سوره الزلزله

سُورَةُ الزَّلۡزَلَةِ

بسم الله الرحمن الرحیم

﴿ إِذَا زُلۡزِلَتِ ٱلۡأَرۡضُ زِلۡزَالَهَا ١ وَأَخۡرَجَتِ ٱلۡأَرۡضُ أَثۡقَالَهَا ٢ وَقَالَ ٱلۡإِنسَٰنُ مَا لَهَا ٣ یَوۡمَئِذٖ تُحَدِّثُ أَخۡبَارَهَا ٤ بِأَنَّ رَبَّکَ أَوۡحَىٰ لَهَا ٥ یَوۡمَئِذٖ یَصۡدُرُ ٱلنَّاسُ أَشۡتَاتٗا لِّیُرَوۡاْ أَعۡمَٰلَهُمۡ ٦ فَمَن یَعۡمَلۡ مِثۡقَالَ ذَرَّةٍ خَیۡرٗا یَرَهُۥ ٧ وَمَن یَعۡمَلۡ مِثۡقَالَ ذَرَّةٖ شَرّٗا یَرَهُۥ ٨ ﴾

به نام خداوند بخشندۀ مهربان

وقتى که جنبانیده شود زمین را به آن جنبش خودش. ﴿1﴾و بیرون آورد زمین بارهای خویش [1281]. ﴿2﴾و گوید انسان: چه حالت است زمین را؟. ﴿3﴾آن روز، تقریر کند زمین قصه‏هاى خود را. ﴿4﴾به سبب آنکه پروردگار تو حکم فرستاده است به سوى زمین. ﴿5﴾آن روز بازگردند مردمان بر احوال مختلف [1282]تا نموده شود به ایشان جزای اعمال ایشان. ﴿6﴾پس هرکه کرده باشد هم سنگ یک ذرّه عمل نیک، ببیند آن را. ﴿7﴾و هرکه کرده باشد هم‌سنگ یک ذرّه عمل بد، ببیند آن را. ﴿8﴾