سوره صف

سُورَةُ الصَّفِّ

بسم الله الرحمن الرحیم

﴿ سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِی ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِی ٱلۡأَرۡضِۖ وَهُوَ ٱلۡعَزِیزُ ٱلۡحَکِیمُ ١ یَٰٓأَیُّهَا ٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ لِمَ تَقُولُونَ مَا لَا تَفۡعَلُونَ ٢ کَبُرَ مَقۡتًا عِندَ ٱللَّهِ أَن تَقُولُواْ مَا لَا تَفۡعَلُونَ ٣ إِنَّ ٱللَّهَ یُحِبُّ ٱلَّذِینَ یُقَٰتِلُونَ فِی سَبِیلِهِۦ صَفّٗا کَأَنَّهُم بُنۡیَٰنٞ مَّرۡصُوصٞ ٤ وَإِذۡ قَالَ مُوسَىٰ لِقَوۡمِهِۦ یَٰقَوۡمِ لِمَ تُؤۡذُونَنِی وَقَد تَّعۡلَمُونَ أَنِّی رَسُولُ ٱللَّهِ إِلَیۡکُمۡۖ فَلَمَّا زَاغُوٓاْ أَزَاغَ ٱللَّهُ قُلُوبَهُمۡۚ وَٱللَّهُ لَا یَهۡدِی ٱلۡقَوۡمَ ٱلۡفَٰسِقِینَ ٥﴾

به نام خداوند بخشندۀ مهربان

به پاکى یاد کرد خداى را آنچه در آسمان‌هاست و آنچه در زمین‏ است و اوست غالبِ با حکمت. ﴿1﴾اى مسلمانان! چرا می‌گویید آنچه نمی‌کنید؟. ﴿2﴾بسیار ناپسندیده شد نزدیک خدا آنکه بگویید چیزی را که نکنید [1162]. ﴿3﴾هرآیینه خدا دوست می‌دارد آنان را که جنگ می‌کنند در راه خدا صف زده، گویا ایشان عمارتى هستند محکم با یکدیگر چسپیده. ﴿4﴾و [یاد کن] چون گفت موسى قوم خود را: اى قوم من! چرا می‌رنجانید مرا و هرآیینه می‌دانید که من فرستادۀ خدایم به سوى شما؟ پس وقتى که کجروى کردند، کج ساخت خدا دل ایشان را و خدا راه نمى‏نماید قوم بدکاران را. ﴿5﴾

