سوره الفجر

سُورَةُ الفَجۡرِ

بسم الله الرحمن الرحیم

﴿وَٱلۡفَجۡرِ ١ وَلَیَالٍ عَشۡرٖ ٢ وَٱلشَّفۡعِ وَٱلۡوَتۡرِ ٣ وَٱلَّیۡلِ إِذَا یَسۡرِ ٤ هَلۡ فِی ذَٰلِکَ قَسَمٞ لِّذِی حِجۡرٍ ٥ أَلَمۡ تَرَ کَیۡفَ فَعَلَ رَبُّکَ بِعَادٍ ٦ إِرَمَ ذَاتِ ٱلۡعِمَادِ ٧ ٱلَّتِی لَمۡ یُخۡلَقۡ مِثۡلُهَا فِی ٱلۡبِلَٰدِ ٨ وَثَمُودَ ٱلَّذِینَ جَابُواْ ٱلصَّخۡرَ بِٱلۡوَادِ ٩ وَفِرۡعَوۡنَ ذِی ٱلۡأَوۡتَادِ ١٠ ٱلَّذِینَ طَغَوۡاْ فِی ٱلۡبِلَٰدِ ١١ فَأَکۡثَرُواْ فِیهَا ٱلۡفَسَادَ ١٢ فَصَبَّ عَلَیۡهِمۡ رَبُّکَ سَوۡطَ عَذَابٍ ١٣ إِنَّ رَبَّکَ لَبِٱلۡمِرۡصَادِ ١٤ فَأَمَّا ٱلۡإِنسَٰنُ إِذَا مَا ٱبۡتَلَىٰهُ رَبُّهُۥ فَأَکۡرَمَهُۥ وَنَعَّمَهُۥ فَیَقُولُ رَبِّیٓ أَکۡرَمَنِ ١٥ وَأَمَّآ إِذَا مَا ٱبۡتَلَىٰهُ فَقَدَرَ عَلَیۡهِ رِزۡقَهُۥ فَیَقُولُ رَبِّیٓ أَهَٰنَنِ ١٦ کَلَّاۖ بَل لَّا تُکۡرِمُونَ ٱلۡیَتِیمَ ١٧ وَلَا تَحَٰٓضُّونَ عَلَىٰ طَعَامِ ٱلۡمِسۡکِینِ ١٨ وَتَأۡکُلُونَ ٱلتُّرَاثَ أَکۡلٗا لَّمّٗا ١٩ وَتُحِبُّونَ ٱلۡمَالَ حُبّٗا جَمّٗا ٢٠ کَلَّآۖ إِذَا دُکَّتِ ٱلۡأَرۡضُ دَکّٗا دَکّٗا ٢١ وَجَآءَ رَبُّکَ وَٱلۡمَلَکُ صَفّٗا صَفّٗا ٢٢ وَجِاْیٓءَ یَوۡمَئِذِۢ بِجَهَنَّمَۚ یَوۡمَئِذٖ یَتَذَکَّرُ ٱلۡإِنسَٰنُ وَأَنَّىٰ لَهُ ٱلذِّکۡرَىٰ ٢٣﴾

به نام خداوند بخشندۀ مهربان

قسم به صبح! . ﴿1﴾و به شب‌هاى دهگانه! [1255]. ﴿2﴾و قسم به جفت و طاق! [1256]. ﴿3﴾و قسم به شب چون روان شود!. ﴿4﴾آیا در این مقدمه سوگندی معتبر است صاحب خرد را؟ [1257]. ﴿5﴾آیا ندیدى که چگونه معامله کرد پروردگار تو با قوم عاد.﴿6﴾[که عاد] ارم باشد خداوندِ قدرهاى بلند. ﴿7﴾که آفریده نشد مانند آن در شهرها. ﴿8﴾و چگونه معامله کرد با قوم ثمود که تراشیده بودند سنگ‌هاى بزرگ را در وادى قرى. ﴿9﴾و چگونه معامله کرد با فرعون صاحب میخ‌ها [1258]. ﴿10﴾همۀ این جماعت‌ها، آنان‌که سرکشى کردند در شهرها. ﴿11﴾پس بسیار به عمل آوردند در آنجا فساد را. ﴿12﴾پس بریخت بر سر ایشان پروردگار تو یک دفعه عذاب. ﴿13﴾هرآیینه پروردگار تو به کمینگاه است. ﴿14﴾اما آدمى، پس چون امتحان کندش پروردگار او، پس گرامى کندش و نعمت دهدش، پس گوید: پروردگار من گرامى ساخت مرا. ﴿15﴾و امّا چون امتحان کندش، پس تنگ سازد بر وى رزق وی را، گوید: پروردگار من حقارت کرد مرا. ﴿16﴾نى! ‏نى! بلکه گرامى نمی‌دارید یتیم را. ﴿17﴾و یکدیگر را رغبت نمی‌دهد بر طعام دادن فقیر. ﴿18﴾و می‌خورید مال میراث را خوردن بسیار [1259]. ﴿19﴾و دوست می‌دارید مال را دوست داشتن بسیار [1260]. ﴿20﴾نى! ‏نى! چون پست کرده شود بلندى زمین را، پست کردن بعد پست کردن [1261]. ﴿21﴾و بیاید پروردگار تو و بیایند فرشتگان صف صف شده. ﴿22﴾و آورده شود آن روز دوزخ را، آن روز یاد کند آدمى و کجا باشد او را نفع آن یاد کردن. ﴿23﴾

﴿ یَقُولُ یَٰلَیۡتَنِی قَدَّمۡتُ لِحَیَاتِی ٢٤ فَیَوۡمَئِذٖ لَّا یُعَذِّبُ عَذَابَهُۥٓ أَحَدٞ ٢٥ وَلَا یُوثِقُ وَثَاقَهُۥٓ أَحَدٞ ٢٦ یَٰٓأَیَّتُهَا ٱلنَّفۡسُ ٱلۡمُطۡمَئِنَّةُ ٢٧ ٱرۡجِعِیٓ إِلَىٰ رَبِّکِ رَاضِیَةٗ مَّرۡضِیَّةٗ ٢٨ فَٱدۡخُلِی فِی عِبَٰدِی ٢٩ وَٱدۡخُلِی جَنَّتِی ٣٠ ﴾

گوید: اى کاش من فرستادمى عمل نیک براى زندگانىِ جاودانى خویش!. ﴿24﴾پس آن روز عقوبت نکند مانند عقوبت خدا هیچ‌کس. ﴿25﴾و به زنجیر نبندد مانند بستن او هیچ کس شود [1262]. ﴿26﴾[گفته شود روح مؤمن را وقت مرگ:] اى نفس آرام گیرنده!. ﴿27﴾بازگرد به سوى پروردگار خویش، تو خوشنود شده‌ای و از تو نیز خوشنود گشته. ﴿28﴾پس درا به زمرۀ بندگان خاص من. ﴿29﴾و درا به بهشت من. ﴿30﴾