سُورَةُ الشُّعَرَاءِ

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِیمِ

طسٓمٓ ١ تِلۡکَ ءَایَٰتُ ٱلۡکِتَٰبِ ٱلۡمُبِینِ ٢ لَعَلَّکَ بَٰخِعٞ نَّفۡسَکَ أَلَّا یَکُونُواْ مُؤۡمِنِینَ ٣ إِن نَّشَأۡ نُنَزِّلۡ عَلَیۡهِم مِّنَ ٱلسَّمَآءِ ءَایَةٗ فَظَلَّتۡ أَعۡنَٰقُهُمۡ لَهَا خَٰضِعِینَ ٤ وَمَا یَأۡتِیهِم مِّن ذِکۡرٖ مِّنَ ٱلرَّحۡمَٰنِ مُحۡدَثٍ إِلَّا کَانُواْ عَنۡهُ مُعۡرِضِینَ ٥ فَقَدۡ کَذَّبُواْ فَسَیَأۡتِیهِمۡ أَنۢبَٰٓؤُاْ مَا کَانُواْ بِهِۦ یَسۡتَهۡزِءُونَ ٦ أَوَ لَمۡ یَرَوۡاْ إِلَى ٱلۡأَرۡضِ کَمۡ أَنۢبَتۡنَا فِیهَا مِن کُلِّ زَوۡجٖ کَرِیمٍ ٧ إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَأٓیَةٗۖ وَمَا کَانَ أَکۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِینَ ٨ وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ ٱلۡعَزِیزُ ٱلرَّحِیمُ ٩ وَإِذۡ نَادَىٰ رَبُّکَ مُوسَىٰٓ أَنِ ٱئۡتِ ٱلۡقَوۡمَ ٱلظَّٰلِمِینَ ١٠ قَوۡمَ فِرۡعَوۡنَۚ أَلَا یَتَّقُونَ ١١ قَالَ رَبِّ إِنِّیٓ أَخَافُ أَن یُکَذِّبُونِ ١٢ وَیَضِیقُ صَدۡرِی وَلَا یَنطَلِقُ لِسَانِی فَأَرۡسِلۡ إِلَىٰ هَٰرُونَ ١٣ وَلَهُمۡ عَلَیَّ ذَنۢبٞ فَأَخَافُ أَن یَقۡتُلُونِ ١٤ قَالَ کَلَّاۖ فَٱذۡهَبَا بِ‍َٔایَٰتِنَآۖ إِنَّا مَعَکُم مُّسۡتَمِعُونَ ١٥ فَأۡتِیَا فِرۡعَوۡنَ فَقُولَآ إِنَّا رَسُولُ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِینَ ١٦ أَنۡ أَرۡسِلۡ مَعَنَا بَنِیٓ إِسۡرَٰٓءِیلَ ١٧ قَالَ أَلَمۡ نُرَبِّکَ فِینَا وَلِیدٗا وَلَبِثۡتَ فِینَا مِنۡ عُمُرِکَ سِنِینَ ١٨ وَفَعَلۡتَ فَعۡلَتَکَ ٱلَّتِی فَعَلۡتَ وَأَنتَ مِنَ ٱلۡکَٰفِرِینَ ١٩

سوره شعراء

به نام خداوند بخشندة مهربان

طا. سین. میم. ﴿1﴾ این آیات کتاب مبین است. ﴿2﴾ شاید تو از آنکه آنان ایمان نمی‌آورند خویشتن را به نابودی بکشانی!. ﴿3﴾ اگر ما بخواهیم از آسمان معجزه‌ای بر آنان فرو می‌فرستیم که در برابرش گردن نهند. ﴿4﴾ و هیچ‌گونه موعظه و اندرز تازه‌ای از سوی خداوند رحمان نمی‌آید مگر اینکه از آن روی‌گردان هستند. ﴿5﴾ به راستی که تکذیب کردند و در اسرع وقت خبر چیزی که به ریشخندش می‌گرفتند به آنها خواهد رسید. ﴿6﴾ آیا به زمین ننگریسته‌اند که چقدر از هرگونه (گیاه) ارزشمندی در آن رویانده‌ایم؟. ﴿7﴾ بی‌گمان در این کار نشانه‌ای است، و بیشتر آنان مؤمن نیستند. ﴿8﴾ و بدون شک پروردگار تو چیرة مهربان است. ﴿9﴾ و آنگاه که پروردگارت موسی را ندا داد که به‌سوی قوم ستمکار برو. ﴿10﴾ قوم فرعون آیا نمی‌پرهیزند؟!. ﴿11﴾ (موسی) گفت: پروردگارا! می‌ترسم که مرا تکذیب کنند. ﴿12﴾ و دلم تنگ می‌گردد و زبانم گشوده نمی‌شود، پس به پیش هارون بفرست. ﴿13﴾ و آنان گناهی بر من دارند، و می‌ترسم که مرا بکشند. ﴿14﴾ فرمود: چنین نیست. پس هر دوی شما با نشانه‌های ما بروید، همانا ما با شما هستیم و می‌شنویم. ﴿15﴾ پس به نزد فرعون آیید و بگویید: همانا ما فرستادگان پروردگار جهانیانیم. ﴿16﴾ اینکه بنی‌اسرائیل را با ما بفرست. ﴿17﴾ (فرعون) گفت: (ای موسی!) آیا ما تو را در کودکی میان خود پرورش ندادیم؟ و سالها از عمرت در بین ما ماندگار نبودی؟. ﴿18﴾ و آن کار بدی که انجام دادی از تو سرزد و تو از ناسپاسانی. ﴿19﴾

