنگامی‌که استخوان‌های پوسیدۀ شدیم (و به خاک تبدیل گشتیم، باز هم زنده می‌شویم؟!)». ﴿۱۱﴾گونید: «(اگر چنین وعدۀ درست باشد) آنگاه آن بازکشتی زیانبار است!». ﴿۱۲﴾پس آن (بازگشت) تنها با یک بانگ مهیب است! ﴿۱۳﴾پس ناگهان همگی بر عرصۀ زمین (محشر) ظاهر می‌شوند. ﴿۱۴﴾(ای پیامبر) آیا داستان موسی به تو رسیده است؟! ﴿۱۵﴾

﴿إِذۡ نَادَىٰهُ رَبُّهُۥ بِٱلۡوَادِ ٱلۡمُقَدَّسِ طُوًى ١٦ ٱذۡهَبۡ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ إِنَّهُۥ طَغَىٰ ١٧ فَقُلۡ هَل لَّکَ إِلَىٰٓ أَن تَزَکَّىٰ ١٨ وَأَهۡدِیَکَ إِلَىٰ رَبِّکَ فَتَخۡشَىٰ ١٩ فَأَرَىٰهُ ٱلۡأٓیَةَ ٱلۡکُبۡرَىٰ ٢٠ فَکَذَّبَ وَعَصَىٰ ٢١ ثُمَّ أَدۡبَرَ یَسۡعَىٰ ٢٢ فَحَشَرَ فَنَادَىٰ ٢٣ فَقَالَ أَنَا۠ رَبُّکُمُ ٱلۡأَعۡلَىٰ ٢٤ فَأَخَذَهُ ٱللَّهُ نَکَالَ ٱلۡأٓخِرَةِ وَٱلۡأُولَىٰٓ ٢٥ إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَعِبۡرَةٗ لِّمَن یَخۡشَىٰٓ ٢٦ءَأَنتُمۡ أَشَدُّ خَلۡقًا أَمِ ٱلسَّمَآءُۚ بَنَىٰهَا ٢٧ رَفَعَ سَمۡکَهَا فَسَوَّىٰهَا ٢٨ وَأَغۡطَشَ لَیۡلَهَا وَأَخۡرَجَ ضُحَىٰهَا ٢٩ وَٱلۡأَرۡضَ بَعۡدَ ذَٰلِکَ دَحَىٰهَآ ٣٠ أَخۡرَجَ مِنۡهَا مَآءَهَا وَمَرۡعَىٰهَا ٣١ وَٱلۡجِبَالَ أَرۡسَىٰهَا ٣٢ مَتَٰعٗا لَّکُمۡ وَ لِأَنۡعَٰمِکُمۡ ٣٣ فَإِذَا جَآءَتِ ٱلطَّآمَّةُ ٱلۡکُبۡرَىٰ ٣٤ یَوۡمَ یَتَذَکَّرُ ٱلۡإِنسَٰنُ مَا سَعَىٰ ٣٥ وَبُرِّزَتِ ٱلۡجَحِیمُ لِمَن یَرَىٰ ٣٦ فَأَمَّا مَن طَغَىٰ ٣٧ وَءَاثَرَ ٱلۡحَیَوٰةَ ٱلدُّنۡیَا ٣٨ فَإِنَّ ٱلۡجَحِیمَ هِیَ ٱلۡمَأۡوَىٰ ٣٩ وَأَمَّا مَنۡ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِۦ وَنَهَى ٱلنَّفۡسَ عَنِ ٱلۡهَوَىٰ ٤٠ فَإِنَّ ٱلۡجَنَّةَ هِیَ ٱلۡمَأۡوَىٰ ٤١ یَسۡ‍َٔلُونَکَ عَنِ ٱلسَّاعَةِ أَیَّانَ مُرۡسَىٰهَا ٤٢ فِیمَ أَنتَ مِن ذِکۡرَىٰهَآ ٤٣ إِلَىٰ رَبِّکَ مُنتَهَىٰهَآ ٤٤ إِنَّمَآ أَنتَ مُنذِرُ مَن یَخۡشَىٰهَا ٤٥ کَأَنَّهُمۡ یَوۡمَ یَرَوۡنَهَا لَمۡ یَلۡبَثُوٓاْ إِلَّا عَشِیَّةً أَوۡ ضُحَىٰهَا ٤٦﴾

