سُورَةُ الانفِطَارِ

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِیمِ

﴿إِذَا ٱلسَّمَآءُ ٱنفَطَرَتۡ ١ وَإِذَا ٱلۡکَوَاکِبُ ٱنتَثَرَتۡ ٢ وَإِذَا ٱلۡبِحَارُ فُجِّرَتۡ ٣ وَإِذَا ٱلۡقُبُورُ بُعۡثِرَتۡ ٤ عَلِمَتۡ نَفۡسٞ مَّا قَدَّمَتۡ وَأَخَّرَتۡ ٥ یَٰٓأَیُّهَا ٱلۡإِنسَٰنُ مَا غَرَّکَ بِرَبِّکَ ٱلۡکَرِیمِ ٦ ٱلَّذِی خَلَقَکَ فَسَوَّىٰکَ فَعَدَلَکَ ٧ فِیٓ أَیِّ صُورَةٖ مَّا شَآءَ رَکَّبَکَ ٨ کَلَّا بَلۡ تُکَذِّبُونَ بِٱلدِّینِ ٩ وَإِنَّ عَلَیۡکُمۡ َحَٰفِظِینَ ١٠ کِرَامٗا کَٰتِبِینَ ١١ یَعۡلَمُونَ مَا تَفۡعَلُونَ ١٢ إِنَّ ٱلۡأَبۡرَارَ لَفِی نَعِیمٖ ١٣ وَإِنَّ ٱلۡفُجَّارَ لَفِی جَحِیمٖ ١٤ یَصۡلَوۡنَهَا یَوۡمَ ٱلدِّینِ ١٥ وَمَا هُمۡ عَنۡهَا بِغَآئِبِینَ ١٦ وَمَآ أَدۡرَىٰکَ مَا یَوۡمُ ٱلدِّینِ ١٧ ثُمَّ مَآ أَدۡرَىٰکَ مَا یَوۡمُ ٱلدِّینِ ١٨ یَوۡمَ لَا تَمۡلِکُ نَفۡسٞ لِّنَفۡسٖ شَیۡ‍ٔٗاۖ وَٱلۡأَمۡرُ یَوۡمَئِذٖ لِّلَّهِ ١٩﴾

به نام الله بخشندۀ مهربان

هنگامی‌که آسمان شکافته شود. ﴿۱﴾و هنگامی‌که ستارگان پراکنده شوند (و فرو ریزد). ﴿۲﴾و هنگامی‌که دریا‌ها (به هم آمیزند و) روان گردند. ﴿۳﴾و هنگامی‌که قبرها زیر و رو شود. ﴿۴﴾(در آن هنگامی) هرکس خواهد دانست آنچه را که پیش فرستاده و آنچه را که باز پس داشته است. ﴿۵﴾ای انسان! چه چیزی تو را (نسبت) به پروردگار کریمت مغرور ساخته است؟ ﴿۶﴾آن که تو را آفرید، آنگاه شکل و اعضایت را تمام کرد سپس معتدل گرداند. ﴿۷﴾و به هر شکلی (و صورتی) که خواست، تو را ترکیب نمود. ﴿۸﴾هرگز چنین نیست (که شما گمان می‌کنید) بلکه شما روز جزا را تکذیب می‌کنید ﴿۹﴾و بی‌گمان نگهبانانی (از فرشتگان) بر شما گمارده شده‌اند. ﴿۱۰﴾که نویسندگانی بزرگوار هستند ﴿۱۱﴾آنچه را انجام می‌دهید می‌دانند (و اعمال نیک و بد شما را یادداشت می‌کنند) ﴿۱۲﴾مسلماً نیکان در نعمت (های بهشت) هستند. ﴿۱۳﴾و یقیناً بدکاران در (آتش) جهنم اند. ﴿۱۴﴾روز جزا به آن در آیند (و بسوزند). ﴿۱۵﴾و هرگز آنان از آنجا غایب نباشند ﴿۱۶﴾و تو چه می‌دانی که روز جزا چیست؟! ﴿۱۷﴾باز تو چه می‌دانی که روز جزا چیست؟! ﴿۱۸﴾روزی‌که هیچ کس قادر به انجام کاری برای دیگری نیست، و در آن روز حکم (و فرمان) از آن الله است. ﴿۱۹﴾

