سُورَةُ الحَاقَّةِ

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِیمِ

ٱلۡحَآقَّةُ ١ مَا ٱلۡحَآقَّةُ ٢ وَمَآ أَدۡرَىٰکَ مَا ٱلۡحَآقَّةُ ٣ کَذَّبَتۡ ثَمُودُ وَعَادُۢ بِٱلۡقَارِعَةِ ٤ فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهۡلِکُواْ بِٱلطَّاغِیَةِ ٥ وَأَمَّا عَادٞ فَأُهۡلِکُواْ بِرِیحٖ صَرۡصَرٍ عَاتِیَةٖ ٦ سَخَّرَهَا عَلَیۡهِمۡ سَبۡعَ لَیَالٖ وَثَمَٰنِیَةَ أَیَّامٍ حُسُومٗاۖ فَتَرَى ٱلۡقَوۡمَ فِیهَا صَرۡعَىٰ کَأَنَّهُمۡ أَعۡجَازُ نَخۡلٍ خَاوِیَةٖ ٧ فَهَلۡ تَرَىٰ لَهُم مِّنۢ بَاقِیَةٖ ٨وَجَآءَ فِرۡعَوۡنُ وَمَن قَبۡلَهُۥ وَٱلۡمُؤۡتَفِکَٰتُ بِٱلۡخَاطِئَةِ ٩ فَعَصَوۡاْ رَسُولَ رَبِّهِمۡ فَأَخَذَهُمۡ أَخۡذَةٗ رَّابِیَةً ١٠ إِنَّا لَمَّا طَغَا ٱلۡمَآءُ حَمَلۡنَٰکُمۡ فِی ٱلۡجَارِیَةِ ١١ لِنَجۡعَلَهَا لَکُمۡ تَذۡکِرَةٗ وَتَعِیَهَآ أُذُنٞ وَٰعِیَةٞ ١٢ فَإِذَا نُفِخَ فِی ٱلصُّورِ نَفۡخَةٞ وَٰحِدَةٞ ١٣ وَحُمِلَتِ ٱلۡأَرۡضُ وَٱلۡجِبَالُ فَدُکَّتَا دَکَّةٗ وَٰحِدَةٗ ١٤ فَیَوۡمَئِذٖ وَقَعَتِ ٱلۡوَاقِعَةُ ١٥ وَٱنشَقَّتِ ٱلسَّمَآءُ فَهِیَ یَوۡمَئِذٖ وَاهِیَةٞ ١٦ وَٱلۡمَلَکُ عَلَىٰٓ أَرۡجَآئِهَاۚ وَیَحۡمِلُ عَرۡشَ رَبِّکَ فَوۡقَهُمۡ یَوۡمَئِذٖ ثَمَٰنِیَةٞ ١٧ یَوۡمَئِذٖ تُعۡرَضُونَ لَا تَخۡفَىٰ مِنکُمۡ خَافِیَةٞ ١٨ فَأَمَّا مَنۡ أُوتِیَ کِتَٰبَهُۥ بِیَمِینِهِۦ فَیَقُولُ هَآؤُمُ ٱقۡرَءُواْ کِتَٰبِیَهۡ ١٩ إِنِّی ظَنَنتُ أَنِّی مُلَٰقٍ حِسَابِیَهۡ ٢٠ فَهُوَ فِی عِیشَةٖ رَّاضِیَةٖ ٢١     فِی جَنَّةٍ عَالِیَةٖ ٢٢ قُطُوفُهَا دَانِیَةٞ ٢٣ کُلُواْ وَٱشۡرَبُواْ هَنِیٓ‍َٔۢا بِمَآ أَسۡلَفۡتُمۡ فِی ٱلۡأَیَّامِ ٱلۡخَالِیَةِ ٢٤ وَأَمَّا مَنۡ أُوتِیَ کِتَٰبَهُۥ بِشِمَالِهِۦ فَیَقُولُ یَٰلَیۡتَنِی لَمۡ أُوتَ کِتَٰبِیَهۡ ٢٥ وَلَمۡ أَدۡرِ مَا حِسَابِیَهۡ ٢٦ یَٰلَیۡتَهَا کَانَتِ ٱلۡقَاضِیَةَ ٢٧ مَآ أَغۡنَىٰ عَنِّی مَالِیَهۡۜ ٢٨ هَلَکَ عَنِّی سُلۡطَٰنِیَهۡ ٢٩ خُذُوهُ فَغُلُّوهُ ٣٠ ثُمَّ ٱلۡجَحِیمَ صَلُّوهُ ٣١ ثُمَّ فِی سِلۡسِلَةٖ ذَرۡعُهَا سَبۡعُونَ ذِرَاعٗا فَٱسۡلُکُوهُ ٣٢ إِنَّهُۥ کَانَ لَا یُؤۡمِنُ بِٱللَّهِ ٱلۡعَظِیمِ ٣٣ وَلَا یَحُضُّ عَلَىٰ طَعَامِ ٱلۡمِسۡکِینِ ٣٤ فَلَیۡسَ لَهُ ٱلۡیَوۡمَ هَٰهُنَا حَمِیمٞ ٣٥ وَلَا طَعَامٌ إِلَّا مِنۡ غِسۡلِینٖ ٣٦ لَّا یَأۡکُلُهُۥٓ إِلَّا ٱلۡخَٰطِ‍ُٔونَ ٣٧ فَلَآ أُقۡسِمُ بِمَا تُبۡصِرُونَ ٣٨ وَمَا لَا تُبۡصِرُونَ ٣٩ إِنَّهُۥ لَقَوۡلُ رَسُولٖ کَرِیمٖ ٤٠ وَمَا هُوَ بِقَوۡلِ شَاعِرٖۚ قَلِیلٗا مَّا تُؤۡمِنُونَ ٤١ وَلَا بِقَوۡلِ کَاهِنٖۚ قَلِیلٗا مَّا تَذَکَّرُونَ ٤٢ تَنزِیلٞ مِّن رَّبِّ ٱلۡعَٰلَمِینَ ٤٣ وَلَوۡ تَقَوَّلَ عَلَیۡنَا بَعۡضَ ٱلۡأَقَاوِیلِ ٤٤ لَأَخَذۡنَا مِنۡهُ بِٱلۡیَمِینِ ٤٥ ثُمَّ لَقَطَعۡنَا مِنۡهُ ٱلۡوَتِینَ ٤٦ فَمَا مِنکُم مِّنۡ أَحَدٍ عَنۡهُ حَٰجِزِینَ ٤٧ وَإِنَّهُۥ لَتَذۡکِرَةٞ لِّلۡمُتَّقِینَ ٤٨ وَإِنَّا لَنَعۡلَمُ أَنَّ مِنکُم مُّکَذِّبِینَ ٤٩ وَإِنَّهُۥ لَحَسۡرَةٌ عَلَى ٱلۡکَٰفِرِینَ ٥٠ وَإِنَّهُۥ لَحَقُّ ٱلۡیَقِینِ ٥١ فَسَبِّحۡ بِٱسۡمِ رَبِّکَ ٱلۡعَظِیمِ ٥٢

