سُورَةُ المُطَفِّفِینَ

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِیمِ

وَیۡلٞ لِّلۡمُطَفِّفِینَ ١ ٱلَّذِینَ إِذَا ٱکۡتَالُواْ عَلَى ٱلنَّاسِ یَسۡتَوۡفُونَ ٢ وَإِذَا کَالُوهُمۡ أَو وَّزَنُوهُمۡ یُخۡسِرُونَ ٣ أَلَا یَظُنُّ أُوْلَٰٓئِکَ أَنَّهُم مَّبۡعُوثُونَ ٤ لِیَوۡمٍ عَظِیمٖ ٥ یَوۡمَ یَقُومُ ٱلنَّاسُ لِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِینَ ٦کَلَّآ إِنَّ کِتَٰبَ ٱلۡفُجَّارِ لَفِی سِجِّینٖ ٧ وَمَآ أَدۡرَىٰکَ مَا سِجِّینٞ ٨ کِتَٰبٞ مَّرۡقُومٞ ٩ وَیۡلٞ یَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُکَذِّبِینَ ١٠ ٱلَّذِینَ یُکَذِّبُونَ بِیَوۡمِ ٱلدِّینِ ١١ وَمَا یُکَذِّبُ بِهِۦٓ إِلَّا کُلُّ مُعۡتَدٍ أَثِیمٍ ١٢ إِذَا تُتۡلَىٰ عَلَیۡهِ ءَایَٰتُنَا قَالَ أَسَٰطِیرُ ٱلۡأَوَّلِینَ ١٣ کَلَّاۖ بَلۡۜ رَانَ عَلَىٰ قُلُوبِهِم مَّا کَانُواْ یَکۡسِبُونَ ١٤ کَلَّآ إِنَّهُمۡ عَن رَّبِّهِمۡ یَوۡمَئِذٖ لَّمَحۡجُوبُونَ ١٥ ثُمَّ إِنَّهُمۡ لَصَالُواْ ٱلۡجَحِیمِ ١٦ ثُمَّ یُقَالُ هَٰذَا ٱلَّذِی کُنتُم بِهِۦ تُکَذِّبُونَ ١٧ کَلَّآ إِنَّ کِتَٰبَ ٱلۡأَبۡرَارِ لَفِی عِلِّیِّینَ ١٨ وَمَآ أَدۡرَىٰکَ مَا عِلِّیُّونَ ١٩ کِتَٰبٞ مَّرۡقُومٞ ٢٠ یَشۡهَدُهُ ٱلۡمُقَرَّبُونَ ٢١ إِنَّ ٱلۡأَبۡرَارَ لَفِی نَعِیمٍ ٢٢ عَلَى ٱلۡأَرَآئِکِ یَنظُرُونَ ٢٣ تَعۡرِفُ فِی وُجُوهِهِمۡ نَضۡرَةَ ٱلنَّعِیمِ ٢٤ یُسۡقَوۡنَ مِن رَّحِیقٖ مَّخۡتُومٍ ٢٥ خِتَٰمُهُۥ مِسۡکٞۚ وَفِی ذَٰلِکَ فَلۡیَتَنَافَسِ ٱلۡمُتَنَٰفِسُونَ ٢٦ وَمِزَاجُهُۥ مِن تَسۡنِیمٍ ٢٧ عَیۡنٗا یَشۡرَبُ بِهَا ٱلۡمُقَرَّبُونَ ٢٨ إِنَّ ٱلَّذِینَ أَجۡرَمُواْ کَانُواْ مِنَ ٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ یَضۡحَکُونَ ٢٩ وَإِذَا مَرُّواْ بِهِمۡ یَتَغَامَزُونَ ٣٠ وَإِذَا ٱنقَلَبُوٓاْ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِمُ ٱنقَلَبُواْ فَکِهِینَ ٣١ وَإِذَا رَأَوۡهُمۡ قَالُوٓاْ إِنَّ هَٰٓؤُلَآءِ لَضَآلُّونَ ٣٢ وَمَآ أُرۡسِلُواْ عَلَیۡهِمۡ حَٰفِظِینَ ٣٣ فَٱلۡیَوۡمَ ٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ مِنَ ٱلۡکُفَّارِ یَضۡحَکُونَ ٣٤ عَلَى ٱلۡأَرَآئِکِ یَنظُرُونَ ٣٥ هَلۡ ثُوِّبَ ٱلۡکُفَّارُ مَا کَانُواْ یَفۡعَلُونَ ٣٦

