سوره واقعه

سُورَةُ الوَاقِعَةِ

بسم الله الرحمن الرحیم

﴿ إِذَا وَقَعَتِ ٱلۡوَاقِعَةُ ١ لَیۡسَ لِوَقۡعَتِهَا کَاذِبَةٌ ٢ خَافِضَةٞ رَّافِعَةٌ ٣ إِذَا رُجَّتِ ٱلۡأَرۡضُ رَجّٗا ٤ وَبُسَّتِ ٱلۡجِبَالُ بَسّٗا ٥ فَکَانَتۡ هَبَآءٗ مُّنۢبَثّٗا ٦ وَکُنتُمۡ أَزۡوَٰجٗا ثَلَٰثَةٗ ٧ فَأَصۡحَٰبُ ٱلۡمَیۡمَنَةِ مَآ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَیۡمَنَةِ ٨ وَأَصۡحَٰبُ ٱلۡمَشۡ‍َٔمَةِ مَآ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَشۡ‍َٔمَةِ ٩ وَٱلسَّٰبِقُونَ ٱلسَّٰبِقُونَ ١٠ أُوْلَٰٓئِکَ ٱلۡمُقَرَّبُونَ ١١ فِی جَنَّٰتِ ٱلنَّعِیمِ ١٢ ثُلَّةٞ مِّنَ ٱلۡأَوَّلِینَ ١٣ وَقَلِیلٞ مِّنَ ٱلۡأٓخِرِینَ ١٤ عَلَىٰ سُرُرٖ مَّوۡضُونَةٖ ١٥ مُّتَّکِ‍ِٔینَ عَلَیۡهَا مُتَقَٰبِلِینَ ١٦﴾

به نام خداوند بخشندۀ مهربان

[یاد کن] آنگاه که متحقق شود قیامت. ﴿1﴾نیست وقت بودن آن هیچ نفس دروغگوینده [1116]. ﴿2﴾پست کننده است جماعتى را و بلند کننده است طایفه‌ای را. ﴿3﴾آنگاه که جنبانیده شود زمین را جنبانیدن سخت. ﴿4﴾و ریزه ریزه کرده شود کوه‌ها را ریزه ریزه کردن بسیار .﴿5﴾پس شود مانند غبار پراکنده. ﴿6﴾و شوید شما سه قسم. ﴿7﴾پس اهل سعادت! چه حال دارند اهل سعادت؟. ﴿8﴾و اهل شقاوت! چه حال دارند اهل شقاوت؟. ﴿9﴾و پیش روندگان! خود ایشانند پیش روندگان. ﴿10﴾آن پیش روندگان، ایشانند نزدیک کردگان. ﴿11﴾در بوستان‌هاى نعمت باشند. ﴿12﴾سابقان، جمعى بسیارند از پیشینیان [1117]. ﴿13﴾و اندکى‏اند از پسینیان [1118]. ﴿14﴾بر تخت‌هاى زربافته نشسته باشند. ﴿15﴾تکیه زده بر آن روبه‌روى یکدیگر شده. ﴿16﴾

