سوره معارج

سُورَةُ المَعَارِجِ

بسم الله الرحمن الرحیم

﴿ سَأَلَ سَآئِلُۢ بِعَذَابٖ وَاقِعٖ ١ لِّلۡکَٰفِرِینَ لَیۡسَ لَهُۥ دَافِعٞ ٢ مِّنَ ٱللَّهِ ذِی ٱلۡمَعَارِجِ ٣ تَعۡرُجُ ٱلۡمَلَٰٓئِکَةُ وَٱلرُّوحُ إِلَیۡهِ فِی یَوۡمٖ کَانَ مِقۡدَارُهُۥ خَمۡسِینَ أَلۡفَ سَنَةٖ ٤ فَٱصۡبِرۡ صَبۡرٗا جَمِیلًا ٥ إِنَّهُمۡ یَرَوۡنَهُۥ بَعِیدٗا ٦ وَنَرَىٰهُ قَرِیبٗا ٧ یَوۡمَ تَکُونُ ٱلسَّمَآءُ کَٱلۡمُهۡلِ ٨ وَتَکُونُ ٱلۡجِبَالُ کَٱلۡعِهۡنِ ٩ وَلَا یَسۡ‍َٔلُ حَمِیمٌ حَمِیمٗا ١٠﴾

به نام خداوند بخشندۀ مهربان

طلب کرد طلب کننده عقوبتى. ﴿1﴾بر کافران فرود آینده. نیست او را هیچ بازدارنده [1195]. ﴿2﴾فررود آینده از جانب خدا، خداوند مرتبه‌ها. ﴿3﴾[که بر آن صعود کرده شود]، بالا می‌روند فرشتگان و روح نیز [1196]به سوى خدا، عقوبت فرود آینده بر کافران در روزى که هست مقدار آن پنجاه هزار سال. ﴿4﴾پس صبر کن، صبر نیک. ﴿5﴾هرآیینه کافران دور مى‏بینند آن روز را. ﴿6﴾و ما نزدیک مى‏بینمش. ﴿7﴾روزی که شود آسمان مانند مس گداخته. ﴿8﴾و شود کوه‌ها مانند پشم رنگین. ﴿9﴾و نپرسد هیچ خویشاوند، خویشاوند دیگر را .﴿10﴾

﴿ یُبَصَّرُونَهُمۡۚ یَوَدُّ ٱلۡمُجۡرِمُ لَوۡ یَفۡتَدِی مِنۡ عَذَابِ یَوۡمِئِذِۢ بِبَنِیهِ ١١ وَصَٰحِبَتِهِۦ وَأَخِیهِ ١٢ وَفَصِیلَتِهِ ٱلَّتِی تُ‍ٔۡوِیهِ ١٣ وَمَن فِی ٱلۡأَرۡضِ جَمِیعٗا ثُمَّ یُنجِیهِ ١٤ کَلَّآۖ إِنَّهَا لَظَىٰ ١٥ نَزَّاعَةٗ لِّلشَّوَىٰ ١٦ تَدۡعُواْ مَنۡ أَدۡبَرَ وَتَوَلَّىٰ ١٧ وَجَمَعَ فَأَوۡعَىٰٓ ١٨ ۞إِنَّ ٱلۡإِنسَٰنَ خُلِقَ هَلُوعًا ١٩ إِذَا مَسَّهُ ٱلشَّرُّ جَزُوعٗا ٢٠ وَإِذَا مَسَّهُ ٱلۡخَیۡرُ مَنُوعًا ٢١ إِلَّا ٱلۡمُصَلِّینَ ٢٢ ٱلَّذِینَ هُمۡ عَلَىٰ صَلَاتِهِمۡ دَآئِمُونَ ٢٣ وَٱلَّذِینَ فِیٓ أَمۡوَٰلِهِمۡ حَقّٞ مَّعۡلُومٞ ٢٤ لِّلسَّآئِلِ وَٱلۡمَحۡرُومِ ٢٥ وَٱلَّذِینَ یُصَدِّقُونَ بِیَوۡمِ ٱلدِّینِ ٢٦ وَٱلَّذِینَ هُم مِّنۡ عَذَابِ رَبِّهِم مُّشۡفِقُونَ ٢٧ إِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمۡ غَیۡرُ مَأۡمُونٖ ٢٨ وَٱلَّذِینَ هُمۡ لِفُرُوجِهِمۡ حَٰفِظُونَ ٢٩ إِلَّا عَلَىٰٓ أَزۡوَٰجِهِمۡ أَوۡ مَا مَلَکَتۡ أَیۡمَٰنُهُمۡ فَإِنَّهُمۡ غَیۡرُ مَلُومِینَ ٣٠ فَمَنِ ٱبۡتَغَىٰ وَرَآءَ ذَٰلِکَ فَأُوْلَٰٓئِکَ هُمُ ٱلۡعَادُونَ ٣١ وَٱلَّذِینَ هُمۡ لِأَمَٰنَٰتِهِمۡ وَعَهۡدِهِمۡ رَٰعُونَ ٣٢ وَٱلَّذِینَ هُم بِشَهَٰدَٰتِهِمۡ قَآئِمُونَ ٣٣ وَٱلَّذِینَ هُمۡ عَلَىٰ صَلَاتِهِمۡ یُحَافِظُونَ ٣٤ أُوْلَٰٓئِکَ فِی جَنَّٰتٖ مُّکۡرَمُونَ ٣٥ فَمَالِ ٱلَّذِینَ کَفَرُواْ قِبَلَکَ مُهۡطِعِینَ ٣٦ عَنِ ٱلۡیَمِینِ وَعَنِ ٱلشِّمَالِ عِزِینَ ٣٧ أَیَطۡمَعُ کُلُّ ٱمۡرِیٕٖ مِّنۡهُمۡ أَن یُدۡخَلَ جَنَّةَ نَعِیمٖ ٣٨ کَلَّآۖ إِنَّا خَلَقۡنَٰهُم مِّمَّا یَعۡلَمُونَ ٣٩﴾

