سورۀ مطفّفین

سورۀ مطفّفین

مکی است؛ ترتیب آن 83؛ شمار آیات آن 36

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِیمِ

﴿وَیۡلٞ لِّلۡمُطَفِّفِینَ ١﴾.

هلاکت و زیانمندی و عذاب و تباهی بر کسانی باد که در پیمانه و ترازو خیانت ورزند؛ یعنی هنگامی که حقّ‌شان را بگیرند زیاده‌ستانی کنند و چون حقّ کسی را بپردازند پیمانه را کم دهند.

﴿ٱلَّذِینَ إِذَا ٱکۡتَالُواْ عَلَى ٱلنَّاسِ یَسۡتَوۡفُونَ ٢﴾.

کسانی که چون حقوق خویش را از کسی طلب کنند، در ترازو و پیمانه و در همه احکام و اموال،‌ حقّ خویش را کامل و وافی مطالبه می‌کنند.

﴿وَإِذَا کَالُوهُمۡ أَو وَّزَنُوهُمۡ یُخۡسِرُونَ ٣﴾.

امّا آنگاه که حقوق دیگران را پیمانه یا وزن نمایند کم می‌پردازند و در حصۀ معیّن آنان نقص وارد می‌کنند؛ یعنی حقّ خویشتن را کامل می‌گیرند و حقّ دیگران را کم می‌دهند.

﴿أَلَا یَظُنُّ أُوْلَٰٓئِکَ أَنَّهُم مَّبۡعُوثُونَ ٤﴾.

آیا گروه کم‌کنندۀ حقوق دیگران فکر نمی‌کنند که به زودی بعد از مرگ خود زنده می‌شوند، از اعمال خویش مورد محاسبه قرار می‌گیرند و در برابر نقص حقّ دیگران جزا داده می‌شوند.

﴿لِیَوۡمٍ عَظِیمٖ ٥﴾.

به زودی در روزی که خطر بزرگ، احوال ترس‌آور و محضر هولناک دارد زنده می‌شوند؛ در روزی که از نگاه هولناکی و خطر از همه روزها دشوار است.

﴿یَوۡمَ یَقُومُ ٱلنَّاسُ لِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِینَ ٦﴾.

در آن روز مردم از قبر‌های خود به سوی موقف برای حساب برمی‌خیزند و برای حکم نهایی و دستیابی به جزای اعمال جمع می‌شوند؛ حال آنکه برخی نیک‌اعمال و بعضی بد‌اعمال هستند.

﴿کَلَّآ إِنَّ کِتَٰبَ ٱلۡفُجَّارِ لَفِی سِجِّینٖ ٧﴾.

آگاه باش که کتاب بد‌کاران در پروندۀ اهل آتش و نام‌های آنان در کتاب هلاک شوندگان اهل دوزخ ثبت و ضبط شده است.

﴿وَمَآ أَدۡرَىٰکَ مَا سِجِّینٞ ٨﴾.

از کتابی که پروندۀ نام‌های اهل آتش دوزخ است چه معلوماتی داری؟ کتابی محفوظ است که در آن نام‌ها بدون زیادت و نقصان شمرده شده است.

﴿کِتَٰبٞ مَّرۡقُومٞ ٩﴾.

کتابی است که نام‌های کافران در آن نوشته شده، نام‌ها با حروف نشانه‌دار شده و در متنش ضبط گردیده است؛ یعنی این کتاب، پروندۀ بد‌کاران و اهل دوزخ است.

﴿وَیۡلٞ یَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُکَذِّبِینَ ١٠﴾.

لعنت و خسران با هلاکت و تباهی بر اهل دوزخ باد که کتاب الهی را تکذیب کردند، حساب را فراموش نمودند و در نتیجه مستحقّ عذاب و مستوجب عقاب شدند!

﴿ٱلَّذِینَ یُکَذِّبُونَ بِیَوۡمِ ٱلدِّینِ ١١﴾.

این گروه به روز جزا تکذیب نمودند و از بعث و نشور انکار ورزیدند؛ یعنی به بهشت و دوزخ و به ایستادن در محضر خداوند جبّار باورمند نیستند.

﴿وَمَا یُکَذِّبُ بِهِۦٓ إِلَّا کُلُّ مُعۡتَدٍ أَثِیمٍ ١٢﴾.

هیچ کسی روز قیامت را تکذیب نمی‌کند، مگر آنکه از حد تجاوز کند، عهد‌ها را بشکند، ‌به معبودش کافر شود، گناهان زیادی را انجام دهد، در ارتکاب جرم‌ها بکوشد و در خوردن حرام اسراف نماید.

﴿إِذَا تُتۡلَىٰ عَلَیۡهِ ءَایَٰتُنَا قَالَ أَسَٰطِیرُ ٱلۡأَوَّلِینَ ١٣﴾.

آنگاه که آیات قرآن بر این بد‌کار خوانده شود، با استهزا می‌گوید: این‌ها داستان‌های مردم قدیم، خرافات پیشینیان و سخنان باطل داستان پردازان دروغگوی است.

﴿کَلَّاۖ بَلۡۜ رَانَ عَلَىٰ قُلُوبِهِم مَّا کَانُواْ یَکۡسِبُونَ ١٤﴾.

هر‌گز چنین نیست، سوگند به خداوند عزوجل که داستان‌های پیشینیان نیست بلکه حجاب تکذیب، خشکی معاصی و پلیدی گناه دل‌های‌شان را بپوشانیده و فرا گرفته و از حق نابینا شده‌اند.

﴿کَلَّآ إِنَّهُمۡ عَن رَّبِّهِمۡ یَوۡمَئِذٖ لَّمَحۡجُوبُونَ ١٥﴾.

هر‌گز چنین نیست، به راستی این کافران از دیدار پروردگار خویش ممنوع اند و مانند مؤمنان به سویش ممنوع اند و مانند مؤمنان به سویش نظر کرده نمی‌توانند و این عذاب و جزای آنان است.

﴿ثُمَّ إِنَّهُمۡ لَصَالُواْ ٱلۡجَحِیمِ ١٦﴾.

بعد از آن کافران به خاطر اعمال بد و افعال زشت خود در آتشی وارد می‌شوند که چهره‌های آنان را بریان می‌کند، پوست‌های آنان را می‌سوزاند و در دل‌های‌شان اثر می‌کند.

﴿ثُمَّ یُقَالُ هَٰذَا ٱلَّذِی کُنتُم بِهِۦ تُکَذِّبُونَ ١٧﴾.

بعد از آن موظّفان دوزخ برای آنان می‌گویند: این همان عذابی است که بدان تکذیب می‌کردید. اکنون آن را با خواری بچشید و در آن همیشه باشید.

﴿کَلَّآ إِنَّ کِتَٰبَ ٱلۡأَبۡرَارِ لَفِی عِلِّیِّینَ ١٨﴾.

آگاه باشید که کتاب نیکو‌کاران راستگوی و اخلاصمند در پروندۀ اخیار و دیوان ابرار با حرمت و عزّتی ضبط و ثبت است.

﴿وَمَآ أَدۡرَىٰکَ مَا عِلِّیُّونَ ١٩﴾.

چی می‌دانی که کتاب علّیّین چیست؟ سوگند به پروردگار که دارای منزلت عالی و مرتبۀ بلند است؛ از آن‌رو در آن نام‌های بزرگی وجود دارد.

﴿کِتَٰبٞ مَّرۡقُومٞ ٢٠﴾.

کتابی است که با حرف‌هایی از نور و به اذن خداوند عزیز و غفور نوشته شده و نگارش یافته است. نام‌های نوشته در آن واضح است و با علاماتی که برای اهل برّ و احسان آشکار است نشانه‌دار شده است.

﴿یَشۡهَدُهُ ٱلۡمُقَرَّبُونَ ٢١﴾.

