سوره حاقه

سوره حاقه

Ayah: 1

ٱلۡحَآقَّةُ

[روزِ] واقع‌شدنیِ [رستاخیز]

Ayah: 2

مَا ٱلۡحَآقَّةُ

آن واقع‌شدنی چیست؟

Ayah: 3

وَمَآ أَدۡرَىٰکَ مَا ٱلۡحَآقَّةُ

و تو چه دانی آن واقع‌شدنی چیست [و چگونه است]؟

Ayah: 4

کَذَّبَتۡ ثَمُودُ وَعَادُۢ بِٱلۡقَارِعَةِ

[قوم] ثمود و [قوم] عاد، [قیامتِ] درهم‌کوبنده را تکذیب کردند.

Ayah: 5

فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهۡلِکُواْ بِٱلطَّاغِیَةِ

و اما [قوم] ثمود، به بانگِ سهمگین هلاک شدند.

Ayah: 6

وَأَمَّا عَادٞ فَأُهۡلِکُواْ بِرِیحٖ صَرۡصَرٍ عَاتِیَةٖ

و اما [قوم] عاد، با تندبادی سرکش و سرد به هلاکت رسیدند.

Ayah: 7

سَخَّرَهَا عَلَیۡهِمۡ سَبۡعَ لَیَالٖ وَثَمَٰنِیَةَ أَیَّامٍ حُسُومٗاۖ فَتَرَى ٱلۡقَوۡمَ فِیهَا صَرۡعَىٰ کَأَنَّهُمۡ أَعۡجَازُ نَخۡلٍ خَاوِیَةٖ

[الله] هفت شب و هشت روز پیاپی آن [عذاب] را بر آنها مسلط نمود؛ پس [اگر آنجا ‌بودی، آن] قوم را [در اثرِ آن تندباد،] مانند تنه‌های پوسیده و توخالی درختان خرما، بر زمین‌افتاده [و هلاک‌شده] می‌دیدی.

Ayah: 8

فَهَلۡ تَرَىٰ لَهُم مِّنۢ بَاقِیَةٖ

آیا کسی از آنها را می‌بینی که باقی مانده باشد؟

---

Ayah: 9

وَجَآءَ فِرۡعَوۡنُ وَمَن قَبۡلَهُۥ وَٱلۡمُؤۡتَفِکَٰتُ بِٱلۡخَاطِئَةِ

و فرعون و کسانی ‌که پیش از او بودند و [مردم] شهر‌های ویران شده [= قوم لوط،] مرتکب گناهان [بزرگ] شدند.

Ayah: 10

فَعَصَوۡاْ رَسُولَ رَبِّهِمۡ فَأَخَذَهُمۡ أَخۡذَةٗ رَّابِیَةً

آنها از [فرمان] فرستادۀ پروردگار‌شان سرپیچی کردند، آنگاه [الله] آنان را به عذاب بی‌نهایت سختی گرفتار کرد.

Ayah: 11

إِنَّا لَمَّا طَغَا ٱلۡمَآءُ حَمَلۡنَٰکُمۡ فِی ٱلۡجَارِیَةِ

هنگامی ‌که آب طغیان کرد، ما شما را در کشتی سوار کردیم،

Ayah: 12

لِنَجۡعَلَهَا لَکُمۡ تَذۡکِرَةٗ وَتَعِیَهَآ أُذُنٞ وَٰعِیَةٞ

تا پندی برای شما قرار دهیم و گوش‌های شنوا آن را بشنوند و به یاد بسپارند.

Ayah: 13

فَإِذَا نُفِخَ فِی ٱلصُّورِ نَفۡخَةٞ وَٰحِدَةٞ

آنگاه ‌که یک بار در صور دمیده شود،

Ayah: 14

وَحُمِلَتِ ٱلۡأَرۡضُ وَٱلۡجِبَالُ فَدُکَّتَا دَکَّةٗ وَٰحِدَةٗ

و زمین و کوه‌ها از جا کنده شده و یکباره درهم‌کوبیده [و متلاشی] شوند.

Ayah: 15

فَیَوۡمَئِذٖ وَقَعَتِ ٱلۡوَاقِعَةُ

در آن روز، واقعۀ [عظیمِ] قیامت به وقوع می‌پیوندد

Ayah: 16

وَٱنشَقَّتِ ٱلسَّمَآءُ فَهِیَ یَوۡمَئِذٖ وَاهِیَةٞ

و آسمان شکافته می‌شود و در آن روز، سست می‌گردد [و فرو می‌ریزد].

