ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | ||||||
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 |
بسم الله الرحمن الرحیم
﴿ تَبَٰرَکَ ٱلَّذِی بِیَدِهِ ٱلۡمُلۡکُ وَهُوَ عَلَىٰ کُلِّ شَیۡءٖ قَدِیرٌ ١ ٱلَّذِی خَلَقَ ٱلۡمَوۡتَ وَٱلۡحَیَوٰةَ لِیَبۡلُوَکُمۡ أَیُّکُمۡ أَحۡسَنُ عَمَلٗاۚ وَهُوَ ٱلۡعَزِیزُ ٱلۡغَفُورُ ٢ ٱلَّذِی خَلَقَ سَبۡعَ سَمَٰوَٰتٖ طِبَاقٗاۖ مَّا تَرَىٰ فِی خَلۡقِ ٱلرَّحۡمَٰنِ مِن تَفَٰوُتٖۖ فَٱرۡجِعِ ٱلۡبَصَرَ هَلۡ تَرَىٰ مِن فُطُورٖ ٣ ثُمَّ ٱرۡجِعِ ٱلۡبَصَرَ کَرَّتَیۡنِ یَنقَلِبۡ إِلَیۡکَ ٱلۡبَصَرُ خَاسِئٗا وَهُوَ حَسِیرٞ ٤ وَلَقَدۡ زَیَّنَّا ٱلسَّمَآءَ ٱلدُّنۡیَا بِمَصَٰبِیحَ وَجَعَلۡنَٰهَا رُجُومٗا لِّلشَّیَٰطِینِۖ وَأَعۡتَدۡنَا لَهُمۡ عَذَابَ ٱلسَّعِیرِ ٥ وَلِلَّذِینَ کَفَرُواْ بِرَبِّهِمۡ عَذَابُ جَهَنَّمَۖ وَبِئۡسَ ٱلۡمَصِیرُ ٦ إِذَآ أُلۡقُواْ فِیهَا سَمِعُواْ لَهَا شَهِیقٗا وَهِیَ تَفُورُ ٧ تَکَادُ تَمَیَّزُ مِنَ ٱلۡغَیۡظِۖ کُلَّمَآ أُلۡقِیَ فِیهَا فَوۡجٞ سَأَلَهُمۡ خَزَنَتُهَآ أَلَمۡ یَأۡتِکُمۡ نَذِیرٞ ٨ قَالُواْ بَلَىٰ قَدۡ جَآءَنَا نَذِیرٞ فَکَذَّبۡنَا وَقُلۡنَا مَا نَزَّلَ ٱللَّهُ مِن شَیۡءٍ إِنۡ أَنتُمۡ إِلَّا فِی ضَلَٰلٖ کَبِیرٖ ٩ وَقَالُواْ لَوۡ کُنَّا نَسۡمَعُ أَوۡ نَعۡقِلُ مَا کُنَّا فِیٓ أَصۡحَٰبِ ٱلسَّعِیرِ ١٠ فَٱعۡتَرَفُواْ بِذَنۢبِهِمۡ فَسُحۡقٗا لِّأَصۡحَٰبِ ٱلسَّعِیرِ ١١ إِنَّ ٱلَّذِینَ یَخۡشَوۡنَ رَبَّهُم بِٱلۡغَیۡبِ لَهُم مَّغۡفِرَةٞ وَأَجۡرٞ کَبِیرٞ ١٢
به نام خداوند بخشندۀ مهربان
بسیار با برکت است آن خدا که به دست اوست پادشاهى و او بر همه چیز تواناست. ﴿1﴾آن خدا که آفرید موت و حیات را تا بیازماید شما را که کدام یک از شما نیکوتر است در عمل و اوست غالب آمرزگار. ﴿2﴾آن خدا که آفرید هفت آسمان را تو بر تو. نبینى [اى بیننده] در آفرینش خدا هیچ بىضابطگى. پس بازگردان چشم را آیا مىبینى هیچ شکستگى؟. ﴿3﴾پس بازگردان چشم را دوباره تا بازآید به جانب تو چشم خوار شدۀ ماندهگشته. ﴿4﴾و هرآیینه زینت دادیم آسمان نزدیک را به چراغها و ساختیم آن چراغها را آلات رجم شیاطین و آماده کردهایم براى شیاطین عذاب دوزخ. ﴿5﴾و براى آنانکه کافر شدهاند به پروردگار خود عذاب دوزخ است و آن بد جایى است. ﴿6﴾وقتى که افکنده شود ایشان را به دوزخ بشنوند آن را آوازى مانند آواز خر و آن دوزخ جوش