﴿یَطُوفُ عَلَیۡهِمۡ وِلۡدَٰنٞ مُّخَلَّدُونَ ١٧ بِأَکۡوَابٖ وَأَبَارِیقَ وَکَأۡسٖ مِّن مَّعِینٖ ١٨ لَّا یُصَدَّعُونَ عَنۡهَا وَلَا یُنزِفُونَ ١٩ وَفَٰکِهَةٖ مِّمَّا یَتَخَیَّرُونَ ٢٠ وَلَحۡمِ طَیۡرٖ مِّمَّا یَشۡتَهُونَ ٢١ وَحُورٌ عِینٞ ٢٢ کَأَمۡثَٰلِ ٱللُّؤۡلُوِٕ ٱلۡمَکۡنُونِ ٢٣ جَزَآءَۢ بِمَا کَانُواْ یَعۡمَلُونَ ٢٤ لَا یَسۡمَعُونَ فِیهَا لَغۡوٗا وَلَا تَأۡثِیمًا ٢٥ إِلَّا قِیلٗا سَلَٰمٗا سَلَٰمٗا ٢٦ وَأَصۡحَٰبُ ٱلۡیَمِینِ مَآ أَصۡحَٰبُ ٱلۡیَمِینِ ٢٧ فِی سِدۡرٖ مَّخۡضُودٖ ٢٨ وَطَلۡحٖ مَّنضُودٖ ٢٩ وَظِلّٖ مَّمۡدُودٖ ٣٠ وَمَآءٖ مَّسۡکُوبٖ ٣١ وَفَٰکِهَةٖ کَثِیرَةٖ ٣٢ لَّا مَقۡطُوعَةٖ وَلَا مَمۡنُوعَةٖ ٣٣ وَفُرُشٖ مَّرۡفُوعَةٍ ٣٤ إِنَّآ أَنشَأۡنَٰهُنَّ إِنشَآءٗ ٣٥ فَجَعَلۡنَٰهُنَّ أَبۡکَارًا ٣٦ عُرُبًا أَتۡرَابٗا ٣٧ لِّأَصۡحَٰبِ ٱلۡیَمِینِ ٣٨ ثُلَّةٞ مِّنَ ٱلۡأَوَّلِینَ ٣٩ وَثُلَّةٞ مِّنَ ٱلۡأٓخِرِینَ ٤٠ وَأَصۡحَٰبُ ٱلشِّمَالِ مَآ أَصۡحَٰبُ ٱلشِّمَالِ ٤١ فِی سَمُومٖ وَحَمِیمٖ ٤٢ وَظِلّٖ مِّن یَحۡمُومٖ ٤٣ لَّا بَارِدٖ وَلَا کَرِیمٍ ٤٤ إِنَّهُمۡ کَانُواْ قَبۡلَ ذَٰلِکَ مُتۡرَفِینَ ٤٥ وَکَانُواْ یُصِرُّونَ عَلَى ٱلۡحِنثِ ٱلۡعَظِیمِ ٤٦ وَکَانُواْ یَقُولُونَ أَئِذَا مِتۡنَا وَکُنَّا تُرَابٗا وَعِظَٰمًا أَءِنَّا لَمَبۡعُوثُونَ ٤٧ أَوَ ءَابَآؤُنَا ٱلۡأَوَّلُونَ ٤٨ قُلۡ إِنَّ ٱلۡأَوَّلِینَ وَٱلۡأٓخِرِینَ ٤٩ لَمَجۡمُوعُونَ إِلَىٰ مِیقَٰتِ یَوۡمٖ مَّعۡلُومٖ ٥٠﴾