قَالَ فَعَلۡتُهَآ إِذٗا وَأَنَا۠ مِنَ ٱلضَّآلِّینَ ٢٠ فَفَرَرۡتُ مِنکُمۡ لَمَّا خِفۡتُکُمۡ فَوَهَبَ لِی رَبِّی حُکۡمٗا وَجَعَلَنِی مِنَ ٱلۡمُرۡسَلِینَ ٢١ وَتِلۡکَ نِعۡمَةٞ تَمُنُّهَا عَلَیَّ أَنۡ عَبَّدتَّ بَنِیٓ إِسۡرَٰٓءِیلَ ٢٢ قَالَ فِرۡعَوۡنُ وَمَا رَبُّ ٱلۡعَٰلَمِینَ ٢٣ قَالَ رَبُّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا بَیۡنَهُمَآۖ إِن کُنتُم مُّوقِنِینَ ٢٤ قَالَ لِمَنۡ حَوۡلَهُۥٓ أَلَا تَسۡتَمِعُونَ ٢٥ قَالَ رَبُّکُمۡ وَرَبُّ ءَابَآئِکُمُ ٱلۡأَوَّلِینَ ٢٦ قَالَ إِنَّ رَسُولَکُمُ ٱلَّذِیٓ أُرۡسِلَ إِلَیۡکُمۡ لَمَجۡنُونٞ ٢٧ قَالَ رَبُّ ٱلۡمَشۡرِقِ وَٱلۡمَغۡرِبِ وَمَا بَیۡنَهُمَآۖ إِن کُنتُمۡ تَعۡقِلُونَ ٢٨ قَالَ لَئِنِ ٱتَّخَذۡتَ إِلَٰهًا غَیۡرِی لَأَجۡعَلَنَّکَ مِنَ ٱلۡمَسۡجُونِینَ ٢٩ قَالَ أَوَلَوۡ جِئۡتُکَ بِشَیۡءٖ مُّبِینٖ ٣٠ قَالَ فَأۡتِ بِهِۦٓ إِن کُنتَ مِنَ ٱلصَّٰدِقِینَ ٣١ فَأَلۡقَىٰ عَصَاهُ فَإِذَا هِیَ ثُعۡبَانٞ مُّبِینٞ ٣٢ وَنَزَعَ یَدَهُۥ فَإِذَا هِیَ بَیۡضَآءُ لِلنَّٰظِرِینَ ٣٣ قَالَ لِلۡمَلَإِ حَوۡلَهُۥٓ إِنَّ هَٰذَا لَسَٰحِرٌ عَلِیمٞ ٣٤ یُرِیدُ أَن یُخۡرِجَکُم مِّنۡ أَرۡضِکُم بِسِحۡرِهِۦ فَمَاذَا تَأۡمُرُونَ ٣٥ قَالُوٓاْ أَرۡجِهۡ وَأَخَاهُ وَٱبۡعَثۡ فِی ٱلۡمَدَآئِنِ حَٰشِرِینَ ٣٦ یَأۡتُوکَ بِکُلِّ سَحَّارٍ عَلِیمٖ ٣٧ فَجُمِعَ ٱلسَّحَرَةُ لِمِیقَٰتِ یَوۡمٖ مَّعۡلُومٖ ٣٨ وَقِیلَ لِلنَّاسِ هَلۡ أَنتُم مُّجۡتَمِعُونَ ٣٩

(موسی) گفت: آن را آنگاه مرتکب شدم که از سرگشتگان بودم. ﴿20﴾ و چون از شما ترسیدم، از شما گریختم، آنگاه پروردگارم به من دانش بخشید، و مرا از رسالت یافتگان گرداند. ﴿21﴾ و آیا این که بنی‌اسرائیل را به بندگی و بردگی گرفته‌ای نعمتی است که (آن را) بر من منت می‌نهی؟!. ﴿22﴾ فرعون گفت: پروردگار جهانیان کیست؟. ﴿23﴾  (موسی) گفت: پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان این دو است اگر اهل یقین هستید. ﴿24﴾ (فرعون) به اطرافیان خود گفت: آیا نمی‌شنوید!. ﴿25﴾ (موسی) گفت: پرودگارا شما و پروردگار نیاکان پیشینیان شماست. ﴿26﴾ (فرعون) گفت: بی‌گمان پیامبرتان که به‌سوی شما فرستاده شده دیوانه است. ﴿27﴾ (موسی) گفت: پروردگار مشرق و مغرب و همة چیزهایی است که درمیان آن دو قرار دارد، اگر درک می‌کنید. ﴿28﴾ (فرعون) گفت: اگر غیر از من معبودی برگزینی تو را از زمرة زندانیان خواهم کرد. ﴿29﴾ (موسی) گفت: آیا اگر چیز آشکاری هم برایت بیاورم؟.﴿30﴾ (فرعون) گفت: اگر از راستگویانی آن را بیاور. ﴿31﴾ آنگاه عصایش را انداخت پس بناگاه اژدهای آشکاری شد. ﴿32﴾ و دست خود را بیرون آورد، پس ناگهان بینندگان آن را سفید و روشن می‌دیدند. ﴿33﴾ (فرعون) به اشراف و بزرگان دوروبر خود گفت: بی‌گمان این جادوگری داناست. ﴿34﴾ می‌خواهد با جادوی خود شما را از سرزمینتان بیرون کند، پس شما چه فرمان می‌دهید؟. ﴿35﴾ گفتند: او و برادرش را مهلت بده، و افرادی را به تمام شهرها(ی مصر) بفرست تا جادوگران را جمع‌آوری کنند. ﴿36﴾ تا هر جادوگر ماهر و دانایی را به نزد تو بیاورند. ﴿37﴾ آنگاه جادوگران در میعاد روزی معین گرد آورده شدند. ﴿38﴾ و به مردم گفته شد: آیا شما گرد می‌آئید؟. ﴿39﴾

لَعَلَّنَا نَتَّبِعُ ٱلسَّحَرَةَ إِن کَانُواْ هُمُ ٱلۡغَٰلِبِینَ ٤٠  فَلَمَّا جَآءَ ٱلسَّحَرَةُ قَالُواْ لِفِرۡعَوۡنَ أَئِنَّ لَنَا لَأَجۡرًا إِن کُنَّا نَحۡنُ ٱلۡغَٰلِبِینَ ٤١ قَالَ نَعَمۡ وَإِنَّکُمۡ إِذٗا لَّمِنَ ٱلۡمُقَرَّبِینَ ٤٢ قَالَ لَهُم مُّوسَىٰٓ أَلۡقُواْ مَآ أَنتُم مُّلۡقُونَ ٤٣ فَأَلۡقَوۡاْ حِبَالَهُمۡ وَعِصِیَّهُمۡ وَقَالُواْ بِعِزَّةِ فِرۡعَوۡنَ إِنَّا لَنَحۡنُ ٱلۡغَٰلِبُونَ ٤٤ فَأَلۡقَىٰ مُوسَىٰ عَصَاهُ فَإِذَا هِیَ تَلۡقَفُ مَا یَأۡفِکُونَ ٤٥ فَأُلۡقِیَ ٱلسَّحَرَةُ سَٰجِدِینَ ٤٦ قَالُوٓاْ ءَامَنَّا بِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِینَ ٤٧ رَبِّ مُوسَىٰ وَهَٰرُونَ ٤٨ قَالَ ءَامَنتُمۡ لَهُۥ قَبۡلَ أَنۡ ءَاذَنَ لَکُمۡۖ إِنَّهُۥ لَکَبِیرُکُمُ ٱلَّذِی عَلَّمَکُمُ ٱلسِّحۡرَ فَلَسَوۡفَ تَعۡلَمُونَۚ لَأُقَطِّعَنَّ أَیۡدِیَکُمۡ وَأَرۡجُلَکُم مِّنۡ خِلَٰفٖ وَلَأُصَلِّبَنَّکُمۡ أَجۡمَعِینَ ٤٩ قَالُواْ لَا ضَیۡرَۖ إِنَّآ إِلَىٰ رَبِّنَا مُنقَلِبُونَ ٥٠ إِنَّا نَطۡمَعُ أَن یَغۡفِرَ لَنَا رَبُّنَا خَطَٰیَٰنَآ أَن کُنَّآ أَوَّلَ ٱلۡمُؤۡمِنِینَ ٥١ ۞وَأَوۡحَیۡنَآ إِلَىٰ مُوسَىٰٓ أَنۡ أَسۡرِ بِعِبَادِیٓ إِنَّکُم مُّتَّبَعُونَ ٥٢ فَأَرۡسَلَ فِرۡعَوۡنُ فِی ٱلۡمَدَآئِنِ حَٰشِرِینَ ٥٣ إِنَّ هَٰٓؤُلَآءِ لَشِرۡذِمَةٞ قَلِیلُونَ ٥٤ وَإِنَّهُمۡ لَنَا لَغَآئِظُونَ ٥٥ وَإِنَّا لَجَمِیعٌ حَٰذِرُونَ ٥٦ فَأَخۡرَجۡنَٰهُم مِّن جَنَّٰتٖ وَعُیُونٖ ٥٧ وَکُنُوزٖ وَمَقَامٖ کَرِیمٖ ٥٨ کَذَٰلِکَۖ وَأَوۡرَثۡنَٰهَا بَنِیٓ إِسۡرَٰٓءِیلَ ٥٩ فَأَتۡبَعُوهُم مُّشۡرِقِینَ ٦٠

