سُورَةُ الدُّخَانِ

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِیمِ

حمٓ ١ وَٱلۡکِتَٰبِ ٱلۡمُبِینِ ٢ إِنَّآ أَنزَلۡنَٰهُ فِی لَیۡلَةٖ مُّبَٰرَکَةٍۚ إِنَّا کُنَّا مُنذِرِینَ ٣ فِیهَا یُفۡرَقُ کُلُّ أَمۡرٍ حَکِیمٍ ٤ أَمۡرٗا مِّنۡ عِندِنَآۚ إِنَّا کُنَّا مُرۡسِلِینَ ٥ رَحۡمَةٗ مِّن رَّبِّکَۚ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلسَّمِیعُ ٱلۡعَلِیمُ ٦ رَبِّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا بَیۡنَهُمَآۖ إِن کُنتُم مُّوقِنِینَ ٧ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ یُحۡیِۦ وَیُمِیتُۖ رَبُّکُمۡ وَرَبُّ ءَابَآئِکُمُ ٱلۡأَوَّلِینَ ٨ بَلۡ هُمۡ فِی شَکّٖ یَلۡعَبُونَ ٩ فَٱرۡتَقِبۡ یَوۡمَ تَأۡتِی ٱلسَّمَآءُ بِدُخَانٖ مُّبِینٖ ١٠ یَغۡشَى ٱلنَّاسَۖ هَٰذَا عَذَابٌ أَلِیمٞ ١١ رَّبَّنَا ٱکۡشِفۡ عَنَّا ٱلۡعَذَابَ إِنَّا مُؤۡمِنُونَ ١٢ أَنَّىٰ لَهُمُ ٱلذِّکۡرَىٰ وَقَدۡ جَآءَهُمۡ رَسُولٞ مُّبِینٞ ١٣ ثُمَّ تَوَلَّوۡاْ عَنۡهُ وَقَالُواْ مُعَلَّمٞ مَّجۡنُونٌ ١٤ إِنَّا کَاشِفُواْ ٱلۡعَذَابِ قَلِیلًاۚ إِنَّکُمۡ عَآئِدُونَ ١٥ یَوۡمَ نَبۡطِشُ ٱلۡبَطۡشَةَ ٱلۡکُبۡرَىٰٓ إِنَّا مُنتَقِمُونَ ١٦ ۞وَلَقَدۡ فَتَنَّا قَبۡلَهُمۡ قَوۡمَ فِرۡعَوۡنَ وَجَآءَهُمۡ رَسُولٞ کَرِیمٌ ١٧ أَنۡ أَدُّوٓاْ إِلَیَّ عِبَادَ ٱللَّهِۖ إِنِّی لَکُمۡ رَسُولٌ أَمِینٞ ١٨ وَأَن لَّا تَعۡلُواْ عَلَى ٱللَّهِۖ إِنِّیٓ ءَاتِیکُم بِسُلۡطَٰنٖ مُّبِینٖ ١٩ وَإِنِّی عُذۡتُ بِرَبِّی وَرَبِّکُمۡ أَن تَرۡجُمُونِ ٢٠ وَإِن لَّمۡ تُؤۡمِنُواْ لِی فَٱعۡتَزِلُونِ ٢١ فَدَعَا رَبَّهُۥٓ أَنَّ هَٰٓؤُلَآءِ قَوۡمٞ مُّجۡرِمُونَ ٢٢ فَأَسۡرِ بِعِبَادِی لَیۡلًا إِنَّکُم مُّتَّبَعُونَ ٢٣ وَٱتۡرُکِ ٱلۡبَحۡرَ رَهۡوًاۖ إِنَّهُمۡ جُندٞ مُّغۡرَقُونَ ٢٤ کَمۡ تَرَکُواْ مِن جَنَّٰتٖ وَعُیُونٖ ٢٥ وَزُرُوعٖ وَمَقَامٖ کَرِیمٖ ٢٦ وَنَعۡمَةٖ کَانُواْ فِیهَا فَٰکِهِینَ ٢٧ کَذَٰلِکَۖ وَأَوۡرَثۡنَٰهَا قَوۡمًا ءَاخَرِینَ ٢٨ فَمَا بَکَتۡ عَلَیۡهِمُ ٱلسَّمَآءُ وَٱلۡأَرۡضُ وَمَا کَانُواْ مُنظَرِینَ ٢٩ وَلَقَدۡ نَجَّیۡنَا بَنِیٓ إِسۡرَٰٓءِیلَ مِنَ ٱلۡعَذَابِ ٱلۡمُهِینِ ٣٠ مِن فِرۡعَوۡنَۚ إِنَّهُۥ کَانَ عَالِیٗا مِّنَ ٱلۡمُسۡرِفِینَ ٣١ وَلَقَدِ ٱخۡتَرۡنَٰهُمۡ عَلَىٰ عِلۡمٍ عَلَى ٱلۡعَٰلَمِینَ ٣٢ وَءَاتَیۡنَٰهُم مِّنَ ٱلۡأٓیَٰتِ مَا فِیهِ بَلَٰٓؤٞاْ مُّبِینٌ ٣٣ إِنَّ هَٰٓؤُلَآءِ لَیَقُولُونَ ٣٤ إِنۡ هِیَ إِلَّا مَوۡتَتُنَا ٱلۡأُولَىٰ وَمَا نَحۡنُ بِمُنشَرِینَ ٣٥ فَأۡتُواْ بِ‍َٔابَآئِنَآ إِن کُنتُمۡ صَٰدِقِینَ ٣٦ أَهُمۡ خَیۡرٌ أَمۡ قَوۡمُ تُبَّعٖ وَٱلَّذِینَ مِن قَبۡلِهِمۡ أَهۡلَکۡنَٰهُمۡۚ إِنَّهُمۡ کَانُواْ مُجۡرِمِینَ ٣٧ وَمَا خَلَقۡنَا ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ وَمَا بَیۡنَهُمَا لَٰعِبِینَ ٣٨ مَا خَلَقۡنَٰهُمَآ إِلَّا بِٱلۡحَقِّ وَلَٰکِنَّ أَکۡثَرَهُمۡ لَا یَعۡلَمُونَ ٣٩ إِنَّ یَوۡمَ ٱلۡفَصۡلِ مِیقَٰتُهُمۡ أَجۡمَعِینَ ٤٠ یَوۡمَ لَا یُغۡنِی مَوۡلًى عَن مَّوۡلٗى شَیۡ‍ٔٗا وَلَا هُمۡ یُنصَرُونَ ٤١ إِلَّا مَن رَّحِمَ ٱللَّهُۚ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلۡعَزِیزُ ٱلرَّحِیمُ ٤٢ إِنَّ شَجَرَتَ ٱلزَّقُّومِ ٤٣ طَعَامُ ٱلۡأَثِیمِ ٤٤ کَٱلۡمُهۡلِ یَغۡلِی فِی ٱلۡبُطُونِ ٤٥ کَغَلۡیِ ٱلۡحَمِیمِ ٤٦ خُذُوهُ فَٱعۡتِلُوهُ إِلَىٰ سَوَآءِ ٱلۡجَحِیمِ ٤٧ ثُمَّ صُبُّواْ فَوۡقَ رَأۡسِهِۦ مِنۡ عَذَابِ ٱلۡحَمِیمِ ٤٨ ذُقۡ إِنَّکَ أَنتَ ٱلۡعَزِیزُ ٱلۡکَرِیمُ ٤٩ إِنَّ هَٰذَا مَا کُنتُم بِهِۦ تَمۡتَرُونَ ٥٠ إِنَّ ٱلۡمُتَّقِینَ فِی مَقَامٍ أَمِینٖ ٥١ فِی جَنَّٰتٖ وَعُیُونٖ ٥٢ یَلۡبَسُونَ مِن سُندُسٖ وَإِسۡتَبۡرَقٖ مُّتَقَٰبِلِینَ ٥٣ کَذَٰلِکَ وَزَوَّجۡنَٰهُم بِحُورٍ عِینٖ ٥٤ یَدۡعُونَ فِیهَا بِکُلِّ فَٰکِهَةٍ ءَامِنِینَ ٥٥ لَا یَذُوقُونَ فِیهَا ٱلۡمَوۡتَ إِلَّا ٱلۡمَوۡتَةَ ٱلۡأُولَىٰۖ وَوَقَىٰهُمۡ عَذَابَ ٱلۡجَحِیمِ ٥٦ فَضۡلٗا مِّن رَّبِّکَۚ ذَٰلِکَ هُوَ ٱلۡفَوۡزُ ٱلۡعَظِیمُ ٥٧ فَإِنَّمَا یَسَّرۡنَٰهُ بِلِسَانِکَ لَعَلَّهُمۡ یَتَذَکَّرُونَ ٥٨ فَٱرۡتَقِبۡ إِنَّهُم مُّرۡتَقِبُونَ ٥٩

سوره دخان

به نام خداوند بخشندة مهربان

