سورة عبس

سورة عبس - سورة 80 - عدد آیاتها 42

بسم الله الرحمن الرحیم

1. عَبَسَ وَتَوَلَّى

2. أَن جَاءَهُ الأَعْمَى

3. وَمَا یُدْرِیکَ لَعَلَّهُ یَزَّکَّى

4. أَوْ یَذَّکَّرُ فَتَنفَعَهُ الذِّکْرَى

5. أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَى

6. فَأَنتَ لَهُ تَصَدَّى

7. وَمَا عَلَیْکَ أَلاَّ یَزَّکَّى

8. وَأَمَّا مَن جَاءَکَ یَسْعَى

9. وَهُوَ یَخْشَى

10. فَأَنتَ عَنْهُ تَلَهَّى

11. کَلاَّ إِنَّهَا تَذْکِرَةٌ

12. فَمَن شَاء ذَکَرَهُ

13. فِی صُحُفٍ مُّکَرَّمَةٍ

14. مَّرْفُوعَةٍ مُّطَهَّرَةٍ

15. بِأَیْدِی سَفَرَةٍ

16. کِرَامٍ بَرَرَةٍ

17. قُتِلَ الإِنسَانُ مَا أَکْفَرَهُ

18. مِنْ أَیِّ شَیْءٍ خَلَقَهُ

19. مِن نُّطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ

20. ثُمَّ السَّبِیلَ یَسَّرَهُ

21. ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ

22. ثُمَّ إِذَا شَاء أَنشَرَهُ

23. کَلاَّ لَمَّا یَقْضِ مَا أَمَرَهُ

24. فَلْیَنظُرِ الإِنسَانُ إِلَى طَعَامِهِ

25. أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاء صَبًّا

26. ثُمَّ شَقَقْنَا الأَرْضَ شَقًّا

27. فَأَنبَتْنَا فِیهَا حَبًّا

28. وَعِنَبًا وَقَضْبًا

29. وَزَیْتُونًا وَنَخْلا

30. وَحَدَائِقَ غُلْبًا

31. وَفَاکِهَةً وَأَبًّا

32. مَّتَاعًا لَّکُمْ وَلِأَنْعَامِکُمْ

33. فَإِذَا جَاءَتِ الصَّاخَّةُ

34. یَوْمَ یَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِیهِ

35. وَأُمِّهِ وَأَبِیهِ

36. وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِیهِ

37. لِکُلِّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ یَوْمَئِذٍ شَأْنٌ یُغْنِیهِ

38. وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ مُّسْفِرَةٌ

39. ضَاحِکَةٌ مُّسْتَبْشِرَةٌ

40. وَوُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ عَلَیْهَا غَبَرَةٌ

41. تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ

42. أُوْلَئِکَ هُمُ الْکَفَرَةُ الْفَجَرَةُ

سورة عبس

به نام الله بخشندة مهربان

چهره درهم کشید، و روی بر گردانید، ﴿1﴾ از این‌که (عبد الله بن ام مکتوم) نابینا به نزدش آمد. ﴿2﴾ و (ای پیامبر) چه می‌دانی شاید که او پاک می‌شد. ﴿3﴾ یا پندگیرد، و این پند به او نفع می‌داد. ﴿4﴾ اما آن کس که مجد نیازی نمود. ﴿5﴾ پس تو به او روی می‌آوری، ﴿6﴾ در حالی‌که اگر او خود را (از کفر) پاک نسازد، چیزی بر تو نیست. ﴿7﴾ اما کسی شتابان به سراغ تو می‌آید. ﴿8﴾ و او (از الله) می‌ترسد. ﴿9﴾ پس تو از او غافل می‌شوی (و به او توجه نمی‌کنی؟) ﴿10﴾ هرگز چنین نیست، بی‌گمان این (سوره) تذکر و یاد آوری است. ﴿11﴾ پس هرکس بخواهد از آن پند گیرد. ﴿12﴾ در صحیفه‌‌های پر ارزشی (ثبت) است. ﴿13﴾ بلند پایه و پاکیزه. ﴿14﴾ به دست (فرشتگان =) سفیران (وحی است). ﴿15﴾ بزرگوار و نیکوکار. ﴿16﴾ مرگ بر (این) انسان، چقدر نا سپاس است؟! ﴿17﴾ (الله) او را از چه چیز آفریده است؟ ﴿18﴾ او را از نطفة (نا چیز) آفریده است، آنگاه او را موزون ساخت. ﴿19﴾ سپس راه را برای او آسان نمود. ﴿20﴾ آنگاه (بعد از پایان عمر) او را میراند، پس او را در قبر (پنهان) کرد. ﴿21﴾ سپس هرگاه که بخواهد او را (زیاده می‌کند و از قبر) بر می‌انگیزد. ﴿22﴾ هرگز چنین نیست، (که او می‌پندارد) او هنوز آنچه را که (الله) فرمان داده، به جای نیاورده است. ﴿23﴾ پس انسان  باید به غذای خود بنگرد. ﴿24﴾ بی‌گمان ما آب فراوان (از آسمان) فرو ریختیم. ﴿25﴾ سپس زمین را به نیکی شگافتیم. ﴿26﴾ آنگاه در آن دانه (های فراون) رویاندیم. ﴿27﴾ و انگور و سبزی (بسیار). ﴿28﴾ و زیتون و نخل. ﴿29﴾ و باغ‌هایی (انبوه و) پردرخت. ﴿30﴾ و (انواع) میوه و علوفه (پدید آوردیم). ﴿31﴾ (همۀ این‌ها) برای بهره‌گیری شما و چهار یایان‌تان است. ﴿32﴾ پس هنگامی‌که (آن) صدای مهیب (قیامت) فرا رسد. ﴿33﴾ روزی‌که انسان از برادرش می‌گریزد. ﴿34﴾ و از مادرش و از پدرش. ﴿35﴾ و از زنش و فرزندانش (نیز می‌گریزد). ﴿36﴾ در آن روز هرکس را کاری است که اورا به خود مشغولش دارد. ﴿37﴾ چهره‌هایی در آن روز گشاده و روشن است. ﴿38﴾ خندان و شاد است. ﴿39﴾ و چهره‌هایی در آن روز غبار آلود است. ﴿40﴾ سیاهی (و  تاریکی) آن‌ها را پوشانده است. ﴿41﴾ اینان همان کافران فاجرند. ﴿42﴾