سوره معارج

سوره معارج

Ayah: 1

سَأَلَ سَآئِلُۢ بِعَذَابٖ وَاقِعٖ

درخواست‌کننده‌ای [به تمسخر] تقاضای عذابی را کرد که وقوعش [در قیامت] حتمی است،

Ayah: 2

لِّلۡکَٰفِرِینَ لَیۡسَ لَهُۥ دَافِعٞ

[این عذاب،] برای کافران است [و] هیچ دفع‌کننده‌ای ندارد.

Ayah: 3

مِّنَ ٱللَّهِ ذِی ٱلۡمَعَارِجِ

از سوی الله [به وقوع می‌پیوندد که دارای عُلُو و] صاحبِ مراتب و درجات والاست.

Ayah: 4

تَعۡرُجُ ٱلۡمَلَـٰٓئِکَةُ وَٱلرُّوحُ إِلَیۡهِ فِی یَوۡمٖ کَانَ مِقۡدَارُهُۥ خَمۡسِینَ أَلۡفَ سَنَةٖ

فرشتگان و روح [= جبرئیل] به سوی او عروج می‌کنند، در روزی ‌که مقدارش [در مقیاس بشری،] پنجاه‌ هزار سال است.

Ayah: 5

فَٱصۡبِرۡ صَبۡرٗا جَمِیلًا

پس تو [ای پیامبر، در برابر تمسخرشان] صبرِ نیکو پیشه کن.

Ayah: 6

إِنَّهُمۡ یَرَوۡنَهُۥ بَعِیدٗا

بی‌گمان، آنها آن [روز] را دور می‌بینند

Ayah: 7

وَنَرَىٰهُ قَرِیبٗا

و ما آن را نزدیک می‌بینیم.

Ayah: 8

یَوۡمَ تَکُونُ ٱلسَّمَآءُ کَٱلۡمُهۡلِ

[همان] روزی ‌که آسمان چون مسِ گداخته شود،

Ayah: 9

وَتَکُونُ ٱلۡجِبَالُ کَٱلۡعِهۡنِ

و کوه‌ها مانند پشم رنگین [متلاشی و پراکنده] شود.

Ayah: 10

وَلَا یَسۡـَٔلُ حَمِیمٌ حَمِیمٗا

و هیچ دوست صمیمی [و خویشاوندی] از [حال] دوست صمیمی [و خویشاوندش] نمی‌پرسد.

---

Ayah: 11

یُبَصَّرُونَهُمۡۚ یَوَدُّ ٱلۡمُجۡرِمُ لَوۡ یَفۡتَدِی مِنۡ عَذَابِ یَوۡمِئِذِۭ بِبَنِیهِ

[در حالی ‌که] آنان به یکدیگر نشان داده می‌شوند، گناهکار [دوست دارد و] آرزو می‌کند که فرزندان خود را در ازای [رهایی] از عذاب آن روز بدهد،

Ayah: 12

وَصَٰحِبَتِهِۦ وَأَخِیهِ

و [همچنین] زنش و برادرش را

Ayah: 13

وَفَصِیلَتِهِ ٱلَّتِی تُـٔۡوِیهِ

و قبیله‌اش را که [همیشه] به او جا و پناه می‌داد.

Ayah: 14

وَمَن فِی ٱلۡأَرۡضِ جَمِیعٗا ثُمَّ یُنجِیهِ

و [همچنین] همۀ کسانی را که روی زمین هستند [فدا کند] تا نجات یابد.

Ayah: 15

کَلَّآۖ إِنَّهَا لَظَىٰ

[اما] هرگز چنین نیست [که برایش راه نجاتی باشد]! بی‌گمان، آن شعله‌های [آتشِ] سوزان است

Ayah: 16

نَزَّاعَةٗ لِّلشَّوَىٰ

[که] پوست از سر برمی‌کَند.

Ayah: 17

تَدۡعُواْ مَنۡ أَدۡبَرَ وَتَوَلَّىٰ

کسانی را که [به فرمان الله] پشت کردند و [از حق] روی گرداندند، [به سوی خود] فرامی‌خوانَد.

Ayah: 18

وَجَمَعَ فَأَوۡعَىٰٓ

و [نیز کسانی را که] اموال را جمع‌آوری و ذخیره کردند [و حق آن را نپرداختند].

Ayah: 19

۞إِنَّ ٱلۡإِنسَٰنَ خُلِقَ هَلُوعًا

یقیناً انسان، کم‌طاقت [و حریص] آفریده شده است.

Ayah: 20

إِذَا مَسَّهُ ٱلشَّرُّ جَزُوعٗا

هر گاه بدی [و مصیبتی] به او رسد، بی‌تابی می‌کند،

Ayah: 21

وَإِذَا مَسَّهُ ٱلۡخَیۡرُ مَنُوعًا

و هر گاه خوبی به او رسد، بازدارنده [و بخیل] می‌گردد.

Ayah: 22

إِلَّا ٱلۡمُصَلِّینَ

مگر نمازگزاران؛

Ayah: 23

ٱلَّذِینَ هُمۡ عَلَىٰ صَلَاتِهِمۡ دَآئِمُونَ

همان کسانی ‌که بر نمازهایشان همیشه پایداری می‌کنند.

