سوره قلم

سوره قلم

Ayah: 1

نٓۚ وَٱلۡقَلَمِ وَمَا یَسۡطُرُونَ

نون. سوگند به قلم و آنچه می‌نویسند،

Ayah: 2

مَآ أَنتَ بِنِعۡمَةِ رَبِّکَ بِمَجۡنُونٖ

که تو [ای پیامبر،] به نعمت [و فضلِ] پروردگارت، دیوانه نیستی،

Ayah: 3

وَإِنَّ لَکَ لَأَجۡرًا غَیۡرَ مَمۡنُونٖ

و پاداشی بی‌پایان برای تو [درپیش] است؛

Ayah: 4

وَإِنَّکَ لَعَلَىٰ خُلُقٍ عَظِیمٖ

و یقیناً تو اخلاقِ بسیار نیکو و والایی داری.

Ayah: 5

فَسَتُبۡصِرُ وَیُبۡصِرُونَ

به زودی خواهی دید و آنها [نیز] خواهند دید

Ayah: 6

بِأَییِّکُمُ ٱلۡمَفۡتُونُ

که کدام یک از شما دیوانه است.

Ayah: 7

إِنَّ رَبَّکَ هُوَ أَعۡلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِیلِهِۦ وَهُوَ أَعۡلَمُ بِٱلۡمُهۡتَدِینَ

پروردگارت بهتر می‌داند چه کسی از راه او گمراه گشته، و او به هدایت‌یافتگان [نیز] دانا‌تر است.

Ayah: 8

فَلَا تُطِعِ ٱلۡمُکَذِّبِینَ

پس از تکذیب‌کنندگان اطاعت مکن.

Ayah: 9

وَدُّواْ لَوۡ تُدۡهِنُ فَیُدۡهِنُونَ

آنها دوست دارند [و می‌خواهند] که نرمی [و مدارا] کنی، تا آنان [نیز] نرمی [و مدارا] کنند.

Ayah: 10

وَلَا تُطِعۡ کُلَّ حَلَّافٖ مَّهِینٍ

و از هر فرومایه‌ای که بسیار سوگند [دروغ] یاد می‌کند، اطاعت مکن.

Ayah: 11

هَمَّازٖ مَّشَّآءِۭ بِنَمِیمٖ

[همان کسی که] بسیار عیبجوست و به سخن‌چینی آمد و شد می‌کند.

Ayah: 12

مَّنَّاعٖ لِّلۡخَیۡرِ مُعۡتَدٍ أَثِیمٍ

و بسیار مانع کار خیر، و متجاوز و گناهکار است.

Ayah: 13

عُتُلِّۭ بَعۡدَ ذَٰلِکَ زَنِیمٍ

به علاوه، خشن و بی‌تبار و بدنام است.

Ayah: 14

أَن کَانَ ذَا مَالٖ وَبَنِینَ

به خاطر آن که صاحب مال و فرزندان بسیار است.

Ayah: 15

إِذَا تُتۡلَىٰ عَلَیۡهِ ءَایَٰتُنَا قَالَ أَسَٰطِیرُ ٱلۡأَوَّلِینَ

هنگامی ‌که آیات ما بر او خوانده می‌شود، می‌گوید: «[اینها] افسانه‌های [خیالی] گذشتگان است».

Ayah: 16

سَنَسِمُهُۥ عَلَى ٱلۡخُرۡطُومِ

به زودی داغ [ننگ و رسوایی] بر بینی او می‌نهیم.

---

Ayah: 17

إِنَّا بَلَوۡنَٰهُمۡ کَمَا بَلَوۡنَآ أَصۡحَٰبَ ٱلۡجَنَّةِ إِذۡ أَقۡسَمُواْ لَیَصۡرِمُنَّهَا مُصۡبِحِینَ

ما آنها را آزمایش کردیم، همان‌گونه که صاحبان باغ را آزمودیم؛ هنگامی که سوگند یاد کردند که صبحگاهان [که مستمندان نباشند،] میوه‌های باغ را بچینند.

Ayah: 18

وَلَا یَسۡتَثۡنُونَ

و[لی] «ان شاء الله» نگفتند.

Ayah: 19

فَطَافَ عَلَیۡهَا طَآئِفٞ مِّن رَّبِّکَ وَهُمۡ نَآئِمُونَ

عذابی [فرا‌گیر] از سوی پروردگارت بر [باغِ] آنها فرود آمد، در حالی ‌که همه در خواب بودند.

Ayah: 20

فَأَصۡبَحَتۡ کَٱلصَّرِیمِ

و آن باغ [سبز و خرم، پس از آتش‌سوزی] همچون شبِ سیاه شد.

Ayah: 21

فَتَنَادَوۡاْ مُصۡبِحِینَ

آنگاه صبحگاهان یکدیگر را ندا دادند

Ayah: 22

أَنِ ٱغۡدُواْ عَلَىٰ حَرۡثِکُمۡ إِن کُنتُمۡ صَٰرِمِینَ

که اگر می‌خواهید میوه بچینید، به سوی کشتزار [و باغ] خویش بروید.

