سورۀ انفطار

سورۀ انفطار

مکی است؛ ترتیب آن 82؛ شمار آیات آن 19

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِیمِ

﴿إِذَا ٱلسَّمَآءُ ٱنفَطَرَتۡ ١﴾.

آنگاه که برای قیام قیامت آسمان شکافته و باز گشوده شود؛ یعنی برای فرود‌آمدن فرشتگان دروازه‌هایی در آن ایجاد گردد و خیمۀ آسمان پارچه‌پارچه شود.

﴿وَإِذَا ٱلۡکَوَاکِبُ ٱنتَثَرَتۡ ٢﴾.

آنگاه که ستاره‌گان بعد از زوال روشنی‌شان از جایگاه بلند خویش بیفتند و از آسمان خود سقوط نمایند. به راستی امری که ستاره‌گان را به سقوط مواجه کرده بزرگ و هول‌انگیز است.

﴿وَإِذَا ٱلۡبِحَارُ فُجِّرَتۡ ٣﴾.

آنگاه که اطراف دریا‌ها شکافته شود،‌ حجاب میان آن‌ها دور گردد، با یکجا‌شدن همه دریا‌ها دریای یگانه‌ای تشکیل یابد، آب فراوانی به هم ریزد،‌ موج‌ها به پا خیزد و جهان را اضطراب فرا گیرد.

﴿وَإِذَا ٱلۡقُبُورُ بُعۡثِرَتۡ ٤﴾.

و آنگاه که قبر‌ها شکافته و خاک‌های زمین پراکنده شود تا مردم از بطن آن برای روز حساب بیرون آیند و پاداش و جزای اعمال خویش را دریابند.

﴿عَلِمَتۡ نَفۡسٞ مَّا قَدَّمَتۡ وَأَخَّرَتۡ ٥﴾.

در آن هنگام،‌ هر کسی اعمال انجام شده‌اش را می‌داند؛ همچنان که به آنچه تأخیرش کرده، کسالت ورزیده و انجام نداده معلومات حاصل می‌کند. یا به اعمالی که انجام داده و به مال و ثروتی که بعد از خود در دنیا باقی گذاشته آگاه می‌شود.

﴿یَٰٓأَیُّهَا ٱلۡإِنسَٰنُ مَا غَرَّکَ بِرَبِّکَ ٱلۡکَرِیمِ ٦﴾.

ای انسان! چه چیزی تو را فریب داده که پروردگارت را نافرمانی می‌کنی؟ چه کسی تو را از راه مولایت اغوا کرده؟ و کیست آنکه تو را بر کفر و بد‌کاری جرأت بخشیده است؟

﴿ٱلَّذِی خَلَقَکَ فَسَوَّىٰکَ فَعَدَلَکَ ٧﴾.

ای فرزند آدم! الله عزوجل خداوندی است که تو را به نیکو‌ترین شکل و زیبا‌ترین قامت، یعنی با اعضای سالم، اعتدال قامت و خلقت متناسب آفریده است.

﴿فِیٓ أَیِّ صُورَةٖ مَّا شَآءَ رَکَّبَکَ ٨﴾.

تو را به صورت نیکو و عجیبی ترکیب نموده و شکل زیبایی را برایت برگزیده است؛ در حالی که با تنوّع صورت، شکل، آواز و رنگ، میان مردم تمایز ایجاد نموده است.

﴿کَلَّا بَلۡ تُکَذِّبُونَ بِٱلدِّینِ ٩﴾.

نه، آنگونه که شما می‌پندارید نیست و به کرم الهی مغرور نشوید؛ زیرا شما به روز حساب تکذیب می‌کنید، از این‌رو برای آن روز آمادگی نمی‌گیرید و از پروردگار‌تان نمی‌ترسید تا از ملاقات با وی هراس داشته باشید.

﴿وَإِنَّ عَلَیۡکُمۡ لَحَٰفِظِینَ ١٠﴾.

سوگند به پروردگار که فرشتگانی بر شما مقرّر داشته شده تا اعمال‌تان را حفظ کنند، همه امور انسان را مسجّل نمایند و اعمال نیک و بدش را بنویسند.

﴿کِرَامٗا کَٰتِبِینَ ١١﴾.