نموده شود ایشان را قرابتیان ایشان. آرزو کند گناهکار که عوض دهد از عذاب آن روز، فرزندان خود را. ﴿11﴾و زن خود را و برادر خود را. ﴿12﴾و نیز قبیلۀ خود را که جاى می‌دهد او را. ﴿13﴾و نیز هر که در زمین است همه یکجا. پس برهاند این عوض دادن، خودش را. ﴿14﴾نی! نی! هرآیینه دوزخ آتشى است شعله زننده. ﴿15﴾پوست سر را برکشنده. ﴿16﴾می‌خواند هر که را اعراض کرد و روى گردان شد. ﴿17﴾و جمع مال نمود، پس درآوردند نگاه داشت. ﴿18﴾هرآیینه آدمى آفریده شده است ناشکیبنده. ﴿19﴾چون برسدش مصیبت، اضطراب کننده. ﴿20﴾و چون برسدش رفاهیت، بخل نماینده. ﴿21﴾مگر نمازگذاران. ﴿22﴾آنان‌که ایشان بر نماز خویش، همیشه باشندگانند. ﴿23﴾و آنان‌که در اموال ایشان حصّه‌ای هست مقرر. ﴿24﴾براى سائل و بى‌مایۀ کم سؤال. ﴿25﴾و آنان‌که باور می‌دارند روز جزا را. ﴿26﴾و آنان‌که ایشان از عذاب پروردگار خود، ترسندگانند. ﴿27﴾هرآیینه عذاب پروردگار ایشان چنان است که از آن ایمن نتوان شد. ﴿28﴾و آنان‌که ایشان اندام نهانى خود را نگاهدارندگانند. ﴿29﴾مگر بر زنان خود یا کنیزکانی که مالک آنها شده است دستِ ایشان، پس هرآیینه این فریق ملامت کرده شده نیستند. ﴿30﴾پس هر که طلب کند سواى این، پس آن جماعت ایشانند از حد گذشتگان. ﴿31﴾و آنان‌که ایشان امانت‌هاى خود را و عهدهاى خود را رعایت کنندگانند. ﴿32﴾و آنان‌که ایشان بر گواهی‌هاى خود متعهد شوندگانند. ﴿33﴾و آنان‌که ایشان بر نماز خود محافظت کنندگانند. ﴿34﴾این جماعت در بوستان‌ها باشند، گرامى کردگانند. ﴿35﴾پس چیست کافران را به سوى تو شتابانند؟. ﴿36﴾از جانب راست و از جانب چپ گروه گروه شده. ﴿37﴾آیا طمع می‌کند هر شخصى از ایشان که درآورده شود به بوستان نعمت؟. ﴿38﴾نى! ‏نى! هرآیینه ما آفریده‏ایم ایشان را از آنچه می‌دانند [1197]. ﴿39﴾

﴿ فَلَآ أُقۡسِمُ بِرَبِّ ٱلۡمَشَٰرِقِ وَٱلۡمَغَٰرِبِ إِنَّا لَقَٰدِرُونَ ٤٠ عَلَىٰٓ أَن نُّبَدِّلَ خَیۡرٗا مِّنۡهُمۡ وَمَا نَحۡنُ بِمَسۡبُوقِینَ ٤١ فَذَرۡهُمۡ یَخُوضُواْ وَیَلۡعَبُواْ حَتَّىٰ یُلَٰقُواْ یَوۡمَهُمُ ٱلَّذِی یُوعَدُونَ ٤٢ یَوۡمَ یَخۡرُجُونَ مِنَ ٱلۡأَجۡدَاثِ سِرَاعٗا کَأَنَّهُمۡ إِلَىٰ نُصُبٖ یُوفِضُونَ ٤٣ خَٰشِعَةً أَبۡصَٰرُهُمۡ تَرۡهَقُهُمۡ ذِلَّةٞۚ ذَٰلِکَ ٱلۡیَوۡمُ ٱلَّذِی کَانُواْ یُوعَدُونَ ٤٤ ﴾

پس قسم می‌خورم به پروردگار مشرق‌ها و مغرب‌هاکه هرآیینه ما تواناییم! . ﴿40﴾بر آنکه عوض آریم بهتر از ایشان و نیستیم ما عاجز. ﴿41﴾پس بگذار، [یا محمد] ایشان را که به بیهودگى درآیند و بازى کنند تا آنکه برخورند به آن روز خود که وعده داده مى‏شد ایشان را. ﴿42﴾روزی که برآیند از قبور، شتابان، گویا ایشان به سوى نشانه می‌دوند. ﴿43﴾نیایش ظاهر شده باشد بر دیده‌هاى ایشان، درگیرد ایشان را خوارى. این است آن روز که وعده داده مى‏شد ایشان را. ﴿44﴾