سوره انفطار

سُورَةُ الانفِطَارِ

بسم الله الرحمن الرحیم

﴿ إِذَا ٱلسَّمَآءُ ٱنفَطَرَتۡ ١ وَإِذَا ٱلۡکَوَاکِبُ ٱنتَثَرَتۡ ٢ وَإِذَا ٱلۡبِحَارُ فُجِّرَتۡ ٣ وَإِذَا ٱلۡقُبُورُ بُعۡثِرَتۡ ٤ عَلِمَتۡ نَفۡسٞ مَّا قَدَّمَتۡ وَأَخَّرَتۡ ٥ یَٰٓأَیُّهَا ٱلۡإِنسَٰنُ مَا غَرَّکَ بِرَبِّکَ ٱلۡکَرِیمِ ٦ ٱلَّذِی خَلَقَکَ فَسَوَّىٰکَ فَعَدَلَکَ ٧ فِیٓ أَیِّ صُورَةٖ مَّا شَآءَ رَکَّبَکَ ٨ کَلَّا بَلۡ تُکَذِّبُونَ بِٱلدِّینِ ٩ وَإِنَّ عَلَیۡکُمۡ َحَٰفِظِینَ ١٠ کِرَامٗا کَٰتِبِینَ ١١ یَعۡلَمُونَ مَا تَفۡعَلُونَ ١٢ إِنَّ ٱلۡأَبۡرَارَ لَفِی نَعِیمٖ ١٣ وَإِنَّ ٱلۡفُجَّارَ لَفِی جَحِیمٖ ١٤ یَصۡلَوۡنَهَا یَوۡمَ ٱلدِّینِ ١٥ وَمَا هُمۡ عَنۡهَا بِغَآئِبِینَ ١٦ وَمَآ أَدۡرَىٰکَ مَا یَوۡمُ ٱلدِّینِ ١٧ ثُمَّ مَآ أَدۡرَىٰکَ مَا یَوۡمُ ٱلدِّینِ ١٨ یَوۡمَ لَا تَمۡلِکُ نَفۡسٞ لِّنَفۡسٖ شَیۡ‍ٔٗاۖ وَٱلۡأَمۡرُ یَوۡمَئِذٖ لِّلَّهِ ١٩﴾

به نام خداوند بخشندۀ مهربان

وقتى که آسمان شکافته شود. ﴿1﴾و وقتى که ستارگان از هم بریزد. ﴿2﴾و وقتى که دریاها روان کرده شود به نهایت شدّت. ﴿3﴾و وقتى که گورها کافته شود. ﴿4﴾بداند هر نفسى آنچه پیش فرستاده بود و آنچه از پس فروگذاشته بود. ﴿5﴾اى آدمى! چه چیز فریفت تو را به پروردگار بزرگوار تو؟. ﴿6﴾آن خداى که بیافرید تو را، پس درست اندام کرد تو را، پس معتدل قامت کرد تو را. ﴿7﴾در صورتى که خواست ترکیب داد تو را. ﴿8﴾نى! ‏نى! بلکه دروغ مى‏شمرید جزاى اعمال را. ﴿9﴾و هرآیینه بر شما گماشته شده‏اند نگاهبان را. ﴿10﴾گرامى قدر نویسندگان. ﴿11﴾می‌دانند آنچه مى‏کنید. ﴿12﴾هرآیینه نیکوکاران در نعمت باشند. ﴿13﴾و هرآیینه گناهکاران در دوزخ باشند. ﴿14﴾درآیند به دوزخ، روز جزای اعمال. ﴿15﴾و نباشند از آنجا غایب شده. ﴿16﴾و چه چیز مطلع ساخت تو را ای آدمى که چیست روز جزا؟!. ﴿17﴾باز می‌گوییم چه چیز مطلع ساخت تو را که چیست روز جزا؟!. ﴿18﴾روزی است که نتواند هیچ‌کس براى هیچ‌کس هیچ فایده رسانیدن و فرمان آن روز، خداى را باشد. ﴿19﴾