این فرشتگان در نزد خداوند عزوجل مکرّم و بزرگوار اند و کم و زیاد را می‌نویسند. با کرامت خویش امانت‌دار هستند و با کتابت خود امور را ضبط می‌نمایند؛ یعنی کار‌شان براساس وهم و گمان نیست و خطا نمی‌کنند.

﴿یَعۡلَمُونَ مَا تَفۡعَلُونَ ١٢﴾.

آنان به اذن پروردگار بر اعمال خوب و بدتان نظارت و آگاهی دارند و آن‌ها را برای حساب‌دهی روز جزا بدون زیادت و نقصان برمی‌شمارند و ثبت می‌کنند.

﴿إِنَّ ٱلۡأَبۡرَارَ لَفِی نَعِیمٖ ١٣﴾.

به راستی که در طاعات می‌کوشند و در کار‌های خیر سبقت می‌جویند، با برخورداری از نعمت‌های جاودانی و پاداش عظیمی در جوار خداوند رحمن و جایگاه بزرگی به سر می‌برند.

﴿وَإِنَّ ٱلۡفُجَّارَ لَفِی جَحِیمٖ ١٤﴾.

و به راستی کسانی که به دین خداوند عزوجل تکذیب می‌کنند و از فرمانش مخالفت می‌ورزند، بطور همیشه و ماندگار در آتش بر‌افروخته‌ای قرار دارند که آنان را با شعله‌اش می‌سوزاند و با زبانه‌اش می‌گدازد.

﴿یَصۡلَوۡنَهَا یَوۡمَ ٱلدِّینِ ١٥﴾.

در روز قیامت و حساب به گرمی آن می‌پیوندند و از عذابش می‌چشند؛ چنان‌که پوست‌های آنان را پخته می‌کند؛ چهره‌های آنان را بریان می‌سازد، چربی وجود آنان را ذوب می‌کند و استخوان‌های‌شان را ذوب می‌نماید.

﴿وَمَا هُمۡ عَنۡهَا بِغَآئِبِینَ ١٦﴾.

کافران در آتش دوزخ طور ماندگار قرار دارند، نه از آن بیرون می‌شوند و نه دور می‌گردند. از دخول بدان چاره ندارند، دوزخ برای آنان حاضر آورده می‌شود و به سوی آن سوق داده می‌شوند.

﴿وَمَآ أَدۡرَىٰکَ مَا یَوۡمُ ٱلدِّینِ ١٧﴾.

چه چیزی تو را به حقیقت روز حساب دانا کرده است؟ به راستی که روزی هولناک، محضری هراس‌آور و موقفی دشوار است. بزرگ‌ترین از آن است که توصیف شود و عظیم‌تر از آن است که به حقیقتش آگاهی به دست آید.

﴿ثُمَّ مَآ أَدۡرَىٰکَ مَا یَوۡمُ ٱلدِّینِ ١٨﴾.

چه می‌دانی که آن روز چیست؟ دشوار‌ترین روزی است که مردم سراغ دارند. از این‌رو سزاوار است انسان برای نجات از آن روز عمل کند و بدان غمخوارگی و اعتنا داشته باشد.

﴿یَوۡمَ لَا تَمۡلِکُ نَفۡسٞ لِّنَفۡسٖ شَیۡ‍ٔٗاۖ وَٱلۡأَمۡرُ یَوۡمَئِذٖ لِّلَّهِ ١٩﴾.

در آن روز هیچ‌کس برای دیگری نه منفعتی رسانده می‌تواند و نه می‌تواند ضرری را دفع کند. آری! تنها خداوند عزوجل نافع و ضرر رسان است، همه امور به دست اوست، از هیچ کسی جز او کاری ساخته نیست و تنها او فضل و احسان می‌نماید.

سوره انفطار

سوره انفطار

Ayah: 1

إِذَا ٱلسَّمَآءُ ٱنفَطَرَتۡ

آنگاه ‌که آسمان شکافته شود،

Ayah: 2

وَإِذَا ٱلۡکَوَاکِبُ ٱنتَثَرَتۡ

آنگاه ‌که ستارگان پراکنده شوند [و فرو ریزند]،

Ayah: 3

وَإِذَا ٱلۡبِحَارُ فُجِّرَتۡ

و آنگاه ‌که دریا‌ها [به هم آمیزند و لبریز و] روان گردند،

Ayah: 4

وَإِذَا ٱلۡقُبُورُ بُعۡثِرَتۡ

و آنگاه ‌که قبرها [برای براگیختن مردگان] زیر و رو شود،

Ayah: 5

عَلِمَتۡ نَفۡسٞ مَّا قَدَّمَتۡ وَأَخَّرَتۡ

[در آن هنگام،] هر کس می‌داند چه چیزهایی را پیشاپیش فرستاده و چه چیزهایی را واپس نهاده [و بر جای گذاشته است].

