ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | ||||||
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 |
تفسیر نور:
سوره فلق آیه 1
متن آیه :
قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ
ترجمه :
بگو : پناه میبرم به خداوندگار سپیدهدم .
توضیحات :
«
أَعُوذُ » : پناه میبرم . متوسّل میگردم . « الْفَلَقِ » : سپیده دم .
صبح . از آنجا که به هنگام دمیدن سپیده صبح ، پرده سیاه شب میشکافد ، این
واژه به معنی طلوع صبح به کار رفته است . بعضی آن را به معنی خلق ، یعنی
همه آفریدگان جهان دانستهاند . چرا که با آفرینش هستی پرده عدم شکافته شده
است و نور وجود آشکار گردیده است ، و هر روز و هر ساعت هم با آفرینش و
پیدایش هر موجودی پرده نیستی شکافته میشود و سیمای هستی سر به در میآورد
.
سوره فلق آیه 2
متن آیه :
مِن شَرِّ مَا خَلَقَ
ترجمه :
از شر هر آنچه خداوند آفریده است .
توضیحات :
«
شَرِّ » : بلا و بدی . « شَرِّ مَا . . . » : در اضافه ( شَرِّ ) به ( مَا
) این نکته است که پروردگار با این بیان به انسان فهمانده است که هر شرّی
از هر مخلوقی صادر و ناشی شود ، منتسب و مرتبط به خود آن مخلوق است . شرّ
محض هم وجود ندارد و بلکه شُرور نسبی است . آنچه نسبت به تو شرّ است ، نسبت
به آفریده دیگری خیر است . مثلاً اگر گرگی گوسفند تو را بخورد ، این کار
نسبت به تو و گوسفند شرّ است و نسبت به گرگ خیر . تفنگ یک حربه دفاعی است ؛
نشانه رفتن آن به سوی دشمن خونخواره خیر ، و به سوی دوست یا آدم بیگناهی
شرّ است . و . . . خلاصه خدا هر چیزی را برای کاری و مصلحتی آفریده است و
اغلب حکمت و فلسفه آنها از دید ما پنهان است .
سوره فلق آیه 3
متن آیه :
وَمِن شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ
ترجمه :
و از شرّ شب بدان گاه که کاملاً فرا میرسد ( و جهان را به زیر تاریکی خود میگیرد ) .
توضیحات :
« غَاسِقٍ » : شب تاریک ( نگا : روحالبیان ) . « وَقَبَ » : فرا رسید و فرا پوشید .
سوره فلق آیه 4
متن آیه :
وَمِن شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِی الْعُقَدِ
ترجمه :
و
از شرّ کسانی که در گرهها میدمند ( و با نیرنگسازی و حقهبازیِ خود ،
ارادهها ، ایمانها ، عقیدهها ، محبّتها ، و پیوندها را سست مینمایند و
فساد و تباهی میکنند ) .
توضیحات :
«
النَّفَّاثَاتِ » : جمع نَفَّاثَة ، دمندگان . مراد سخنچینان فساد پیشه
است ( نگا : جزء عمّ طبّاره ، جزء عمّ شیخ محمّد عبده ) . صیغه مبالغه است و
برای مذکّر و مؤنّث به کار میرود . دمیدن در گره ، کنایه از افسون و جادو
است ( نگا : تفهیم القرآن ) . افسونگران رشتهها را گره میزدند و همراه
با مقداری آب دهان به گرهها فوت میکردند و بدانها میدمیدند ، و سپس
گرهها را باز میکردند ، تا به عامّه مردم نشان دهند که گره پیوند زناشوئی
فلان مرد و فلان زن را باز و آنان را از هم جدا ساختهاند . نمّامان و
سخنچینان هم خویشتن را در لباس دلسوزان و دوستداران در پیش اینان و آنان
نشان میدهند و بدین وسیله پیوندها را سست و گسسته میکنند . لذا کار
افسونگران و سخنچینان به هم شبیه است . « الْعُقَدِ » : جمع عُقْدَة ،
گرهها . مراد پیوندها و رابطههای انسانها است ؛ از قبیل پیوند زناشوئی ،
رابطه دوستی ، ارتباط مکتبی .
سوره فلق آیه 5
متن آیه :
وَمِن شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ
ترجمه :
و از شرّ حسود بدان گاه که حسد میورزد .
توضیحات :
«
حَاسِدٍ » : حسود . بدخواه . کسی که زوال نعمت دیگران را میخواهد ( نگا :
بقره / 109 ، نساء / 54 ، فتح / 15 ) . یادآوری : در آیه دوم این سوره ،
خداوند به طور عام دستور میفرماید که انسان از شرّ و بلا و اذیّت و آزار
همه آفریدههای شَرور ، خویشتن را در پناه خدا دارد ، سپس در آیات سوم و
چهارم و پنجم به طور خاصّ اشاره به سه منبع عمده شرّها میفرماید که
عبارتند از : شب تاریک ، و سخنچینانِ توطئهگر ، و حسودان بدخواه .