جماعت بزرگواری از فرشتگان مقرّب که منزلت عالی دارند در نزد این کتاب حضور می‌یابند و به آنچه در کتاب ابرار است گواهی می‌دهند.

﴿إِنَّ ٱلۡأَبۡرَارَ لَفِی نَعِیمٍ ٢٢﴾.

به راستی که مؤمنان مطیع در نعمت‌های جاودان و جایگاه راستین و با کرامتی به سر می‌برند، حال آنکه این نعمت‌ها همیشه است و خود در خورسندی و شادمانی به سوی یکدیگر‌شان نظر می‌اندازند.

﴿عَلَى ٱلۡأَرَآئِکِ یَنظُرُونَ ٢٣﴾.

ایشان بر تخت‌های نرم و راحتی تکیه زده‌اند و به آنچه حق‌تعالی برای‌شان از نعمت‌ها و مناظر نیکو عنایت کرده می‌بینند؛ از آن جمله اینکه به منظور زیادت شادمانی به سوی یکدیگر‌شان نظر می‌اندازند.

﴿تَعۡرِفُ فِی وُجُوهِهِمۡ نَضۡرَةَ ٱلنَّعِیمِ ٢٤﴾.

در چهرۀ گروه ابرار شادابی نعمت‌ها و روشنی کرامت‌ها، درخشش شادمانی و نور زیبایی، رونق حسن و حسن مظهر مشاهده می‌شود.

﴿یُسۡقَوۡنَ مِن رَّحِیقٖ مَّخۡتُومٍ ٢٥﴾.

نیکو‌کاران از شراب خالصی می‌نوشند که در آن چیز دیگری مخلوط نیست و غِش ندارد. شرابی است که نشه و سرگیجی نمی‌آورد و چنان سر به مُهر است که جز صاحبش کسی بدان دست‌رسی ندارد و آن را نمی‌گشاید.

﴿خِتَٰمُهُۥ مِسۡکٞۚ وَفِی ذَٰلِکَ فَلۡیَتَنَافَسِ ٱلۡمُتَنَٰفِسُونَ ٢٦﴾.

از روپوش جام، بوی مشک فرا می‌آید و از خوشبویی آن نفس لبریز می‌شود. برای تحصیل چنین نعمتی باید داوطلبان در میدان طاعت مسابقه نمایند و به خاطر دست‌یابی به چنین انعام و اکرامی طالبان خیر باید پیش‌دستی نمایند.

﴿وَمِزَاجُهُۥ مِن تَسۡنِیمٍ ٢٧﴾.

آب زلال و گوارایی از چشمۀ پاکیزه‌ای با این شراب مخلوط می‌شود که از جای بلندی بر آن فرو می‌ریزد تا منظر ریزش آب، بزرگ جلوه نماید.

﴿عَیۡنٗا یَشۡرَبُ بِهَا ٱلۡمُقَرَّبُونَ ٢٨﴾.

این چشمۀ صاف و گوارا همان (تسنیم) است که ابرار نیکو‌کار از آن می‌نوشند تا کرامت و نوازشی برای‌شان باشد و پاداش اعمال نیک‌شان را دریابند.

﴿إِنَّ ٱلَّذِینَ أَجۡرَمُواْ کَانُواْ مِنَ ٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ یَضۡحَکُونَ ٢٩﴾.

هر آینه کافران بد‌کار در دنیا به مؤمنان استهزا می‌کردند و در کار و بارشان می‌خندیدند؛ از آن‌رو که نفس‌های آنان را کفر و استکبار فرا گرفته بود.

﴿وَإِذَا مَرُّواْ بِهِمۡ یَتَغَامَزُونَ ٣٠﴾.

و آنگاه که مؤمنان می‌گذشتند، کافران با چشمان خویش ایشان را عیبجویی و تمسخر می‌کردند؛ یعنی کافران ثروتمند، مؤمنان فقیر را مورد تمسخر قرار می‌دادند.

﴿وَإِذَا ٱنقَلَبُوٓاْ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِمُ ٱنقَلَبُواْ فَکِهِینَ ٣١﴾.

و چون کافران به منازل خویش برمی‌گشتند، با ارتکاب تمسخر مؤمنان شادمان بودند، از آن‌رو که سرکشی و تکبّر می‌ورزیدند.

﴿وَإِذَا رَأَوۡهُمۡ قَالُوٓاْ إِنَّ هَٰٓؤُلَآءِ لَضَآلُّونَ ٣٢﴾.

و آنکاه که کافران مؤمنان را مشاهده می‌کردند می‌گفتند: این گروه گمراه شده‌اند، به راه خطا رفتند، دین خویش را ترک کردند و به سوی حق هدایت نشدند.

﴿وَمَآ أُرۡسِلُواْ عَلَیۡهِمۡ حَٰفِظِینَ ٣٣﴾.

این در حالی است که کافران وکیلان مؤمنان نیستند و در تصرّفات و کار‌های‌شان مراقبت و سرپرستی ندارند؛ یعنی نباید در امور‌شان مداخله نمایند.

﴿فَٱلۡیَوۡمَ ٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ مِنَ ٱلۡکُفَّارِ یَضۡحَکُونَ ٣٤﴾.

امّا در روز حساب حال دگرگون می‌شود؛ یعنی هنگامی که مؤمنان کافران را با خواری و حقارت در عذاب گرفتار می‌بینند بر آنان خنده می‌زنند.

﴿عَلَى ٱلۡأَرَآئِکِ یَنظُرُونَ ٣٥﴾.

بر تخت‌های نرم و راحت، از منازل عالی و کاخ‌های بلند خویش به سوی کافران که در آتش دوزخ عذاب می‌شوند نظر می‌کنند.

﴿هَلۡ ثُوِّبَ ٱلۡکُفَّارُ مَا کَانُواْ یَفۡعَلُونَ ٣٦﴾.

آیا کافران جزای اعمال تمسخر و استکبار خود را نمی‌یابند، مجازات نمی‌شوند، مورد اهانت قرار نمی‌گیرند و بعد از غرور و تکبّر خوار و ذلیل نمی‌گردند؟ آری! به جزای اعمال بد خویش گرفتار می‌شوند.

سوره مطففین

سوره مطففین

Ayah: 1

وَیۡلٞ لِّلۡمُطَفِّفِینَ

وای بر کم‌فروشان!

Ayah: 2

ٱلَّذِینَ إِذَا ٱکۡتَالُواْ عَلَى ٱلنَّاسِ یَسۡتَوۡفُونَ

[همان] کسانی‌ که چون [برای خود] از مردم پیمانه می‌کنند، حق خود را کامل می‌گیرند،

Ayah: 3

وَإِذَا کَالُوهُمۡ أَو وَّزَنُوهُمۡ یُخۡسِرُونَ

و هنگامی ‌که [می‌خواهند] برای آنان پیمانه یا وزن کنند، کم می‌گذارند.

Ayah: 4

أَلَا یَظُنُّ أُوْلَـٰٓئِکَ أَنَّهُم مَّبۡعُوثُونَ

آیا آنها گمان نمی‌کنند که [قیامت فرا می‌رسد و از قبرها] برانگیخته می‌شوند،

---

Ayah: 5

لِیَوۡمٍ عَظِیمٖ

در روزی بزرگ؟

Ayah: 6

یَوۡمَ یَقُومُ ٱلنَّاسُ لِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِینَ

[همان] روزی‌ که مردم در پیشگاه پروردگار جهانیان می‌ایستند.

Ayah: 7

کَلَّآ إِنَّ کِتَٰبَ ٱلۡفُجَّارِ لَفِی سِجِّینٖ

هرگز چنین نیست [که کافران پنداشته‌اند]! به راستی که نامۀ [اعمال] بدکاران در سِجّین است.

Ayah: 8

وَمَآ أَدۡرَىٰکَ مَا سِجِّینٞ

و تو چه دانی که سِجّین چیست؟

Ayah: 9

کِتَٰبٞ مَّرۡقُومٞ

کتابی است که [اعمال بدکاران در آن] نوشته شده است.