Ayah: 6

یَـٰٓأَیُّهَا ٱلۡإِنسَٰنُ مَا غَرَّکَ بِرَبِّکَ ٱلۡکَرِیمِ

ای انسان، چه چیزی تو را [نسبت] به پروردگار بزرگوارت مغرور ساخته است؟

Ayah: 7

ٱلَّذِی خَلَقَکَ فَسَوَّىٰکَ فَعَدَلَکَ

آن [پروردگاری] که تو را آفرید، سپس به تو سر و سامان داد و آنگاه تو را متعادل و متناسب کرد.

Ayah: 8

فِیٓ أَیِّ صُورَةٖ مَّا شَآءَ رَکَّبَکَ

و به هر شکلی [و صورتی] که خواست، تو را ترکیب نمود.

Ayah: 9

کَلَّا بَلۡ تُکَذِّبُونَ بِٱلدِّینِ

هرگز چنین نیست [که شما گمان می‌کنید]؛ بلکه شما [روز] جزا را تکذیب می‌کنید.

Ayah: 10

وَإِنَّ عَلَیۡکُمۡ لَحَٰفِظِینَ

و بی‌گمان، نگهبانانی [از فرشتگان] بر شما گمارده شده‌اند.

Ayah: 11

کِرَامٗا کَٰتِبِینَ

که نویسندگانی بزرگوارند؛

Ayah: 12

یَعۡلَمُونَ مَا تَفۡعَلُونَ

آنچه را انجام می‌دهید، می‌دانند [و اعمال نیک و بد شما را ثبت می‌کنند].

Ayah: 13

إِنَّ ٱلۡأَبۡرَارَ لَفِی نَعِیمٖ

مسلماً نیکوکاران در نعمت[های بهشت] هستند.

Ayah: 14

وَإِنَّ ٱلۡفُجَّارَ لَفِی جَحِیمٖ

و یقیناً بدکاران در [آتش] جهنمند.

Ayah: 15

یَصۡلَوۡنَهَا یَوۡمَ ٱلدِّینِ

روز جزا به آن درمی‌آیند [و می‌سوزند]

Ayah: 16

وَمَا هُمۡ عَنۡهَا بِغَآئِبِینَ

و هرگز آنان از آنجا به دور و [در امان] نباشند.

Ayah: 17

وَمَآ أَدۡرَىٰکَ مَا یَوۡمُ ٱلدِّینِ

و تو چه ‌دانی که روز جزا چیست؟

Ayah: 18

ثُمَّ مَآ أَدۡرَىٰکَ مَا یَوۡمُ ٱلدِّینِ

باز تو چه می‌دانی که روز جزا چیست؟

Ayah: 19

یَوۡمَ لَا تَمۡلِکُ نَفۡسٞ لِّنَفۡسٖ شَیۡـٔٗاۖ وَٱلۡأَمۡرُ یَوۡمَئِذٖ لِّلَّهِ

روزی‌که هیچ کس قادر به انجام کاری برای دیگری نیست؛ و در آن روز، حکم [و فرمان،] از آنِ الله است.

---

Al-Infitār

تفسیر سوره‌ی انفطار

مکی و ۱۹ آیه است.

آیه‌ی ۵-۱:

﴿إِذَا ٱلسَّمَآءُ ٱنفَطَرَتۡ١﴾[الانفطار: ۱]. «هنگامی‌که آسمان شکافته می‌گردد».

﴿وَإِذَا ٱلۡکَوَاکِبُ ٱنتَثَرَتۡ٢﴾[الانفطار: ۲]. «و هنگامی‌که ستارگان فرو می‌ریزند».

﴿وَإِذَا ٱلۡبِحَارُ فُجِّرَتۡ٣﴾[الانفطار: ۳]. «و هنگامی‌که دریاها روان می‌شوند».

