سوره فجر

سوره فجر

Ayah: 1

وَٱلۡفَجۡرِ

سوگند به سپیده‌دم [صبحگاهان]

Ayah: 2

وَلَیَالٍ عَشۡرٖ

و به شب‌های دهگانه [آغاز ذی‌حجه]

Ayah: 3

وَٱلشَّفۡعِ وَٱلۡوَتۡرِ

و به زوج و فرد [اشیاء]

Ayah: 4

وَٱلَّیۡلِ إِذَا یَسۡرِ

و سوگند به شب، هنگامی‌ که [حرکت می‌کند و] می‌رود.

Ayah: 5

هَلۡ فِی ذَٰلِکَ قَسَمٞ لِّذِی حِجۡرٍ

آیا در این [چیزها] سوگندی برای صاحب‌خرد نیست [که او را قانع نماید]؟

Ayah: 6

أَلَمۡ تَرَ کَیۡفَ فَعَلَ رَبُّکَ بِعَادٍ

[ای پیامبر،] آیا ندیدی که پروردگارت با [قوم] عاد چه کرد؟

Ayah: 7

إِرَمَ ذَاتِ ٱلۡعِمَادِ

[همان قبیلۀ] اِرَم که دارای [کاخ‌هایی با] ستونهای بلند بودند

Ayah: 8

ٱلَّتِی لَمۡ یُخۡلَقۡ مِثۡلُهَا فِی ٱلۡبِلَٰدِ

که همانند آن در شهرها آفریده نشده بود؟

Ayah: 9

وَثَمُودَ ٱلَّذِینَ جَابُواْ ٱلصَّخۡرَ بِٱلۡوَادِ

و [نیز قوم] ثَمود، کسانی که صخره‌های سخت را از [کنار] وادی می‌تراشیدند [و خانه برای خودشان می‌ساختند]؟

Ayah: 10

وَفِرۡعَوۡنَ ذِی ٱلۡأَوۡتَادِ

و فرعون، صاحب سپاه [بزرگ و قدرتمند].

Ayah: 11

ٱلَّذِینَ طَغَوۡاْ فِی ٱلۡبِلَٰدِ

[همان] کسانی که در شهر‌ها طغیان [و سرکشی] کردند

Ayah: 12

فَأَکۡثَرُواْ فِیهَا ٱلۡفَسَادَ

و فسادِ بسیار در آنها به بار آوردند.

Ayah: 13

فَصَبَّ عَلَیۡهِمۡ رَبُّکَ سَوۡطَ عَذَابٍ

آنگاه پروردگارت تازیانۀ عذاب را بر آنان فرود آورد.

Ayah: 14

إِنَّ رَبَّکَ لَبِٱلۡمِرۡصَادِ

یقیناً پروردگار تو در کمینگاه است.

Ayah: 15

فَأَمَّا ٱلۡإِنسَٰنُ إِذَا مَا ٱبۡتَلَىٰهُ رَبُّهُۥ فَأَکۡرَمَهُۥ وَنَعَّمَهُۥ فَیَقُولُ رَبِّیٓ أَکۡرَمَنِ

و اما انسان هنگامی که پروردگارش او را بیازماید و گرامی دارد و به او نعمت بخشد، [مغرور می‌گردد و گمان می‌کند که این امر به خاطر کرامتی است که نزد الله دارد]، پس می‌گوید: «پروردگارم مرا گرامی داشته است»؛

Ayah: 16

وَأَمَّآ إِذَا مَا ٱبۡتَلَىٰهُ فَقَدَرَ عَلَیۡهِ رِزۡقَهُۥ فَیَقُولُ رَبِّیٓ أَهَٰنَنِ

و اما هنگامی که او را بیازماید و روزی‌اش را بر او تنگ سازد، [دلسرد ‌شده و گمان می‌کند که این امر بدان سبب است که نزد الله، خوار و ذلیل است؛] پس می‌گوید: «پروردگارم مرا خوار کرده است».

Ayah: 17

کَلَّاۖ بَل لَّا تُکۡرِمُونَ ٱلۡیَتِیمَ

هرگز چنین نیست [که شما می‌پندارید]؛ بلکه شما یتیم را گرامی نمی‌دارید

Ayah: 18

وَلَا تَحَـٰٓضُّونَ عَلَىٰ طَعَامِ ٱلۡمِسۡکِینِ

و یکدیگر را بر اطعام مستمندان ترغیب نمی‌کنید

Ayah: 19

وَتَأۡکُلُونَ ٱلتُّرَاثَ أَکۡلٗا لَّمّٗا

و میراث را حریصانه می‌خورید [و حق ضعیفان را نمی‌دهید]

Ayah: 20

وَتُحِبُّونَ ٱلۡمَالَ حُبّٗا جَمّٗا

و مال و ثروت [دنیا] را بسیار دوست دارید.

Ayah: 21

کَلَّآۖ إِذَا دُکَّتِ ٱلۡأَرۡضُ دَکّٗا دَکّٗا

هرگز چنین نیست [که شما گمان می‌کنید]؛ هنگامی ‌که زمین سخت در هم کوبیده شود [و هموار گردد]

Ayah: 22

وَجَآءَ رَبُّکَ وَٱلۡمَلَکُ صَفّٗا صَفّٗا

و پروردگارت [برای دادرسی] بیاید و [نیز] فرشتگان صف‌درصف [بایستند]

---

Ayah: 23

وَجِاْیٓءَ یَوۡمَئِذِۭ بِجَهَنَّمَۚ یَوۡمَئِذٖ یَتَذَکَّرُ ٱلۡإِنسَٰنُ وَأَنَّىٰ لَهُ ٱلذِّکۡرَىٰ

و در آن روز جهنم آورده شود، آن روز است که انسان [کافر] پند می‌گیرد [و توبه می‌کند]؛ و [اما] این پند گرفتن، چه سودی برایش دارد؟

Ayah: 24

یَقُولُ یَٰلَیۡتَنِی قَدَّمۡتُ لِحَیَاتِی

وی می‌گوید: «ای کاش [در دنیا] برای [این] زندگی‌ام [اعمال نیک، از] پیش فرستاده بودم!

Ayah: 25

فَیَوۡمَئِذٖ لَّا یُعَذِّبُ عَذَابَهُۥٓ أَحَدٞ

در آن روز، هیچ کس همانند عذاب او [= الله] عذاب نمی‌کند،

Ayah: 26

وَلَا یُوثِقُ وَثَاقَهُۥٓ أَحَدٞ

و هیچ کس همچون بند کشیدن او [= الله]، کسی را به بند نمی‌کشد.

Ayah: 27

یَـٰٓأَیَّتُهَا ٱلنَّفۡسُ ٱلۡمُطۡمَئِنَّةُ

[اما به مؤمن ندا می‌شود:] «ای روحِ آرام‌یافته،

Ayah: 28

ٱرۡجِعِیٓ إِلَىٰ رَبِّکِ رَاضِیَةٗ مَّرۡضِیَّةٗ

به سوی پروردگارت بازگرد، در حالی که تو [از پاداشِ الله] راضی هستی، و او از [اعمال] تو راضی است.

Ayah: 29

فَٱدۡخُلِی فِی عِبَٰدِی

پس در زمرۀ بندگان [خاصّ] من در آی

Ayah: 30

وَٱدۡخُلِی جَنَّتِی

و به بهشت من وارد شو».

---

Al-Fajr