سوره مدثر

سوره مدثر

Ayah: 1

یَـٰٓأَیُّهَا ٱلۡمُدَّثِّرُ

ای جامه‌برسرکشیده،

Ayah: 2

قُمۡ فَأَنذِرۡ

برخیز و بیم ده،

Ayah: 3

وَرَبَّکَ فَکَبِّرۡ

و پروردگارت را بزرگ شمار،

Ayah: 4

وَثِیَابَکَ فَطَهِّرۡ

و جامه‌ات را پاکیزه بدار،

Ayah: 5

وَٱلرُّجۡزَ فَٱهۡجُرۡ

و از پلیدی [عبادت معبودان باطل] دوری کن.

Ayah: 6

وَلَا تَمۡنُن تَسۡتَکۡثِرُ

به این هدف بذل و بخشش مکن که افزون‌طلبی کنی؛

Ayah: 7

وَلِرَبِّکَ فَٱصۡبِرۡ

و برای [رضایت] پروردگارت شکیبا باش.

Ayah: 8

فَإِذَا نُقِرَ فِی ٱلنَّاقُورِ

هنگامی‌ که در «صور» دمیده شود.

Ayah: 9

فَذَٰلِکَ یَوۡمَئِذٖ یَوۡمٌ عَسِیرٌ

آن روز، روزِ سخت [و دشواری] است.

Ayah: 10

عَلَى ٱلۡکَٰفِرِینَ غَیۡرُ یَسِیرٖ

بر کافران آسان نیست.

Ayah: 11

ذَرۡنِی وَمَنۡ خَلَقۡتُ وَحِیدٗا

[ای پیامبر،] مرا با کسی ‌که او را تنها [و بدون اموال و اولاد] آفریده‌ام واگذار؛

Ayah: 12

وَجَعَلۡتُ لَهُۥ مَالٗا مَّمۡدُودٗا

[همان کسی که] مال فراوانی برایش قرار دادم،

Ayah: 13

وَبَنِینَ شُهُودٗا

و فرزندانی که همیشه [در خدمت او و] با او هستند.

Ayah: 14

وَمَهَّدتُّ لَهُۥ تَمۡهِیدٗا

و همۀ وسایل [و امکانات] زندگی را در اختیارش قرار دادم.

Ayah: 15

ثُمَّ یَطۡمَعُ أَنۡ أَزِیدَ

باز [هم] طمع دارد که [بر آن] بیفزایم.

Ayah: 16

کَلَّآۖ إِنَّهُۥ کَانَ لِأٓیَٰتِنَا عَنِیدٗا

هرگز، [چنین نخواهد شد.] بی‌گمان، او نسبت به آیات ما دشمنی دارد،

Ayah: 17

سَأُرۡهِقُهُۥ صَعُودًا

و به زودی او را به مشقّت و سختی می‌اندازم؛

Ayah: 18

إِنَّهُۥ فَکَّرَ وَقَدَّرَ

زیرا او [برای مبارزه با قرآن] اندیشید و محاسبه کرد.

---

Ayah: 19

فَقُتِلَ کَیۡفَ قَدَّرَ

پس مرگ بر او باد! چگونه اندازه [و محاسبه] کرد؟

Ayah: 20

ثُمَّ قُتِلَ کَیۡفَ قَدَّرَ

باز [هم] مرگ بر او باد! چگونه اندازه [و محاسبه] کرد؟

Ayah: 21

ثُمَّ نَظَرَ

سپس نظر افکند؛

Ayah: 22

ثُمَّ عَبَسَ وَبَسَرَ

آنگاه چهره در هم کشید و روی ترش کرد،

Ayah: 23

ثُمَّ أَدۡبَرَ وَٱسۡتَکۡبَرَ

سپس [به حق] پشت نمود و تکبر ورزید؛

Ayah: 24

فَقَالَ إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا سِحۡرٞ یُؤۡثَرُ

آنگاه گفت: «این [قرآن،] چیزی جز جادویی که [از جادوگران پیشین] نقل شده، نیست؛

Ayah: 25

إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا قَوۡلُ ٱلۡبَشَرِ

و این [چیزی] جز گفتار بشر نیست».