﴿وَإِذَا ٱلۡقُبُورُ بُعۡثِرَتۡ٤﴾[الانفطار: ۴]. «و هنگامی‌که گورها زیر و رو می‌گردند».

﴿عَلِمَتۡ نَفۡسٞ مَّا قَدَّمَتۡ وَأَخَّرَتۡ٥﴾[الانفطار: ۵]. «هرکس آنچه را که پیش فرستاده و آنچه را که باز پس داشته است خواهد دانست».

هنگامی‌که آسمان شکافته می‌گردد، و ستارگان پخش و پراکنده می‌شوند و فرو می‌ریزند و زیبائی آنها از بین می‌رود و دریاها بر جوشانده می‌شوند و راه آن‌ها به هم باز می‌گردد و همه به یک دریا تبدیل می‌شوند، و گورها زیر و رو می‌شوند و مردگان بیرون می‌آیند و در محشر و در پیشگاه خداوند برای جزای اعمال گرد می‌آیند، در این هنگام پرده کنار می‌رود و آنچه پنهان بوده آشکار می‌شود و هرکس سود و زیان خود را می‌داند. در اینجا ستمگر وقتی آنچه از پیش فرستاده را می‌بیند انگشتانش را گاز می‌گیرد و به شقاوت همیشگی و عذاب جاودانه یقین حاصل می‌نماید. و در اینجا پرهیزگاران که کارهای شایسته کرده‌اند رستگار می‌شوند و نعمت پایدار و سالم ماندن از عذاب دوزخ را به دست می‌آورند.

آیه‌ی ۱۲-۶:

﴿یَٰٓأَیُّهَا ٱلۡإِنسَٰنُ مَا غَرَّکَ بِرَبِّکَ ٱلۡکَرِیمِ٦﴾[الانفطار: ۶]. «ای انسان! چه چیزی تو را (نسبت) به پروردگار بزرگوارت فریفت»؟.

﴿ٱلَّذِی خَلَقَکَ فَسَوَّىٰکَ فَعَدَلَکَ٧﴾[الانفطار: ۷]. «خدایی که تو را آفرید آن‌گاه استوارت ساخت سپس (آفرینش تو را) معتدل گرداند».

﴿فِیٓ أَیِّ صُورَةٖ مَّا شَآءَ رَکَّبَکَ٨﴾[الانفطار: ۸]. «و آن‌گاه به هر شکلی که خواست تو را ترکیب کرد».

﴿کَلَّا بَلۡ تُکَذِّبُونَ بِٱلدِّینِ٩﴾[الانفطار: ۹]. «چنین نیست (که می‌گویید) بلکه شما سزا و جزا را دروغ می‌انگارید».

﴿وَإِنَّ عَلَیۡکُمۡ لَحَٰفِظِینَ١٠﴾[الانفطار: ۱۰]. «بی‌گمان نگهبانانی بر شما گمارده شده‌اند».

﴿کِرَامٗا کَٰتِبِینَ١١﴾[الانفطار: ۱۱]. «نگارندگان گرامی».

﴿یَعۡلَمُونَ مَا تَفۡعَلُونَ١٢﴾[الانفطار: ۱۲]. «آنچه را که می‌کنید می‌دانند».

خداوند متعال با سرزنش انسانی که در ادای حق خدا کوتاهی ورزیده و بر ارتکاب گناهان جرأت نموده است می‌فرماید: ﴿یَٰٓأَیُّهَا ٱلۡإِنسَٰنُ مَا غَرَّکَ بِرَبِّکَ ٱلۡکَرِیمِ٦﴾ای انسان! چه چیز تو را در برابر پروردگار بزرگوارت مغرور ساخته است؟!.

آیا در انجام حقوق خداوند سستی می‌ورزی؟ یا این که عذاب او را ناچیز می‌دانی؟یا این که سزا و جزای خداوند باور نداری؟

آیا خداوند همان نیست که تو را ﴿خَلَقَکَ﴾آفرید و از بهترین سیما برخوردارت نمود؟ ﴿فَعَدَلَکَ﴾و ترکیب تو را درست و متناسب قرار داد و در بهترین شکل‌ها تو را آفرید؟! آیا شایسته تو است که نعمت خدا را که به تو انعام نموده ناسپاسی کنی و احسان او را انکار نمایی؟ این کار جز از جهالت و ستمگری و عناد تو سرچشمه نمی‌گیرد.