تا اگر جادوگران پیروز شوند ما از آنان پیروی کنیم. ﴿40﴾ وقتی که جادوگران آمدند، به فرعون گفتند: اگر ما چیره شویم آیا پاداشی خواهیم داشت؟. ﴿41﴾ (فرعون) گفت: بله! و بی‌گمان شما آنگاه از مقربان خواهید بود. ﴿42﴾ موسی به آنان گفت: آنچه را که می‌خواهید بیفکنید، بیفکنید. ﴿43﴾ پس آنان ریسمانها و عصاهایشان را افکندند و گفتند: به بزرگی فرعون قسم! بی‌گمان ما چیره و پیروزیم. ﴿44﴾ آنگاه موسی عصایش را انداخت، ناگهان (اژدهایی شد که) ساخته‌های آنان را بلعید. ﴿45﴾ پس جادوگران سجده‌کنان بر زمین افتادند. ﴿46﴾ گفتند: به پروردگار جهانیان ایمان آورده‌ایم. ﴿47﴾ پروردگار موسی و هارون. ﴿48﴾ (فرعون) گفت: آیا پیش از آنکه به شما اجازه دهم به او ایمان آوردید؟ بی‌گمان او بزرگترتان است که به شما جادو آموخته است. پس خواهید دانست، حتماً دستها و پاهای شما را برخلاف جهت همدیگر قطع می‌گردانم و همگیِ شما را به دار خواهم آویخت. ﴿49﴾ گفتند: باکی نیست، به درستی که ما به‌سوی پروردگارمان باز می‌گردیم. ﴿50﴾ همانا ما امیدواریم که پروردگارمان گناهانمان را از آن روی که نخستین ایمان آورندگان بوده‌ایم بیامرزد. ﴿51﴾ و به موسی وحی کردیم که بندگانم را شبانه ببر، شما حتماً تعقیب می‌شوید. ﴿52﴾ آنگاه فرعون گردآورندگان را به شهرها فرستاد. ﴿53﴾ (و به مأموران دستور داد که به اهالی شهرها بگویند:) همانا اینها گروه اندک و ناچیزی هستند. ﴿54﴾ و به راستی که آنان ما را به خشم آورده‌اند. ﴿55﴾ و ما گروهی محتاط هستیم. ﴿56﴾ و ما آنان‌را از میان باغها و چشمه‌ها بیرون کردیم. ﴿57﴾ و (ایشان را) از میان گنجها و منزلگاههای نیک بدر کردیم. ﴿58﴾ اینچنین (آنها را به عذاب خود گرفتار ساختیم) و آنها را میراث بنی‌اسرائیل نمودیم. ﴿59﴾ آنگاه به هنگام طلوع آفتاب آنان‌را تعقیب کردند. ﴿60﴾

فَلَمَّا تَرَٰٓءَا ٱلۡجَمۡعَانِ قَالَ أَصۡحَٰبُ مُوسَىٰٓ إِنَّا لَمُدۡرَکُونَ ٦١ قَالَ کَلَّآۖ إِنَّ مَعِیَ رَبِّی سَیَهۡدِینِ ٦٢ فَأَوۡحَیۡنَآ إِلَىٰ مُوسَىٰٓ أَنِ ٱضۡرِب بِّعَصَاکَ ٱلۡبَحۡرَۖ فَٱنفَلَقَ فَکَانَ کُلُّ فِرۡقٖ کَٱلطَّوۡدِ ٱلۡعَظِیمِ ٦٣ وَأَزۡلَفۡنَا ثَمَّ ٱلۡأٓخَرِینَ ٦٤ وَأَنجَیۡنَا مُوسَىٰ وَمَن مَّعَهُۥٓ أَجۡمَعِینَ ٦٥ ثُمَّ أَغۡرَقۡنَا ٱلۡأٓخَرِینَ ٦٦ إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَأٓیَةٗۖ وَمَا کَانَ أَکۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِینَ ٦٧ وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ ٱلۡعَزِیزُ ٱلرَّحِیمُ ٦٨ وَٱتۡلُ عَلَیۡهِمۡ نَبَأَ إِبۡرَٰهِیمَ ٦٩ إِذۡ قَالَ لِأَبِیهِ وَقَوۡمِهِۦ مَا تَعۡبُدُونَ ٧٠ قَالُواْ نَعۡبُدُ أَصۡنَامٗا فَنَظَلُّ لَهَا عَٰکِفِینَ ٧١ قَالَ هَلۡ یَسۡمَعُونَکُمۡ إِذۡ تَدۡعُونَ ٧٢ أَوۡ یَنفَعُونَکُمۡ أَوۡ یَضُرُّونَ ٧٣ قَالُواْ بَلۡ وَجَدۡنَآ ءَابَآءَنَا کَذَٰلِکَ یَفۡعَلُونَ ٧٤ قَالَ أَفَرَءَیۡتُم مَّا کُنتُمۡ تَعۡبُدُونَ ٧٥ أَنتُمۡ وَءَابَآؤُکُمُ ٱلۡأَقۡدَمُونَ ٧٦ فَإِنَّهُمۡ عَدُوّٞ لِّیٓ إِلَّا رَبَّ ٱلۡعَٰلَمِینَ ٧٧ ٱلَّذِی خَلَقَنِی فَهُوَ یَهۡدِینِ ٧٨ وَٱلَّذِی هُوَ یُطۡعِمُنِی وَیَسۡقِینِ ٧٩ وَإِذَا مَرِضۡتُ فَهُوَ یَشۡفِینِ ٨٠ وَٱلَّذِی یُمِیتُنِی ثُمَّ یُحۡیِینِ ٨١ وَٱلَّذِیٓ أَطۡمَعُ أَن یَغۡفِرَ لِی خَطِیٓ‍َٔتِی یَوۡمَ ٱلدِّینِ ٨٢ رَبِّ هَبۡ لِی حُکۡمٗا وَأَلۡحِقۡنِی بِٱلصَّٰلِحِینَ ٨٣