Ayah: 26

سَأُصۡلِیهِ سَقَرَ

به زودی او را به دوزخ درخواهم آورد.

Ayah: 27

وَمَآ أَدۡرَىٰکَ مَا سَقَرُ

و تو چه ‌دانی که دوزخ چگونه است؟

Ayah: 28

لَا تُبۡقِی وَلَا تَذَرُ

[آتش سوزانی است که] نه [چیزی را] باقی می‌گذارد و نه [چیزی را] رها می‌کند.

Ayah: 29

لَوَّاحَةٞ لِّلۡبَشَرِ

پوست را [دگرگون کرده و] می‌سوزانَد.

Ayah: 30

عَلَیۡهَا تِسۡعَةَ عَشَرَ

بر آن [آتش،] نوزده [فرشته] گمارده شده است.

Ayah: 31

وَمَا جَعَلۡنَآ أَصۡحَٰبَ ٱلنَّارِ إِلَّا مَلَـٰٓئِکَةٗۖ وَمَا جَعَلۡنَا عِدَّتَهُمۡ إِلَّا فِتۡنَةٗ لِّلَّذِینَ کَفَرُواْ لِیَسۡتَیۡقِنَ ٱلَّذِینَ أُوتُواْ ٱلۡکِتَٰبَ وَیَزۡدَادَ ٱلَّذِینَ ءَامَنُوٓاْ إِیمَٰنٗا وَلَا یَرۡتَابَ ٱلَّذِینَ أُوتُواْ ٱلۡکِتَٰبَ وَٱلۡمُؤۡمِنُونَ وَلِیَقُولَ ٱلَّذِینَ فِی قُلُوبِهِم مَّرَضٞ وَٱلۡکَٰفِرُونَ مَاذَآ أَرَادَ ٱللَّهُ بِهَٰذَا مَثَلٗاۚ کَذَٰلِکَ یُضِلُّ ٱللَّهُ مَن یَشَآءُ وَیَهۡدِی مَن یَشَآءُۚ وَمَا یَعۡلَمُ جُنُودَ رَبِّکَ إِلَّا هُوَۚ وَمَا هِیَ إِلَّا ذِکۡرَىٰ لِلۡبَشَرِ

ما مأموران دوزخ را فقط از فرشتگان قرار دادیم، و شمار آنها را تنها برای آزمایش کافران معیّن کرده‌ایم تا اهل کتاب یقین کنند و کسانی ‌که ایمان آورده‌اند بر ایمان خود بیفزایند و اهل کتاب و مؤمنان، گرفتار شک و تردید نشوند؛ و تا کسانی‌ که در دل‌هایشان مرض [نفاق] است و [نیز] کافران بگویند: «هدف الله از این مَثل [و توصیف] چیست؟» این‌گونه، الله هر ‌کس را بخواهد، گمراه می‌سازد و هر کس را بخواهد، هدایت می‌کند؛ و [شمارِ] لشکریان پروردگارت را [کسی] جز [خود] او تعالی نمی‌داند؛ و این جز پند و اندرزی برای انسان‌ها نیست.

Ayah: 32

کَلَّا وَٱلۡقَمَرِ

آری؛ سوگند به ماه [که هرگز اینچنین نیست که آنان تصور می‌کنند].

Ayah: 33

وَٱلَّیۡلِ إِذۡ أَدۡبَرَ

و [سوگند به] شب، هنگامی ‌که پشت کند.

Ayah: 34

وَٱلصُّبۡحِ إِذَآ أَسۡفَرَ

و به صبح، هنگامی ‌که روشن شود.

Ayah: 35

إِنَّهَا لَإِحۡدَى ٱلۡکُبَرِ

که آن [آتش دوزخ،] یکی از [عذاب‌های] بزرگ [و هولناک] است.

Ayah: 36

نَذِیرٗا لِّلۡبَشَرِ

برای انسان، بیم‌دهنده است.

Ayah: 37

لِمَن شَآءَ مِنکُمۡ أَن یَتَقَدَّمَ أَوۡ یَتَأَخَّرَ

برای کسی از شما که بخواهد [با انجام کارهای نیکو] پیش افتد، یا [با ارتکاب گناه] عقب بماند.