Ayah: 24

وَٱلَّذِینَ فِیٓ أَمۡوَٰلِهِمۡ حَقّٞ مَّعۡلُومٞ

و کسانی‌ که در اموالشان، حق [معیّن و] معلومی است

Ayah: 25

لِّلسَّآئِلِ وَٱلۡمَحۡرُومِ

برای مستمند و محروم؛

Ayah: 26

وَٱلَّذِینَ یُصَدِّقُونَ بِیَوۡمِ ٱلدِّینِ

و [همان] کسانی ‌که روز جزا را تصدیق می‌کنند؛

Ayah: 27

وَٱلَّذِینَ هُم مِّنۡ عَذَابِ رَبِّهِم مُّشۡفِقُونَ

و کسانی‌ که از عذاب پروردگارشان می‌ترسند.

Ayah: 28

إِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمۡ غَیۡرُ مَأۡمُونٖ

[چرا که] بی‌گمان، از عذاب پروردگارشان نمی‌توان ایمن بود.

Ayah: 29

وَٱلَّذِینَ هُمۡ لِفُرُوجِهِمۡ حَٰفِظُونَ

و کسانی ‌که شرمگاه‌هایشان را نگه می‌دارند؛

Ayah: 30

إِلَّا عَلَىٰٓ أَزۡوَٰجِهِمۡ أَوۡ مَا مَلَکَتۡ أَیۡمَٰنُهُمۡ فَإِنَّهُمۡ غَیۡرُ مَلُومِینَ

مگر با همسران و کنیزانی که مالک آنها هستند، که [در این صورت،] سرزنشی بر آنها نیست.

Ayah: 31

فَمَنِ ٱبۡتَغَىٰ وَرَآءَ ذَٰلِکَ فَأُوْلَـٰٓئِکَ هُمُ ٱلۡعَادُونَ

اما هر کس فراتر از اینها را بخواهد، آنان متجاوزان هستند.

Ayah: 32

وَٱلَّذِینَ هُمۡ لِأَمَٰنَٰتِهِمۡ وَعَهۡدِهِمۡ رَٰعُونَ

و کسانی‌ که امانت‌ها و پیمان‌هایشان را رعایت می‌کنند،

Ayah: 33

وَٱلَّذِینَ هُم بِشَهَٰدَٰتِهِمۡ قَآئِمُونَ

و کسانی ‌که به شهادت‌های خود متعهدند،

Ayah: 34

وَٱلَّذِینَ هُمۡ عَلَىٰ صَلَاتِهِمۡ یُحَافِظُونَ

و کسانی ‌که بر نمازشان پایداری می‌کنند.

Ayah: 35

أُوْلَـٰٓئِکَ فِی جَنَّـٰتٖ مُّکۡرَمُونَ

اینان در باغ‌های [بهشت] گرامی داشته می‌شوند.

Ayah: 36

فَمَالِ ٱلَّذِینَ کَفَرُواْ قِبَلَکَ مُهۡطِعِینَ

پس [ای پیامبر،] کافران را چه شده که به سوی تو می‌شتابند؟

Ayah: 37

عَنِ ٱلۡیَمِینِ وَعَنِ ٱلشِّمَالِ عِزِینَ

[و] از راست و چپ، گروه‌گروه [بر مخالفت تو جمع می‌شوند و بر تو هجوم می‌آورند؟]

Ayah: 38

أَیَطۡمَعُ کُلُّ ٱمۡرِیٕٖ مِّنۡهُمۡ أَن یُدۡخَلَ جَنَّةَ نَعِیمٖ

آیا هر کدام از آنها [با آن اعمال ناپسندش] طمع دارد که در بهشت پرنعمت [الهی] درآورده شود؟

Ayah: 39

کَلَّآۖ إِنَّا خَلَقۡنَٰهُم مِّمَّا یَعۡلَمُونَ

هرگز چنین نیست! بی‌گمان، ما آنها را از آنچه [خود‌] می‌دانند آفریده‌ایم.

Ayah: 40

فَلَآ أُقۡسِمُ بِرَبِّ ٱلۡمَشَٰرِقِ وَٱلۡمَغَٰرِبِ إِنَّا لَقَٰدِرُونَ

به پروردگار مشرق‌ها و مغرب‌ها سوگند می‌خورم که قطعاً ما تواناییم

---

Ayah: 41

عَلَىٰٓ أَن نُّبَدِّلَ خَیۡرٗا مِّنۡهُمۡ وَمَا نَحۡنُ بِمَسۡبُوقِینَ

بر اینکه [کسان دیگری] بهتر از اینان را جایگزین کنیم؛ و ما [برای انجام این کار،] درمانده و ناتوان نیستیم.

Ayah: 42

فَذَرۡهُمۡ یَخُوضُواْ وَیَلۡعَبُواْ حَتَّىٰ یُلَٰقُواْ یَوۡمَهُمُ ٱلَّذِی یُوعَدُونَ

پس [ای پیامبر،] آنان را به حال خود واگذار تا در باطل خود فروروند و بازی کنند، تا به روزی برسند که به آنان وعده داده شده است.

Ayah: 43

یَوۡمَ یَخۡرُجُونَ مِنَ ٱلۡأَجۡدَاثِ سِرَاعٗا کَأَنَّهُمۡ إِلَىٰ نُصُبٖ یُوفِضُونَ

[همان] روزی ‌که شتابان از قبرها خارج می‌شوند؛ گویی به سوی بت‌ها [و معبودانشان] می‌دوند.

Ayah: 44

خَٰشِعَةً أَبۡصَٰرُهُمۡ تَرۡهَقُهُمۡ ذِلَّةٞۚ ذَٰلِکَ ٱلۡیَوۡمُ ٱلَّذِی کَانُواْ یُوعَدُونَ

[در حالی که] چشم‌هایشان [از شرم و وحشت] به زیر افتاده و ذلت [و خواری،] آنان را پوشانده است. این همان روزی است که به آنان وعده داده می‌شد.

---

Al-Ma‘ārij