سوره قیامه

سوره قیامه

Ayah: 1

لَآ أُقۡسِمُ بِیَوۡمِ ٱلۡقِیَٰمَةِ

به روز قیامت سوگند می‌خورم.

Ayah: 2

وَلَآ أُقۡسِمُ بِٱلنَّفۡسِ ٱللَّوَّامَةِ

و به نفسِ ملامت‌گر سوگند می‌خورم.

Ayah: 3

أَیَحۡسَبُ ٱلۡإِنسَٰنُ أَلَّن نَّجۡمَعَ عِظَامَهُۥ

آیا انسان می‌پندارد که [پس از مرگ] هرگز استخوان‌هایش را جمع نخواهیم کرد؟

Ayah: 4

بَلَىٰ قَٰدِرِینَ عَلَىٰٓ أَن نُّسَوِّیَ بَنَانَهُۥ

آری، ما قادریم که [حتی خطوط سر] انگشتانش را یکسان و مرتب کنیم.

Ayah: 5

بَلۡ یُرِیدُ ٱلۡإِنسَٰنُ لِیَفۡجُرَ أَمَامَهُۥ

بلکه انسان می‌خواهد که [آزادانه و بدون ترس از آخرت،] در گناه و بدکاری مداومت کند.

Ayah: 6

یَسۡـَٔلُ أَیَّانَ یَوۡمُ ٱلۡقِیَٰمَةِ

[از این رو] می‌پرسد: «روز قیامت کی خواهد بود؟»

Ayah: 7

فَإِذَا بَرِقَ ٱلۡبَصَرُ

هنگامی ‌که چشم [وحشت‌زده و] خیره شود

Ayah: 8

وَخَسَفَ ٱلۡقَمَرُ

و ماه تیره [و بی‌نور] گردد

Ayah: 9

وَجُمِعَ ٱلشَّمۡسُ وَٱلۡقَمَرُ

و خورشید و ماه، یکجا جمع شوند،

Ayah: 10

یَقُولُ ٱلۡإِنسَٰنُ یَوۡمَئِذٍ أَیۡنَ ٱلۡمَفَرُّ

آن روز، انسان می‌گوید: «راهِ گریز کجاست؟»

Ayah: 11

کَلَّا لَا وَزَرَ

هرگز! هیچ گریزگاهی نیست.

Ayah: 12

إِلَىٰ رَبِّکَ یَوۡمَئِذٍ ٱلۡمُسۡتَقَرُّ

آن روز، قرارگاه [نهایی،] به سوی پروردگار توست.

Ayah: 13

یُنَبَّؤُاْ ٱلۡإِنسَٰنُ یَوۡمَئِذِۭ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ

در آن روز، انسان را از تمام کارهایى که پیشاپیش فرستاده و کارهایی که به تاخیر انداخته [و انجام نداده است]، آگاه مى‌کنند.

Ayah: 14

بَلِ ٱلۡإِنسَٰنُ عَلَىٰ نَفۡسِهِۦ بَصِیرَةٞ

بلکه انسان به خوبی بر خویشتن آگاه است.

Ayah: 15

وَلَوۡ أَلۡقَىٰ مَعَاذِیرَهُۥ

اگر چه [در دفاع از خود،] عذرهایش را در میان آورد.

Ayah: 16

لَا تُحَرِّکۡ بِهِۦ لِسَانَکَ لِتَعۡجَلَ بِهِۦٓ

[ای پیامبر، هنگام نزول قرآن،] زبانت را برای [تکرار و خواندنِ] آن، شتابزده حرکت مده.

Ayah: 17

إِنَّ عَلَیۡنَا جَمۡعَهُۥ وَقُرۡءَانَهُۥ

مسلماً جمع‌آوری و خواندنِ آن، بر [عهدۀ] ماست.

Ayah: 18

فَإِذَا قَرَأۡنَٰهُ فَٱتَّبِعۡ قُرۡءَانَهُۥ

پس هر گاه [توسط جبرئیل] آن را [بر تو] خواندیم، از خواندنِ او پیروی کن.

Ayah: 19

ثُمَّ إِنَّ عَلَیۡنَا بَیَانَهُۥ

سپس بیان‌کردنش بر [عهدۀ] ماست.