Ayah: 17

وَٱلۡمَلَکُ عَلَىٰٓ أَرۡجَآئِهَاۚ وَیَحۡمِلُ عَرۡشَ رَبِّکَ فَوۡقَهُمۡ یَوۡمَئِذٖ ثَمَٰنِیَةٞ

و فرشتگان بر کناره‌های آن [= آسمان] قرار می‌گیرند؛ و آن روز، هشت [فرشته] عرش پروردگارت را بر سرِ خود حمل می‌کنند.

Ayah: 18

یَوۡمَئِذٖ تُعۡرَضُونَ لَا تَخۡفَىٰ مِنکُمۡ خَافِیَةٞ

در آن روز، شما [همگی برای حسابرسی، به پیشگاه الله] عرضه می‌شوید و هیچ چیز از [کار‌های] شما پنهان نخواهد ماند.

Ayah: 19

فَأَمَّا مَنۡ أُوتِیَ کِتَٰبَهُۥ بِیَمِینِهِۦ فَیَقُولُ هَآؤُمُ ٱقۡرَءُواْ کِتَٰبِیَهۡ

اما کسی‌ که نامۀ [اعمالش] را به دست راستش دهند، می‌گوید: «بیایید نامۀ [اعمال] مرا بخوانید.

Ayah: 20

إِنِّی ظَنَنتُ أَنِّی مُلَٰقٍ حِسَابِیَهۡ

من یقین داشتم که با حساب [اعمال] خود مواجه خواهم شد».

Ayah: 21

فَهُوَ فِی عِیشَةٖ رَّاضِیَةٖ

پس او در یک زندگی پسندیده [و رضایت‌بخش] خواهد بود؛

Ayah: 22

فِی جَنَّةٍ عَالِیَةٖ

در بهشتی برین

Ayah: 23

قُطُوفُهَا دَانِیَةٞ

که میوه‌هایش [برای چیدن] در دسترس است.

Ayah: 24

کُلُواْ وَٱشۡرَبُواْ هَنِیٓـَٔۢا بِمَآ أَسۡلَفۡتُمۡ فِی ٱلۡأَیَّامِ ٱلۡخَالِیَةِ

[و به آنها گفته می‌شود: «به [پاداش] آنچه در ایام گذشته پیش فرستاده‌اید، بخورید و بیاشامید؛ گوارایتان باد».

Ayah: 25

وَأَمَّا مَنۡ أُوتِیَ کِتَٰبَهُۥ بِشِمَالِهِۦ فَیَقُولُ یَٰلَیۡتَنِی لَمۡ أُوتَ کِتَٰبِیَهۡ

و اما کسی ‌که نامۀ [اعمالش] را به دست چپش دهند، می‌گوید: «ای کاش هرگز نامه[ی اعمالم] را به من نمی‌دادند،

Ayah: 26

وَلَمۡ أَدۡرِ مَا حِسَابِیَهۡ

و نمی‌دانستم حسابم چیست!

Ayah: 27

یَٰلَیۡتَهَا کَانَتِ ٱلۡقَاضِیَةَ

ای کاش [با مرگ،] همه چیز تمام می‌شد [و پایان کار بود]!

Ayah: 28

مَآ أَغۡنَىٰ عَنِّی مَالِیَهۡۜ

مال و دارایی‌ام مرا بی‌نیاز نکرد [و سودی نبخشید].

Ayah: 29

هَلَکَ عَنِّی سُلۡطَٰنِیَهۡ

قدرت و فرمانروایی‌ام [نیز] از [دست] من رفت [و به کلی نابود شد]».

Ayah: 30

خُذُوهُ فَغُلُّوهُ

[به فرشتگان گفته می‌شود:] «او را بگیرید و در بند و زنجیر کنید.

Ayah: 31

ثُمَّ ٱلۡجَحِیمَ صَلُّوهُ

سپس او را به [آتش] دوزخ بیفکنید.

Ayah: 32

ثُمَّ فِی سِلۡسِلَةٖ ذَرۡعُهَا سَبۡعُونَ ذِرَاعٗا فَٱسۡلُکُوهُ

آنگاه وی را در زنجیری ببندید که طولش هفتاد ذِراع است.

