| ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
| 1 | ||||||
| 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
| 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
| 30 |
مکی است؛ ترتیب آن 104؛ شمار آیات آن 9
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِیمِ
﴿وَیۡلٞ لِّکُلِّ هُمَزَةٖ لُّمَزَةٍ ١﴾.
هلاکت و تباهی بر هر غیبت‌گر مسلمانان باد که بر مؤمنان طعن وارد می‌کند، جویای عیب‌هاست، از مناقبت چشم می‌پوشد و زبانش مانند قیچی آبروها را قطع می‌کند.
﴿ٱلَّذِی جَمَعَ مَالٗا وَعَدَّدَهُۥ ٢﴾.
آنکه با حرص، طمع و آزمندی به جمع و ذخیرۀ ثروت می‌پردازد، حقوق اموال را با بخالت ادا نمی‌نماید، بلکه خادم و خازنش می‌شود و با مصروف‌شدن به دنیا از طاعات الهی اعراض می‌کند.
﴿یَحۡسَبُ أَنَّ مَالَهُۥٓ أَخۡلَدَهُۥ ٣﴾.
می‌پندارد مالی را که جمع آورده است جاودانگی در دنیا، سلامت از آفات، گریز از مرگ و رهایی از ملاقات با خداوند عزوجل را برایش تضمین می‌نماید.
﴿کَلَّاۖ لَیُنۢبَذَنَّ فِی ٱلۡحُطَمَةِ ٤﴾.
هرگز واقعیت مطابق پندارش نیست. به زودی او را در آتشی می‌اندازیم که اعضا و استخوان‌هایش را در هم می‌کشند و اجزای وجودش را می‌ساید تا جزای آزمندی، طمعگاری و ذخیره‌کردنش را دریابد.
﴿وَمَآ أَدۡرَىٰکَ مَا ٱلۡحُطَمَةُ ٥﴾.
چه می‌دانی که حقیقت این آتش چیست؟ آتشی است که عقوبت‌های هول‌انگیز و زنجیر‌های هراسناک دارد، قابل ترس و هراس است و سزاوار است که از آن حذر شود.
﴿نَارُ ٱللَّهِ ٱلۡمُوقَدَةُ ٦﴾.
این آتش خداوندی است که آن را برای دشمنان برافروخته و مشتعل ساخته، برای مستحقّان آماده کرده و عذاب و عقوبتش بالاتر از وصف است.
﴿ٱلَّتِی تَطَّلِعُ عَلَى ٱلۡأَفِۡٔدَةِ ٧﴾.
آتشی است که از شدّت حرارت وشعلۀ پیش از حدّش از بدن‌ها به دل‌ها نفوذ می‌کند و اطراف وجود را تا درون شکم پاره می‌کند؛ یعنی بیرون و درون جسم را می‌سوزاند.
﴿إِنَّهَا عَلَیۡهِم مُّؤۡصَدَةٞ ٨﴾.
این آتش اهل خود را طور کامل فرا می‌گیرد و از آن بیرون نمی‌شوند، بلکه در آن همیشه ماندگار‌اند؛ نه قطع می‌شود و نه تخفیف می‌یابد.
﴿فِی عَمَدٖ مُّمَدَّدَةِۢ ٩﴾.
این آتش بر ستون‌هایی فرش‌شده که در حرارتش با پشت‌ها و بطن‌های خویش از حالی به حالی تغییر می‌یابند و چنان است که از اثر شعلۀ آتش بگداخته است. هر باری که خواستار تخفیف می‌شوند، خداوند عزوجل عذاب را بر آنان مزید می‌سازد.
مکی و ۹ آیه است.
آیه‌ی ۹-۱:
﴿وَیۡلٞ لِّکُلِّ هُمَزَةٖ لُّمَزَةٍ١﴾[الهمزة: ۱]. «وای به حال هر عیبجوی طعنه‌زن».