پس خداوند را ستایش کن که سیمای تو را چون سیمای سگ یا الاغ یا دیگر حیوانات قرار نداده است. بنابراین، خداوند متعال فرمود: ﴿فِیٓ أَیِّ صُورَةٖ مَّا شَآءَ رَکَّبَکَ٨﴾و آنگاه به هر شکلی که خواست تو را ترکیب کرد. ﴿کَلَّا بَلۡ تُکَذِّبُونَ بِٱلدِّینِ٩﴾با وجود این موعظه و پند دادن همواره به دروغ انگاشتن روز جزا ادامه می‌دهید.

شما باید آنچه را که کرده‌اید محاسبه نمایید و خداوند فرشتگانی گرامی گمارده است که گفته‌ها و کارهایتان را می‌نویسند و آن‌را می‌دانند. خطرات دل‌ها و افعال اعضا و جوارح در این داخل است. بنابراین، آنچه شایسته‌ی شماست این است که این فرشتگان را گرامی و بزرگ بدارید.

آیه‌ی ۱۹-۱۳:

﴿إِنَّ ٱلۡأَبۡرَارَ لَفِی نَعِیمٖ١٣﴾[الانفطار: ۱۳]. «بی‌گمان نیکان در نعمت خواهند بود».

﴿وَإِنَّ ٱلۡفُجَّارَ لَفِی جَحِیمٖ١٤﴾[الانفطار: ۱۴]. «و همانا بدکاران در دوزخند».

﴿یَصۡلَوۡنَهَا یَوۡمَ ٱلدِّینِ١٥﴾[الانفطار: ۱۵]. «در روز جزا به آن درمی‌آیند».

﴿وَمَا هُمۡ عَنۡهَا بِغَآئِبِینَ١٦﴾[الانفطار: ۱۶]. «و آنان هیچ‌گاه از آن دور نمی‌شوند».

﴿وَمَآ أَدۡرَىٰکَ مَا یَوۡمُ ٱلدِّینِ١٧﴾[الانفطار: ۱۷]. «و تو چه می‌دانی که روز جزا چیست»؟.

﴿ثُمَّ مَآ أَدۡرَىٰکَ مَا یَوۡمُ ٱلدِّینِ١٨﴾[الانفطار: ۱۸]. «باز تو چه می‌دانی که روز جزا چیست»؟.

﴿یَوۡمَ لَا تَمۡلِکُ نَفۡسٞ لِّنَفۡسٖ شَیۡ‍ٔٗاۖ وَٱلۡأَمۡرُ یَوۡمَئِذٖ لِّلَّهِ١٩﴾[الانفطار: ۱۹]. «روزی که هیچ کسی برای دیگران نمی‌تواند کاری بکند و در آن ورز فرمان، فرمان خدا است».

﴿إِنَّ ٱلۡأَبۡرَارَ لَفِی نَعِیمٖ١٣﴾منظور از نیکان کسانی هستند که حقوق خدا و حقوق بندگانش را به جای می‌آورند و در اعمال قلبی و اعمالی که توسط اعضا و جوارح انجام می‌شود به نیکوکاری پایبند هستند. پس پاداش آنان نعمت قلبی و روحی و جسمی در دنیا و برزخ و آخرت است.

﴿وَإِنَّ ٱلۡفُجَّارَ﴾و بدکاران که در ادای حقوق خدا و حقوق بندگانش کوتاهی ورزیده‌اند و دل و اعمالشان به بدی آلوده است. ﴿لَفِی جَحِیمٖ﴾در دوزخند. یعنی در دنیا و برزخ و آخرت در عذابی دردناک قرار دارند.

﴿یَصۡلَوۡنَهَا یَوۡمَ ٱلدِّینِ١٥﴾روزی که جزای اعمال داده می‌شود آن‌ها به شدت در دوزخ عذاب داده می‌شوند. ﴿وَمَا هُمۡ عَنۡهَا بِغَآئِبِینَ١٦﴾و هیچ گاه از دوزخ بیرون نمی‌آیند بلکه همواره در آن هستند.