آمد و شد می‌کنند بر ایشان نوجوانان جاوید. ﴿17﴾با آبخورها و ابریق‌ها و پیاله‏ها از شراب جارى. ﴿18﴾نه دردِ سر داده شود ایشان را از آن شراب و نه بی‌هوش شوند. ﴿19﴾و آمد و رفت کنند با میوه از هر جنس که اختیار کنند. ﴿20﴾و با گوشت مرغان از هر جنس که پسند کنند. ﴿21﴾و ایشان راست حوران گشاده چشم. ﴿22﴾مانند مروارید پوشیده کرده شده. ﴿23﴾پاداش دهیم به حسب آنچه می‌کردند. ﴿24﴾نشنوند در بهشت سخن بیهوده و نه حرفى که گناه باشد. ﴿25﴾لیکن بشنوند این سخن که هر یکى سلام می‌گوید. ﴿26﴾و اهل سعادت! چه حال دارند اهل سعادت؟. ﴿27﴾در درختانِ کنارِ بی‌خار. ﴿28﴾و درختان موز تو بر تو ثمرۀ آن. ﴿29﴾و در سایۀ دراز. ﴿30﴾آب ریخته شده. ﴿31﴾و در میوۀ بسیار ﴿32﴾نه پایان رسد و نه از آن منع کرده شود. ﴿33﴾فرش‌هاى برافراشته شده. ﴿34﴾هرآیینه ما آفریدیم حوران را یک نوع آفریدن. ﴿35﴾پس ساختیم ایشان را دوشیزه. ﴿36﴾محبوب شونده نزدیک شوهران [1119]، هم عمر با یکدیگر. ﴿37﴾براى اصحاب یمین. ﴿38﴾جماعتى بسیارند از پیشینیان. ﴿39﴾و جماعتى بسیارند از پسینیان. ﴿40﴾و اهل شقاوت! چه حال دارند اهل شقاوت؟ ﴿41﴾در باد گرم و آب گرم باشند. ﴿42﴾و در سایۀ دود سیاه. ﴿43﴾که نه خنک باشد و نه با عزّت بُوَد. ﴿44﴾هرآیینه ایشان بودند پیش از این به نازپرورده. ﴿45﴾و مداومت می‌کردند بر گناه بزرگ (یعنى شرک). ﴿46﴾و مى‌گفتند: آیا چون بمیریم و خاک شویم و استخوانى چند باشیم، آیا ما برانگیخته شویم؟. ﴿47﴾یا پدران نخستین ما برانگیخته شوند؟. ﴿48﴾بگو: هرآیینه پیشینیان و پسینیان. ﴿49﴾جمع کرده شوند در میعاد روز مقرّر. ﴿50﴾

