سوره بلد

سوره بلد

Ayah: 1

لَآ أُقۡسِمُ بِهَٰذَا ٱلۡبَلَدِ

سوگند به این شهر [مکه].

Ayah: 2

وَأَنتَ حِلُّۢ بِهَٰذَا ٱلۡبَلَدِ

در حالی که [ای پیامبر!] تو در این شهر ساکنی [و جنگ در این شهر برایت حلال است]

Ayah: 3

وَوَالِدٖ وَمَا وَلَدَ

و سوگند به پدر [= آدم] و فرزندانش.

Ayah: 4

لَقَدۡ خَلَقۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ فِی کَبَدٍ

یقیناً ما انسان را در رنج [و دشواری‌های دنیوی] آفریدیم.

Ayah: 5

أَیَحۡسَبُ أَن لَّن یَقۡدِرَ عَلَیۡهِ أَحَدٞ

آیا او گمان می‌کند هیچ کس بر [مجازاتِ] وی توانا نیست؟

Ayah: 6

یَقُولُ أَهۡلَکۡتُ مَالٗا لُّبَدًا

می‌گوید: «[به خاطرِ انفاق،] مال زیادی را تباه کرده‌ام».

Ayah: 7

أَیَحۡسَبُ أَن لَّمۡ یَرَهُۥٓ أَحَدٌ

آیا می‌پندارد که هیچ کس او را ندیده است؟

Ayah: 8

أَلَمۡ نَجۡعَل لَّهُۥ عَیۡنَیۡنِ

آیا دو چشم برایش قرار ندادیم؟

Ayah: 9

وَلِسَانٗا وَشَفَتَیۡنِ

و یک زبان و دو لب؟

Ayah: 10

وَهَدَیۡنَٰهُ ٱلنَّجۡدَیۡنِ

و او را به دو راه [خیر و شر] راهنمایی کردیم.

Ayah: 11

فَلَا ٱقۡتَحَمَ ٱلۡعَقَبَةَ

اما به گردنۀ [سخت] قدم نگذاشت [و نیامد].

Ayah: 12

وَمَآ أَدۡرَىٰکَ مَا ٱلۡعَقَبَةُ

و تو چه می‌دانی که آن گردنۀ [سخت] چیست؟

Ayah: 13

فَکُّ رَقَبَةٍ

آزاد کردن برده‌ای است.

Ayah: 14

أَوۡ إِطۡعَٰمٞ فِی یَوۡمٖ ذِی مَسۡغَبَةٖ

یا اطعام در روز قحطی [و گرسنگی]،

Ayah: 15

یَتِیمٗا ذَا مَقۡرَبَةٍ

[خواه] یتیمی از خویشاوندان [باشد]

Ayah: 16

أَوۡ مِسۡکِینٗا ذَا مَتۡرَبَةٖ

یا مستمندی خاک نشین؛

Ayah: 17

ثُمَّ کَانَ مِنَ ٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ وَتَوَاصَوۡاْ بِٱلصَّبۡرِ وَتَوَاصَوۡاْ بِٱلۡمَرۡحَمَةِ

به علاوه، از کسانی باشد که ایمان آورده‌اند و یکدیگر را به صبر [بر عبادت و دوری از گناه] و مهربانی [با بندگان] توصیه نموده‌اند.

Ayah: 18

أُوْلَـٰٓئِکَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَیۡمَنَةِ

اینان اهل سعادتند [که نامۀ اعمال آنان به دست راستشان داده می‌شود و اهل بهشتند].

---

Ayah: 19

وَٱلَّذِینَ کَفَرُواْ بِـَٔایَٰتِنَا هُمۡ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَشۡـَٔمَةِ

اما کسانی ‌که به آیات ما کفر ورزیدند، آنان اهل شقاوتند [که نامۀ اعمال به دست چپشان داده می‌شود و به دوزخ می‌روند].

Ayah: 20

عَلَیۡهِمۡ نَارٞ مُّؤۡصَدَةُۢ

[از هر سو] آتش سرپوشید‌ه‌ای بر آنان است [که راه فرار ندارند].

---

Al-Balad