پس هنگامی‌که هردو گروه همدیگر را دیدند، یاران موسی گفتند: قطعاً ما گرفتار می‌شویم. ﴿61﴾  (موسی) گفت: چنین نیست، پروردگارم با من است، و رهنمودم خواهد کرد. ﴿62﴾ پس به موسی وحی کردیم که عصای خود را به دریا بزن، آنگاه (دریا) شکافت و هر بخشی مانند کوه بزرگی گردید. ﴿63﴾ و دیگران را (نیز) در آنجا نزدیک آوردیم. ﴿64﴾ و موسی و همة همراهانش را نجات دادیم. ﴿65﴾ سپس دیگران را غرق کردیم. ﴿66﴾ بی‌گمان در این (ماجرا) نشانه‌ای است، و بیشترشان مؤمن نبودند. ﴿67﴾ و بی‌گمان پروردگارت توانا و مهربان است. ﴿68﴾ و خبر ابراهیم را برای آنان بخوان. ﴿69﴾ هنگامی‌که به پدر و قومش گفت: چه می‌پرستید؟. عبادتشان ماندگار می‌مانیم. ﴿70﴾ گفتند: بت‌هایی را می‌پرستیم، و همیشه بر عبادتشان ماندگار می‌مانیم. ﴿71﴾ گفت: آیا هنگامی‌که آنها را به کمک می‌خوانید صدای شما را می‌شنوند؟. ﴿72﴾ یا به شما سود می‌بخشند، یا زیان می‌رسانند؟. ﴿73﴾ گفتند: نه، اما پدران و نیاکان خود را دیده‌ایم که چنین می‌کرده‌اند. ﴿74﴾ گفت: آیا می‌بینید که چه چیزی را می‌پرستید؟!. ﴿75﴾ شما و پدران پیشین شما. ﴿76﴾ بدون شک همة آنها دشمن من هستند، به جز پروردگار جهانیان. ﴿77﴾ آن ذاتی که مرا آفریده است و هم او مرا هدایت می‌کند. ﴿78﴾ آن خداوندی که مرا غذا می‌دهد، و (آشامیدنی) می‌نوشاند. ﴿79﴾ و چون بیمار شوم اوست که مرا شفا می‌دهد. ﴿80﴾ و آن خداوندی که مرا می‌میراند، سپس زنده‌ام می‌گرداند. ﴿81﴾ وخداوندی که امیدوارم گناهانم را در روز جزا بیامرزد. ﴿82﴾ پروردگارا! به من حکمت ببخش، و مرا از زمرة شایستگان بگردان. ﴿83﴾

وَٱجۡعَل لِّی لِسَانَ صِدۡقٖ فِی ٱلۡأٓخِرِینَ ٨٤ وَٱجۡعَلۡنِی مِن وَرَثَةِ جَنَّةِ ٱلنَّعِیمِ ٨٥ وَٱغۡفِرۡ لِأَبِیٓ إِنَّهُۥ کَانَ مِنَ ٱلضَّآلِّینَ ٨٦ وَلَا تُخۡزِنِی یَوۡمَ یُبۡعَثُونَ ٨٧ یَوۡمَ لَا یَنفَعُ مَالٞ وَلَا بَنُونَ ٨٨ إِلَّا مَنۡ أَتَى ٱللَّهَ بِقَلۡبٖ سَلِیمٖ ٨٩ وَأُزۡلِفَتِ ٱلۡجَنَّةُ لِلۡمُتَّقِینَ ٩٠ وَبُرِّزَتِ ٱلۡجَحِیمُ لِلۡغَاوِینَ ٩١ وَقِیلَ لَهُمۡ أَیۡنَ مَا کُنتُمۡ تَعۡبُدُونَ ٩٢ مِن دُونِ ٱللَّهِ هَلۡ یَنصُرُونَکُمۡ أَوۡ یَنتَصِرُونَ ٩٣ فَکُبۡکِبُواْ فِیهَا هُمۡ وَٱلۡغَاوُۥنَ ٩٤ وَجُنُودُ إِبۡلِیسَ أَجۡمَعُونَ ٩٥ قَالُواْ وَهُمۡ فِیهَا یَخۡتَصِمُونَ ٩٦ تَٱللَّهِ إِن کُنَّا لَفِی ضَلَٰلٖ مُّبِینٍ ٩٧ إِذۡ نُسَوِّیکُم بِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِینَ ٩٨ وَمَآ أَضَلَّنَآ إِلَّا ٱلۡمُجۡرِمُونَ ٩٩ فَمَا لَنَا مِن شَٰفِعِینَ ١٠٠ وَلَا صَدِیقٍ حَمِیمٖ ١٠١ فَلَوۡ أَنَّ لَنَا کَرَّةٗ فَنَکُونَ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِینَ ١٠٢ إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَأٓیَةٗۖ وَمَا کَانَ أَکۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِینَ ١٠٣ وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ ٱلۡعَزِیزُ ٱلرَّحِیمُ ١٠٤ کَذَّبَتۡ قَوۡمُ نُوحٍ ٱلۡمُرۡسَلِینَ ١٠٥ إِذۡ قَالَ لَهُمۡ أَخُوهُمۡ نُوحٌ أَلَا تَتَّقُونَ ١٠٦ إِنِّی لَکُمۡ رَسُولٌ أَمِینٞ ١٠٧ فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِیعُونِ ١٠٨ وَمَآ أَسۡ‍َٔلُکُمۡ عَلَیۡهِ مِنۡ أَجۡرٍۖ إِنۡ أَجۡرِیَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِینَ ١٠٩ فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِیعُونِ ١١٠ ۞قَالُوٓاْ أَنُؤۡمِنُ لَکَ وَٱتَّبَعَکَ ٱلۡأَرۡذَلُونَ ١١١

و برای من نام نیک در میان آیندگان برجای بگذار. ﴿84﴾ و مرا از وارثان بهشت پرناز و نعمت بگردان. ﴿85﴾ و پدرم را بیامرز، بی‌گمان او از گمراهان بود. ﴿86﴾ و مرا رسوا مکن روزی که برانگیخته می‌شوند. ﴿87﴾ روزی که اموال و اولاد (هیچ) سودی نمی‌رسانند. ﴿88﴾ بلکه تنها کسی (نجات می‌یابد و سود می‌بیند) که با دلی پاک نزد خداوند بیاید. ﴿89﴾ و (در آن هنگام) بهشت برای پرهیزگاران نزدیک گردانده می‌شود. ﴿90﴾ و دوزخ برای گمراهان آشکار می‌گردد. ﴿91﴾ و به آنها گفته می‌شود: کجا هستند معبودانی که (آنها را) پیوسته عبادت می‌کردید؟!. ﴿92﴾  (معبودهایی) غیر از خدا، آیا شما را یاری می‌کنند یا خویشتن‌را یاری می‌دهند؟. ﴿93﴾ پس، آنان و گمراهان پیاپی در آن (جهنم) افکنده می‌شوند. ﴿94﴾ و (نیز) لشکریان شیطان همگی (به دوزخ افکنده می‌شوند). ﴿95﴾ آنان در آنجا به کشمکش می‌پردازند و می‌گویند:. ﴿96﴾ سوگند به خدا ما در گمراهی آشکاری بودیم. ﴿97﴾ آنگاه که شما را با پروردگار جهانیان برابر می‌ساختیم. ﴿98﴾ و ما را جز گناهکاران گمراه نکرده‌اند. ﴿99﴾  (اینک) ما هیچ شفاعت کننده‌ای نداریم. ﴿100﴾ و هیچ دوست صمیمی و دلسوزی (نداریم). ﴿101﴾ کاش (به دنیا) بر می‌گشتیم تا از زمرة مؤمنان می‌شدیم. ﴿102﴾ بی‌گمان در این نشانه‌ای است، و بیشترشان مؤمن نیستند. ﴿103﴾ و قطعاً پروردگارت توانا و مهربان است. ﴿104﴾ قوم نوح پیامبران را تکذیب کردند. ﴿105﴾ چون برادرشان نوح به آنان گفت: آیا پروا نمی‌دارید؟. ﴿106﴾ همانا من برایتان رسولی امین هستم. ﴿107﴾ از خدا بترسید و از من اطاعت کنید. ﴿108﴾ من در مقابل این دعوت هیچ مزدی از شما نمی‌خواهم مزد من جز بر پروردگار جهانیان نیست. ﴿109﴾ پس از خداوند بترسید و از من اطاعت کنید. ﴿110﴾ گفتند: آیا به تو ایمان بیاوریم حال آنکه فرومایگان از تو پیروی کرده‌اند؟!. ﴿111﴾