آنگاه که پروردگارش او را در وادی مقدس «طوی» ندا داد (و فرمود:). ﴿۱۶﴾به سوی فرعون برو، که او طغیان کرده است. ﴿۱۷﴾پس به او بگو: «آیا می‌خواهی پاکیزه شوی؟! ﴿۱۸﴾و من تو را به سوی پروردگارت هدایت کنم، آنگاه (از او) بترسی، (و فرمانیزدار شوی). ﴿۱۹﴾پس (موسی) معجزۀ بزرگ را به او نشان داد. ﴿۲۰﴾اما او تکذیب کرد و عصیان ورزید. ﴿۲۱﴾سپس پشت کرد و به کوشش و تلاش (علیه او) پرداخت. ﴿۲۲﴾پس (قومش را) جمع کرد و ندا داد. ﴿۲۳﴾و آنگاه گفت: «من پروردگار برتر شما هستم». ﴿۲۴﴾پس الله او را به عذاب آخرت و دنیا گرفتار کرد. ﴿۲۵﴾بی‌گمان در این (واقعۀ) عبرتی است برای کسی‌که (از الله) می‌ترسد. ﴿۲۶﴾آیا آفرنیش شما (بعد از مرگ) سخت‌تر است یا آسمان که (الله) آن را بنا کرد؟ ﴿۲۷﴾سقف آن را برا فراشت، پس به آن شکل و نظم داد. ﴿۲۸﴾و شبش را تاریک، و روزش را روشن گردانید. ﴿۲۹﴾و زمین را بعد از آن گسترانید. ﴿۳۰﴾و از آن آب (چشمه‌ها و چاه‌ها) و چراگاهش را بیرون آورد. ﴿۳۱﴾و کوه‌ها را محکم و استوار (بر روی زمین) قرار داد. ﴿۳۲﴾(همۀ این‌ها) برای بهره‌گیری شما و چهارپایان‌تان است. ﴿۳۳﴾پس هنگامی‌که (آن) حادثۀ بزرگ (قیامت) فرا رسد، ﴿۳۴﴾در آن روز انسان (تمام اعمال و) تلاش‌های خود را به یاد آورد. ﴿۳۵﴾و جهنم برای هر بیننده آشکار می‌شود. ﴿۳۶﴾پس آن کس که طغیان (و سرکشتی) کرده باشد. ﴿۳۷﴾و زندگی دنیا را (بر آخرت) ترجیح داده باشد. ﴿۳۸﴾پس بی ترید جهنم جایگاه اوست. ﴿۳۹﴾و اما کسی‌که از ایستادن در حضور پروردگارش بیمناک بوده، و نفس را از هوی (و هوس) باز داشته باش. ﴿۴۰﴾پس قطعاً بهشت جایگاه اوست. ﴿۴۱﴾(ای پیامبر) در بارۀ قیامت از تو می‌پرسند، که در چه زمانی واقع می‌شود؟ ﴿۴۲﴾تو را با یاد آوری این سخن چه کار است؟ ﴿۴۳﴾(سر انجام و) منت‌های (علم) آن نزد پروردگارتواست. ﴿۴۴﴾(ای پیامبر) توتنها بیم‌دهندۀ کسانی هستی که از آن می‌ترسند. ﴿۴۵﴾روزی‌که (کافران قیامت را) ببیند، (چنین احساس می‌کنند که) گویی (در دنیا) جز یک شامگاه یا چاشتگاه درنگ نکرده‌اند. ﴿۴۶﴾.

سوره نازعات

سُورَةُ النَّازِعَاتِ

بسم الله الرحمن الرحیم

﴿ وَٱلنَّٰزِعَٰتِ غَرۡقٗا ١ وَٱلنَّٰشِطَٰتِ نَشۡطٗا ٢ وَٱلسَّٰبِحَٰتِ سَبۡحٗا ٣ فَٱلسَّٰبِقَٰتِ سَبۡقٗا ٤ فَٱلۡمُدَبِّرَٰتِ أَمۡرٗا ٥ یَوۡمَ تَرۡجُفُ ٱلرَّاجِفَةُ ٦ تَتۡبَعُهَا ٱلرَّادِفَةُ ٧ قُلُوبٞ یَوۡمَئِذٖ وَاجِفَةٌ ٨ أَبۡصَٰرُهَا خَٰشِعَةٞ ٩ یَقُولُونَ أَءِنَّا لَمَرۡدُودُونَ فِی ٱلۡحَافِرَةِ ١٠ أَءِذَا کُنَّا عِظَٰمٗا نَّخِرَةٗ ١١ قَالُواْ تِلۡکَ إِذٗا کَرَّةٌ خَاسِرَةٞ ١٢ فَإِنَّمَا هِیَ زَجۡرَةٞ وَٰحِدَةٞ ١٣ فَإِذَا هُم بِٱلسَّاهِرَةِ ١٤ هَلۡ أَتَىٰکَ حَدِیثُ مُوسَىٰٓ ١٥﴾

