سورۀ اخلاص

سورۀ اخلاص

مکی است؛ ترتیب آن 112؛ شمار آیات آن 4

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِیمِ

﴿قُلۡ هُوَ ٱللَّهُ أَحَدٌ ١﴾.

ای پیامبر! بگو که الله عزوجل خداوندی است که در الوهیت یگانه است و کسی شریکش نیست. او در ذات، نام‌ها و صفاتش یکتاست، با هیچ‌یک از مخلوقاتش همانند نیست، هیچ‌یک از مخلوقات با او همانندی ندارند و در کمال، جلال و جمالش یگانه است.

﴿ٱللَّهُ ٱلصَّمَدُ ٢﴾.

الله عزوجل خداوندی یگانه‌ای است که مخلوقات برای بر‌آوره‌شدن نیاز‌های خویش به او رجوع می‌کنند. او سیّد و صاحب اختیار همه چیز‌هاست و سیادت و اختیار کامل مخصوص اوست، بعد از نابودی بندگانش باقی است، به طعام نیازی ندارد و او را خواب و غفلت فرا‌نمی‌گیرد.

﴿لَمۡ یَلِدۡ وَلَمۡ یُولَدۡ ٣﴾.

از داشتن همسر، پدر و فرزندان مبرّاست. از وجود کسی پدید نیامده و کسی را از وجودش بیرون نیاورده است. کسی را نزاده تا میراث برده شود و از کسی هم زاده نشده تا به وی شرک آورده شود. بنابراین اوتعالی به کسی نیازی ندارد، بلکه همگان به او نیازمند‌اند.

﴿وَلَمۡ یَکُن لَّهُۥ کُفُوًا أَحَدُۢ ٤﴾.

هیچ کسی همانند، نظیر و شبیه اوتعالی نیست. در ذات، نام‌ها، صفات و افعالش همتایی ندارد و در ربوبیت و الوهیتش تنها و یگانه است.