Ayah: 10

وَیۡلٞ یَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُکَذِّبِینَ

در آن روز، وای بر تکذیب‌کنندگان!

Ayah: 11

ٱلَّذِینَ یُکَذِّبُونَ بِیَوۡمِ ٱلدِّینِ

همان کسانی که روز جزا را [انکار و] تکذیب می‌کنند؛

Ayah: 12

وَمَا یُکَذِّبُ بِهِۦٓ إِلَّا کُلُّ مُعۡتَدٍ أَثِیمٍ

و جز ستمکارانِ گنهکار، [کسی] آن [روز] را تکذیب نمی‌کند.

Ayah: 13

إِذَا تُتۡلَىٰ عَلَیۡهِ ءَایَٰتُنَا قَالَ أَسَٰطِیرُ ٱلۡأَوَّلِینَ

هنگامی که آیات ما بر او تلاوت می‌شود، می‌گوید: «[این] افسانه‌های [خیالی] گذشتگان است».

Ayah: 14

کَلَّاۖ بَلۡۜ رَانَ عَلَىٰ قُلُوبِهِم مَّا کَانُواْ یَکۡسِبُونَ

هرگز چنین نیست [که آنها گمان می‌کنند]؛ بلکه [به سبب] آنچه کرده‌اند، بر دل‌هایشان زنگار بسته است.

Ayah: 15

کَلَّآ إِنَّهُمۡ عَن رَّبِّهِمۡ یَوۡمَئِذٖ لَّمَحۡجُوبُونَ

هرگز چنین نیست [که آنها می‌پندارند]. بی‌گمان، آنان در آن روز از [دیدار] پروردگار‌شان محرومند.

Ayah: 16

ثُمَّ إِنَّهُمۡ لَصَالُواْ ٱلۡجَحِیمِ

و [بعد از حساب،] مسلماً وارد دوزخ می‌شوند.

Ayah: 17

ثُمَّ یُقَالُ هَٰذَا ٱلَّذِی کُنتُم بِهِۦ تُکَذِّبُونَ

آنگاه به آنان گفته می‌شود: «این [آتش،] همان چیزی است که آن را تکذیب می‌کردید».

Ayah: 18

کَلَّآ إِنَّ کِتَٰبَ ٱلۡأَبۡرَارِ لَفِی عِلِّیِّینَ

هرگز چنین نیست [که آنها می‌پندارند]؛ بی‌گمان، نامۀ [اعمال] نیکوکاران در «عِلّیین» است.

Ayah: 19

وَمَآ أَدۡرَىٰکَ مَا عِلِّیُّونَ

و تو چه دانی که «عِلّیین» چیست؟

Ayah: 20

کِتَٰبٞ مَّرۡقُومٞ

کتابی است که [اعمال نیکوکاران در آن] نوشته شده است،

Ayah: 21

یَشۡهَدُهُ ٱلۡمُقَرَّبُونَ

که مقرّبان [درگاه الهی] بر آن حاضر می‌شوند [و گواهی می‌دهند].

Ayah: 22

إِنَّ ٱلۡأَبۡرَارَ لَفِی نَعِیمٍ

همانا نیکوکاران در نعمت[های بهشت] هستند.

Ayah: 23

عَلَى ٱلۡأَرَآئِکِ یَنظُرُونَ

بر تخت‌ها [تکیه زده و] می‌نگرند.

Ayah: 24

تَعۡرِفُ فِی وُجُوهِهِمۡ نَضۡرَةَ ٱلنَّعِیمِ

خرمی و نشاطِ نعمت [بهشت] را در چهره‌هایشان [می بینی و] می‌شناسی.

Ayah: 25

یُسۡقَوۡنَ مِن رَّحِیقٖ مَّخۡتُومٍ

آنها از شراب نابِ مُهرشده، [نوشانیده و] سیراب می‌شوند.

Ayah: 26

خِتَٰمُهُۥ مِسۡکٞۚ وَفِی ذَٰلِکَ فَلۡیَتَنَافَسِ ٱلۡمُتَنَٰفِسُونَ

مُهری که بر آن نهاده شده، از مُشک است، و مشتاقان [رحمت]، در این [شراب و دیگر نعمت‌های بهشتی] باید بر یکدیگر پیشی گیرند.

Ayah: 27

وَمِزَاجُهُۥ مِن تَسۡنِیمٍ

و آمیزه‌اش از [چشمه] تسنیم است؛

Ayah: 28

عَیۡنٗا یَشۡرَبُ بِهَا ٱلۡمُقَرَّبُونَ

[همان] چشمه‌ای که مقربان [درگاه الهی] از آن می‌نوشند.

Ayah: 29

إِنَّ ٱلَّذِینَ أَجۡرَمُواْ کَانُواْ مِنَ ٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ یَضۡحَکُونَ

همانا کسانی که جرم و گناه مرتکب شدند، پیوسته [در دنیا] بر کسانی‌ که ایمان آورده بودند می‌خندیدند.

Ayah: 30

وَإِذَا مَرُّواْ بِهِمۡ یَتَغَامَزُونَ

و هر گاه [مؤمنان] از کنار‌شان می‌گذشتند، با چشم و ابرو به هم اشاره می‌کردند [و آنان را به سُخره می‌گرفتند]؛

Ayah: 31

وَإِذَا ٱنقَلَبُوٓاْ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِمُ ٱنقَلَبُواْ فَکِهِینَ

و چون به سوی خانوادۀ خود بازمی‌گشتند، [به خاطر تمسخرِ مؤمنان] شادمان و خندان بودند؛

Ayah: 32

وَإِذَا رَأَوۡهُمۡ قَالُوٓاْ إِنَّ هَـٰٓؤُلَآءِ لَضَآلُّونَ

و هنگامی که مؤمنان را می‌دیدند می‌گفتند: «بی‌گمان، اینان گمراهانند»؛

Ayah: 33

وَمَآ أُرۡسِلُواْ عَلَیۡهِمۡ حَٰفِظِینَ

در حالی ‌که آنان برای مراقبت [و نگهبانی،] بر مؤمنان فرستاده نشده بودند.

---

Ayah: 34

فَٱلۡیَوۡمَ ٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ مِنَ ٱلۡکُفَّارِ یَضۡحَکُونَ

ولی امروز کسانی ‌که ایمان آورده‌اند، به کافران می‌خندند.

Ayah: 35

عَلَى ٱلۡأَرَآئِکِ یَنظُرُونَ

بر تخت‌های [آراسته نشسته و به نعمت‌های الهی که برترین آنها، رؤیت وجه گرامی الله است] می‌نگرند.

Ayah: 36

هَلۡ ثُوِّبَ ٱلۡکُفَّارُ مَا کَانُواْ یَفۡعَلُونَ

آیا کافران [با چشیدن عذاب،] جزای آنچه را که می‌کردند دریافت نموده‌اند؟

---

Al-Mutaffifīn

تفسیر سوره‌ی مطففین

مکی و ۳۶ آیه است.

آیه‌ی ۶-۱:

﴿وَیۡلٞ لِّلۡمُطَفِّفِینَ١﴾[المطففین: ۱]. «وای به حال کاهندگان (از حقوق مردم)».

﴿ٱلَّذِینَ إِذَا ٱکۡتَالُواْ عَلَى ٱلنَّاسِ یَسۡتَوۡفُونَ٢﴾[المطففین: ۲]. «کسانی‌که چون (برای خود) پیمانه زنند از مردم به تمام و کمال دریافت می‌دارند».

﴿وَإِذَا کَالُوهُمۡ أَو وَّزَنُوهُمۡ یُخۡسِرُونَ٣﴾[المطففین: ۳]. «و هنگامی‌که برای دیگران پیمانه می‌زنند یا وزن می‌کنند کم می‌گذارند».