---

Ayah: 20

کَلَّا بَلۡ تُحِبُّونَ ٱلۡعَاجِلَةَ

هرگز چنین نیست [که شما مشرکان می‌پندارید]! بلکه شما دنیا[ی زودگذر] را دوست دارید

Ayah: 21

وَتَذَرُونَ ٱلۡأٓخِرَةَ

و آخرت را رها می‌کنید.

Ayah: 22

وُجُوهٞ یَوۡمَئِذٖ نَّاضِرَةٌ

آن روز، [اهل ایمان دارای] چهره‌هایی تازه [و شاداب] هستند.

Ayah: 23

إِلَىٰ رَبِّهَا نَاظِرَةٞ

به سوی پروردگارشان می‌نگرند.

Ayah: 24

وَوُجُوهٞ یَوۡمَئِذِۭ بَاسِرَةٞ

و در آن روز، [کافران و بدبختان دارای] چهره‌هایی عبوس [و درهم‌کشیده] هستند.

Ayah: 25

تَظُنُّ أَن یُفۡعَلَ بِهَا فَاقِرَةٞ

زیرا یقین دارند که آسیبی کمر‌شکن به آنها می‌رسد.

Ayah: 26

کَلَّآ إِذَا بَلَغَتِ ٱلتَّرَاقِیَ

آری، چون [جان] به گلوگاهش برسد.

Ayah: 27

وَقِیلَ مَنۡۜ رَاقٖ

و گفته شود: چه کسی است که رُقیه بخواند؟ [شاید شفا یابد].

Ayah: 28

وَظَنَّ أَنَّهُ ٱلۡفِرَاقُ

و یقین کند که زمان جدایی [از دنیا فرا رسیده] است.

Ayah: 29

وَٱلۡتَفَّتِ ٱلسَّاقُ بِٱلسَّاقِ

و [کار بالا گیرد و] ساق‌ها[ی پایش از سختیِ جان دادن] به هم بپیچد.

Ayah: 30

إِلَىٰ رَبِّکَ یَوۡمَئِذٍ ٱلۡمَسَاقُ

در آن روز، مسیرِ همه به سوی پروردگارت خواهد بود.

Ayah: 31

فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّىٰ

[منکرِ معاد،] نه تصدیق کرده و نه نماز گزارده است؛

Ayah: 32

وَلَٰکِن کَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ

بلکه [قرآن را] تکذیب کرد و [از ایمان] روی گرداند.

Ayah: 33

ثُمَّ ذَهَبَ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِۦ یَتَمَطَّىٰٓ

سپس خرامان به سوی خانواده‌اش بازگشت.

Ayah: 34

أَوۡلَىٰ لَکَ فَأَوۡلَىٰ

وای بر تو! پس وای بر تو!

Ayah: 35

ثُمَّ أَوۡلَىٰ لَکَ فَأَوۡلَىٰٓ

باز هم وای بر تو! پس وای بر تو!

Ayah: 36

أَیَحۡسَبُ ٱلۡإِنسَٰنُ أَن یُتۡرَکَ سُدًى

آیا انسان گمان می‌کند که [بی‌هدف و بدون حساب و جزا] به خود رها می‌شود؟

Ayah: 37

أَلَمۡ یَکُ نُطۡفَةٗ مِّن مَّنِیّٖ یُمۡنَىٰ

آیا [او] نطفه‌ای از منی نبود که [در رحم] ریخته می‌شود؟

Ayah: 38

ثُمَّ کَانَ عَلَقَةٗ فَخَلَقَ فَسَوَّىٰ

سپس به صورت خونِ بسته درآمد و [الله او را] آفرید و درست و استوار ساخت،

Ayah: 39

فَجَعَلَ مِنۡهُ ٱلزَّوۡجَیۡنِ ٱلذَّکَرَ وَٱلۡأُنثَىٰٓ

سپس دو زوج نر و ماده از او پدید آورد.

Ayah: 40

أَلَیۡسَ ذَٰلِکَ بِقَٰدِرٍ عَلَىٰٓ أَن یُحۡـِۧیَ ٱلۡمَوۡتَىٰ

آیا [چنین آفریدگاری] قادر نیست که مردگان را [دوباره] زنده کند؟

---

Al-Qiyāmah