به نام خداوند بخشندۀ مهربان

قسم به جماعات فرشتگان که نزع می‌کنند به وجه سختى! [1233]. ﴿1﴾و قسم به جماعات فرشتگان که بیرون مى‏آرند بیرون آوردنی! [1234]. ﴿2﴾و قسم به فرشتگان که شنا مى‏کنند، شنا کردنى! [1235]. ﴿3﴾پس قسم به فرشتگان که سبقت مى‏کنند، سبقت کردنى! [1236]. ﴿4﴾پس قسم به جماعات فرشتگان که تدبیر می‌کنند هر کاری را! آنچه گفته مى‏شود بودنی است. ﴿5﴾روزی که بجنبد جنبنده.‌ ﴿6﴾از پس وى درآید از پس درآینده [1237]. ﴿7﴾دل‌ها آن روز ترسان باشند. ﴿8﴾بر دیده‌هاى آن جماعت خوارى هویدا باشد. ﴿9﴾می‌گویند [کافران]: آیا بازگردانیده شویم به حالت نخستین؟. ﴿10﴾آیا چون شویم استخوان‌هاى بوسیده باز زنده شویم؟. ﴿11﴾گفتند: آن رجوع آنگاه رجوع زیان دهنده باشد. ﴿12﴾پس جز این نیست که آن واقعه یک آواز تند است. ﴿13﴾پس ناگهان ایشان به روى زمین آمده باشند. ﴿14﴾آیا آماده است پیش تو خبر موسى؟. ﴿15﴾

﴿ إِذۡ نَادَىٰهُ رَبُّهُۥ بِٱلۡوَادِ ٱلۡمُقَدَّسِ طُوًى ١٦ ٱذۡهَبۡ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ إِنَّهُۥ طَغَىٰ ١٧ فَقُلۡ هَل لَّکَ إِلَىٰٓ أَن تَزَکَّىٰ ١٨ وَأَهۡدِیَکَ إِلَىٰ رَبِّکَ فَتَخۡشَىٰ ١٩ فَأَرَىٰهُ ٱلۡأٓیَةَ ٱلۡکُبۡرَىٰ ٢٠ فَکَذَّبَ وَعَصَىٰ ٢١ ثُمَّ أَدۡبَرَ یَسۡعَىٰ ٢٢ فَحَشَرَ فَنَادَىٰ ٢٣ فَقَالَ أَنَا۠ رَبُّکُمُ ٱلۡأَعۡلَىٰ ٢٤ فَأَخَذَهُ ٱللَّهُ نَکَالَ ٱلۡأٓخِرَةِ وَٱلۡأُولَىٰٓ ٢٥ إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَعِبۡرَةٗ لِّمَن یَخۡشَىٰٓ ٢٦ءَأَنتُمۡ أَشَدُّ خَلۡقًا أَمِ ٱلسَّمَآءُۚ بَنَىٰهَا ٢٧ رَفَعَ سَمۡکَهَا فَسَوَّىٰهَا ٢٨ وَأَغۡطَشَ لَیۡلَهَا وَأَخۡرَجَ ضُحَىٰهَا ٢٩ وَٱلۡأَرۡضَ بَعۡدَ ذَٰلِکَ دَحَىٰهَآ ٣٠ أَخۡرَجَ مِنۡهَا مَآءَهَا وَمَرۡعَىٰهَا ٣١ وَٱلۡجِبَالَ أَرۡسَىٰهَا ٣٢ مَتَٰعٗا لَّکُمۡ وَ لِأَنۡعَٰمِکُمۡ ٣٣ فَإِذَا جَآءَتِ ٱلطَّآمَّةُ ٱلۡکُبۡرَىٰ ٣٤ یَوۡمَ یَتَذَکَّرُ ٱلۡإِنسَٰنُ مَا سَعَىٰ ٣٥ وَبُرِّزَتِ ٱلۡجَحِیمُ لِمَن یَرَىٰ ٣٦ فَأَمَّا مَن طَغَىٰ ٣٧ وَءَاثَرَ ٱلۡحَیَوٰةَ ٱلدُّنۡیَا ٣٨ فَإِنَّ ٱلۡجَحِیمَ هِیَ ٱلۡمَأۡوَىٰ ٣٩ وَأَمَّا مَنۡ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِۦ وَنَهَى ٱلنَّفۡسَ عَنِ ٱلۡهَوَىٰ ٤٠ فَإِنَّ ٱلۡجَنَّةَ هِیَ ٱلۡمَأۡوَىٰ ٤١ یَسۡ‍َٔلُونَکَ عَنِ ٱلسَّاعَةِ أَیَّانَ مُرۡسَىٰهَا ٤٢ فِیمَ أَنتَ مِن ذِکۡرَىٰهَآ ٤٣ إِلَىٰ رَبِّکَ مُنتَهَىٰهَآ ٤٤ إِنَّمَآ أَنتَ مُنذِرُ مَن یَخۡشَىٰهَا ٤٥ کَأَنَّهُمۡ یَوۡمَ یَرَوۡنَهَا لَمۡ یَلۡبَثُوٓاْ إِلَّا عَشِیَّةً أَوۡ ضُحَىٰهَا ٤٦﴾