Ayah: 38

کُلُّ نَفۡسِۭ بِمَا کَسَبَتۡ رَهِینَةٌ

هر کس در گروِ اعمال خویش است؛

Ayah: 39

إِلَّآ أَصۡحَٰبَ ٱلۡیَمِینِ

مگر اصحاب یمین [= مؤمنان]

Ayah: 40

فِی جَنَّـٰتٖ یَتَسَآءَلُونَ

که در باغ‌های [بهشت] هستند و می‌پرسند

Ayah: 41

عَنِ ٱلۡمُجۡرِمِینَ

از گناهکاران:

Ayah: 42

مَا سَلَکَکُمۡ فِی سَقَرَ

چه چیز شما را به دوزخ درآورد؟

Ayah: 43

قَالُواْ لَمۡ نَکُ مِنَ ٱلۡمُصَلِّینَ

[دوزخیان] می‌گویند: «ما از نمازگزاران نبودیم

Ayah: 44

وَلَمۡ نَکُ نُطۡعِمُ ٱلۡمِسۡکِینَ

و بینوا[یان] را اطعام نمی‌کردیم

Ayah: 45

وَکُنَّا نَخُوضُ مَعَ ٱلۡخَآئِضِینَ

و پیوسته همراه یاوه‌گویان [و اهل باطل] هم‌صدا می‌شدیم.

Ayah: 46

وَکُنَّا نُکَذِّبُ بِیَوۡمِ ٱلدِّینِ

و همواره روزِ جزا را تکذیب می‌کردیم،

Ayah: 47

حَتَّىٰٓ أَتَىٰنَا ٱلۡیَقِینُ

تا زمانی که مرگ به سراغمان آمد».

---

Ayah: 48

فَمَا تَنفَعُهُمۡ شَفَٰعَةُ ٱلشَّـٰفِعِینَ

پس شفاعتِ شفاعت‌کنندگان سودی به آنها نمی‌بخشد.

Ayah: 49

فَمَا لَهُمۡ عَنِ ٱلتَّذۡکِرَةِ مُعۡرِضِینَ

آنها را چه شده است که از پند [و تذکر] روی گردانند؟

Ayah: 50

کَأَنَّهُمۡ حُمُرٞ مُّسۡتَنفِرَةٞ

گویى که گورخرانى رمیده‌اند

Ayah: 51

فَرَّتۡ مِن قَسۡوَرَةِۭ

که از [مقابل] شیر گریخته‌اند.

Ayah: 52

بَلۡ یُرِیدُ کُلُّ ٱمۡرِیٕٖ مِّنۡهُمۡ أَن یُؤۡتَىٰ صُحُفٗا مُّنَشَّرَةٗ

بلکه هر کدام از آنها [توقع دارد و] می‌خواهد که [به او] نامه‌های گشاده [و جداگانه از سوی الله] داده شود.

Ayah: 53

کَلَّاۖ بَل لَّا یَخَافُونَ ٱلۡأٓخِرَةَ

هرگز چنین نیست [که آنان می‌پندارند]! بلکه آنها از [عذاب] آخرت نمی‌ترسند.

Ayah: 54

کَلَّآ إِنَّهُۥ تَذۡکِرَةٞ

نه، چنین نیست که آنها مى‌گویند؛ آن [قرآن] یک تذکر و یادآورى است.

Ayah: 55

فَمَن شَآءَ ذَکَرَهُۥ

پس هر ‌کس که بخواهد، [می‌تواند] از آن پند گیرد.

Ayah: 56

وَمَا یَذۡکُرُونَ إِلَّآ أَن یَشَآءَ ٱللَّهُۚ هُوَ أَهۡلُ ٱلتَّقۡوَىٰ وَأَهۡلُ ٱلۡمَغۡفِرَةِ

و یاد نمی‌کنند [و پند نمی‌گیرند] مگر اینکه الله بخواهد. اوست که سزاوار پروا کردن و آمرزیدن است.

---

Al-Muddaththir