سورة السجدة

سورة السجدة - سورة 32 - عدد آیاتها 30

بسم الله الرحمن الرحیم

1. الم

2. تَنزِیلُ الْکِتَابِ لا رَیْبَ فِیهِ مِن رَّبِّ الْعَالَمِینَ

3. أَمْ یَقُولُونَ افْتَرَاهُ بَلْ هُوَ الْحَقُّ مِن رَّبِّکَ لِتُنذِرَ قَوْمًا مَّا أَتَاهُم مِّن نَّذِیرٍ مِّن قَبْلِکَ لَعَلَّهُمْ یَهْتَدُونَ

4. اللَّهُ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا فِی سِتَّةِ أَیَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ مَا لَکُم مِّن دُونِهِ مِن وَلِیٍّ وَلا شَفِیعٍ أَفَلا تَتَذَکَّرُونَ

5. یُدَبِّرُ الأَمْرَ مِنَ السَّمَاء إِلَى الأَرْضِ ثُمَّ یَعْرُجُ إِلَیْهِ فِی یَوْمٍ کَانَ مِقْدَارُهُ أَلْفَ سَنَةٍ مِّمَّا تَعُدُّونَ

6. ذَلِکَ عَالِمُ الْغَیْبِ وَالشَّهَادَةِ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ

7. الَّذِی أَحْسَنَ کُلَّ شَیْءٍ خَلَقَهُ وَبَدَأَ خَلْقَ الإِنسَانِ مِن طِینٍ

8. ثُمَّ جَعَلَ نَسْلَهُ مِن سُلالَةٍ مِّن مَّاء مَّهِینٍ

9. ثُمَّ سَوَّاهُ وَنَفَخَ فِیهِ مِن رُّوحِهِ وَجَعَلَ لَکُمُ السَّمْعَ وَالأَبْصَارَ وَالأَفْئِدَةَ قَلِیلا مَّا تَشْکُرُونَ

10. وَقَالُوا أَئِذَا ضَلَلْنَا فِی الأَرْضِ أَئِنَّا لَفِی خَلْقٍ جَدِیدٍ بَلْ هُم بِلِقَاء رَبِّهِمْ کَافِرُونَ

11. قُلْ یَتَوَفَّاکُم مَّلَکُ الْمَوْتِ الَّذِی وُکِّلَ بِکُمْ ثُمَّ إِلَى رَبِّکُمْ تُرْجَعُونَ

12. وَلَوْ تَرَى إِذِ الْمُجْرِمُونَ نَاکِسُو رُؤُوسِهِمْ عِندَ رَبِّهِمْ رَبَّنَا أَبْصَرْنَا وَسَمِعْنَا فَارْجِعْنَا نَعْمَلْ صَالِحًا إِنَّا مُوقِنُونَ

13. وَلَوْ شِئْنَا لَآتَیْنَا کُلَّ نَفْسٍ هُدَاهَا وَلَکِنْ حَقَّ الْقَوْلُ مِنِّی لَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِینَ

14. فَذُوقُوا بِمَا نَسِیتُمْ لِقَاء یَوْمِکُمْ هَذَا إِنَّا نَسِینَاکُمْ وَذُوقُوا عَذَابَ الْخُلْدِ بِمَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ

15. إِنَّمَا یُؤْمِنُ بِآیَاتِنَا الَّذِینَ إِذَا ذُکِّرُوا بِهَا خَرُّوا سُجَّدًا وَسَبَّحُوا بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَهُمْ لا یَسْتَکْبِرُونَ

16. تَتَجَافَى جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضَاجِعِ یَدْعُونَ رَبَّهُمْ خَوْفًا وَطَمَعًا وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ یُنفِقُونَ

17. فَلا تَعْلَمُ نَفْسٌ مَّا أُخْفِیَ لَهُم مِّن قُرَّةِ أَعْیُنٍ جَزَاء بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ

18. أَفَمَن کَانَ مُؤْمِنًا کَمَن کَانَ فَاسِقًا لّا یَسْتَوُونَ

19. أَمَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ جَنَّاتُ الْمَأْوَى نُزُلا بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ

20. وَأَمَّا الَّذِینَ فَسَقُوا فَمَأْوَاهُمُ النَّارُ کُلَّمَا أَرَادُوا أَن یَخْرُجُوا مِنْهَا أُعِیدُوا فِیهَا وَقِیلَ لَهُمْ ذُوقُوا عَذَابَ النَّارِ الَّذِی کُنتُم بِهِ تُکَذِّبُونَ