قَالَ وَمَا عِلۡمِی بِمَا کَانُواْ یَعۡمَلُونَ ١١٢ إِنۡ حِسَابُهُمۡ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّیۖ لَوۡ تَشۡعُرُونَ ١١٣ وَمَآ أَنَا۠ بِطَارِدِ ٱلۡمُؤۡمِنِینَ ١١٤ إِنۡ أَنَا۠ إِلَّا نَذِیرٞ مُّبِینٞ ١١٥ قَالُواْ لَئِن لَّمۡ تَنتَهِ یَٰنُوحُ لَتَکُونَنَّ مِنَ ٱلۡمَرۡجُومِینَ ١١٦ قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوۡمِی کَذَّبُونِ ١١٧ فَٱفۡتَحۡ بَیۡنِی وَبَیۡنَهُمۡ فَتۡحٗا وَنَجِّنِی وَمَن مَّعِیَ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِینَ ١١٨ فَأَنجَیۡنَٰهُ وَمَن مَّعَهُۥ فِی ٱلۡفُلۡکِ ٱلۡمَشۡحُونِ ١١٩ ثُمَّ أَغۡرَقۡنَا بَعۡدُ ٱلۡبَاقِینَ ١٢٠ إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَأٓیَةٗۖ وَمَا کَانَ أَکۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِینَ ١٢١ وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ ٱلۡعَزِیزُ ٱلرَّحِیمُ ١٢٢ کَذَّبَتۡ عَادٌ ٱلۡمُرۡسَلِینَ ١٢٣ إِذۡ قَالَ لَهُمۡ أَخُوهُمۡ هُودٌ أَلَا تَتَّقُونَ ١٢٤ إِنِّی لَکُمۡ رَسُولٌ أَمِینٞ ١٢٥ فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِیعُونِ ١٢٦ وَمَآ أَسۡ‍َٔلُکُمۡ عَلَیۡهِ مِنۡ أَجۡرٍۖ إِنۡ أَجۡرِیَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِینَ ١٢٧ أَتَبۡنُونَ بِکُلِّ رِیعٍ ءَایَةٗ تَعۡبَثُونَ ١٢٨ وَتَتَّخِذُونَ مَصَانِعَ لَعَلَّکُمۡ تَخۡلُدُونَ ١٢٩ وَإِذَا بَطَشۡتُم بَطَشۡتُمۡ جَبَّارِینَ ١٣٠ فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِیعُونِ ١٣١ وَٱتَّقُواْ ٱلَّذِیٓ أَمَدَّکُم بِمَا تَعۡلَمُونَ ١٣٢ أَمَدَّکُم بِأَنۡعَٰمٖ وَبَنِینَ ١٣٣ وَجَنَّٰتٖ وَعُیُونٍ ١٣٤ إِنِّیٓ أَخَافُ عَلَیۡکُمۡ عَذَابَ یَوۡمٍ عَظِیمٖ ١٣٥ قَالُواْ سَوَآءٌ عَلَیۡنَآ أَوَعَظۡتَ أَمۡ لَمۡ تَکُن مِّنَ ٱلۡوَٰعِظِینَ ١٣٦

گفت: من چه می‌دانم آنان چه می‌کرده‌اند؟. ﴿112﴾ حساب ایشان- اگر می‌دانید- جز بر عهدة پروردگار نیست. ﴿113﴾ و من مؤمنان را طرد نخواهم کرد. ﴿114﴾ من جز بیم‌دهنده‌ای آشکار نیستم. ﴿115﴾ گفتند: ای نوح! اگر پایان ندهی سنگسار خواهی شد. ﴿116﴾ گفت: پروردگارا! بی‌گمان قومم مرا تکذیب کردند. ﴿117﴾ پس میان من و آنان داوری کن، و من کسانی از مؤمنان را که با من هستند نجات بده. ﴿118﴾ پس او و کسانی را که با وی بودند در کشتی انباشته نجات دادیم. ﴿119﴾ و بعد از این بازماندگان را غرق کردیم. ﴿120﴾ بی‌گمان در این نشانه‌ای است، و بیشترشان مؤمن نبودند. ﴿121﴾ و بی‌گمان پروردگارت توانا و مهربان است. ﴿122﴾ (قوم) عاد پیامبران را تکذیب کردند. ﴿123﴾ آنگاه که برادرشان هود بدیشان گفت: آیا پروا نمی‌دارید؟. ﴿124﴾ همانا من برایتان پیامبر امینی هستم. ﴿125﴾ پس، از خدا بترسید و از من اطاعت کنید. ﴿126﴾ و در مقابل دعوت خود مزدی از شما نمی‌خواهم و مزد من جز بر پروردگار جهانیان نیست. ﴿127﴾ آیا بیهوده بر هر بلندی و تپه‌ای بنایی می‌سازید که (در آن) دست به بیهوده‌کاری زنید؟. ﴿128﴾ و قصرها و دژهایی استوار می‌سازید، به امید آنکه جاودانه بمانید؟.  ﴿129﴾ و چون به کیفر دست می‌گشایید، ستمگرانه دست می‌گشایید. ﴿130﴾ پس، از خداوند پروا بدارید و از من اطاعت کنید. ﴿131﴾ و از خدایی بپرهیزید که شما را با نعمت‌هایی که می‌دانید یاری داده‌است. ﴿132﴾ شما را با چهارپایان و فرزندان یاری داده‌است. ﴿133﴾ و باغها و چشمه‌ساران (به شما بخشیده است). ﴿134﴾ به‌راستی من از عذاب روزی بزرگ بر شما بیمناکم. ﴿135﴾ گفتند: بر ما یکسان است، خواه پند دهی یا از اندرزگویان نباشی. ﴿136﴾

إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا خُلُقُ ٱلۡأَوَّلِینَ ١٣٧ وَمَا نَحۡنُ بِمُعَذَّبِینَ ١٣٨ فَکَذَّبُوهُ فَأَهۡلَکۡنَٰهُمۡۚ إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَأٓیَةٗۖ وَمَا کَانَ أَکۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِینَ ١٣٩ وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ ٱلۡعَزِیزُ ٱلرَّحِیمُ ١٤٠ کَذَّبَتۡ ثَمُودُ ٱلۡمُرۡسَلِینَ ١٤١ إِذۡ قَالَ لَهُمۡ أَخُوهُمۡ صَٰلِحٌ أَلَا تَتَّقُونَ ١٤٢ إِنِّی لَکُمۡ رَسُولٌ أَمِینٞ ١٤٣ فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِیعُونِ ١٤٤ وَمَآ أَسۡ‍َٔلُکُمۡ عَلَیۡهِ مِنۡ أَجۡرٍۖ إِنۡ أَجۡرِیَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِینَ ١٤٥ أَتُتۡرَکُونَ فِی مَا هَٰهُنَآ ءَامِنِینَ ١٤٦ فِی جَنَّٰتٖ وَعُیُونٖ ١٤٧ وَزُرُوعٖ وَنَخۡلٖ طَلۡعُهَا هَضِیمٞ ١٤٨ وَتَنۡحِتُونَ مِنَ ٱلۡجِبَالِ بُیُوتٗا فَٰرِهِینَ ١٤٩ فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِیعُونِ ١٥٠ وَلَا تُطِیعُوٓاْ أَمۡرَ ٱلۡمُسۡرِفِینَ ١٥١ ٱلَّذِینَ یُفۡسِدُونَ فِی ٱلۡأَرۡضِ وَلَا یُصۡلِحُونَ ١٥٢ قَالُوٓاْ إِنَّمَآ أَنتَ مِنَ ٱلۡمُسَحَّرِینَ ١٥٣ مَآ أَنتَ إِلَّا بَشَرٞ مِّثۡلُنَا فَأۡتِ بِ‍َٔایَةٍ إِن کُنتَ مِنَ ٱلصَّٰدِقِینَ ١٥٤ قَالَ هَٰذِهِۦ نَاقَةٞ لَّهَا شِرۡبٞ وَلَکُمۡ شِرۡبُ یَوۡمٖ مَّعۡلُومٖ ١٥٥ وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوٓءٖ فَیَأۡخُذَکُمۡ عَذَابُ یَوۡمٍ عَظِیمٖ ١٥٦ فَعَقَرُوهَا فَأَصۡبَحُواْ نَٰدِمِینَ ١٥٧ فَأَخَذَهُمُ ٱلۡعَذَابُۚ إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَأٓیَةٗۖ وَمَا کَانَ أَکۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِینَ ١٥٨ وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ ٱلۡعَزِیزُ ٱلرَّحِیمُ ١٥٩

این جز شیوة پیشینیان نیست. ﴿137﴾ و ما عذاب داده نمی‌شویم. ﴿138﴾ قوم عاد، هود را تکذیب کردند، در نتیجه آنان را هلاک ساختیم. بدون شک در این نشانه‌ای است، و اکثرشان مؤمن نبودند. ﴿139﴾ و به راستی پروردگارت توانا و مهربان است. ﴿140﴾ (قوم) ثمود نیز پیامبران را تکذیب کردند. ﴿141﴾ آنگاه که برادرشان صالح بدیشان گفت: آیا پروا نمی‌دارید؟. ﴿142﴾ بی‌گمان من برایتان پیامبری امین هستم. ﴿143﴾ پس، از خدا بترسید و از من اطاعت کنید. ﴿144﴾ و بر آن (تبلیغ) اجر و پاداشی از شما درخواست نمی‌کنم، پاداش من جز بر پروردگار جهانیان نیست. ﴿145﴾ آیا در آنچه اینجاست ایمن رها می‌شوید؟. ﴿146﴾ در میان باغها و چشمه‌سارها؟. ﴿147﴾ و کشتزارها و نخلستانهایی که میوه و شکوفه‌هایشان‌ تر و تازه است؟. ﴿148﴾ و ماهرانه در دل کوه‌ها خانه‌هایی می‌تراشید. ﴿149﴾ پس، از خدا بترسید و از من اطاعت کنید. ﴿150﴾ و از فرمان اسراف کنندگان اطاعت مکنید. ﴿151﴾ آن کسانی که در زمین تباهی می‌نمایند و اصلاح نمی‌کنند. ﴿152﴾ گفتند: بی‌گمان تو از زمرة جادوشدگان هستی. ﴿153﴾ تو انسانی همچون ما بیش نیستی، پس اگر از راستگویانی معجزه‌ای را به ما بنما. ﴿154﴾ گفت: ین ماده شتری است که یک نوبت آب خوردن او راست، و شما (نیز) نوبت روزی معین دارید. ﴿155﴾ و کمترین آزاری به آن نرسانید، (در آن صورت) عذاب روزی بزرگ شما را فرا می‌گیرد. ﴿156﴾ پس آن را پی کردند آنگاه پشیمان شدند. ﴿157﴾ سپس عذاب آنان را فرا گرفت. مسلماً در این نشانه‌ای است. و(لی) بیشترشان مؤمن نبودند. ﴿158﴾ و بی‌گمان پروردگارت توانا و مهربان است. ﴿159﴾

کَذَّبَتۡ قَوۡمُ لُوطٍ ٱلۡمُرۡسَلِینَ ١٦٠ إِذۡ قَالَ لَهُمۡ أَخُوهُمۡ لُوطٌ أَلَا تَتَّقُونَ ١٦١ إِنِّی لَکُمۡ رَسُولٌ أَمِینٞ ١٦٢ فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِیعُونِ ١٦٣ وَمَآ أَسۡ‍َٔلُکُمۡ عَلَیۡهِ مِنۡ أَجۡرٍۖ إِنۡ أَجۡرِیَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِینَ ١٦٤ أَتَأۡتُونَ ٱلذُّکۡرَانَ مِنَ ٱلۡعَٰلَمِینَ ١٦٥ وَتَذَرُونَ مَا خَلَقَ لَکُمۡ رَبُّکُم مِّنۡ أَزۡوَٰجِکُمۚ بَلۡ أَنتُمۡ قَوۡمٌ عَادُونَ ١٦٦ قَالُواْ لَئِن لَّمۡ تَنتَهِ یَٰلُوطُ لَتَکُونَنَّ مِنَ ٱلۡمُخۡرَجِینَ ١٦٧ قَالَ إِنِّی لِعَمَلِکُم مِّنَ ٱلۡقَالِینَ ١٦٨ رَبِّ نَجِّنِی وَأَهۡلِی مِمَّا یَعۡمَلُونَ ١٦٩ فَنَجَّیۡنَٰهُ وَأَهۡلَهُۥٓ أَجۡمَعِینَ ١٧٠ إِلَّا عَجُوزٗا فِی ٱلۡغَٰبِرِینَ ١٧١ ثُمَّ دَمَّرۡنَا ٱلۡأٓخَرِینَ ١٧٢ وَأَمۡطَرۡنَا عَلَیۡهِم مَّطَرٗاۖ فَسَآءَ مَطَرُ ٱلۡمُنذَرِینَ ١٧٣ إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَأٓیَةٗۖ وَمَا کَانَ أَکۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِینَ ١٧٤ وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ ٱلۡعَزِیزُ ٱلرَّحِیمُ ١٧٥ کَذَّبَ أَصۡحَٰبُ لۡ‍َٔیۡکَةِ ٱلۡمُرۡسَلِینَ ١٧٦ إِذۡ قَالَ لَهُمۡ شُعَیۡبٌ أَلَا تَتَّقُونَ ١٧٧ إِنِّی لَکُمۡ رَسُولٌ أَمِینٞ ١٧٨ فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِیعُونِ ١٧٩ وَمَآ أَسۡ‍َٔلُکُمۡ عَلَیۡهِ مِنۡ أَجۡرٍۖ إِنۡ أَجۡرِیَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِینَ ١٨٠ ۞أَوۡفُواْ ٱلۡکَیۡلَ وَلَا تَکُونُواْ مِنَ ٱلۡمُخۡسِرِینَ ١٨١ وَزِنُواْ بِٱلۡقِسۡطَاسِ ٱلۡمُسۡتَقِیمِ ١٨٢ وَلَا تَبۡخَسُواْ ٱلنَّاسَ أَشۡیَآءَهُمۡ وَلَا تَعۡثَوۡاْ فِی ٱلۡأَرۡضِ مُفۡسِدِینَ ١٨٣