سوره انفطار

سُورَةُ الانفِطَارِ

بسم الله الرحمن الرحیم

﴿ إِذَا ٱلسَّمَآءُ ٱنفَطَرَتۡ ١ وَإِذَا ٱلۡکَوَاکِبُ ٱنتَثَرَتۡ ٢ وَإِذَا ٱلۡبِحَارُ فُجِّرَتۡ ٣ وَإِذَا ٱلۡقُبُورُ بُعۡثِرَتۡ ٤ عَلِمَتۡ نَفۡسٞ مَّا قَدَّمَتۡ وَأَخَّرَتۡ ٥ یَٰٓأَیُّهَا ٱلۡإِنسَٰنُ مَا غَرَّکَ بِرَبِّکَ ٱلۡکَرِیمِ ٦ ٱلَّذِی خَلَقَکَ فَسَوَّىٰکَ فَعَدَلَکَ ٧ فِیٓ أَیِّ صُورَةٖ مَّا شَآءَ رَکَّبَکَ ٨ کَلَّا بَلۡ تُکَذِّبُونَ بِٱلدِّینِ ٩ وَإِنَّ عَلَیۡکُمۡ َحَٰفِظِینَ ١٠ کِرَامٗا کَٰتِبِینَ ١١ یَعۡلَمُونَ مَا تَفۡعَلُونَ ١٢ إِنَّ ٱلۡأَبۡرَارَ لَفِی نَعِیمٖ ١٣ وَإِنَّ ٱلۡفُجَّارَ لَفِی جَحِیمٖ ١٤ یَصۡلَوۡنَهَا یَوۡمَ ٱلدِّینِ ١٥ وَمَا هُمۡ عَنۡهَا بِغَآئِبِینَ ١٦ وَمَآ أَدۡرَىٰکَ مَا یَوۡمُ ٱلدِّینِ ١٧ ثُمَّ مَآ أَدۡرَىٰکَ مَا یَوۡمُ ٱلدِّینِ ١٨ یَوۡمَ لَا تَمۡلِکُ نَفۡسٞ لِّنَفۡسٖ شَیۡ‍ٔٗاۖ وَٱلۡأَمۡرُ یَوۡمَئِذٖ لِّلَّهِ ١٩﴾

به نام خداوند بخشندۀ مهربان

وقتى که آسمان شکافته شود. ﴿1﴾و وقتى که ستارگان از هم بریزد. ﴿2﴾و وقتى که دریاها روان کرده شود به نهایت شدّت. ﴿3﴾و وقتى که گورها کافته شود. ﴿4﴾بداند هر نفسى آنچه پیش فرستاده بود و آنچه از پس فروگذاشته بود. ﴿5﴾اى آدمى! چه چیز فریفت تو را به پروردگار بزرگوار تو؟. ﴿6﴾آن خداى که بیافرید تو را، پس درست اندام کرد تو را، پس معتدل قامت کرد تو را. ﴿7﴾در صورتى که خواست ترکیب داد تو را. ﴿8﴾نى! ‏نى! بلکه دروغ مى‏شمرید جزاى اعمال را. ﴿9﴾و هرآیینه بر شما گماشته شده‏اند نگاهبان را. ﴿10﴾گرامى قدر نویسندگان. ﴿11﴾می‌دانند آنچه مى‏کنید. ﴿12﴾هرآیینه نیکوکاران در نعمت باشند. ﴿13﴾و هرآیینه گناهکاران در دوزخ باشند. ﴿14﴾درآیند به دوزخ، روز جزای اعمال. ﴿15﴾و نباشند از آنجا غایب شده. ﴿16﴾و چه چیز مطلع ساخت تو را ای آدمى که چیست روز جزا؟!. ﴿17﴾باز می‌گوییم چه چیز مطلع ساخت تو را که چیست روز جزا؟!. ﴿18﴾روزی است که نتواند هیچ‌کس براى هیچ‌کس هیچ فایده رسانیدن و فرمان آن روز، خداى را باشد. ﴿19﴾