سُورَةُ النَّبَإِ

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِیمِ

عَمَّ یَتَسَآءَلُونَ ١ عَنِ ٱلنَّبَإِ ٱلۡعَظِیمِ ٢ ٱلَّذِی هُمۡ فِیهِ مُخۡتَلِفُونَ ٣ کَلَّا سَیَعۡلَمُونَ ٤ ثُمَّ کَلَّا سَیَعۡلَمُونَ ٥ أَلَمۡ نَجۡعَلِ ٱلۡأَرۡضَ مِهَٰدٗا ٦ وَٱلۡجِبَالَ أَوۡتَادٗا ٧ وَخَلَقۡنَٰکُمۡ أَزۡوَٰجٗا ٨ وَجَعَلۡنَا نَوۡمَکُمۡ سُبَاتٗا ٩ وَجَعَلۡنَا ٱلَّیۡلَ لِبَاسٗا ١٠ وَجَعَلۡنَا ٱلنَّهَارَ مَعَاشٗا ١١ وَبَنَیۡنَا فَوۡقَکُمۡ سَبۡعٗا شِدَادٗا ١٢ وَجَعَلۡنَا سِرَاجٗا وَهَّاجٗا ١٣ وَأَنزَلۡنَا مِنَ ٱلۡمُعۡصِرَٰتِ مَآءٗ ثَجَّاجٗا ١٤ لِّنُخۡرِجَ بِهِۦ حَبّٗا وَنَبَاتٗا ١٥ وَجَنَّٰتٍ أَلۡفَافًا ١٦ إِنَّ یَوۡمَ ٱلۡفَصۡلِ کَانَ مِیقَٰتٗا ١٧ یَوۡمَ یُنفَخُ فِی ٱلصُّورِ فَتَأۡتُونَ أَفۡوَاجٗا ١٨ وَفُتِحَتِ ٱلسَّمَآءُ فَکَانَتۡ أَبۡوَٰبٗا ١٩ وَسُیِّرَتِ ٱلۡجِبَالُ فَکَانَتۡ سَرَابًا ٢٠ إِنَّ جَهَنَّمَ کَانَتۡ مِرۡصَادٗا ٢١ لِّلطَّٰغِینَ مَ‍َٔابٗا ٢٢ لَّٰبِثِینَ فِیهَآ أَحۡقَابٗا ٢٣ لَّا یَذُوقُونَ فِیهَا بَرۡدٗا وَلَا شَرَابًا ٢٤ إِلَّا حَمِیمٗا وَغَسَّاقٗا ٢٥ جَزَآءٗ وِفَاقًا ٢٦ إِنَّهُمۡ کَانُواْ لَا یَرۡجُونَ حِسَابٗا ٢٧ وَکَذَّبُواْ بِ‍َٔایَٰتِنَا کِذَّابٗا ٢٨ وَکُلَّ شَیۡءٍ أَحۡصَیۡنَٰهُ کِتَٰبٗا ٢٩ فَذُوقُواْ فَلَن نَّزِیدَکُمۡ إِلَّا عَذَابًا ٣٠إِنَّ لِلۡمُتَّقِینَ مَفَازًا ٣١ حَدَآئِقَ وَأَعۡنَٰبٗا ٣٢ وَکَوَاعِبَ أَتۡرَابٗا ٣٣ وَکَأۡسٗا دِهَاقٗا ٣٤ لَّا یَسۡمَعُونَ فِیهَا لَغۡوٗا وَلَا کِذَّٰبٗا ٣٥ جَزَآءٗ مِّن رَّبِّکَ عَطَآءً حِسَابٗا ٣٦ رَّبِّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا بَیۡنَهُمَا ٱلرَّحۡمَٰنِۖ لَا یَمۡلِکُونَ مِنۡهُ خِطَابٗا ٣٧ یَوۡمَ یَقُومُ ٱلرُّوحُ وَٱلۡمَلَٰٓئِکَةُ صَفّٗاۖ لَّا یَتَکَلَّمُونَ إِلَّا مَنۡ أَذِنَ لَهُ ٱلرَّحۡمَٰنُ وَقَالَ صَوَابٗا ٣٨ ذَٰلِکَ ٱلۡیَوۡمُ ٱلۡحَقُّۖ فَمَن شَآءَ ٱتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِۦ مَ‍َٔابًا ٣٩ إِنَّآ أَنذَرۡنَٰکُمۡ عَذَابٗا قَرِیبٗا یَوۡمَ یَنظُرُ ٱلۡمَرۡءُ مَا قَدَّمَتۡ یَدَاهُ وَیَقُولُ ٱلۡکَافِرُ یَٰلَیۡتَنِی کُنتُ تُرَٰبَۢا ٤٠

