سوره نازعات

سوره نازعات

Ayah: 1

وَٱلنَّـٰزِعَٰتِ غَرۡقٗا

سوگند به فرشتگانی که جان [کافران] را به شدت بیرون می‌کشند.

Ayah: 2

وَٱلنَّـٰشِطَٰتِ نَشۡطٗا

و سوگند به فرشتگانی که جان [مؤمنان] را به نرمی و آسانی می‌گیرند.

Ayah: 3

وَٱلسَّـٰبِحَٰتِ سَبۡحٗا

و سوگند به فرشتگانی که [به امرِ الله، از آسمان به سوی زمین و بالعکس] شناورند.

Ayah: 4

فَٱلسَّـٰبِقَٰتِ سَبۡقٗا

و سوگند به فرشتگانی که [در اجرای اوامر الهی] بر یکدیگر سبقت می‌گیرند.

Ayah: 5

فَٱلۡمُدَبِّرَٰتِ أَمۡرٗا

و سوگند به فرشتگانی [که به امر الهی] کارها را تدبیر می‌کنند.

Ayah: 6

یَوۡمَ تَرۡجُفُ ٱلرَّاجِفَةُ

روزی‌ که [پس از اولین دمیدن در صور] زمین [و کوه‌ها و همه چیز] به لرزه درآید

Ayah: 7

تَتۡبَعُهَا ٱلرَّادِفَةُ

[و] در پی آن، [دمیدن دوم حشر] بیاید،

Ayah: 8

قُلُوبٞ یَوۡمَئِذٖ وَاجِفَةٌ

در آن روز، دل‌هایی سخت مضطرب [و ترسان] هستند.

Ayah: 9

أَبۡصَٰرُهَا خَٰشِعَةٞ

و چشم‌های آنان [از ترس و شرمساری] فرو افتاده است.

Ayah: 10

یَقُولُونَ أَءِنَّا لَمَرۡدُودُونَ فِی ٱلۡحَافِرَةِ

[کافران در دنیا] می‌گفتند: «آیا ما [پس از مرگ، دوباره] به حال اول خود باز‌گردانده می‌شویم؟

Ayah: 11

أَءِذَا کُنَّا عِظَٰمٗا نَّخِرَةٗ

آیا هنگامی‌ که استخوان‌هایی پوسیده شدیم [و به خاک تبدیل گشتیم، باز هم زنده می‌شویم]»؟

Ayah: 12

قَالُواْ تِلۡکَ إِذٗا کَرَّةٌ خَاسِرَةٞ

می‌گفتند: «[اگر چنین وعده‌ای درست باشد،] آنگاه آن بازگشتی زیانبار است».

Ayah: 13

فَإِنَّمَا هِیَ زَجۡرَةٞ وَٰحِدَةٞ

آن [بازگشت،] تنها [به] یک بانگِ مهیب است [و بس].

Ayah: 14

فَإِذَا هُم بِٱلسَّاهِرَةِ

و ناگهان همگی بر عرصۀ زمین [محشر] ظاهر می‌شوند.

Ayah: 15

هَلۡ أَتَىٰکَ حَدِیثُ مُوسَىٰٓ

[ای پیامبر،] آیا داستان موسی به تو رسیده است؟

Ayah: 16

إِذۡ نَادَىٰهُ رَبُّهُۥ بِٱلۡوَادِ ٱلۡمُقَدَّسِ طُوًى

آنگاه که پروردگارش او را در سرزمین مقدس «طُوی» ندا داد [و فرمود:]

---

Ayah: 17

ٱذۡهَبۡ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ إِنَّهُۥ طَغَىٰ

«به سوی فرعون برو که او طغیان کرده است،

Ayah: 18

فَقُلۡ هَل لَّکَ إِلَىٰٓ أَن تَزَکَّىٰ

و به او بگو: «آیا می‌خواهی [از کفر و گناه] پاک شوی؟

Ayah: 19

وَأَهۡدِیَکَ إِلَىٰ رَبِّکَ فَتَخۡشَىٰ

و من تو را به سوی پروردگارت هدایت کنم تا [از او] بترسی [و فرمانبردار شوی]؟

Ayah: 20

فَأَرَىٰهُ ٱلۡأٓیَةَ ٱلۡکُبۡرَىٰ

پس [موسی] معجزۀ بزرگ را به او نشان داد.

Ayah: 21

فَکَذَّبَ وَعَصَىٰ

اما او تکذیب و سرکشی کرد.

Ayah: 22

ثُمَّ أَدۡبَرَ یَسۡعَىٰ

سپس پشت کرد و به کوشش و تلاش [علیه او] پرداخت.

Ayah: 23

فَحَشَرَ فَنَادَىٰ

آنگاه [قومش را] جمع کرد و ندا داد

Ayah: 24

فَقَالَ أَنَا۠ رَبُّکُمُ ٱلۡأَعۡلَىٰ

و گفت: «من پروردگارِ برتر شما هستم».