Ayah: 33

إِنَّهُۥ کَانَ لَا یُؤۡمِنُ بِٱللَّهِ ٱلۡعَظِیمِ

بی‌گمان، او هرگز به الله بزرگ ایمان نمی‌آورد،

Ayah: 34

وَلَا یَحُضُّ عَلَىٰ طَعَامِ ٱلۡمِسۡکِینِ

و هرگز [مردم را] بر اطعام بینوا[یان] تشویق نمی‌کرد.

Ayah: 35

فَلَیۡسَ لَهُ ٱلۡیَوۡمَ هَٰهُنَا حَمِیمٞ

بنابر این، امروز دوست صمیمی [و مهربانی] در اینجا ندارد [که یاری‌اش کند]،

---

Ayah: 36

وَلَا طَعَامٌ إِلَّا مِنۡ غِسۡلِینٖ

و غذایی جز چرک و خون [جهنمیان] ندارد؛

Ayah: 37

لَّا یَأۡکُلُهُۥٓ إِلَّا ٱلۡخَٰطِـُٔونَ

[غذایی ‌که] جز گناهکاران آن را نمی‌خورند».

Ayah: 38

فَلَآ أُقۡسِمُ بِمَا تُبۡصِرُونَ

سوگند به آنچه می‌بینید

Ayah: 39

وَمَا لَا تُبۡصِرُونَ

و به آنچه نمی‌بینید.

Ayah: 40

إِنَّهُۥ لَقَوۡلُ رَسُولٖ کَرِیمٖ

بی‌تردید، این [قرآن، سخن الله است که ابلاغش به پیامبر، بر عهدۀ] فرستاده‌ای بزرگوار [=جبرئیل] است.

Ayah: 41

وَمَا هُوَ بِقَوۡلِ شَاعِرٖۚ قَلِیلٗا مَّا تُؤۡمِنُونَ

و اینها گفتار شاعری نیست؛ [اما شما کافران] کمتر ایمان می‌آورید.

Ayah: 42

وَلَا بِقَوۡلِ کَاهِنٖۚ قَلِیلٗا مَّا تَذَکَّرُونَ

و [نیز] گفتار کاهنی نیست؛ [اما شما] کمتر پند می‌گیرید.

Ayah: 43

تَنزِیلٞ مِّن رَّبِّ ٱلۡعَٰلَمِینَ

[این قرآن،] از سوی پروردگار جهانیان نازل شده است.

Ayah: 44

وَلَوۡ تَقَوَّلَ عَلَیۡنَا بَعۡضَ ٱلۡأَقَاوِیلِ

اگر [پیامبر] سخنانی [به دروغ] بر ما می‌بست،

Ayah: 45

لَأَخَذۡنَا مِنۡهُ بِٱلۡیَمِینِ

مسلّماً ما دست راست او را می‌گرفتیم،

Ayah: 46

ثُمَّ لَقَطَعۡنَا مِنۡهُ ٱلۡوَتِینَ

سپس [شاه]رگِ قلبش را قطع می‌کردیم،

Ayah: 47

فَمَا مِنکُم مِّنۡ أَحَدٍ عَنۡهُ حَٰجِزِینَ

و هیچ‌یک از شما نمی‌توانست مانع [عذابِ] او گردد.

Ayah: 48

وَإِنَّهُۥ لَتَذۡکِرَةٞ لِّلۡمُتَّقِینَ

یقیناً این [قرآن،] پند و تذکری برای پرهیزگاران است.

Ayah: 49

وَإِنَّا لَنَعۡلَمُ أَنَّ مِنکُم مُّکَذِّبِینَ

و ما یقیناً می‌دانیم که برخی از شما، تکذیب‌کنندگان [این کلام الهی] هستید.

Ayah: 50

وَإِنَّهُۥ لَحَسۡرَةٌ عَلَى ٱلۡکَٰفِرِینَ

و همانا این [قرآن،] بر کافران مایۀ حسرت و ندامت است.

Ayah: 51

وَإِنَّهُۥ لَحَقُّ ٱلۡیَقِینِ

و بی‌گمان، این [قرآن،] حقیقتِ راستین است.

Ayah: 52

فَسَبِّحۡ بِٱسۡمِ رَبِّکَ ٱلۡعَظِیمِ

پس [ای پیامبر،] با [ذکرِ] نامِ پروردگار بزرگت [او را] تسبیح گوی.

---

Al-Hāqqah