قوم لوط پیامبران را دروغگو انگاشتند. ﴿160﴾ آنگاه که برادرشان لوط بدیشان گفت: آیا پروا نمی‌دارید؟. ﴿161﴾ بی‌گمان من پیامبر امینی برای شما هستم. ﴿162﴾ پس از خدا بترسید و از من اطاعت کنید. ﴿163﴾ و در برابر آن (تبلیغ) از شما پاداشی نمی‌طلبم، پاداش من جز بر پروردگار جهانیان نیست. ﴿164﴾ آیا از میان جهانیان (از روی شهوت) به سراغ مردان می‌روید. ﴿165﴾ و همسرانی را که پروردگارتان برای شما آفریده است رها می‌سازید؟ بلکه اصلاً شما قومی هستید که از حد می‌گذرید. ﴿166﴾ گفتند: ای لوط! اگر دست برنداری بی‌گمان از بیرون راندگان خواهی بود. ﴿167﴾  (لوط) گفت: من از دشمنان (این) کارتان هستم. ﴿168﴾ پروردگارا! مرا و خانواده‌ام را از آنچه می‌کنند رهایی بخش. ﴿169﴾ پس او و خانواده‌اش را همگی نجات دادیم. ﴿170﴾ مگر پیرزنی که از بازماندگان (در آتش) بود. ﴿171﴾ سپس دیگران را نابود کردیم. ﴿172﴾ و بر سرشان باران باراندیم، و چه باران بدی بود (که گروه) هشدار یافتگان را (فرو گرفت). ﴿173﴾ حقا که در این (ماجرا) نشانه‌ایست، و بیشترشان مؤمن نبودند. ﴿174﴾ و بی‌گمان پروردگار تو چیره و مهربان است. ﴿175﴾  «اصحاب ایکه» پیامبران را تکذیب کردند. ﴿176﴾ آنگاه که شعیب به آنها گفت: آیا پروا نمی‌دارید. ﴿177﴾ به درستی که من برایتان پیامبری امین هستم. ﴿178﴾ پس، از خدا بترسید و از من اطاعت کنید. ﴿179﴾ و من در برابر دعوت خود هیچ‌گونه پاداشی از شما نمی‌طلبم، و پاداش من جز بر پروردگار جهانیان نیست. ﴿180﴾ پیمانه را به تمام و کمال بپردازید و از کم فروشان مباشید. ﴿181﴾ و با ترازوی درست وزن کنید. ﴿182﴾ و از ارزش اموال مردم نکاهید، و در زمین تباهی مکنید. ﴿183﴾

وَٱتَّقُواْ ٱلَّذِی خَلَقَکُمۡ وَٱلۡجِبِلَّةَ ٱلۡأَوَّلِینَ ١٨٤ قَالُوٓاْ إِنَّمَآ أَنتَ مِنَ ٱلۡمُسَحَّرِینَ ١٨٥ وَمَآ أَنتَ إِلَّا بَشَرٞ مِّثۡلُنَا وَإِن نَّظُنُّکَ لَمِنَ ٱلۡکَٰذِبِینَ ١٨٦ فَأَسۡقِطۡ عَلَیۡنَا کِسَفٗا مِّنَ ٱلسَّمَآءِ إِن کُنتَ مِنَ ٱلصَّٰدِقِینَ ١٨٧ قَالَ رَبِّیٓ أَعۡلَمُ بِمَا تَعۡمَلُونَ ١٨٨ فَکَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمۡ عَذَابُ یَوۡمِ ٱلظُّلَّةِۚ إِنَّهُۥ کَانَ عَذَابَ یَوۡمٍ عَظِیمٍ ١٨٩ إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَأٓیَةٗۖ وَمَا کَانَ أَکۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِینَ ١٩٠ وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ ٱلۡعَزِیزُ ٱلرَّحِیمُ ١٩١ وَإِنَّهُۥ لَتَنزِیلُ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِینَ ١٩٢ نَزَلَ بِهِ ٱلرُّوحُ ٱلۡأَمِینُ ١٩٣ عَلَىٰ قَلۡبِکَ لِتَکُونَ مِنَ ٱلۡمُنذِرِینَ ١٩٤ بِلِسَانٍ عَرَبِیّٖ مُّبِینٖ ١٩٥ وَإِنَّهُۥ لَفِی زُبُرِ ٱلۡأَوَّلِینَ ١٩٦ أَوَ لَمۡ یَکُن لَّهُمۡ ءَایَةً أَن یَعۡلَمَهُۥ عُلَمَٰٓؤُاْ بَنِیٓ إِسۡرَٰٓءِیلَ ١٩٧ وَلَوۡ نَزَّلۡنَٰهُ عَلَىٰ بَعۡضِ ٱلۡأَعۡجَمِینَ ١٩٨ فَقَرَأَهُۥ عَلَیۡهِم مَّا کَانُواْ بِهِۦ مُؤۡمِنِینَ ١٩٩ کَذَٰلِکَ سَلَکۡنَٰهُ فِی قُلُوبِ ٱلۡمُجۡرِمِینَ ٢٠٠ لَا یُؤۡمِنُونَ بِهِۦ حَتَّىٰ یَرَوُاْ ٱلۡعَذَابَ ٱلۡأَلِیمَ ٢٠١ فَیَأۡتِیَهُم بَغۡتَةٗ وَهُمۡ لَا یَشۡعُرُونَ ٢٠٢ فَیَقُولُواْ هَلۡ نَحۡنُ مُنظَرُونَ ٢٠٣ أَفَبِعَذَابِنَا یَسۡتَعۡجِلُونَ ٢٠٤ أَفَرَءَیۡتَ إِن مَّتَّعۡنَٰهُمۡ سِنِینَ ٢٠٥ ثُمَّ جَآءَهُم مَّا کَانُواْ یُوعَدُونَ ٢٠٦