مىزند. ﴿7﴾نزدیک است که پاره پاره شود از خشم. هرگاه افکنده شود به دوزخ گروهى را، سؤال کنند از آن گروه نگاهبان دوزخ: آیا نیامده بود نزدیک شما هیچ پیغامبر ترساننده؟. ﴿8﴾بگویند: آرى! آمده بود به ما ترسانندهای. پس دروغ داشتیم و گفتیم: نَفرود آورده است خدا هیچ چیزى را. نیستید شما مگر در گمراهى بزرگ. ﴿9﴾و گویند: اگر ما مىشنیدیم یا مىفهمیدیم نمىشدیم داخل در زمره اهل دوزخ. ﴿10﴾پس اقرار کردهاند به گناه خویش پس لعنت باد اهل دوزخ را! . ﴿11﴾هرآیینه آنانکه مىترسند از پروردگار خویش غایبانه ایشان راست آمرزش و مزد بزرگ. ﴿12﴾
﴿وَأَسِرُّواْ قَوۡلَکُمۡ أَوِ ٱجۡهَرُواْ بِهِۦٓۖ إِنَّهُۥ عَلِیمُۢ بِذَاتِ ٱلصُّدُورِ ١٣ أَلَا یَعۡلَمُ مَنۡ خَلَقَ وَهُوَ ٱللَّطِیفُ ٱلۡخَبِیرُ ١٤ هُوَ ٱلَّذِی جَعَلَ لَکُمُ ٱلۡأَرۡضَ ذَلُولٗا فَٱمۡشُواْ فِی مَنَاکِبِهَا وَکُلُواْ مِن رِّزۡقِهِۦۖ وَإِلَیۡهِ ٱلنُّشُورُ ١٥ ءَأَمِنتُم مَّن فِی ٱلسَّمَآءِ أَن یَخۡسِفَ بِکُمُ ٱلۡأَرۡضَ فَإِذَا هِیَ تَمُورُ ١٦ أَمۡ أَمِنتُم مَّن فِی ٱلسَّمَآءِ أَن یُرۡسِلَ عَلَیۡکُمۡ حَاصِبٗاۖ فَسَتَعۡلَمُونَ کَیۡفَ نَذِیرِ ١٧ وَلَقَدۡ کَذَّبَ ٱلَّذِینَ مِن قَبۡلِهِمۡ فَکَیۡفَ کَانَ نَکِیرِ ١٨ أَوَ لَمۡ یَرَوۡاْ إِلَى ٱلطَّیۡرِ فَوۡقَهُمۡ صَٰٓفَّٰتٖ وَیَقۡبِضۡنَۚ مَا یُمۡسِکُهُنَّ إِلَّا ٱلرَّحۡمَٰنُۚ إِنَّهُۥ بِکُلِّ شَیۡءِۢ بَصِیرٌ ١٩ أَمَّنۡ هَٰذَا ٱلَّذِی هُوَ جُندٞ لَّکُمۡ یَنصُرُکُم مِّن دُونِ ٱلرَّحۡمَٰنِۚ إِنِ ٱلۡکَٰفِرُونَ إِلَّا فِی غُرُورٍ ٢٠ أَمَّنۡ هَٰذَا ٱلَّذِی یَرۡزُقُکُمۡ إِنۡ أَمۡسَکَ رِزۡقَهُۥۚ بَل لَّجُّواْ فِی عُتُوّٖ وَنُفُورٍ ٢١ أَفَمَن یَمۡشِی مُکِبًّا عَلَىٰ وَجۡهِهِۦٓ أَهۡدَىٰٓ أَمَّن یَمۡشِی سَوِیًّا عَلَىٰ صِرَٰطٖ مُّسۡتَقِیمٖ ٢٢ قُلۡ هُوَ ٱلَّذِیٓ أَنشَأَکُمۡ وَجَعَلَ لَکُمُ ٱلسَّمۡعَ وَٱلۡأَبۡصَٰرَ وَٱلۡأَفِۡٔدَةَۚ قَلِیلٗا مَّا تَشۡکُرُونَ ٢٣ قُلۡ هُوَ ٱلَّذِی ذَرَأَکُمۡ فِی ٱلۡأَرۡضِ وَإِلَیۡهِ تُحۡشَرُونَ ٢٤ وَیَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا ٱلۡوَعۡدُ إِن کُنتُمۡ صَٰدِقِینَ ٢٥ قُلۡ إِنَّمَا ٱلۡعِلۡمُ عِندَ ٱللَّهِ وَإِنَّمَآ أَنَا۠ نَذِیرٞ مُّبِینٞ ٢٦﴾