﴿ٱلَّذِی جَمَعَ مَالٗا وَعَدَّدَهُۥ٢﴾[الهمزة: ۲]. «کسی‌که مال گرد آورد و آن‌را شمارش کرد».
﴿یَحۡسَبُ أَنَّ مَالَهُۥٓ أَخۡلَدَهُۥ٣﴾[الهمزة: ۳]. «می‌پندارد که مالش او را جاودانه می‌دارد».
﴿کَلَّاۖ لَیُنۢبَذَنَّ فِی ٱلۡحُطَمَةِ٤﴾[الهمزة: ۴]. «نه! به یقین در «حطمه» انداخته خواهد شد».
﴿وَمَآ أَدۡرَىٰکَ مَا ٱلۡحُطَمَةُ٥﴾[الهمزة: ۵]. «و تو چه می‌دانی که «حطمه» چیست»؟.
﴿نَارُ ٱللَّهِ ٱلۡمُوقَدَةُ٦﴾[الهمزة: ۶]. «آتش برافروختۀ خداست».
﴿ٱلَّتِی تَطَّلِعُ عَلَى ٱلۡأَفِۡٔدَةِ٧﴾[الهمزة: ۷]. «آتشی که بر دل‌ها مسلط و چیره می‌گردد».
﴿إِنَّهَا عَلَیۡهِم مُّؤۡصَدَةٞ٨﴾[الهمزة: ۸]. «بی‌گمان آن (آتش) بر آنان فرو بسته شده است».
﴿فِی عَمَدٖ مُّمَدَّدَةِۢ٩﴾[الهمزة: ۹]. «در ستون‌هایی دراز».
﴿وَیۡلٞ لِّکُلِّ هُمَزَةٖ لُّمَزَةٍ١﴾کسی که با عمل و سخنش مردم را عیب‌جویی می‌کند و به آن‌ها طعنه می‌زند عذاب سخت و هلاک کننده‌ای در پیش دارد. «همّاز» کسی است که با اشاره و عمل مردم را مورد عیب‌جویی قرار می‌دهد و به آن طعنه می‌زند. « لمّاز» کسی است که با گفتار خود از مردم عیب می‌گیرد.
﴿ٱلَّذِی جَمَعَ مَالٗا وَعَدَّدَهُۥ٢﴾چنین طعنه زنی هدف و اراده‌ای جز جمع آوری مال و شمردن آن و رشک بردن به آن ندارد، و علاقه‌ای به انفاق مال در راه‌های خیر و برقرار داشتن پیوند خویشاوندی و امثال آن ندارد.
﴿یَحۡسَبُ أَنَّ مَالَهُۥٓ أَخۡلَدَهُۥ٣﴾چنین کسی به سبب نادانی‌اش گمان می‌برد که مالش او را در دنیا برای همیشه ماندگار می‌کند، بنابراین، تلاش و رنج او در بیشتر کردن و رشد دادن مالش می‌باشد و گمان می‌برد این کار عمرش را بیشتر خواهد کرد.
﴿کَلَّاۖ لَیُنۢبَذَنَّ فِی ٱلۡحُطَمَةِ٤﴾نه! به یقین در دوزخ خردکننده و درهم شکننده انداخته خواهد شد. و تو چه می‌دانی که خردکننده چیست؟ ﴿نَارُ ٱللَّهِ ٱلۡمُوقَدَةُ٦ ٱلَّتِی تَطَّلِعُ عَلَى ٱلۡأَفِۡٔدَةِ٧﴾آتشی که افروزه و هیزم آن مردم و سنگ‌ها هستند و از بس که شدید است از جسم‌ها می‌گذرد و به دل‌ها می‌رسد. و با وجود گرمای شدیدش در آن زندانی و گرفتار هستند و از بیرون آمدن از آن تا امید می‌باشند. بنابراین فرمود: ﴿إِنَّهَا عَلَیۡهِم مُّؤۡصَدَةٞ٨ فِی عَمَدٖ مُّمَدَّدَةِۢ٩﴾درهای دوزخ به روی آن‌ها بسته شده و آن سوی درها ستون‌های درازی است تا از آن بیرون نیایند. ﴿کُلَّمَآ أَرَادُوٓاْ أَن یَخۡرُجُواْ مِنۡهَا مِنۡ غَمٍّ أُعِیدُواْ فِیهَا﴾[الحج: ۲۲]. «هرگاه بخواهند از غم و اندوهش بیرون بیایند به آن برگردانده می‌شوند. از خداوند می‌طلبیم که ما را پناه دهد و از او عفو و عافیت را می‌طلبیم».