سوره نبأ

به نام خداوند بخشندة مهربان

(کافران) دربارة چه چیز از یکدیگر می‌پرسند؟. ﴿1﴾  (آری) از خبری بزرگ (می‌پرسند). ﴿2﴾ (خبری) که آنان در آن اختلاف دارند. ﴿3﴾ نه! خواهند دانست. ﴿4﴾ باز هم (می‌گویم) نه! خواهند دانست. ﴿5﴾ آیا زمین را بستری نگردانده‌ایم. ﴿6﴾ و آیا کوه‌ها را میخ‌هائی ننموده‌ایم؟. ﴿7﴾ و شما را به صورت جفت‌های (نر و ماده) آفریده‌ایم. ﴿8﴾ و خوابتان را مایة آرامش قرار داده‌ایم. ﴿9﴾ و شب را پوششی ساخته‌ایم. ﴿10﴾ و روز را وقت کسب معاش گردانده‌ایم. ﴿11﴾ و بالای سر شما هفت آسمانِ استوار بنا نهاده‌ایم. ﴿12﴾ و (خورشید) را چراغی درخشان ساخته‌ایم. ﴿13﴾ و از ابرها آبی فروریزان فرستاده‌ایم. ﴿14﴾ تا به وسیله آن دانه و گیاه را برآوریم. ﴿15﴾ و نیز باغ‌هایی (با درختان) انبوه. ﴿16﴾ بی‌گمان روز داوری به هنگامی معیّن است. ﴿17﴾ روزی‌که در صور دمیده می‌شود و شما آن‌گاه گروه گروه می‌آئید. ﴿18﴾ و آسمان شکافته می‌شود و دروازه دروازه می‌گردد. ﴿19﴾ و کوه‌ها روان و چون سراب می‌شوند. ﴿20﴾ بی‌گمان دوزخ چشم به راه است. ﴿21﴾ بازگشتگاه سرکشان است. ﴿22﴾ در آن‌جا مدّت زمان طولانی ماندگارند. ﴿23﴾ در آن‌جا نه (هوای) خنکی می‌چشند و نه نوشیدنی گوارائی می‌نوشند. ﴿24﴾  مگر آب جوش و خوانابه‌ای. ﴿25﴾ این کیفری است مناسب و موافق (حال و وضعیت آنها). ﴿26﴾ بی‌گمان آنان امید حساب را نداشتند. ﴿27﴾ و آیات ما را به کلّی دروغ انگاشتند. ﴿28﴾ و همه چیز را با نوشتن حفظ کردیم. ﴿29﴾ پس (طعم تلخ عذاب را) بچشید که در حق شما جز عذاب نخواهیم افزود. ﴿30﴾بی‌گمان پرهیزگاران کامیابی (بزرگی) دارند. ﴿31﴾ باغ‌ها و درختان انگور (بهرة ایشان می‌گردد. ﴿32﴾ و دختران نوجوان نارپستان هم‌ سن و سال. ﴿33﴾ و جام پر از شراب. ﴿34﴾ آن‌ها در آن‌جا نه سخن بیهوده‌ای می‌شنوند و نه تکذیبی (می‌شنوند). ﴿35﴾ این پاداشی از سوی پروردگارت (است) پاداش و بخششی از روی حساب. ﴿36﴾ پروردگار مهربان آسمان‌ها و زمین و همة چیزهائی که درمیان آن‌ها قرار دارد. از (عظمت) او نمی‌توانند سخنی بگویند. ﴿37﴾ روزی که جبرئیل و (دیگر) فرشتگان به صف می‌ایستند، سخن نمی‌گویند، مگر کسی‌که خداوند به او اجازه دهد و او نیز سخن راست و درست بگوید. ﴿38﴾ آن روز واقعیت دارد و حق است، پس هرکس بخواهد می‌تواند عمل درستی انجام دهد که در روز قیامت به‌سوی او بازمی‌گردد. ﴿39﴾ به‌راستی ما شما را از عذابی نزدیک بیم دادیم روزی‌که انسان آنچه را با دستان خویش پیش فرستاده است می‌بیند و کافر می‌گوید: کاش من خاک می‌بودم!. ﴿40﴾