سوره حاقه

به نام خداوند بخشندة مهربان

رخداد راستین. ﴿1﴾ رخداد راستین چگونه رخدادی است. ﴿2﴾ و تو چه می‌دانی رخداد راستین چیست؟. ﴿3﴾ ثمود و عاد قیامت را دروغ انگاشتند. ﴿4﴾ پس امّا ثمود به (وسیلة) فریادی مرگبار نابود شدند. ﴿5﴾ و امّا عاد به (وسیلة) تندبادی سرکش نابود شدند. ﴿6﴾ (خداوند) آن‌را هفت شب و هفت روز به غایت نحس بر آنان گماشت آن‌گاه مردمان را می‌دیدی که روی زمین افتاده‌اند و انگار تنه‌های پوک و توخالی درختان خرمایند. ﴿7﴾ پس آیا می‌بینی که اثری از آن‌ها باقی مانده باشد؟!. ﴿8﴾و فرعون و کسانی‌که پیش از او بودند و همچنین اهالی شهرهای زیر و رو شده مرتکب گناه شدند. ﴿9﴾ آنان از (فرمان) فرستادة پروردگارشان سرپیچی کردند، و خداوند ایشان را به سختی فرو گرفت. ﴿10﴾ همانا ما هنگامی‌که آب طغیان کرد شما را بر کشتی روان سوار کردیم. ﴿11﴾ تا آن‌را برایتان پندی قرار دهیم و گوش‌هایی فراگیر آن‌را به خاطر بسپارند. ﴿12﴾ و هنگامی‌که یک بار در صور دمیده شود. ﴿13﴾ و زمین و کوهها برداشته شوند، سپس یک‌باره درهم کوبیده شوند. ﴿14﴾ پس در آن روز واقعه رخ می‌دهد. ﴿15﴾ و آسمان از هم می‌شکافد و در آن روز سست و نااستوار است. ﴿16﴾ و فرشتگان بر کناره‌های آن خواهند بود و هشت تن (از ملائکه) عرش پروردگارت را در آن روز بر فرازشان برمی‌دارند. ﴿17﴾ در آن روز پیش آورده می‌شوید، از (کارهای) شما هیچ نهفته‌ای نهان نمی‌ماند. ﴿18﴾ پس امّا کسی‌که کارنامه‌اش به دست راست او داده شود می‌گوید: بگیرید، کارنامه‌ام را بخوانید. ﴿19﴾ من یقین داشتم که همانا من به حسابم خواهم رسید. ﴿20﴾ پس او در زندگانی پسندیده‌ای خواهد بود. ﴿21﴾  در بهشتی (بسیار) بلند خواهد بود. ﴿22﴾ که میوه‌اش در دسترس است. ﴿23﴾ گوارا بخورید و بیاشامید به (پاداش) آنچه در روزگاران گذشته انجام می‌دادید. ﴿24﴾ و امّا کسی‌که کارنامه‌اش به دست چپ او داده شود می‌گوید: ای کاش! کارنامه‌ام به من داده نمی‌شد. ﴿25﴾ و (ای کاش!) نمی‌دانستم که حساب من چیست. ﴿26﴾ ای کاش مرگ یکسره کننده(ی کار من) بود. ﴿27﴾ دارائی من مرا سودی نبخشید. ﴿28﴾ قدرت من از دست من برفت. ﴿29﴾ (خداوند به فرشتگان دستور می‌دهد که) او را بگیرید و به بند و زنجیرش کشید. ﴿30﴾ سپس او را به دوزخ افکنید. ﴿31﴾ آن‌گاه او را در زنجیری که طولش هفتاد گز است در بند کشید. ﴿32﴾ بی‌گمان او به خداوند بزرگ ایمان نمی‌آورد. ﴿33﴾ و (مردم را) بر خوراک دادن بینوا ترغیب نمی‌کرد. ﴿34﴾پس او امروز در این‌جا یار مهربانی ندارد. ﴿35﴾ و خوراکی هم جز زردابه ندارند. ﴿36﴾ جز گناهکاران آن‌را نمی‌خورند. ﴿37﴾ پس به آنچه می‌بینید سوگند می‌خورم. ﴿38﴾ و (نیز به) آنچه که نمی‌بینید. ﴿39﴾ این (قرآن) گفتار فرستاده‌ای گرانقدر است. ﴿40﴾ و آن گفتة شاعری نیست، اندکی ایمان می‌آورید. ﴿41﴾ و گفتة هیچ غیبگو و کاهی نیست، اندکی پند می‌پذیرید. ﴿42﴾ از سوی پروردگار جهانیان فرو فرستاده شده است. ﴿43﴾ و اگر پیغمبر پاره‌ای از سخنان را به دروغ بر ما می‌بست. ﴿44﴾ بی‌گمان از او به سختی انتقام می‌گرفتیم. ﴿45﴾ سپس رگ دلش را پاره می‌کردیم. ﴿46﴾ پس هیچ‌کس از شما بازدارندة (کیفر ما) از او نیست. ﴿47﴾ و بی‌گمان آن پندی برای پرهیزگاران است. ﴿48﴾ و ما به یقین می‌دانیم که برخی از شما تکذیب کننده‌اید. ﴿49﴾ و آن بر کافران مایة حسرتی است. ﴿50﴾ و این (قرآن) حقیقتی راستین است. ﴿51﴾ پس نام پروردگار بزرگت را به پاکی یاد کن. ﴿52﴾