سوره مطففین

به نام خداوند بخشندة مهربان

وای به حال کاهندگان (از حقوق مردم). ﴿1﴾ کسانی‌که چون (برای خود) پیمانه زنند از مردم به تمام و کمال دریافت می‌دارند. ﴿2﴾ و هنگامی‌که برای دیگران پیمانه می‌زنند یا وزن می‌کنند کم می‌گذارند. ﴿3﴾ آیا اینان نمی‌دانند که دوباره زنده می‌شوند. ﴿4﴾ در روزی (بس) بزرگ. ﴿5﴾ روزی که مردم در پیشگاه پروردگار جهانیان می‌ایستند. ﴿6﴾ حتماً نامة کردار بدکاران در سجین قرار دارد. ﴿7﴾ و تو چه می‌دانی که سجین چه و چگونه است؟. ﴿8﴾ کتاب نوشتة شده‌ای است. ﴿9﴾ در آن روز وای به حال تکذیب‌کنندگان. ﴿10﴾ آن کسانی‌که روز جزا را دروغ می‌انگارند. ﴿11﴾ و جز تجاوزگر گناه‌کار کسی آن را دروغ نمی‌انگارد. ﴿12﴾ چون آیات ما بر او خوانده شود می‌گوید: افسانه‌های پیشینیان است. ﴿13﴾ چنین نیست (که می‌گویند) بلکه کردار و تلاش ایشان دل‌هایشان را زنگ‌زده کرده است. ﴿14﴾ چنین نیست (که می‌گویند) بی‌گمان آنان آن روز از (لقای) پروردگارشان در حجاب‌اند. ﴿15﴾ سپس آنان داخل آتش دوزخ می‌گردند و در آن می‌سوزند. ﴿16﴾ سپس به آنها گفته می‌شود: این است آنچه آن‌را دروع می‌انگاشتید. ﴿17﴾ و به‌درستی که نامه‌ی کردار نیکان در (علیّین) قرار دارد. ﴿18﴾ و تو چه می‌دانی که (علیّین) چه و چگونه است. ﴿19﴾ کتابِ نوشته‌ شده‌ای است. ﴿20﴾ فرشتگان مقرب در آن‌جا حضور می‌یابند. ﴿21﴾ بی‌گمان نیکان در نعمت‌اند. ﴿22﴾ بر تخت‌ها (نشسته‌اند و) می‌نگرند. ﴿23﴾ خوشی و خرّمیِ نعمت را در چهره‌هایشان می‌بینی. ﴿24﴾ و از شراب نابِ مُهر شده به آنان می‌نوشانند. ﴿25﴾ مُهر دربند آن از مشک است و راغبان باید به همین (شراب ناب) رغبت کنند. ﴿26﴾ و آمیزة آن از تسنیم است. ﴿27﴾  (تسنیم) چشمه‌ای است که مقرّبان از آن می‌نوشند. ﴿28﴾ بی‌گمان گناهکاران به مؤمنان می‌خندیدند. ﴿29﴾ و چون بر آنان می‌گذشتند (به‌هم دیگر) اشارت می‌کردند. ﴿30﴾ و هنگامی‌که گناهکاران به نزد خانواده‌شان بازمی‌گشتند شادمان برمی‌گشتند. ﴿31﴾ و هنگامی‌که مؤمنان را می‌دیدند می‌گفتند: بی‌گمان اینان گمراهند. ﴿32﴾ و بر آنان نگهبانانی فرستاده نشده‌اند. ﴿33﴾ پس امروز مؤمنان به کافران می‌خندند. ﴿34﴾بر تخت‌ها (تکیه می‌زنند) و می‌نگرند. ﴿35﴾ آیا به کافران پاداش و سزای کارهایی که می‌کرده‌اند داده شده است. ﴿36﴾