﴿أَلَا یَظُنُّ أُوْلَٰٓئِکَ أَنَّهُم مَّبۡعُوثُونَ٤﴾[المطففین: ۴]. «آیا اینان نمی‌دانند که دوباره زنده می‌شوند».

﴿لِیَوۡمٍ عَظِیمٖ٥﴾[المطففین: ۵]. «در روزی (بس) بزرگ».

﴿یَوۡمَ یَقُومُ ٱلنَّاسُ لِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِینَ٦﴾[المطففین: ۶]. «روزی که مردم در پیشگاه پروردگار جهانیان می‌ایستند».

﴿وَیۡلٞ لِّلۡمُطَفِّفِینَ١﴾«ویل» کلمه عذاب و عقاب است. و «مطففین» را خداوند اینگونه تفسیر کرده است: ﴿ٱلَّذِینَ إِذَا ٱکۡتَالُواْ عَلَى ٱلنَّاسِ یَسۡتَوۡفُونَ٢﴾کسانی‌که وقتی برای خود پیمانه می‌زنند به تمام و کمال و بدون کم و کاست از مردم دریافت می‌دارند.

﴿وَإِذَا کَالُوهُمۡ أَو وَّزَنُوهُمۡ یُخۡسِرُونَ٣﴾و هنگامی‌که می‌خواهند حق مردم را که بر آن‌هاست وزن کنند و بدهند از آن می‌کاهند و به اندازه لازم نمی‌دهند. از آن کم می‌کنند، یا به وسیله پیمانه و ترازویی که کم نشان می‌دهند حق آن‌ها را پایمال می‌کنند و یا این که پیمانه و ترازو را پر نمی‌کنند و یا از راه‌های دیگری از حق مردم می‌کاهند.

پس کسی که به زور و یا از راه دزدی اموال مردم را از دستشان می‌گیرد به طریق اولی سزاوار چنین عذابی است. آیه دلالت می‌کند که انسان هم چنان که حق خود را از مردم می‌گیرد باید حق مردم را نیز در معاملات به آنها بدهد. بلکه حجت و سخن هم در این داخل است، پس همان‌طور که عادت بر این است که دو فردِ مناظره‌گر هریک می‌کوشد تا دلایل خود را ارائه دهد بر او لازم است که دلیل طرف خودش را که خود آن را نمی‌داند بیان کند. و همان طور که به دلایل خود می‌نگرد دلایل طرف راهم نگاه کند. و در این جا، انصاف از تعصب و فروتنی از تکبر و خردمندی از بی‌خردی مشخص می‌گردد.

از خداوند می‌خواهیم که ما را بر انجام هر کار خیری توفیق دهد. سپس خداوند کاهندگان را تهدید کرد و از حالتشان و از آنچه که بر آن بودند اظهار شگفتی نمود و فرمود: ﴿أَلَا یَظُنُّ أُوْلَٰٓئِکَ أَنَّهُم مَّبۡعُوثُونَ٤ لِیَوۡمٍ عَظِیمٖ٥ یَوۡمَ یَقُومُ ٱلنَّاسُ لِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِینَ٦﴾پس آنچه به آن‌ها جرأت داد که از حقوق مردم بکاهند ایمان نداشتن آن‌ها به روز قیامت است و اگر به قیامت ایمان داشتند و می‌دانستند روزی در پیشگاه خدا می‌ایستند و آن‌ها را در مورد همه چیز بازخواست می‌کند از این کارها دست می‌کشیدند و از آن توبه می‌کردند.

آیه‌ی ۱۷-۷:

﴿کَلَّآ إِنَّ کِتَٰبَ ٱلۡفُجَّارِ لَفِی سِجِّینٖ٧﴾[المطففین: ۷]. «حتماً نامۀ کردار بدکاران در سجین قرار دارد».

﴿وَمَآ أَدۡرَىٰکَ مَا سِجِّینٞ٨﴾[المطففین: ۸]. «و تو چه می‌دانی که سجین چه و چگونه است»؟.

﴿کِتَٰبٞ مَّرۡقُومٞ٩﴾[المطففین: ۹]. «کتاب نوشتۀ شده‌ای است».

﴿وَیۡلٞ یَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُکَذِّبِینَ١٠﴾[المطففین: ۱۰]. «در آن روز وای به حال تکذیب‌کنندگان».

﴿ٱلَّذِینَ یُکَذِّبُونَ بِیَوۡمِ ٱلدِّینِ١١﴾[المطففین: ۱۱]. «آن کسانی‌که روز جزا را دروغ می‌انگارند».

﴿وَمَا یُکَذِّبُ بِهِۦٓ إِلَّا کُلُّ مُعۡتَدٍ أَثِیمٍ١٢﴾[المطففین: ۱۲]. «و جز تجاوزگر گناه‌کار کسی آن را دروغ نمی‌انگارد».

﴿إِذَا تُتۡلَىٰ عَلَیۡهِ ءَایَٰتُنَا قَالَ أَسَٰطِیرُ ٱلۡأَوَّلِینَ١٣﴾[المطففین: ۱۳]. «چون آیات ما بر او خوانده شود می‌گوید: افسانه‌های پیشینیان است».

﴿کَلَّاۖ بَلۡۜ رَانَ عَلَىٰ قُلُوبِهِم مَّا کَانُواْ یَکۡسِبُونَ١٤﴾[المطففین: ۱۴]. «چنین نیست (که می‌گویند) بلکه کردار و تلاش ایشان دل‌هایشان را زنگ‌زده کرده است».

﴿کَلَّآ إِنَّهُمۡ عَن رَّبِّهِمۡ یَوۡمَئِذٖ لَّمَحۡجُوبُونَ١٥﴾[المطففین: ۱۵]. «چنین نیست (که می‌گویند) بی‌گمان آنان آن روز از (لقای) پروردگارشان در حجاب‌اند».

﴿ثُمَّ إِنَّهُمۡ لَصَالُواْ ٱلۡجَحِیمِ١٦﴾[المطففین: ۱۶]. «سپس آنان داخل آتش دوزخ می‌گردند و در آن می‌سوزند».

﴿ثُمَّ یُقَالُ هَٰذَا ٱلَّذِی کُنتُم بِهِۦ تُکَذِّبُونَ١٧﴾[المطففین: ۱۷]. «سپس به آنها گفته می‌شود: این است آنچه آن‌را دروع می‌انگاشتید».

خداوند متعال می‌فرماید: ﴿کَلَّآ إِنَّ کِتَٰبَ ٱلۡفُجَّارِ لَفِی سِجِّینٖ٧﴾به درستی که نامه اعمال بدکاران در سجین است. و این همه بدکاران را از نوع کافران و منافقان و فاسقان شامل می‌شود. و «سجّین» را چنین تفسیر کرد: ﴿وَمَآ أَدۡرَىٰکَ مَا سِجِّینٞ٨ کِتَٰبٞ مَّرۡقُومٞ٩﴾کتابی است که اعمال پلید و زشت آن‌ها در آن‌ها نوشته شده است.

«سجّین» جای تنگ و دشواری است. « سجّین» ضد «علیین» است. «علیین» محلی است که نامه اعمال نیکوکاران در آن قرار دارد، همچنان که بیان خواهد شد. و گفته شده «سجین» زیرزمین هفتم قرارگاه بدکاران است.

﴿وَیۡلٞ یَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُکَذِّبِینَ١٠ ٱلَّذِینَ یُکَذِّبُونَ بِیَوۡمِ ٱلدِّینِ١١﴾وای به حال تکذیب کنندگان، آن‌هایی که روز جزا را تکذیب می‌کنند.