پایان تفسیر سوره‌ی همزه
سورة الهمزة - سورة 104 - عدد آیاتها 9
بسم الله الرحمن الرحیم
وَیْلٌ لِّکُلِّ هُمَزَةٍ لُّمَزَةٍ
الَّذِی جَمَعَ مَالا وَعَدَّدَهُ
یَحْسَبُ أَنَّ مَالَهُ أَخْلَدَهُ
کَلاَّ لَیُنبَذَنَّ فِی الْحُطَمَةِ
وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْحُطَمَةُ
نَارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ
الَّتِی تَطَّلِعُ عَلَى الأَفْئِدَةِ
إِنَّهَا عَلَیْهِم مُّؤْصَدَةٌ
فِی عَمَدٍ مُّمَدَّدَةٍ
سورة همزه
به نام الله بخشندة مهربان
وای بر هر عیبجوی غیبت‌کننده‌ای. ﴿1﴾ (همان) کسی‌که مال فراونی گرد آورد و شمارش کرد. ﴿2﴾ گمان می‌کند که مالش او را جاودانه می‌سازد. ﴿3﴾ هرگز چنین نیست (که او گمان می‌کند) مسلماً در «حطمه» انداخته خواهد شد. ﴿4﴾ و تو چه دانی «حطمه» چیست؟! ﴿5﴾ آتش برافروخته الهی است. ﴿6﴾ (آتشی) که بر دل‌ها چیره گردد (و بسوزاند). ﴿7﴾ بی‌گمان آن (آتش) بر آن‌ها فرو بسته (و ازهر سو آن‌ها را محاصره کرده است). ﴿8﴾ در ستون‌های بلند ( کشیده شده) است. ﴿9﴾
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِیمِ
وَیۡلٞ لِّکُلِّ هُمَزَةٖ لُّمَزَةٍ ١ ٱلَّذِی جَمَعَ مَالٗا وَعَدَّدَهُۥ ٢ یَحۡسَبُ أَنَّ مَالَهُۥٓ أَخۡلَدَهُۥ ٣ کَلَّاۖ لَیُنۢبَذَنَّ فِی ٱلۡحُطَمَةِ ٤ وَمَآ أَدۡرَىٰکَ مَا ٱلۡحُطَمَةُ ٥ نَارُ ٱللَّهِ ٱلۡمُوقَدَةُ ٦ ٱلَّتِی تَطَّلِعُ عَلَى ٱلۡأَفِۡٔدَةِ ٧ إِنَّهَا عَلَیۡهِم مُّؤۡصَدَةٞ ٨ فِی عَمَدٖ مُّمَدَّدَةِۢ ٩
سوره همزه
به نام خداوند بخشندة مهربان
وای به حال هر عیبجوی طعنه‌زن. ﴿1﴾ کسی‌که مال گرد آورد و آن‌را شمارش کرد. ﴿2﴾ می‌پندارد که مالش او را جاودانه می‌دارد. ﴿3﴾ نه! به یقین در «حطمه» انداخته خواهد شد. ﴿4﴾ و تو چه می‌دانی که «حطمه» چیست؟. ﴿5﴾ آتش برافروختة خداست. ﴿6﴾ آتشی که بر دل‌ها مسلط و چیره می‌گردد. ﴿7﴾ بی‌گمان آن (آتش) بر آنان فرو بسته شده است. ﴿8﴾ در ستون‌هایی دراز. ﴿9﴾