﴿وَمَآ أَدۡرَىٰکَ مَا یَوۡمُ ٱلدِّینِ١٧ ثُمَّ مَآ أَدۡرَىٰکَ مَا یَوۡمُ ٱلدِّینِ١٨﴾این بیان هولناک بودن آن روز سخت است، روزی که شدت هول و هراس آن عقل‌ها را حیران می‌نماید.

﴿یَوۡمَ لَا تَمۡلِکُ نَفۡسٞ لِّنَفۡسٖ شَیۡ‍ٔٗا﴾قیامت روزی است که هیچ کسی برای هیچ کسی نمی‌تواند کاری بکند گرچه خویشاوند و دوست باشد. در آن روز هرکس به خودش مشغول است و دنبال آزادی و رهایی کسی دیگر نیست. ﴿وَٱلۡأَمۡرُ یَوۡمَئِذٖ لِّلَّهِ﴾و در آن روز، فرمان، فرمان خداست. پس اوست که میان بندگان داوری می‌نماید و حق مظلوم را از ظالم و ستمگر می‌گیرد. والله اعلم.

پایان تفسیر سوره‌ی انفطار

سورة الإنفطار

سورة الإنفطار - سورة 82 - عدد آیاتها 19

بسم الله الرحمن الرحیم

1. إِذَا السَّمَاء انفَطَرَتْ

2. وَإِذَا الْکَوَاکِبُ انتَثَرَتْ

3. وَإِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ

4. وَإِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ

5. عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا قَدَّمَتْ وَأَخَّرَتْ

6. یَا أَیُّهَا الإِنسَانُ مَا غَرَّکَ بِرَبِّکَ الْکَرِیمِ

7. الَّذِی خَلَقَکَ فَسَوَّاکَ فَعَدَلَکَ

8. فِی أَیِّ صُورَةٍ مَّا شَاء رَکَّبَکَ

9. کَلاَّ بَلْ تُکَذِّبُونَ بِالدِّینِ

10. وَإِنَّ عَلَیْکُمْ لَحَافِظِینَ

11. کِرَامًا کَاتِبِینَ

12. یَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ

13. إِنَّ الأَبْرَارَ لَفِی نَعِیمٍ

14. وَإِنَّ الْفُجَّارَ لَفِی جَحِیمٍ

15. یَصْلَوْنَهَا یَوْمَ الدِّینِ

16. وَمَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِینَ

17. وَمَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ

18. ثُمَّ مَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ

19. یَوْمَ لا تَمْلِکُ نَفْسٌ لِّنَفْسٍ شَیْئًا وَالأَمْرُ یَوْمَئِذٍ لِلَّهِ

سورة انفطار

به نام الله بخشندة مهربان

هنگامی‌که آسمان شکافته شود. ﴿1﴾ و هنگامی‌که ستارگان پراکنده شوند (و فرو ریزد). ﴿2﴾ و هنگامی‌که دریا‌ها (به هم آمیزند و) روان گردند. ﴿3﴾ و هنگامی‌که قبرها زیر و رو شود. ﴿4﴾ (در آن هنگامی) هرکس خواهد دانست آنچه را که پیش فرستاده و آنچه را که باز پس داشته است. ﴿5﴾ ای انسان! چه چیزی تو را (نسبت) به پروردگار کریمت مغرور ساخته است؟ ﴿6﴾ آن که تو را آفرید، آنگاه شکل و اعضایت را تمام کرد سپس معتدل گرداند. ﴿7﴾ و به هر شکلی (و صورتی) که خواست، تو را ترکیب نمود. ﴿8﴾ هرگز چنین نیست (که شما گمان می‌کنید) بلکه شما روز جزا را تکذیب می‌کنید ﴿9﴾ و بی‌گمان نگهبانانی (از فرشتگان) بر شما گمارده شده‌اند. ﴿10﴾ که نویسندگانی بزرگوار هستند ﴿11﴾ آنچه را انجام می‌دهید می‌دانند (و اعمال نیک و بد شما را یادداشت می‌کنند) ﴿12﴾ مسلماً نیکان در نعمت (های بهشت) هستند. ﴿13﴾ و یقیناً بدکاران در (آتش) جهنم اند. ﴿14﴾ روز جزا به آن در آیند (و بسوزند). ﴿15﴾ و هرگز آنان از آنجا غایب نباشند ﴿16﴾ و تو چه می‌دانی که روز جزا چیست؟! ﴿17﴾ باز تو چه می‌دانی که روز جزا چیست؟! ﴿18﴾ روزی‌که هیچ کس قادر به انجام کاری برای دیگری نیست، و در آن روز حکم (و فرمان) از آن الله است. ﴿19﴾