﴿وَمَا یُکَذِّبُ بِهِۦٓ إِلَّا کُلُّ مُعۡتَدٍ أَثِیمٍ١٢﴾و جز کسی‌که بر محارم الهی تجاوز کرده و پا را از حلال فراتر گذاشته و بسیار گناهکار است آن را تذکیب نمی‌کند. چنین کسی دشمنی‌اش او را وادار می‌کند تا تکذیب نماید و تکبرش برای او ایجاب می‌نماید تا حق را نپذیرد. بنابراین فرمود: ﴿إِذَا تُتۡلَىٰ عَلَیۡهِ ءَایَٰتُنَا﴾وقتی آیات ما که بر حق و بر راست بودن آنچه پیامبران آورده‌اند دلالت می‌کند بر او خوانده شود آن را تکذیب می‌کند و به مخالفت با آن برمی‌خیزد، ﴿قَالَ أَسَٰطِیرُ ٱلۡأَوَّلِینَ﴾و می‌گوید: این افسانه‌های پیشینیان و حکایت‌های امت‌های گذشته است و از جانب خدا نیست.

تکذیب کنندگان این را از روی عناد و تکبر می‌گویند. امّا کسی که انصاف داشته باشد و هدف و مقصود او تبعیت از حق روشن باشد روز جزا را تکذیب نمی‌کند چون خداوند چنان دلایل قطعی و روشنی برای اثبات روز قیامت ارائه داده‌است که آن‌را تبدیل به حق و یقین کرده است و آن‌ها همان طور که با چشم خود خورشید را می‌بینند با جشم خود حقانیت آمدن روز جزا را می‌بینند.

اما کسی‌که کردارش بر دلش زنگار بسته است و گناهانش او را پوشانده‌اند از حق بازداشته می‌شود و حق را نمی‌بیند.

پس همان‌طور که دلِ چنین کسی از دیدن آیات الهی در حجاب است در روز قیامت نیز از لقای پروردگارشان در حجاب خواهند بود. و این سزای تکذیب است. ﴿ثُمَّ إِنَّهُمۡ﴾سپس آنان همراه با این عقوبت شدید ﴿لَصَالُواْ ٱلۡجَحِیمِ﴾به جهنم در خواهند آمد. سپس با توبیخ و سرزنش به آن‌ها گفته می‌شود: ﴿هَٰذَا ٱلَّذِی کُنتُم بِهِۦ تُکَذِّبُونَ﴾این همان دوزخی است که آن را تکذیب می‌کردید.

پس سه نوع عذاب را برای آن‌ها بیان کرد که عبارتند از : عذاب دوزخ، عذاب سرزنش و توبیخ، و عذاب در حجاب ماندن از لقای پروردگار جهانیان. محجوب بودن آن‌ها از دیدار پروردگار به خاطر آن است که خداوند بر آن‌ها خشمگین می‌باشد و این برایشان از عذاب دوزخ بزرگ‌تر است.

مفهوم آیه دلالت می‌کند که مومنان پروردگارشان را در روز قیامت و در بهشت می‌بینند و از نگاه کردن به خدا لذت می‌برند و این برایشان از همه شادی‌ها لذت بخش‌تر است و آن‌ها از سخن گفتن خداوند با آن‌ها شاد می‌گردند و از نزدیک بودن به او خوشحال و مسرور می‌شوند. همان‌طور که خداوند در چندین آیه از قرآن این را بیان کرده و به تواتر نیز از پیامبرصنفل شده است.

در این آیات آدمی از ارتکاب گناهان برحذر داشته شده چون گناهان به تدریج دل را زنگار زده می‌کنند تا این که نور دل از بین می‌رود و حقائق را وارونه می‌بیند آنگاه باطل را حق و حق را باطل می‌بیند و این از بزرگترین سزاهای گناهان است.

آیه‌ی ۲۸-۱۸:

﴿کَلَّآ إِنَّ کِتَٰبَ ٱلۡأَبۡرَارِ لَفِی عِلِّیِّینَ١٨﴾[المطففین: ۱۸]. «و به‌درستی که نامه‌ی کردار نیکان در (علیّین) قرار دارد».

﴿وَمَآ أَدۡرَىٰکَ مَا عِلِّیُّونَ١٩﴾[المطففین: ۱۹]. «و تو چه می‌دانی که (علیّین) چه و چگونه است».

﴿کِتَٰبٞ مَّرۡقُومٞ٢٠﴾[المطففین: ۲۰]. «کتابِ نوشته‌ شده‌ای است».

﴿یَشۡهَدُهُ ٱلۡمُقَرَّبُونَ٢١﴾[المطففین: ۲۱]. «فرشتگان مقرب در آن‌جا حضور می‌یابند».

﴿إِنَّ ٱلۡأَبۡرَارَ لَفِی نَعِیمٍ٢٢﴾[المطففین: ۲۲]. «بی‌گمان نیکان در نعمت‌اند».

﴿عَلَى ٱلۡأَرَآئِکِ یَنظُرُونَ٢٣﴾[المطففین: ۲۳]. «بر تخت‌ها (نشسته‌اند و) می‌نگرند».

﴿تَعۡرِفُ فِی وُجُوهِهِمۡ نَضۡرَةَ ٱلنَّعِیمِ٢٤﴾[المطففین: ۲۴]. «خوشی و خرّمیِ نعمت را در چهره‌هایشان می‌بینی».

﴿یُسۡقَوۡنَ مِن رَّحِیقٖ مَّخۡتُومٍ٢٥﴾[المطففین: ۲۵]. «و از شراب نابِ مُهر شده به آنان می‌نوشانند».

﴿خِتَٰمُهُۥ مِسۡکٞۚ وَفِی ذَٰلِکَ فَلۡیَتَنَافَسِ ٱلۡمُتَنَٰفِسُونَ٢٦﴾[المطففین: ۲۶]. «مُهر دربند آن از مشک است و راغبان باید به همین (شراب ناب) رغبت کنند».

﴿وَمِزَاجُهُۥ مِن تَسۡنِیمٍ٢٧﴾[المطففین: ۲۷]. «و آمیزۀ آن از تسنیم است».

﴿عَیۡنٗا یَشۡرَبُ بِهَا ٱلۡمُقَرَّبُونَ٢٨﴾[المطففین: ۲۸]. «(تسنیم) چشمه‌ای است که مقرّبان از آن می‌نوشند».

وقتی بیان کرد که نامه اعمال بدکاران در پائین‌ترین و تنگ‌ترین جا قرار دارد بیان داشت که نامه اعمال نیکان در بالاترین و گشاده‌ترین جا قرار دارد و کتابشان، ﴿کِتَٰبٞ مَّرۡقُومٞ٢٠ یَشۡهَدُهُ ٱلۡمُقَرَّبُونَ٢١﴾کتاب نوشته شده‌ای که فرشتگان و ارواح پیامبران و صدیقان و شهیدان در آن حاضر می‌گردند و خداوند در ملکوت اعلی از آنان نام می‌برد. و «علیون» نام بالاترین جای بهشت است.

پس وقتی نامه اعمالشان را بیان کرد و فرمود که آن‌ها در نعمت‌اند یعنی از همه‌ی نعمت‌های قلبی و روحی و جسمی برخوردارند.

﴿عَلَى ٱلۡأَرَآئِکِ یَنظُرُونَ٢٣﴾بر تخت‌های نشسته‌اند که با فرش‌ها و پرده‌های زیبا آراسته شده‌اند و به نعمت‌هایی که خداوند برایشان فراهم کرده است نیز به سیمای پروردگار نگاه می‌کنند. ﴿تَعۡرِفُ﴾شما که به آنان نگاه می‌کنی، می‌بینی ﴿فِی وُجُوهِهِمۡ نَضۡرَةَ ٱلنَّعِیمِ﴾شادابی و آثار نعمت‌ها را در رخسارشان. یعنی به خاطر بهره‌مندی از نعمت‌های خدا چهره‌هایشان‌تر و تازه و خرم و خوش است، چون برخورداری مستمر از شادی‌ها چهره را نورانی می‌کند و آن را زیبا می‌گرداند.