حا، میم. ﴿1﴾ سوگند به کتاب روشن و روشنگر. ﴿2﴾ بدون شک ما آن‌را در شبی خجسته نازل کرده‌ایم و ما همواره بیم‌دهنده بوده‌ایم. ﴿3﴾ هرکار استواری در آن (شب) بیان و مقرّر می‌گردد. ﴿4﴾ کاری که از سوی ما صادر و بدان دستور داده شده است. بی‌گمان ما فرستنده بوده‌ایم. ﴿5﴾ (این کار) به خاطر رحمتی از سوی پروردگارت است، بی‌گمان او شنوای داناست. ﴿6﴾ پروردگار آسمان‌ها و زمین و آنچه بین آن‌ دو است اگر اهل یقین هستید. ﴿7﴾ معبود به حقّی جز او نیست و اوست که زنده می‌گرداند و می‌میراند و پروردگار شما و پروردگار پدران پیشین شماست. ﴿8﴾ بلکه آنان در شک‌اند و سرگرمند. ﴿9﴾ پس چشم به راه روزی باش که آسمان دور آشکاری را پدیدار می‌کند. ﴿10﴾ مردم را فرو می‌پوشاند، این عذابی دردناک است. ﴿11﴾ پروردگارا! عذاب را از ما دور دار، همانا ما ایمان آورندگانیم. ﴿12﴾ چگونه آنان را پند باشد درحالیکه پیامبری بیان‌کننده به نزد آنان آمده بود. ﴿13﴾ آن‌گاه از او روی‌گرداندند و گفتند: او دیوانه‌ای آموخته شده است. ﴿14﴾ به‌راستی ما اندکی عذاب را دور می‌سازیم ولی شما به (کفر) باز خواهید گشت. ﴿15﴾ روزی که به گرفتنی بزرگ فرو گیریم، بی‌گمان ما انتقام خواهیم گرفت. ﴿16﴾ و بدون شک ما پیش از اینان قوم فرعون را آزمودیم و پیامبری بزرگوار به نزدشان آمد. ﴿17﴾  (با این پیام) که بندگان خدا را به من بسپارید همانا من برایتان پیامبر امینی هستم. ﴿18﴾و (اینکه) بر خدا بزرگی نکنید (همانا) من برایتان حجّتی آشکار می‌آورم. ﴿19﴾ و من به پروردگار خود و پروردگار شما پناه می‌برم از آنکه مرا سنگسار کنید. ﴿20﴾ و اگر به من ایمان نمی‌آورید پس از من کناره‌گیری کنید. ﴿21﴾ پس او پروردگار خود را به فریاد خواند که بدون شک اینان گروهی گناهکارند. ﴿22﴾  (به او گفتیم) پس بندگانم را شبانه کوچ بده (و بدانید که) به درستی شما تعقیب می‌شوید. ﴿23﴾ و دریا را آرمیده رها کن، ایشان گروهی هستند که قطعاً غرق می‌گردند. ﴿24﴾ چه باغ‌ها و چشمه‌ سارهای زیادی از خود به‌جای گذاشتند. ﴿25﴾ و کشتزارها و جایگاهی ارزشمندرا. ﴿26﴾ و نعمتی که در آن بهره‌مند بودند. ﴿27﴾ بدینسان (شد) و ما همه‌ی این نعمت‌ها را به قوم دیگری دادیم. ﴿28﴾ نه آسمان بر آنان گریست و نه