چون آواز دادش پروردگار او به وادىِ پاک طوى نام. ﴿16﴾که برو به سوى فرعون، هرآیینه وى از حد گذشته است. ﴿17﴾پس بگو: که هیچ میل‏ است تو را به آنکه پاکیزه شوى؟. ﴿18﴾و راه بنمایم تو را به سوى پروردگار تو، پس بترسى؟. ﴿19﴾پس بنمود فرعون آن معجزۀ بزرگ را [1238]. ﴿20﴾پس دروغ داشت و نافرمانى کرد. ﴿21﴾پس از آن مجلس بازگشت تدبیرکنان. ﴿22﴾پس جمع کرد قوم خود را، پس آواز داد. ﴿23﴾پس گفت: من پروردگار بزرگوار شمایم! . ﴿24﴾پس گرفتار کرد او را خدا به عذاب آخرت و دنیا. ﴿25﴾هرآیینه در این خبر، پندى هست براى هر که بترسد. ﴿26﴾آیا شما محکمترید در آفرینش یا آسمان؟ خدا بنا کرد آن آسمان را. ﴿27﴾بلند ساخت ارتفاع او را، پس درست ساخت آن را. ﴿28﴾و تاریک کرد شب او را و ظهور آورد روشنىِ روز او را. ﴿29﴾و زمین را بعد از آفریدن آسمان همواره کرد [1239]. ﴿30﴾بیرون آورد از زمین آب او را و چراگاه او را﴿31﴾و کوه‌ها را استوار نمود. ﴿32﴾از براى منفعت شما و چهارپایان شما. ﴿33﴾پس وقتى که بیاید قیامت. ﴿34﴾روزى که یاد کند آدمى آنچه عمل کرده بود. ﴿35﴾و ظاهر کرده شود دوزخ براى هر که دیدنش خواهد. [ثواب یا عقاب متحقق گردد] . ﴿36﴾اما کسی که از حد درگذشته باشد. ﴿37﴾و برگزیده باشد زندگانى این جهانى را. ﴿38﴾پس هرآیینه دوزخ همان است جاى او. ﴿39﴾و اما کسی که ترسیده باشد از ایستادن به حضور پروردگار خویش و بازداشته باشد نفس را از شهوت. ﴿40﴾پس هرآیینه بهشت همان است جاى او. ﴿41﴾مى‏پرسند تو را از قیامت کى باشد متحقق آن؟. ﴿42﴾در چه منزلتى تو از علم آن؟. ﴿43﴾به سوى پروردگار تو است منتهى علم آن. ﴿44﴾جز این نیست که تو ترساننده‌ای کسى را که بترسد از وى. ﴿45﴾روزی که ببینند آن را، چنانستی که ایشان درنگ نکرده بودند به دنیا، مگر به یک وقت شام یا یک وقت صبحى که پیش از آن بود. ﴿46﴾