﴿یُسۡقَوۡنَ مِن رَّحِیقٖ مَّخۡتُومٍ٢٥﴾آنان از شراب ناب ِ مُهر شده نوشانده می‌شوند. یعنی از بهترین و لذیذترین شراب زلال و خالص به آنان داده می‌شود. ﴿خِتَٰمُهُۥ مِسۡکٞ﴾احتمال دارد که منظور این باشد که آنچه شراب را فاسد می‌کند و یا از لذت آن می‌کاهد راهی به این شراب ندارد، و چیزی که مانع این اتفاق خواهد شد آن مُهر و درپوش مشکباری است که بر روی آن شراب نهاده شده است.

و احتمال دارد که منظور این باشد که مقدار شرابی که در آخر ظرف باقی می‌ماند مشکی و خوش بو است. پس این که در دنیا معمولا ته مانده شراب را می‌ریزند در جنت چنین نخواهد بود. ﴿وَفِی ذَٰلِکَ فَلۡیَتَنَافَسِ ٱلۡمُتَنَٰفِسُونَ﴾و برای به دست آوردن این نعمت پایدار که زیبایی و مقدار آن را کسی جز خدا نمی‌داند باید با انجام دادن کارهایی که آدمی را به این نعمت می‌رساند از همدیگر پیشی بگیرند و این بهترین چیز است و باید گرانبهاترین چیزها را برای به دست آوردن آن صرف نمود.

﴿وَمِزَاجُهُۥ مِن تَسۡنِیمٍ٢٧﴾این شراب آمیزه‌اش از تسنیم است ﴿عَیۡنٗا یَشۡرَبُ بِهَا ٱلۡمُقَرَّبُونَ٢٨﴾تسنیم چشمه‌ای است که تنها مقربان از آن می‌نوشند و به طور مطلق بالاترین نوشیدنی بهشت است. بنابراین، ویژه مقربان است، آن‌هایی که مقامشان از همه مردم بالاتر است. و «تسنیم» با شراب ناب و دیگر نوشیدنی‌های لذیذ برای «اصحاب الیمین» یعنی یاران راست آمیخته شده است.

آیه‌ی ۳۶-۲۹:

﴿إِنَّ ٱلَّذِینَ أَجۡرَمُواْ کَانُواْ مِنَ ٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ یَضۡحَکُونَ٢٩﴾[المطففین: ۲۹]. «بی‌گمان گناهکاران به مؤمنان می‌خندیدند».

﴿وَإِذَا مَرُّواْ بِهِمۡ یَتَغَامَزُونَ٣٠﴾[المطففین: ۳۰]. «و چون بر آنان می‌گذشتند (به‌هم دیگر) اشارت می‌کردند».

﴿وَإِذَا ٱنقَلَبُوٓاْ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِمُ ٱنقَلَبُواْ فَکِهِینَ٣١﴾[المطففین: ۳۱]. «و هنگامی‌که گناهکاران به نزد خانواده‌شان بازمی‌گشتند شادمان برمی‌گشتند».

﴿وَإِذَا رَأَوۡهُمۡ قَالُوٓاْ إِنَّ هَٰٓؤُلَآءِ لَضَآلُّونَ٣٢﴾[المطففین: ۳۲]. «و هنگامی‌که مؤمنان را می‌دیدند می‌گفتند: بی‌گمان اینان گمراهند».

﴿وَمَآ أُرۡسِلُواْ عَلَیۡهِمۡ حَٰفِظِینَ٣٣﴾[المطففین: ۳۳]. «و بر آنان نگهبانانی فرستاده نشده‌اند».

﴿فَٱلۡیَوۡمَ ٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ مِنَ ٱلۡکُفَّارِ یَضۡحَکُونَ٣٤﴾[المطففین: ۳۴]. «پس امروز مؤمنان به کافران می‌خندند».

﴿عَلَى ٱلۡأَرَآئِکِ یَنظُرُونَ٣٥﴾[المطففین: ۳۵]. «بر تخت‌ها (تکیه می‌زنند) و می‌نگرند».

﴿هَلۡ ثُوِّبَ ٱلۡکُفَّارُ مَا کَانُواْ یَفۡعَلُونَ٣٦﴾[المطففین: ۳۶]. «آیا به کافران پاداش و سزای کارهایی که می‌کرده‌اند داده شده است».

وقتی خداوند متعال سزای گناهکاران و پاداش نیکوکاران را بیان کرد و تفاوت بزرگ میان آنها را ذکر نمود خبر داد که گناهکاران در دنیا مومنان را به تمسخر و استهزا می‌گرفتند و به آنان می‌خندیدند و هنگامی‌که مؤمنان از کنار ایشان می‌گذشتند با اشارات سر و دست آنان را مورد تمسخر و تحقیر قرار می‌دادند و با وجود این مطمئن بودند و هیچ احساسی ترسی نمی‌کردند.

﴿وَإِذَا ٱنقَلَبُوٓاْ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِمُ ٱنقَلَبُواْ فَکِهِینَ٣١﴾و به هنگام صبح و شام وقتی به نزد خانواده‌شان برمی گشتند شاد و مسرور باز می‌گشتند و این نهایت غرور و سرکشی است، زیرا آن‌ها با این که بدترین کار را کرده بودند باز هم احساس آرامش می‌نمودند، گویا که از جانب خداوند عهد و پیمانی آمده است که آن‌ها اهل سعادت و خوشبختی هستند.

آن‌ها برای خود حکم کردند که اهل هدایت می‌باشند و مومنان گمراهند و این دروغی بود که بر خداوند می‌بستند و به خود جرأت دادند و بدون آگاهی بر خداوند دروغ بستند. خداوند متعال می‌فرماید: ﴿وَمَآ أُرۡسِلُواْ عَلَیۡهِمۡ حَٰفِظِینَ٣٣﴾بزهکاران و مجرمان ملزم به ثبت اعمال مومنان نیستند تا برای متهم کردن آن‌ها به گمراهی بکوشند و این کارشان از لجاجت و عناد سرچشمه می‌گیرد و دلیل و حجتی ندارند. بنابراین، سزایشان در آخرت از نوع عملشان است.

﴿فَٱلۡیَوۡمَ ٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ مِنَ ٱلۡکُفَّارِ یَضۡحَکُونَ٣٤﴾در روز قیامت مؤمنان وقتی گناهکاران را می‌بینند که در میان عذاب می‌غلتند و به آمال و آرزوهای دروغنیشان نرسیده‌اند، به آن‌ها می‌خندند.

﴿عَلَى ٱلۡأَرَآئِکِ یَنظُرُونَ٣٥﴾مومنان در نهایت آرامش و راحتی بر تخت‌های مجلّل تکیه می‌زنند و در میان نعمت‌هایی به سر می‌برند که خداوند برایشان آماده کرده است و به چهره پروردگار می‌نگرند.

﴿هَلۡ ثُوِّبَ ٱلۡکُفَّارُ مَا کَانُواْ یَفۡعَلُونَ٣٦﴾آیا به کفار سزایی همانند کارهایی که در دنیا می‌کرده‌اند به آنان داده شده است؟ پس همانگونه که در دنیا به مومنان می‌خندیدند و آن‌ها را به گمراه بودن متهم می‌کردند، مومنان نیز در روز قیامت که به کیفر گمراهی و سرکشی آن‌ها را در عذاب و شکنجه می‌بینند به آن‌ها می‌خندند.

آری! پاداش کارهایی که می‌کردند به آنان داده شده است و این عدالت الهی و حکمت اوست و خداوند دانای حکیم است.