Ayah: 25

فَأَخَذَهُ ٱللَّهُ نَکَالَ ٱلۡأٓخِرَةِ وَٱلۡأُولَىٰٓ

الله او را به عذاب آخرت و دنیا گرفتار کرد.

Ayah: 26

إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَعِبۡرَةٗ لِّمَن یَخۡشَىٰٓ

بی‌گمان، در این [واقعه،] برای هر کس ‌که [از الله] می‌ترسد، عبرتی است.

Ayah: 27

ءَأَنتُمۡ أَشَدُّ خَلۡقًا أَمِ ٱلسَّمَآءُۚ بَنَىٰهَا

آیا آفرینش شما [بعد از مرگ] سخت‌تر است یا آسمانی که [الله] آن را بنا کرد؟

Ayah: 28

رَفَعَ سَمۡکَهَا فَسَوَّىٰهَا

سقف آن را بر افراشت و به آن شکل و نظم داد،

Ayah: 29

وَأَغۡطَشَ لَیۡلَهَا وَأَخۡرَجَ ضُحَىٰهَا

و شبش را تاریک و روزش را روشن گردانید،

Ayah: 30

وَٱلۡأَرۡضَ بَعۡدَ ذَٰلِکَ دَحَىٰهَآ

و زمین را بعد از آن گسترانید،

Ayah: 31

أَخۡرَجَ مِنۡهَا مَآءَهَا وَمَرۡعَىٰهَا

و از آن، آب [چشمه‌ها و چاه‌ها و] چراگاهش را بیرون آورد،

Ayah: 32

وَٱلۡجِبَالَ أَرۡسَىٰهَا

و کوه‌ها را محکم و استوار [بر روی زمین] قرار داد.

Ayah: 33

مَتَٰعٗا لَّکُمۡ وَلِأَنۡعَٰمِکُمۡ

[همۀ اینها] برای بهره‌گیری شما و چهارپایانتان است.

Ayah: 34

فَإِذَا جَآءَتِ ٱلطَّآمَّةُ ٱلۡکُبۡرَىٰ

هنگامی‌ که [آن] حادثۀ بزرگ [قیامت] فرا رسد،

Ayah: 35

یَوۡمَ یَتَذَکَّرُ ٱلۡإِنسَٰنُ مَا سَعَىٰ

در آن روز، انسان [تمام اعمال و] تلاش‌های خود را به یاد می‌آورد.

Ayah: 36

وَبُرِّزَتِ ٱلۡجَحِیمُ لِمَن یَرَىٰ

و جهنم برای هر بیننده‌ای آشکار می‌شود.

Ayah: 37

فَأَمَّا مَن طَغَىٰ

اما آن کس که طغیان [و سرکشی] کرده باشد

Ayah: 38

وَءَاثَرَ ٱلۡحَیَوٰةَ ٱلدُّنۡیَا

و زندگی دنیا را [بر آخرت] ترجیح داده باشد،

Ayah: 39

فَإِنَّ ٱلۡجَحِیمَ هِیَ ٱلۡمَأۡوَىٰ

بی‌تردید، جهنم جایگاه اوست.

Ayah: 40

وَأَمَّا مَنۡ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِۦ وَنَهَى ٱلنَّفۡسَ عَنِ ٱلۡهَوَىٰ

و اما کسی‌ که از ایستادن در حضور پروردگارش بیمناک بوده و نفس را از هوی [و هوس] بازداشته باشد،

Ayah: 41

فَإِنَّ ٱلۡجَنَّةَ هِیَ ٱلۡمَأۡوَىٰ

قطعاً بهشت جایگاه اوست.

Ayah: 42

یَسۡـَٔلُونَکَ عَنِ ٱلسَّاعَةِ أَیَّانَ مُرۡسَىٰهَا

[ای پیامبر،] دربارۀ قیامت از تو می‌پرسند که در چه زمانی واقع می‌شود؟

Ayah: 43

فِیمَ أَنتَ مِن ذِکۡرَىٰهَآ

تو را با یادآوری این سخن چه کار است؟

Ayah: 44

إِلَىٰ رَبِّکَ مُنتَهَىٰهَآ

[سرانجام و] منتهای [علمِ] آن، نزد پروردگار توست.

Ayah: 45

إِنَّمَآ أَنتَ مُنذِرُ مَن یَخۡشَىٰهَا

تو فقط بیم‌دهندۀ کسانی هستی که از آن [= قیامت] می‌ترسند.

Ayah: 46

کَأَنَّهُمۡ یَوۡمَ یَرَوۡنَهَا لَمۡ یَلۡبَثُوٓاْ إِلَّا عَشِیَّةً أَوۡ ضُحَىٰهَا

روزی‌ که [کافران قیامت را] ببینند، [چنین احساس می‌کنند که] گویی [در دنیا] جز یک شامگاه یا بامداد به سر نبرده‌اند.

---

An-Nāzi‘āt