Ayah: 23

فَٱنطَلَقُواْ وَهُمۡ یَتَخَٰفَتُونَ

آنگاه [به سوی کشتزار] حرکت کردند، در حالی ‌که آهسته با هم می‌گفتند:

Ayah: 24

أَن لَّا یَدۡخُلَنَّهَا ٱلۡیَوۡمَ عَلَیۡکُم مِّسۡکِینٞ

«[مراقب باشید] که امروز هیچ [نیازمند و] بینوایی در آن [باغ] وارد نشود!»

Ayah: 25

وَغَدَوۡاْ عَلَىٰ حَرۡدٖ قَٰدِرِینَ

و صبحگاهان با تصمیم جدی بر جلوگیری [از ورود مستمندان، به سمتِ باغ] بیرون شدند.

Ayah: 26

فَلَمَّا رَأَوۡهَا قَالُوٓاْ إِنَّا لَضَآلُّونَ

اما هنگامی ‌که آن [باغ] را دیدند، گفتند: «یقیناً ما [اشتباه آمده‌ایم و] راه را گم کرده‌ایم؛

Ayah: 27

بَلۡ نَحۡنُ مَحۡرُومُونَ

[نه؛] بلکه ما [از حاصلِ آن] بی‌بهره و محروم هستیم».

Ayah: 28

قَالَ أَوۡسَطُهُمۡ أَلَمۡ أَقُل لَّکُمۡ لَوۡلَا تُسَبِّحُونَ

بهترین [و خردمندترین] آنان گفت: «آیا به شما نگفتم چرا [شکر و] تسبیح [الله را] نمی‌گویید؟».

Ayah: 29

قَالُواْ سُبۡحَٰنَ رَبِّنَآ إِنَّا کُنَّا ظَٰلِمِینَ

گفتند: «پروردگار ما پاک و منزّه است؛ مسلّماً ما ستمکار بودیم».

Ayah: 30

فَأَقۡبَلَ بَعۡضُهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖ یَتَلَٰوَمُونَ

آنگاه ملامت‌کنان به یکدیگر روی آوردند

Ayah: 31

قَالُواْ یَٰوَیۡلَنَآ إِنَّا کُنَّا طَٰغِینَ

[و] گفتند: «وای بر ما که طغیانگر [و سرکش] بودیم!

Ayah: 32

عَسَىٰ رَبُّنَآ أَن یُبۡدِلَنَا خَیۡرٗا مِّنۡهَآ إِنَّآ إِلَىٰ رَبِّنَا رَٰغِبُونَ

امیدواریم که پروردگارمان [ما را ببخشد و] در عوض، چیزی بهتر از آن [باغ] به ما دهد؛ [چرا که] بی‌گمان، ما به سوی پروردگار خود روی آورده‌ایم».

Ayah: 33

کَذَٰلِکَ ٱلۡعَذَابُۖ وَلَعَذَابُ ٱلۡأٓخِرَةِ أَکۡبَرُۚ لَوۡ کَانُواْ یَعۡلَمُونَ

عذاب [الله در دنیا] اینچنین است؛ و اگر می‌دانستند، عذاب آخرت مسلماً بزرگ‌تر [و بیشتر] است.

Ayah: 34

إِنَّ لِلۡمُتَّقِینَ عِندَ رَبِّهِمۡ جَنَّـٰتِ ٱلنَّعِیمِ

به راستی برای پرهیزگاران نزد پروردگارشان باغ‌های پرنعمت است.

Ayah: 35

أَفَنَجۡعَلُ ٱلۡمُسۡلِمِینَ کَٱلۡمُجۡرِمِینَ

آیا ما مسلمانان را همچون مجرمان [و گناهکاران] قرار می‌دهیم؟

Ayah: 36

مَا لَکُمۡ کَیۡفَ تَحۡکُمُونَ

شما را چه شده است؟ چگونه داوری می‌کنید؟

Ayah: 37

أَمۡ لَکُمۡ کِتَٰبٞ فِیهِ تَدۡرُسُونَ

آیا شما کتابی [آسمانی] دارید که در آن [می‌خوانید و] فرامی‌گیرید؟

Ayah: 38

إِنَّ لَکُمۡ فِیهِ لَمَا تَخَیَّرُونَ

و [آیا] آنچه را انتخاب می‌کنید، در آن [کتاب] برای شما [نوشته شده] است؟

Ayah: 39

أَمۡ لَکُمۡ أَیۡمَٰنٌ عَلَیۡنَا بَٰلِغَةٌ إِلَىٰ یَوۡمِ ٱلۡقِیَٰمَةِ إِنَّ لَکُمۡ لَمَا تَحۡکُمُونَ

یا اینکه بر [عهدۀ] ما عهد و پیمان استواری تا روز قیامت دارید که هر چه را حکم کنید، [حق] برای شما باشد؟

Ayah: 40

سَلۡهُمۡ أَیُّهُم بِذَٰلِکَ زَعِیمٌ

[ای پیامبر،] از آنها بپرس کدام‌یک از آنان در برابر این [ادعا‌ها] متعهد است؟

Ayah: 41

أَمۡ لَهُمۡ شُرَکَآءُ فَلۡیَأۡتُواْ بِشُرَکَآئِهِمۡ إِن کَانُواْ صَٰدِقِینَ

و یا اینکه [معبودان و] شریکانی دارند؟ اگر راست می‌گویند، باید شریکان [و معبودان] خویش را بیاورند.