پایان تفسیر سوره‌ی مطففین

سورة المطففین

سورة المطففین - سورة 83 - عدد آیاتها 36

بسم الله الرحمن الرحیم

1. وَیْلٌ لِّلْمُطَفِّفِینَ

2. الَّذِینَ إِذَا اکْتَالُواْ عَلَى النَّاسِ یَسْتَوْفُونَ

3. وَإِذَا کَالُوهُمْ أَو وَّزَنُوهُمْ یُخْسِرُونَ

4. أَلا یَظُنُّ أُوْلَئِکَ أَنَّهُم مَّبْعُوثُونَ

5. لِیَوْمٍ عَظِیمٍ

6. یَوْمَ یَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعَالَمِینَ

7. کَلاَّ إِنَّ کِتَابَ الْفُجَّارِ لَفِی سِجِّینٍ

8. وَمَا أَدْرَاکَ مَا سِجِّینٌ

9. کِتَابٌ مَّرْقُومٌ

10. وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِّلْمُکَذِّبِینَ

11. الَّذِینَ یُکَذِّبُونَ بِیَوْمِ الدِّینِ

12. وَمَا یُکَذِّبُ بِهِ إِلاَّ کُلُّ مُعْتَدٍ أَثِیمٍ

13. إِذَا تُتْلَى عَلَیْهِ آیَاتُنَا قَالَ أَسَاطِیرُ الأَوَّلِینَ

14. کَلاَّ بَلْ رَانَ عَلَى قُلُوبِهِم مَّا کَانُوا یَکْسِبُونَ

15. کَلاَّ إِنَّهُمْ عَن رَّبِّهِمْ یَوْمَئِذٍ لَّمَحْجُوبُونَ

16. ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصَالُوا الْجَحِیمِ

17. ثُمَّ یُقَالُ هَذَا الَّذِی کُنتُم بِهِ تُکَذِّبُونَ

18. کَلاَّ إِنَّ کِتَابَ الأَبْرَارِ لَفِی عِلِّیِّینَ

19. وَمَا أَدْرَاکَ مَا عِلِّیُّونَ

20. کِتَابٌ مَّرْقُومٌ

21. یَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ

22. إِنَّ الأَبْرَارَ لَفِی نَعِیمٍ

23. عَلَى الأَرَائِکِ یَنظُرُونَ

24. تَعْرِفُ فِی وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِیمِ

25. یُسْقَوْنَ مِن رَّحِیقٍ مَّخْتُومٍ

26. خِتَامُهُ مِسْکٌ وَفِی ذَلِکَ فَلْیَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ

27. وَمِزَاجُهُ مِن تَسْنِیمٍ

28. عَیْنًا یَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ

29. إِنَّ الَّذِینَ أَجْرَمُوا کَانُواْ مِنَ الَّذِینَ آمَنُوا یَضْحَکُونَ

30. وَإِذَا مَرُّواْ بِهِمْ یَتَغَامَزُونَ

31. وَإِذَا انقَلَبُواْ إِلَى أَهْلِهِمُ انقَلَبُواْ فَکِهِینَ

32. وَإِذَا رَأَوْهُمْ قَالُوا إِنَّ هَؤُلاء لَضَالُّونَ

33. وَمَا أُرْسِلُوا عَلَیْهِمْ حَافِظِینَ

34. فَالْیَوْمَ الَّذِینَ آمَنُواْ مِنَ الْکُفَّارِ یَضْحَکُونَ

35. عَلَى الأَرَائِکِ یَنظُرُونَ

36. هَلْ ثُوِّبَ الْکُفَّارُ مَا کَانُوا یَفْعَلُونَ

سورة مطففین

به نام الله بخشندة مهربان

وای بر کم فروشان. ﴿1﴾ کسانی‌که چون (برای خود) از مردم پیمانه می‌کنند، حق خود را کامل می‌گیرند. ﴿2﴾ و هنگامی‌که (می خواهند) برای آنان پیمانه یا وزن کنند، کم می‌گذارند. ﴿3﴾ آیا آن‌ها گمان نمی‌کنند که (قیامت فرا می‌رسد و از قبرها) برانگیخته می‌شود. ﴿4﴾ در روزی بزرک؟! ﴿5﴾ (همان) روزی‌که مردم در پیشگاه پروردگار جهانیان می‌ایستند. ﴿6﴾هرگز چنین نیست (که کافران پنداشته‌اند) حقا که نامۀ (اعمال) بدکاران در سجین است. ﴿7﴾ و تو چه دانی که سجین چیست؟! ﴿8﴾ کتابی است که (اعمال بدکاران در آن) نوشته شده است. ﴿9﴾ در آن روز وای بر تکذیب کنندگان! ﴿10﴾ آنان که روز جزا را (انکار و) تکذیب می‌کنند. ﴿11﴾ و جز ستمکاران گنهکار (کسی) آن (روز) را تکذیب نمی‌کنند. ﴿12﴾ چون آیات ما بر او تلاوت شود، گوید: «(این) افسانه‌های گذشتگان است». ﴿13﴾ هرگز چنین نیست (که آن‌ها گمان می‌کنند) بلکه (بسب) آنچه کرده‌اند بر دل‌هایشان  زنگار بسته است. ﴿14﴾ هرگز چنین نیست (که آن‌ها می‌پندارند) بی‌گمان آن‌ها در آن روز از (دیدار) پروردگار‌شان یقیناً محجوب و محرومند. ﴿15﴾ سپس (بعد از حساب) مسلماً وارد دوزخ می‌شوند. ﴿16﴾ آنگاه به آن‌ها گفته می‌شود: «این (آتش) همان جیزی است که آن را تکذیب می‌کردید!». ﴿17﴾ هرگز چنین نیست (که آن‌ها می‌پندارند) بی‌گمان نامۀ (اعمال) نیکوکاران در علیین است. ﴿18﴾ و تو چه دانی که علیین چیست؟! ﴿19﴾ کتابی است که (اعمال نیکوکاران در آن) نوشته شده است. ﴿20﴾ که مقربان (درگاه الهی) بر آن حاضر شوند (و گواهی دهند). ﴿21﴾ همانا نیکوکاران در نعمت (های بهشت) هستند. ﴿22﴾ برتخت‌ها (تکیه زده و) می‌نگرند. ﴿23﴾ خرمی و نشاط نعمت را در چهره‌هایشان (می بینی و) می‌شناسی. ﴿24﴾ آن‌ها از شراب ناب مهرشده، (نوشانده و) سیراب می‌شوند. ﴿25﴾ مهری که بر آن نهاده شده از مشک است، و در این (شراب و نعمت‌هایی دیگر بهشت) مشتاقان باید بر یکدیگر پیشی گیرند. ﴿26﴾ و آمیزه‌اش از تسنیم است. ﴿27﴾ (همان) چشمة که مقربان (درگاه الهی) از آن می‌نوشند. ﴿28﴾ همانا کسانی‌که جرم و گناه کردند پیوسته (در دنیا) بر کسانی‌که ایمان آورده بودند می‌خندیدند. ﴿29﴾ و هرگاه (مؤمنان) از کنار‌شان می‌گذشتند با چشم و ابرو بهم اشاره می‌کردند. ﴿30﴾ و چون به سوی خانوادۀ خود باز می‌گشتند، شادمان و خندان باز می‌گشتند. ﴿31﴾ و هنگامی‌که مؤمنان را می‌دیدند می‌گفتند: «بی‌گمان این‌ها  گمراهانند». ﴿32﴾ در حالی‌که آنان برای مراقبت (و نگهبانی) بر مؤمنان فرستاده نشده بودند. ﴿33﴾ پس امروز کسانی‌که ایمان آورده‌اند به کافر می‌خندند. ﴿34﴾بر تخت‌های (آراسته نشسته و) می‌نگرند. ﴿35﴾ آیا کافران پاداش آنچه می‌کردند دریافت کرده‌اند؟! ﴿36﴾