﴿ثُمَّ إِنَّکُمۡ أَیُّهَا ٱلضَّآلُّونَ ٱلۡمُکَذِّبُونَ ٥١ لَأٓکِلُونَ مِن شَجَرٖ مِّن زَقُّومٖ ٥٢ فَمَالِ‍ُٔونَ مِنۡهَا ٱلۡبُطُونَ ٥٣ فَشَٰرِبُونَ عَلَیۡهِ مِنَ ٱلۡحَمِیمِ ٥٤ فَشَٰرِبُونَ شُرۡبَ ٱلۡهِیمِ ٥٥ هَٰذَا نُزُلُهُمۡ یَوۡمَ ٱلدِّینِ ٥٦ نَحۡنُ خَلَقۡنَٰکُمۡ فَلَوۡلَا تُصَدِّقُونَ ٥٧ أَفَرَءَیۡتُم مَّا تُمۡنُونَ ٥٨ ءَأَنتُمۡ تَخۡلُقُونَهُۥٓ أَمۡ نَحۡنُ ٱلۡخَٰلِقُونَ ٥٩ نَحۡنُ قَدَّرۡنَا بَیۡنَکُمُ ٱلۡمَوۡتَ وَمَا نَحۡنُ بِمَسۡبُوقِینَ ٦٠ عَلَىٰٓ أَن نُّبَدِّلَ أَمۡثَٰلَکُمۡ وَنُنشِئَکُمۡ فِی مَا لَا تَعۡلَمُونَ ٦١ وَلَقَدۡ عَلِمۡتُمُ ٱلنَّشۡأَةَ ٱلۡأُولَىٰ فَلَوۡلَا تَذَکَّرُونَ ٦٢ أَفَرَءَیۡتُم مَّا تَحۡرُثُونَ ٦٣ ءَأَنتُمۡ تَزۡرَعُونَهُۥٓ أَمۡ نَحۡنُ ٱلزَّٰرِعُونَ ٦٤ لَوۡ نَشَآءُ لَجَعَلۡنَٰهُ حُطَٰمٗا فَظَلۡتُمۡ تَفَکَّهُونَ ٦٥ إِنَّا لَمُغۡرَمُونَ ٦٦ بَلۡ نَحۡنُ مَحۡرُومُونَ ٦٧ أَفَرَءَیۡتُمُ ٱلۡمَآءَ ٱلَّذِی تَشۡرَبُونَ ٦٨ ءَأَنتُمۡ أَنزَلۡتُمُوهُ مِنَ ٱلۡمُزۡنِ أَمۡ نَحۡنُ ٱلۡمُنزِلُونَ ٦٩ لَوۡ نَشَآءُ جَعَلۡنَٰهُ أُجَاجٗا فَلَوۡلَا تَشۡکُرُونَ ٧٠ أَفَرَءَیۡتُمُ ٱلنَّارَ ٱلَّتِی تُورُونَ ٧١ ءَأَنتُمۡ أَنشَأۡتُمۡ شَجَرَتَهَآ أَمۡ نَحۡنُ ٱلۡمُنشِ‍ُٔونَ ٧٢ نَحۡنُ جَعَلۡنَٰهَا تَذۡکِرَةٗ وَمَتَٰعٗا لِّلۡمُقۡوِینَ ٧٣ فَسَبِّحۡ بِٱسۡمِ رَبِّکَ ٱلۡعَظِیمِ ٧٤ ۞فَلَآ أُقۡسِمُ بِمَوَٰقِعِ ٱلنُّجُومِ ٧٥ وَإِنَّهُۥ لَقَسَمٞ لَّوۡ تَعۡلَمُونَ عَظِیمٌ ٧٦ إِنَّهُۥ لَقُرۡءَانٞ کَرِیمٞ ٧٧ فِی کِتَٰبٖ مَّکۡنُونٖ ٧٨ لَّا یَمَسُّهُۥٓ إِلَّا ٱلۡمُطَهَّرُونَ ٧٩ تَنزِیلٞ مِّن رَّبِّ ٱلۡعَٰلَمِینَ ٨٠ أَفَبِهَٰذَا ٱلۡحَدِیثِ أَنتُم مُّدۡهِنُونَ ٨١ وَتَجۡعَلُونَ رِزۡقَکُمۡ أَنَّکُمۡ تُکَذِّبُونَ ٨٢ فَلَوۡلَآ إِذَا بَلَغَتِ ٱلۡحُلۡقُومَ ٨٣ وَأَنتُمۡ حِینَئِذٖ تَنظُرُونَ ٨٤ وَنَحۡنُ أَقۡرَبُ إِلَیۡهِ مِنکُمۡ وَلَٰکِن لَّا تُبۡصِرُونَ ٨٥ فَلَوۡلَآ إِن کُنتُمۡ غَیۡرَ مَدِینِینَ ٨٦ تَرۡجِعُونَهَآ إِن کُنتُمۡ صَٰدِقِینَ ٨٧ فَأَمَّآ إِن کَانَ مِنَ ٱلۡمُقَرَّبِینَ ٨٨ فَرَوۡحٞ وَرَیۡحَانٞ وَجَنَّتُ نَعِیمٖ ٨٩ وَأَمَّآ إِن کَانَ مِنۡ أَصۡحَٰبِ ٱلۡیَمِینِ ٩٠ فَسَلَٰمٞ لَّکَ مِنۡ أَصۡحَٰبِ ٱلۡیَمِینِ ٩١ وَأَمَّآ إِن کَانَ مِنَ ٱلۡمُکَذِّبِینَ ٱلضَّآلِّینَ ٩٢ فَنُزُلٞ مِّنۡ حَمِیمٖ ٩٣ وَتَصۡلِیَةُ جَحِیمٍ ٩٤ إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ حَقُّ ٱلۡیَقِینِ ٩٥ فَسَبِّحۡ بِٱسۡمِ رَبِّکَ ٱلۡعَظِیمِ ٩٦﴾