زمین و نه به ایشان مهلتی داده شد. ﴿29﴾ و به‌درستی که ما بنی‌اسراییل را از عذاب خوارکننده رهایی بخشیدیم. ﴿30﴾ از فرعون که او سرکشی از اسرافکاران بود. ﴿31﴾ و ما بنی‌اسرائیل را آگاهانه برگزیدیم و بر جهانیان برتری دادیم. ﴿32﴾ و از نشانه‌هایی به آنان دادیم که در آن آزمونی آشکار بود. ﴿33﴾ بی‌گمان اینان می‌گویند. ﴿34﴾ مرگ ما جز مرگ اوّل نیست و ما برانگیخته نخواهیم شد. ﴿35﴾ پس اگر راستگوئید پدرانمان را بیاورید. ﴿36﴾ آیا آنان بهترند یا قوم «تبّع»؟ و کسانی را که پیش از آنان بودند نابود کردیم چرا که آنان گناهکار بودند. ﴿37﴾ ما آسمان‌ها و زمین و آنچه را که درمیان آن دو است بیهوده و بی‌هدف نیافریده‌ایم. ﴿38﴾ ما آن دو را جز به حق نیافریده‌ایم ولی بیشترشان نمی‌دانند. ﴿39﴾به درستی که روز داوری وعده‌گاه همة آنان است. ﴿40﴾ روزی که هیچ دوستی از دوستی (دیگر) چیزی را دفع نکند و آنان یاری نمی‌گردند. ﴿41﴾ مگر کسیکه خدا به وی رحم کند که بی‌گمان او (=خدا) تواناو مهربان است. ﴿42﴾ بی‌گمان درخت زقوم. ﴿43﴾ خوراک (افراد) گناه‌کار است. ﴿44﴾ هم‌چون فلز گداخته شده در شکم‌ها می‌جوشد. ﴿45﴾ چون جوشیدن آب گرم. ﴿46﴾ او را بگیرید آنگاه وی را به سختی به میانة دوزخ بکشانید. ﴿47﴾ آنگاه بر فراز سرش از عذاب آب جوشیده بریزید. ﴿48﴾ (می‌گوییم:) بچش که تو (به خیال خود) گرامی و بزرگواری. ﴿49﴾ بدون شک این همان چیزی است که دربارة آن شک می‌کردید. ﴿50﴾ به‌راستی که پرهیزگاران در جایگاه امن و امانی هستند. ﴿51﴾ در باغ‌ها و چشمه‌ساران. ﴿52﴾ آنان لباس‌هایی از حریر نازک و ضخیم می‌پوشند و در مقابل یک‌دیگر می‌نشینند. ﴿53﴾ بدین‌گونه (است) و حورهای درشت چشم را به‌ همسری آنان درمی‌آوریم. ﴿54﴾ آنان در آن‌جا با امن و امان هر میوه‌ای را می‌طلبند. ﴿55﴾ در آنجا (طعم) مرگ را نچشند (طعم) مرگ نخستین را که (از پیش) چشیده بودند و خداوند آنان‌را از عذاب دوزخ بدور و محفوظ داشته است. ﴿56﴾ فضل و بخششی است از سوی پروردگار تو، این است کامیابی بزرگ. ﴿57﴾ ما قرآن را با زبان تو آسان کرده‌ایم تا پند گیرند. ﴿58﴾ پس چشم به راه باش که آنان (نیز) چشم به راهند. ﴿59﴾