Ayah: 42

یَوۡمَ یُکۡشَفُ عَن سَاقٖ وَیُدۡعَوۡنَ إِلَى ٱلسُّجُودِ فَلَا یَسۡتَطِیعُونَ

روزی ‌که [الله متعال برای داوری میان خلایق بیاید،] ساق [او تعالی که هیچ چیز مانند آن نیست] آشکار می‌گردد و [مردم] به سجده فراخوانده می‌شوند؛ ولی [کافران و منافقان] نمی‌توانند [سجده کنند].

---

Ayah: 43

خَٰشِعَةً أَبۡصَٰرُهُمۡ تَرۡهَقُهُمۡ ذِلَّةٞۖ وَقَدۡ کَانُواْ یُدۡعَوۡنَ إِلَى ٱلسُّجُودِ وَهُمۡ سَٰلِمُونَ

[در حالی‌ که] دیدگانشان [از ترس و ندامت] فرو افتاده و ذلت و خواری وجود‌شان را فراگرفته است؛ و یقیناً پیش از این [در دنیا] در حالی ‌که تندرست بودند، به سجده فراخوانده می‌شدند.

Ayah: 44

فَذَرۡنِی وَمَن یُکَذِّبُ بِهَٰذَا ٱلۡحَدِیثِۖ سَنَسۡتَدۡرِجُهُم مِّنۡ حَیۡثُ لَا یَعۡلَمُونَ

[ای پیامبر،] مرا با آن کسی ‌که این سخن [= قرآن] را تکذیب می‌کند واگذار. ما آنان را اندک‌اندک [و] به گونه‌ای که درنیابند [و از جایی‌که متوجه نگردند]، به سوی عذاب خواهیم کشاند.

Ayah: 45

وَأُمۡلِی لَهُمۡۚ إِنَّ کَیۡدِی مَتِینٌ

و به آنها مهلت می‌دهم. بی‌گمان، مکر [و تدبیرِ] من استوار [و محکم] است.

Ayah: 46

أَمۡ تَسۡـَٔلُهُمۡ أَجۡرٗا فَهُم مِّن مَّغۡرَمٖ مُّثۡقَلُونَ

[ای پیامبر،] مگر تو از آنان مزدی درخواست می‌کنی که [از ادایِ آن در رنجند و] برایشان سنگین است؟

Ayah: 47

أَمۡ عِندَهُمُ ٱلۡغَیۡبُ فَهُمۡ یَکۡتُبُونَ

یا [اسرار] غیب نزد آنهاست و آنان [آنچه را می‌گویند از روی آن] می‌نویسند.

Ayah: 48

فَٱصۡبِرۡ لِحُکۡمِ رَبِّکَ وَلَا تَکُن کَصَاحِبِ ٱلۡحُوتِ إِذۡ نَادَىٰ وَهُوَ مَکۡظُومٞ

[ای پیامبر،] در برابر فرمان [و حکم] پروردگارت صبر کن، و مانند صاحبِ ماهی [= یونس] مباش ‌که با دلی سرشار از خشم و اندوه، [الله را] ندا داد.

Ayah: 49

لَّوۡلَآ أَن تَدَٰرَکَهُۥ نِعۡمَةٞ مِّن رَّبِّهِۦ لَنُبِذَ بِٱلۡعَرَآءِ وَهُوَ مَذۡمُومٞ

اگر نعمت [و رحمتی] از سوی پروردگارش به یاری‌ او نیامده بود، یقیناً در حالی ‌که نکوهیده بود، [از شکم ماهی،] به صحرای خشکیده بیرون افکنده می‌شد.

Ayah: 50

فَٱجۡتَبَٰهُ رَبُّهُۥ فَجَعَلَهُۥ مِنَ ٱلصَّـٰلِحِینَ

آنگاه پروردگارش او را برگُزید و از صالحان قرار داد.

Ayah: 51

وَإِن یَکَادُ ٱلَّذِینَ کَفَرُواْ لَیُزۡلِقُونَکَ بِأَبۡصَٰرِهِمۡ لَمَّا سَمِعُواْ ٱلذِّکۡرَ وَیَقُولُونَ إِنَّهُۥ لَمَجۡنُونٞ

و [ای پیامبر،] نزدیک است کسانی ‌که کافر شدند، هنگامی‌ که آیات قرآن را می‌شنوند، تو را چشم‌زخم زنند؛ و [به خاطر خشم و حسدشان] می‌گویند: «قطعاً او دیوانه است»؛

Ayah: 52

وَمَا هُوَ إِلَّا ذِکۡرٞ لِّلۡعَٰلَمِینَ

در حالی ‌که این [قرآن] جز پندی برای جهانیان نیست.

---

Al-Qalam