باز هرآیینه شما اى گمراهانِ دروغ شمارندگان!. ﴿51﴾خواهید خورد از درخت‌هاى زقّوم. ﴿52﴾پس پُر خواهید کرد از آن شکم‌ها را. ﴿53﴾پس خواهید آشامید بر آن طعام از آب گرم. ﴿54﴾پس خواهید آشامید مانند آشامیدن شتران مستسقى. ﴿55﴾این است مهمانى ایشان، روز جزا. ﴿56﴾ما آفریدیم شما را، پس چرا باور نمى‏کنید؟ (یعنى اعاده را) . ﴿57﴾آیا مى‏بینید آنچه می‌ریزید در رحم زنان؟ [1120]. ﴿58﴾آیا شما مى‏آفریند آن را یا ما آفریننده‏ایم؟ [1121]. ﴿59﴾ما معین کرده‏ایم در میان شما مرگ را و نیستیم ما عاجز کرده شده. ﴿60﴾از آنکه عوض شما آریم قوى مانند شما و بیافرینیم شما را در عالمى که نمی‌دانید. ﴿61﴾و هرآیینه دانسته‏اید آفرینش نخستین را، پس چرا نه پند می‌گیرید؟. ﴿62﴾آیا دیدید آنچه می‌کارید؟. ﴿63﴾آیا شما مى‏رویانید آن را یا ما رویاننده‏ایم؟. ﴿64﴾اگر خواهیم بگردانیم آن زراعت را گیاهى در هم شکسته، پس به تعجب مانید، گویید: ﴿65﴾هرآیینه ما غرامت کشندگانیم. ﴿66﴾بلکه محروم ماندگانیم. ﴿67﴾آیا دیدید آن آب را که مى‏آشامید؟. ﴿68﴾آیا شما فروآورده‏اید آن را از ابر یا ما فرود آرندگانیم؟. ﴿69﴾اگر خواهیم شوریگردانیم آن را، پس چرا شکر نمى‏گویید؟. ﴿70﴾آیا دیدید آن آتش را که از میان شاخ درخت بر مى‏آرید؟. ﴿71﴾آیا شما آفریده‏اید درخت آن را یا ما آفریننده‏ایم؟. ﴿72﴾ما ساختیم آن درخت را براى پند و منفعت براى مسافران. ﴿73﴾پس به پاکى یاد کن پروردگار بزرگ خود را. ﴿74﴾پس سوگند می‌خورم به افتادن ستاره‌ها! [1122]. ﴿75﴾و این قسمى است بزرگ، اگر بدانید. ﴿76﴾هرآینه این کتاب، قرآنى است گرامى قدر. ﴿77﴾نوشته شده است در کتاب پوشیده. ﴿78﴾که دست نمی‌رسانند به آن مگر پاک کردگان [1123]. ﴿79﴾فرستاده شده است از پروردگار عالم‌ها. ﴿80﴾آیا به این سخن، شما انکار کننده‏اید. ﴿81﴾و می‌سازید نصیب خود را آنکه شما به دروغ نسبت می‌کنید. ﴿82﴾پس آنگاه که رسد روح شخصى به ناى گلو. ﴿83﴾و شما آنگاه مى‏بینید. ﴿84﴾و ما نزدیکتریم به او به نسبت شما و لیکن نمى‏نگرید. ﴿85﴾پس اگر هستید غیر مقهور حکم الهى. ﴿86﴾چرا باز نگردانید روح را اگر راستگویید؟ [1124]. ﴿87﴾پس امّا اگر باشد مرده از نزدیک کردگانِ بارگاه الهى. ﴿88﴾پس او راست راحت و گل خوشبو و بوستان نعمت. ﴿89﴾و امّا اگر باشد از اهل سعادت. ﴿90﴾پس سلامت است اى مخاطب! خاطر تو را از اهل سعادت. ﴿91﴾و امّا اگر باشد از دروغ شمارندگانِ گمراهان. ﴿92﴾پس او راست مهمانى از آب گرم. ﴿93﴾و او راست در آوردن به دوزخ. ﴿94﴾هرآیینه این خبر درست بى‏شبهه است. ﴿95﴾پس به پاکى یاد کن پروردگار بزرگ خود را. ﴿96﴾

[1116] یعنی همه مسلمان شوند کفر و افترا آنجا نباشد. [1117] یعنی از امم سابقه. [1118] یعنی از امت محمدیه. [1119] یعنی به فنج ودلال. [1120] یعنی منی را. [1121] یعنی تقلب می‌کنیم منی را از حالی به حالی تا آدمی پیدا شود، والله اعلم. [1122] یعنی شهب، والله اعلم.