21. وَلَنُذِیقَنَّهُمْ مِنَ الْعَذَابِ الأَدْنَى دُونَ الْعَذَابِ الأَکْبَرِ لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ

22. وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّن ذُکِّرَ بِآیَاتِ رَبِّهِ ثُمَّ أَعْرَضَ عَنْهَا إِنَّا مِنَ الْمُجْرِمِینَ مُنتَقِمُونَ

23. وَلَقَدْ آتَیْنَا مُوسَى الْکِتَابَ فَلا تَکُن فِی مِرْیَةٍ مِّن لِّقَائِهِ وَجَعَلْنَاهُ هُدًى لِّبَنِی إِسْرَائِیلَ

24. وَجَعَلْنَا مِنْهُمْ أَئِمَّةً یَهْدُونَ بِأَمْرِنَا لَمَّا صَبَرُوا وَکَانُوا بِآیَاتِنَا یُوقِنُونَ

25. إِنَّ رَبَّکَ هُوَ یَفْصِلُ بَیْنَهُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ فِیمَا کَانُوا فِیهِ یَخْتَلِفُونَ

26. أَوَلَمْ یَهْدِ لَهُمْ کَمْ أَهْلَکْنَا مِن قَبْلِهِم مِّنَ الْقُرُونِ یَمْشُونَ فِی مَسَاکِنِهِمْ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَاتٍ أَفَلا یَسْمَعُونَ

27. أَوَلَمْ یَرَوْا أَنَّا نَسُوقُ الْمَاء إِلَى الأَرْضِ الْجُرُزِ فَنُخْرِجُ بِهِ زَرْعًا تَأْکُلُ مِنْهُ أَنْعَامُهُمْ وَأَنفُسُهُمْ أَفَلا یُبْصِرُونَ

28. وَیَقُولُونَ مَتَى هَذَا الْفَتْحُ إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ

29. قُلْ یَوْمَ الْفَتْحِ لا یَنفَعُ الَّذِینَ کَفَرُوا إِیمَانُهُمْ وَلا هُمْ یُنظَرُونَ

30. فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ وَانتَظِرْ إِنَّهُم مُّنتَظِرُونَ