و پنهان کنید سخن خود را یا آشکارا گویید آن را، هرآیینه خدا دانا است به آنچه در سینهها باشد. ﴿13﴾آیا نداند کسی که آفرید و اوست باریک بین خبردار؟!﴿14﴾اوست آنکه رام ساخت براى شما زمین را تا راه روید در نواى آن و بخورید از رزق خدا و سوى اوست برانگیختن. ﴿15﴾آیا ایمن شدهاید از کسی که در آسمان است از آنکه فرو برد شما را به زمین، پس ناگهان زمین جنبش کند؟. ﴿16﴾آیا ایمن شدهاید از کسی که در آسمان است از آنکه بفرستد بر شما باد سنگبار؟ پس خواهید دانست چگونه است ترسانیدن من. ﴿17﴾و هرآیینه دروغ داشتند آنانکه پیش از ایشان بودند، پس چگونه بود عقوبت من؟. ﴿18﴾آیا ندیدهاند به سوى مرغان بالاى خود گشاینده بازوى و گاهگاه فراهم مىآرند؟! نگاه نمیدارد ایشان را مگر خدا، هرآیینه او به هر چیز بیناست. ﴿19﴾آیا کیست آنکه وى لشکر است براى شما نصرت میدهد شما را بجز خدا؟ نیستند کافران مگر در فریب. ﴿20﴾آیا کیست آنکه روزى دهد شما را اگر بازگیرد خدا رزق خود را؟ بلکه محکم پیوستهاند در سرکشى و رمیدگى. ﴿21﴾آیا کسی که برود نگونسار افتاده بر روى خود راه یافتهتر است آیا کسی که میرود راست ایستاده بر راه راست؟ [1181]. ﴿22﴾بگو: اوست آنکه بیافرید شما را و پدید آورد براى شما شنوایى و چشمها و دلها اندکى شکر مىکنید. ﴿23﴾بگو: اوست آنکه پراکنده ساخت شما را در زمین و به سوى او برانگیخته خواهید شد. ﴿24﴾و میگویند: کافران کى باشد این وعده اگر راستگویید؟!. ﴿25﴾بگو: جز این نیست که علم نزدیک خداست و جز این نیست که من بیمکنندۀ آشکارم. ﴿26﴾
﴿فَلَمَّا رَأَوۡهُ زُلۡفَةٗ سِیَٓٔتۡ وُجُوهُ ٱلَّذِینَ کَفَرُواْ وَقِیلَ هَٰذَا ٱلَّذِی کُنتُم بِهِۦ تَدَّعُونَ ٢٧ قُلۡ أَرَءَیۡتُمۡ إِنۡ أَهۡلَکَنِیَ ٱللَّهُ وَمَن مَّعِیَ أَوۡ رَحِمَنَا فَمَن یُجِیرُ ٱلۡکَٰفِرِینَ مِنۡ عَذَابٍ أَلِیمٖ ٢٨ قُلۡ هُوَ ٱلرَّحۡمَٰنُ ءَامَنَّا بِهِۦ وَعَلَیۡهِ تَوَکَّلۡنَاۖ فَسَتَعۡلَمُونَ مَنۡ هُوَ فِی ضَلَٰلٖ مُّبِینٖ ٢٩ قُلۡ أَرَءَیۡتُمۡ إِنۡ أَصۡبَحَ مَآؤُکُمۡ غَوۡرٗا فَمَن یَأۡتِیکُم بِمَآءٖ مَّعِینِۢ ٣٠﴾
و آنگاه که ببینند وعده را نزدیک شده ناخوش کرده شود [1182]روى آنانکه کافر شدند و گفته شود: این است آنچه او را مىطلبیدید. ﴿27﴾بگو: آیا دیدید اگر هلاک کند مرا خدا و آنان را که همراه منند یا رحمت کند بر ما، به هر تقدیر که خلاصى دهد کافران را از عذاب درد دهنده؟. ﴿28﴾بگو: اوست بخشاینده، به وى ایمان آوردیم و بر وى توکل نمودیم، پس خواهید دانست که کیست در گمراهى ظاهر. ﴿29﴾بگو: آیا دیدید اگر شود آب شما فرورفته، پس که بیارد براى شما آب روان را؟. ﴿30﴾