و بترسید از خداوندی که شما و نسل‌های گذشته را آفریده است. ﴿184﴾ گفتند: تو قطعاً از جملة جادوشدگانی. ﴿185﴾ و تو جز بشری مانند ما نیستی، و به راستی تو را از دروغگویان می‌پنداریم. ﴿186﴾ پس اگر از راستگویانی پاره‌هایی از آسمان را بر ما فروریز. ﴿187﴾  (شعیب) گفت: پروردگارم به آنچه می‌کنید داناتر است. ﴿188﴾ پس او را تکذیب کردند و عذاب روز ابر آنان را فرو گرفت، که آن عذاب روزی بزرگ بود. ﴿189﴾ بی‌گمان در این نشانه‌ایست، و بیشترشان مؤمن نبودند. ﴿190﴾ و بی‌گمان پروردگار تو توانا و مهربان است. ﴿191﴾ و همانا این (قرآن) فرو فرستادة پروردگار جهانیان است. ﴿192﴾ آن را فرود آورده است. ﴿193﴾  (آن را) بر دل تو (نازل کرده است) تا از بیم‌دهندگان باشی. ﴿194﴾ به زبان عربی روشن. ﴿195﴾ و (وصف) آن در کتاب‌های پیشینیان موجود است. ﴿196﴾ آیا برایشان نشانه‌ای نیست که علمای بنی‌اسرائیل آن را بدانند؟. ﴿197﴾ و اگر آن را بر برخی از غیر عرب‌ها نازل می‌کردیم. ﴿198﴾ و آن را برایشان می‌خواند، به آن ایمان نمی‌آوردند. ﴿199﴾ ما این‌گونه آن را در دل‌های گناهکاران در آوردیم. ﴿200﴾ به آن ایمان نمی‌آورند تا عذاب دردناک را ببینند. ﴿201﴾ پس عذاب به طور ناگهانی درحالیکه بی‌خبرند گریبانگیرشان می‌شود. ﴿202﴾ پس می‌گویند: آیا به ما مهلتی داده می‌شود؟!. ﴿203﴾ آیا عذاب ما را به شتاب می‌طلبند؟. ﴿204﴾  مگر نمی‌دانی که اگر سال‌ها بهره‌مندشان سازیم. ﴿205﴾ سپس عذابی که به آنان وعده داده می‌شود دامن‌گیرشان گردد. ﴿206﴾

مَآ أَغۡنَىٰ عَنۡهُم مَّا کَانُواْ یُمَتَّعُونَ ٢٠٧ وَمَآ أَهۡلَکۡنَا مِن قَرۡیَةٍ إِلَّا لَهَا مُنذِرُونَ ٢٠٨  ذِکۡرَىٰ وَمَا کُنَّا ظَٰلِمِینَ ٢٠٩ وَمَا تَنَزَّلَتۡ بِهِ ٱلشَّیَٰطِینُ ٢١٠ وَمَا یَنۢبَغِی لَهُمۡ وَمَا یَسۡتَطِیعُونَ ٢١١ إِنَّهُمۡ عَنِ ٱلسَّمۡعِ لَمَعۡزُولُونَ ٢١٢ فَلَا تَدۡعُ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَ فَتَکُونَ مِنَ ٱلۡمُعَذَّبِینَ ٢١٣ وَأَنذِرۡ عَشِیرَتَکَ ٱلۡأَقۡرَبِینَ ٢١٤ وَٱخۡفِضۡ جَنَاحَکَ لِمَنِ ٱتَّبَعَکَ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِینَ ٢١٥ فَإِنۡ عَصَوۡکَ فَقُلۡ إِنِّی بَرِیٓءٞ مِّمَّا تَعۡمَلُونَ ٢١٦ وَتَوَکَّلۡ عَلَى ٱلۡعَزِیزِ ٱلرَّحِیمِ ٢١٧ ٱلَّذِی یَرَىٰکَ حِینَ تَقُومُ ٢١٨ وَتَقَلُّبَکَ فِی ٱلسَّٰجِدِینَ ٢١٩ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلسَّمِیعُ ٱلۡعَلِیمُ ٢٢٠ هَلۡ أُنَبِّئُکُمۡ عَلَىٰ مَن تَنَزَّلُ ٱلشَّیَٰطِینُ ٢٢١ تَنَزَّلُ عَلَىٰ کُلِّ أَفَّاکٍ أَثِیمٖ ٢٢٢ یُلۡقُونَ ٱلسَّمۡعَ وَأَکۡثَرُهُمۡ کَٰذِبُونَ ٢٢٣ وَٱلشُّعَرَآءُ یَتَّبِعُهُمُ ٱلۡغَاوُۥنَ ٢٢٤ أَلَمۡ تَرَ أَنَّهُمۡ فِی کُلِّ وَادٖ یَهِیمُونَ ٢٢٥ وَأَنَّهُمۡ یَقُولُونَ مَا لَا یَفۡعَلُونَ ٢٢٦ إِلَّا ٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ وَذَکَرُواْ ٱللَّهَ کَثِیرٗا وَٱنتَصَرُواْ مِنۢ بَعۡدِ مَا ظُلِمُواْۗ وَسَیَعۡلَمُ ٱلَّذِینَ ظَلَمُوٓاْ أَیَّ مُنقَلَبٖ یَنقَلِبُونَ ٢٢٧

(این بهره‌مندی در دنیا) چه چیزی از آنان دور می‌کند؟. ﴿207﴾  و (اهل) هیچ شهری را نابود نکرده‌ایم مگر اینکه بیم‌دهندگانی برای آن بوده‌اند. ﴿208﴾ برای پند دادن، و ما ستمکاران نبودیم. ﴿209﴾ و شیطانها آن را فرود نیاورده‌اند. ﴿210﴾ و سزاوار آن نیستند، و نمی‌توانند (آن را نازل کنند). ﴿211﴾ قطعاً ایشان از شنیدن دور (و محروم)اند. ﴿212﴾ پس همراه با خدا معبود دیگری را به فریاد مخوان که از عذاب شدگا خواهی بود. ﴿213﴾ و خویشاوندان نزدیک خود را بترسان. ﴿214﴾ و بال مهربانی خود را برای مؤمنانی که از تو پیروی می‌کنند، بگستران. ﴿215﴾ پس اگر از تو سرپیچی کردند، بگو: همانا من از آنچه می‌کنید بیزارم. ﴿216﴾ و بر خدای توانا و مهربان توکل کن. ﴿217﴾ خداوندی که چون برمی‌خیزد تو را می‌بیند. ﴿218﴾ و (همچنین می‌بیند) حرکت (قیام و رکوع و نشست و برخاست) تو را در میان سجده‌کنندگان. ﴿219﴾ بی‌گمان او شنوای داناست. ﴿220﴾ آیا به شما خبر دهم که شیاطین بر چه کسی نازل می‌شوند؟. ﴿221﴾ بر هر دروغگوی گناهکاری نازل می‌شوند. ﴿222﴾ گوش فرا می‌دهند و بیشترشان دروغگویند. ﴿223﴾ و شاعران را گمراهان پیروی می‌کنند. ﴿224﴾ مگر نمی‌بینی که آنان در هر وادیی سرگردانند؟. ﴿225﴾ و اینکه آنان چیزهایی می‌گویند که انجام نمی‌دهند. ﴿226﴾ مگر آنان که ایمان آورده، و کارهای شایسته انجام داده، و خدا را بسیار یاد نموده، و پس از آنکه ستم دیده‌اند یاری خواسته‌اند. و ستمکاران خواهند دانست به کدامین بازگشتگاه باز خواهند گشت. ﴿227﴾