سورة سجده

به نام الله بخشندة مهربان

الم (الف. لام. میم) ﴿1﴾ نازل شدن (این) کتاب، که در آن هیچ شکی نیست، از سوی پروردگار جهانیان است. ﴿2﴾ آیا می‌گویند: «(محمد-صلی الله علیه وسلم-) آن را به دروغ بافته است؟» (نه) بلکه آن حق است، از جانب پرودگار توست، تا هشدار دهی قومی را که پیش از تو هشدار دهندة برایشان  نیامده است، شاید هدایت شوند. ﴿3﴾ الله کسی است که آسمان‌ها و زمین و آنچه را میان آن‌هاست در شش روز آفرید، سپس بر عرش قرار گرفت، شما را جز او هیچ کار ساز و شفیعی نیست، آیا پند نمی‌گیرید؟! ﴿4﴾ کار (جهان هستی) را از آسمان تا زمین تدبیر می‌کند، سپس در روزی‌که مقدار آن هزار سال از سال‌هایی است که شما می‌شمارید؛ به سوی او بالا می‌رود. ﴿5﴾ این (توصیفِ) دانای پنهان و آشکار، پیروزمند مهربان است. ﴿6﴾ (همان) کسی‌که هر چه را آفرید به نیکو‌ترین (وجه) آفرید، و آفرینش انسان را از گِل آغاز کرد. ﴿7﴾ سپس نسل او را از عصارة از آب ناچیز پدید آورد. ﴿8﴾ آنگاه (اندام) او  را سامان داد، و از روح خود در آن دمید، و برای شما گوش و چشم‌ها و دل‌ها قرار داد، چه اندک سپاس می‌گزارید. ﴿9﴾ و (کافران) گفتند: «آیا هنگامی‌که (مردیم و) در زمین نا پدید شدیم، آیا در آفرینش تازة خواهیم بود؟!» بلکه آنان به دیدار پروردگارشان کافرند. ﴿10﴾ (ای پیامبر!) بگو: «فرشتة مرگ که بر شما گماشته شده؛ جان‌تان را می‌گیرد، سپس به سوی پروردگارتان باز گردانده می‌شوید». ﴿11﴾       و اگر ببینی مجرمان را هنگامی‌که در پیشگاه پروردگارشان سر‌‌‌های‌شان به زیر افکنده‌اند، (گویند:) «پروردگارا! دیدیم، و شنیدیم، پس ما را بازگردان تا کار شایستة انجام دهیم، بی‌گمان ما (به قیامت) یقین داریم» ﴿12﴾ و اگر می‌خواستیم به هرکس هدایتش را می‌دادیم،  و لیکن سخن (و و عدة) من حق است که جهنم را از جنیان و آدمیان همگی پُر می‌کنم. ﴿13﴾ پس به کیفر آن‌که دیدار امروزتان را فراموش کردید، (عذاب را) بچشید، بی‌گمان ما (نیز) شما را فراموش کردیم. و عذاب جاودان را بخاطر اعمالی‌که انجام می‌دادید؛ بچشید. ﴿14﴾ تنها کسانی به آیات ما ایمان می‌آورند که چون به آن پند داده شوند، سجده‌کنان (به زمین) افتند، و پروردگارشان را به پاکی بستایند، و آنان تکبر نمی‌کنند. ﴿15﴾ پهلو‌هایشان از بسترها (در دل شب) دور می‌شود، پروردگار‌شان را با بیم و امید می‌خوانند، و از آنچه به آن‌ها روزی داده‌ایم انفاق می‌کنند. ﴿16﴾ پس هیچ کس نمی‌داند چه پاداش‌های (عظیمی) که مایة روشنی چشم‌هاست برای آن‌ها نهفته شده است، به (پاس) آنچه که (در دنیا) انجام می‌دادند. ﴿17﴾ آیا کسی‌که مؤمن است همچون کسی است که فاسق است؟! (نه) هرگز برابر نیستند. ﴿18﴾ اما کسانی‌که ایمان آوردند و کارهای شایسته انجام دادند، پس برای آن‌ها باغ‌های بهشت جاویدان خواهد بود، (این به عنوان) محل پذیرایی (از آن‌ها) است؛ به پاداش آنچه که انجام می‌دادند. ﴿19﴾ و اما کسانی‌که فاسق شدند، پس جایگاه‌شان آتش (جهنم) است، هرگاه که بخواهند از آن خارج شوند، به آن باز گردانده شوند، و به آن‌ها گفته شود: «بچشید عذاب آتشی را که آن را تکذیب می‌کردید». ﴿20﴾و یقیناً به آنان از عذاب نزدیک (این دنیا) پیش از عذاب بزرگ (آخرت) می‌چشانیم، شاید باز گردند. ﴿21﴾ و کیست ستمکار‌تر از آن کسی‌که به آیات پروردگارش پند داده شد، آنگاه از آن اعراض کند؟ بی‌گمان ما از مجرمان انتقام خواهیم گرفت. ﴿22﴾ به راستی به موسی کتاب (تورات) دادیم، پس (ای پیامبر گرامی!) از دیدار او (=  موسی) در شک و تردید مباش و ما آن (تورات) را (و سیلة) هدایت برای بنی اسرائیل قرار دادیم. ﴿23﴾ و از آنان پیشوایانی قرار دادیم که به فرمان ما (مردم را) هدایت می‌کردند، چون شکیبایی ورزیدند، و به آیات ما یقین داشتند. ﴿24﴾ مسلماً پروردگار‌‌‌‌‌ توست که در روز قیامت میان آن‌ها در آنچه اختلاف می‌کردند؛ داوری می‌کند. ﴿25﴾ آیا برای آن‌ها روشن نشده است که چه نسل‌های بسیاری را پیش از آن‌ها هلاک کردیم؟! که اینان در خانه‌های (ویران شدة) آن‌ها راه می‌روند، بی‌گمان در این نشانه‌ها (و عبرت‌ها) است، آیا نمی‌شنوند؟! ﴿26﴾ آیا ندیدند که ما آب را به سوی زمین خشک (و بی گیاه) می‌رانیم، پس به (و سیلة) آن کشتزار را بیرون می‌آوریم، که چهارپایان‌شان و خود‌‌‌‌شان از آن می‌خورند، آیا نمی‌بینند؟! ﴿27﴾ و گویند:«اگر راستگو‌‌یید، این پیروزی کی خواهد بود؟!» ﴿28﴾ بگو:«روز پیروزی (هنگام نزول عذاب یا روز قیامت)، کسانی‌که کافر شدند؛ ایمان شان سودی نخواهد داشت، و نه به آن‌ها مهلت داده می‌شود». ﴿29﴾ سپس (ای پیامبر!) از آن‌ها روی بگردان، و منتظر باش که آن‌ها (نیز) منتظر هستند. ﴿30﴾