﴿ وَإِذۡ قَالَ عِیسَى ٱبۡنُ مَرۡیَمَ یَٰبَنِیٓ إِسۡرَٰٓءِیلَ إِنِّی رَسُولُ ٱللَّهِ إِلَیۡکُم مُّصَدِّقٗا لِّمَا بَیۡنَ یَدَیَّ مِنَ ٱلتَّوۡرَىٰةِ وَمُبَشِّرَۢا بِرَسُولٖ یَأۡتِی مِنۢ بَعۡدِی ٱسۡمُهُۥٓ أَحۡمَدُۖ فَلَمَّا جَآءَهُم بِٱلۡبَیِّنَٰتِ قَالُواْ هَٰذَا سِحۡرٞ مُّبِینٞ ٦ وَمَنۡ أَظۡلَمُ مِمَّنِ ٱفۡتَرَىٰ عَلَى ٱللَّهِ ٱلۡکَذِبَ وَهُوَ یُدۡعَىٰٓ إِلَى ٱلۡإِسۡلَٰمِۚ وَٱللَّهُ لَا یَهۡدِی ٱلۡقَوۡمَ ٱلظَّٰلِمِینَ ٧ یُرِیدُونَ لِیُطۡفِ‍ُٔواْ نُورَ ٱللَّهِ بِأَفۡوَٰهِهِمۡ وَٱللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِۦ وَلَوۡ کَرِهَ ٱلۡکَٰفِرُونَ ٨ هُوَ ٱلَّذِیٓ أَرۡسَلَ رَسُولَهُۥ بِٱلۡهُدَىٰ وَدِینِ ٱلۡحَقِّ لِیُظۡهِرَهُۥ عَلَى ٱلدِّینِ کُلِّهِۦ وَلَوۡ کَرِهَ ٱلۡمُشۡرِکُونَ ٩ یَٰٓأَیُّهَا ٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ هَلۡ أَدُلُّکُمۡ عَلَىٰ تِجَٰرَةٖ تُنجِیکُم مِّنۡ عَذَابٍ أَلِیمٖ ١٠ تُؤۡمِنُونَ بِٱللَّهِ وَرَسُولِهِۦ وَتُجَٰهِدُونَ فِی سَبِیلِ ٱللَّهِ بِأَمۡوَٰلِکُمۡ وَأَنفُسِکُمۡۚ ذَٰلِکُمۡ خَیۡرٞ لَّکُمۡ إِن کُنتُمۡ تَعۡلَمُونَ ١١ یَغۡفِرۡ لَکُمۡ ذُنُوبَکُمۡ وَیُدۡخِلۡکُمۡ جَنَّٰتٖ تَجۡرِی مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ وَمَسَٰکِنَ طَیِّبَةٗ فِی جَنَّٰتِ عَدۡنٖۚ ذَٰلِکَ ٱلۡفَوۡزُ ٱلۡعَظِیمُ ١٢ وَأُخۡرَىٰ تُحِبُّونَهَاۖ نَصۡرٞ مِّنَ ٱللَّهِ وَفَتۡحٞ قَرِیبٞۗ وَبَشِّرِ ٱلۡمُؤۡمِنِینَ ١٣ یَٰٓأَیُّهَا ٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ کُونُوٓاْ أَنصَارَ ٱللَّهِ کَمَا قَالَ عِیسَى ٱبۡنُ مَرۡیَمَ لِلۡحَوَارِیِّ‍ۧنَ مَنۡ أَنصَارِیٓ إِلَى ٱللَّهِۖ قَالَ ٱلۡحَوَارِیُّونَ نَحۡنُ أَنصَارُ ٱللَّهِۖ فَ‍َٔامَنَت طَّآئِفَةٞ مِّنۢ بَنِیٓ إِسۡرَٰٓءِیلَ وَکَفَرَت طَّآئِفَةٞۖ فَأَیَّدۡنَا ٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ عَلَىٰ عَدُوِّهِمۡ فَأَصۡبَحُواْ ظَٰهِرِینَ ١٤﴾

و [یاد کن] چون گفت عیسى پسر مریم: اى بنى اسرائیل! هرآیینه من پیغامبر خدایم به سوى شما، باور دارندۀ آنچه پیش دست من است از تورات و بشارت دهنده به پیغامبرى که بیاید بعد از من نام او [احمد] باشد. پس چون آمد احمد پیش ایشان با معجزه‏ها گفتند: این سحری ظاهرست. ﴿6﴾و کیست ستمکارتر از کسى که بر بست بر خدا دروغى را و او خوانده مى‏شود به سوى اسلام؟ و خدا راه نمى‏نماید گروه ستمکاران را. ﴿7﴾می‌خواهند [این کافران] که فرونشانند نور خدا را به دهن خویش و خدا تمام کنندۀ نور خود است و اگرچه ناخوش دارند کافران. ﴿8﴾اوست آن که فرستاد پیغامبر خود را به هدایت و دین راست تا غالب کندش بر ادیان همۀ آن اگرچه ناخوش دارند مشرکان. ﴿9﴾اى مسلمانان! آیا دلالت کنم شما را به آن سوداگرى که برهاند شما را از عذاب درد دهنده؟. ﴿10﴾ایمان آرید به خدا و رسول او و جهاد کنید در راه خدا به اموال خود و به جان خود. این بهتر است براى شما اگر می‌دانید [اگر این چنین کنید]. ﴿11﴾بیامرزد براى شما گناهان شما را و درآرد شما را به بوستان‌ها می‌رود زیر آن جوی‌ها و به محل‌هاى پاکیزه در بهشت‌هاى همیشه ماندن. این‏ است فیروزى بزرگ. ﴿12﴾و [بدهد نعمتى] دیگر که دوست می‌دارید آن را، [آن نعمت] نصرت از جانب خدا است و فتحى قریب الحصول است و مژده بده مسلمانان را. ﴿13﴾اى مسلمانان! باشید نصرت دهندۀ خدا چنانکه گفت عیسى، پسر مریم با یاران خاص خود: کیستند نصرت دهندگان من به سوى خدا متوجه شده؟ گفتند آن یاران خاص: ماییم نصرت دهندگان [1163]، خدا را، پس ایمان آوردند جمعى از بنى اسراییل و کافر ماندند جمعى. پس قوّت دادیم مؤمنان را بر دشمنان ایشان، پس شدند غالب. ﴿14﴾