سُورَةُ المُطَفِّفِینَ

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِیمِ

وَیۡلٞ لِّلۡمُطَفِّفِینَ ١ ٱلَّذِینَ إِذَا ٱکۡتَالُواْ عَلَى ٱلنَّاسِ یَسۡتَوۡفُونَ ٢ وَإِذَا کَالُوهُمۡ أَو وَّزَنُوهُمۡ یُخۡسِرُونَ ٣ أَلَا یَظُنُّ أُوْلَٰٓئِکَ أَنَّهُم مَّبۡعُوثُونَ ٤ لِیَوۡمٍ عَظِیمٖ ٥ یَوۡمَ یَقُومُ ٱلنَّاسُ لِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِینَ ٦کَلَّآ إِنَّ کِتَٰبَ ٱلۡفُجَّارِ لَفِی سِجِّینٖ ٧ وَمَآ أَدۡرَىٰکَ مَا سِجِّینٞ ٨ کِتَٰبٞ مَّرۡقُومٞ ٩ وَیۡلٞ یَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُکَذِّبِینَ ١٠ ٱلَّذِینَ یُکَذِّبُونَ بِیَوۡمِ ٱلدِّینِ ١١ وَمَا یُکَذِّبُ بِهِۦٓ إِلَّا کُلُّ مُعۡتَدٍ أَثِیمٍ ١٢ إِذَا تُتۡلَىٰ عَلَیۡهِ ءَایَٰتُنَا قَالَ أَسَٰطِیرُ ٱلۡأَوَّلِینَ ١٣ کَلَّاۖ بَلۡۜ رَانَ عَلَىٰ قُلُوبِهِم مَّا کَانُواْ یَکۡسِبُونَ ١٤ کَلَّآ إِنَّهُمۡ عَن رَّبِّهِمۡ یَوۡمَئِذٖ لَّمَحۡجُوبُونَ ١٥ ثُمَّ إِنَّهُمۡ لَصَالُواْ ٱلۡجَحِیمِ ١٦ ثُمَّ یُقَالُ هَٰذَا ٱلَّذِی کُنتُم بِهِۦ تُکَذِّبُونَ ١٧ کَلَّآ إِنَّ کِتَٰبَ ٱلۡأَبۡرَارِ لَفِی عِلِّیِّینَ ١٨ وَمَآ أَدۡرَىٰکَ مَا عِلِّیُّونَ ١٩ کِتَٰبٞ مَّرۡقُومٞ ٢٠ یَشۡهَدُهُ ٱلۡمُقَرَّبُونَ ٢١ إِنَّ ٱلۡأَبۡرَارَ لَفِی نَعِیمٍ ٢٢ عَلَى ٱلۡأَرَآئِکِ یَنظُرُونَ ٢٣ تَعۡرِفُ فِی وُجُوهِهِمۡ نَضۡرَةَ ٱلنَّعِیمِ ٢٤ یُسۡقَوۡنَ مِن رَّحِیقٖ مَّخۡتُومٍ ٢٥ خِتَٰمُهُۥ مِسۡکٞۚ وَفِی ذَٰلِکَ فَلۡیَتَنَافَسِ ٱلۡمُتَنَٰفِسُونَ ٢٦ وَمِزَاجُهُۥ مِن تَسۡنِیمٍ ٢٧ عَیۡنٗا یَشۡرَبُ بِهَا ٱلۡمُقَرَّبُونَ ٢٨ إِنَّ ٱلَّذِینَ أَجۡرَمُواْ کَانُواْ مِنَ ٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ یَضۡحَکُونَ ٢٩ وَإِذَا مَرُّواْ بِهِمۡ یَتَغَامَزُونَ ٣٠ وَإِذَا ٱنقَلَبُوٓاْ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِمُ ٱنقَلَبُواْ فَکِهِینَ ٣١ وَإِذَا رَأَوۡهُمۡ قَالُوٓاْ إِنَّ هَٰٓؤُلَآءِ لَضَآلُّونَ ٣٢ وَمَآ أُرۡسِلُواْ عَلَیۡهِمۡ حَٰفِظِینَ ٣٣ فَٱلۡیَوۡمَ ٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ مِنَ ٱلۡکُفَّارِ یَضۡحَکُونَ ٣٤ عَلَى ٱلۡأَرَآئِکِ یَنظُرُونَ ٣٥ هَلۡ ثُوِّبَ ٱلۡکُفَّارُ مَا کَانُواْ یَفۡعَلُونَ ٣٦

سوره مطففین

به نام خداوند بخشندة مهربان

وای به حال کاهندگان (از حقوق مردم). ﴿1﴾ کسانی‌که چون (برای خود) پیمانه زنند از مردم به تمام و کمال دریافت می‌دارند. ﴿2﴾ و هنگامی‌که برای دیگران پیمانه می‌زنند یا وزن می‌کنند کم می‌گذارند. ﴿3﴾ آیا اینان نمی‌دانند که دوباره زنده می‌شوند. ﴿4﴾ در روزی (بس) بزرگ. ﴿5﴾ روزی که مردم در پیشگاه پروردگار جهانیان می‌ایستند. ﴿6﴾ حتماً نامة کردار بدکاران در سجین قرار دارد. ﴿7﴾ و تو چه می‌دانی که سجین چه و چگونه است؟. ﴿8﴾ کتاب نوشتة شده‌ای است. ﴿9﴾ در آن روز وای به حال تکذیب‌کنندگان. ﴿10﴾ آن کسانی‌که روز جزا را دروغ می‌انگارند. ﴿11﴾ و جز تجاوزگر گناه‌کار کسی آن را دروغ نمی‌انگارد. ﴿12﴾ چون آیات ما بر او خوانده شود می‌گوید: افسانه‌های پیشینیان است. ﴿13﴾ چنین نیست (که می‌گویند) بلکه کردار و تلاش ایشان دل‌هایشان را زنگ‌زده کرده است. ﴿14﴾ چنین نیست (که می‌گویند) بی‌گمان آنان آن روز از (لقای) پروردگارشان در حجاب‌اند. ﴿15﴾ سپس آنان داخل آتش دوزخ می‌گردند و در آن می‌سوزند. ﴿16﴾ سپس به آنها گفته می‌شود: این است آنچه آن‌را دروع می‌انگاشتید. ﴿17﴾ و به‌درستی که نامه‌ی کردار نیکان در (علیّین) قرار دارد. ﴿18﴾ و تو چه می‌دانی که (علیّین) چه و چگونه است. ﴿19﴾ کتابِ نوشته‌ شده‌ای است. ﴿20﴾ فرشتگان مقرب در آن‌جا حضور می‌یابند. ﴿21﴾ بی‌گمان نیکان در نعمت‌اند. ﴿22﴾ بر تخت‌ها (نشسته‌اند و) می‌نگرند. ﴿23﴾ خوشی و خرّمیِ نعمت را در چهره‌هایشان می‌بینی. ﴿24﴾ و از شراب نابِ مُهر شده به آنان می‌نوشانند. ﴿25﴾ مُهر دربند آن از مشک است و راغبان باید به همین (شراب ناب) رغبت کنند. ﴿26﴾ و آمیزة آن از تسنیم است. ﴿27﴾  (تسنیم) چشمه‌ای است که مقرّبان از آن می‌نوشند. ﴿28﴾ بی‌گمان گناهکاران به مؤمنان می‌خندیدند. ﴿29﴾ و چون بر آنان می‌گذشتند (به‌هم دیگر) اشارت می‌کردند. ﴿30﴾ و هنگامی‌که گناهکاران به نزد خانواده‌شان بازمی‌گشتند شادمان برمی‌گشتند. ﴿31﴾ و هنگامی‌که مؤمنان را می‌دیدند می‌گفتند: بی‌گمان اینان گمراهند. ﴿32﴾ و بر آنان نگهبانانی فرستاده نشده‌اند. ﴿33﴾ پس امروز مؤمنان به کافران می‌خندند. ﴿34﴾بر تخت‌ها (تکیه می‌زنند) و می‌نگرند. ﴿35﴾ آیا به کافران پاداش و سزای کارهایی که می‌کرده‌اند داده شده است. ﴿36﴾