سُورَةُ الانفِطَارِ

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِیمِ

إِذَا ٱلسَّمَآءُ ٱنفَطَرَتۡ ١ وَإِذَا ٱلۡکَوَاکِبُ ٱنتَثَرَتۡ ٢ وَإِذَا ٱلۡبِحَارُ فُجِّرَتۡ ٣ وَإِذَا ٱلۡقُبُورُ بُعۡثِرَتۡ ٤ عَلِمَتۡ نَفۡسٞ مَّا قَدَّمَتۡ وَأَخَّرَتۡ ٥ یَٰٓأَیُّهَا ٱلۡإِنسَٰنُ مَا غَرَّکَ بِرَبِّکَ ٱلۡکَرِیمِ ٦ ٱلَّذِی خَلَقَکَ فَسَوَّىٰکَ فَعَدَلَکَ ٧ فِیٓ أَیِّ صُورَةٖ مَّا شَآءَ رَکَّبَکَ ٨ کَلَّا بَلۡ تُکَذِّبُونَ بِٱلدِّینِ ٩ وَإِنَّ عَلَیۡکُمۡ َحَٰفِظِینَ ١٠ کِرَامٗا کَٰتِبِینَ ١١ یَعۡلَمُونَ مَا تَفۡعَلُونَ ١٢ إِنَّ ٱلۡأَبۡرَارَ لَفِی نَعِیمٖ ١٣ وَإِنَّ ٱلۡفُجَّارَ لَفِی جَحِیمٖ ١٤ یَصۡلَوۡنَهَا یَوۡمَ ٱلدِّینِ ١٥ وَمَا هُمۡ عَنۡهَا بِغَآئِبِینَ ١٦ وَمَآ أَدۡرَىٰکَ مَا یَوۡمُ ٱلدِّینِ ١٧ ثُمَّ مَآ أَدۡرَىٰکَ مَا یَوۡمُ ٱلدِّینِ ١٨ یَوۡمَ لَا تَمۡلِکُ نَفۡسٞ لِّنَفۡسٖ شَیۡ‍ٔٗاۖ وَٱلۡأَمۡرُ یَوۡمَئِذٖ لِّلَّهِ ١٩

 

سوره إنفطار

به نام خداوند بخشندة مهربان

هنگامی‌که آسمان شکافته می‌گردد. ﴿1﴾ و هنگامی‌که ستارگان فرو می‌ریزند. ﴿2﴾ و هنگامی‌که دریاها روان می‌شوند. ﴿3﴾ و هنگامی‌که گورها زیر و رو می‌گردند. ﴿4﴾ هرکس آنچه را که پیش فرستاده و آنچه را که باز پس داشته است خواهد دانست. ﴿5﴾ ای انسان! چه چیزی تو را (نسبت) به پروردگار بزرگوارت فریفت؟. ﴿6﴾ خدایی که تو را آفرید آن‌گاه استوارت ساخت سپس (آفرینش تو را) معتدل گرداند. ﴿7﴾ و آن‌گاه به هر شکلی که خواست تو را ترکیب کرد. ﴿8﴾ چنین نیست (که می‌گویید) بلکه شما سزا و جزا را دروغ می‌انگارید. ﴿9﴾ بی‌گمان نگهبانانی بر شما گمارده شده‌اند. ﴿10﴾ نگارندگان گرامی. ﴿11﴾ آنچه را که می‌کنید می‌دانند. ﴿12﴾ بی‌گمان نیکان در نعمت خواهند بود. ﴿13﴾ و همانا بدکاران در دوزخند. ﴿14﴾ در روز جزا به آن درمی‌آیند. ﴿15﴾ و آنان هیچ‌گاه از آن دور نمی‌شوند. ﴿16﴾ و تو چه می‌دانی که روز جزا چیست؟. ﴿17﴾ باز تو چه می‌دانی که روز جزا چیست؟. ﴿18﴾ روزی که هیچ کسی برای دیگران نمی‌تواند کاری بکند و در آن ورز فرمان، فرمان خدا است. ﴿19﴾